Sevgimden şüphe duyuyorum

Merhaba, yazlıklarınızı okurken omuzlarınıza ne kadar da fazla yük bindiğini hissettim. Arasında kaldığımız şeyler o kadar farklı başlıklar ki bütün bunları düşünürken hislerinizi göz ardı etmişsiniz sanki. Bu ilişkideki rolünüzü tekrar gözden geçirmeyi denediniz mi? Yani bu ilişkide sanki sadece sevgili gibi değil de bir yandan da bir kurtarıcı oyuna da güründüğünden düşündürdü anlattıklarınız.

Hem ailevi problemlerde hem maddi konularda hem de duygusal olarak her alanda destek olup sevdiğinizin her şeyi olmaya çalışıyorsunuz. Elbette insan sevdiğinin her türlü zorluğunda yanında olabilmelidir ama elinden geldiğince. Ancak bu durum size kendinizi feda etmeye kadar gitmiş gibi görünüyor. Bu yüzden de ne istediğinizi ne hissettiğinizi çok geri plana atmışsınız.

Bir süre sonra da bu bastırılan yer karışık bir şekilde acaba seviyor muyum diye geri döner. Fakat burada dikkat edilmesi gereken bir nokta var. Yorgunlukla azalmış hisleri hemen artık sevmiyorum diye yorumlamak. Sizin yaşadığınız durum biraz daha duygusal tükenmişliğe benziyor. Maddi ve manevi bütün zorluklara tek başınıza göğüs germeye çalışıyor olmak ve bununla birlikte ailevi problemler bu karmaşık duygularınıza sebep olmuş.

Bütün bunlarla beraber duygularınızdan emin olamayıp ayrılmayı düşündünüz aslında. Bu yaşanan sıkıntılara bir dur demek istemişsiniz. Ama bir yandan da vicdanınız arasında sıkışıp kalmışsınız. Öncelikle o kişiyi sevip sevmediğinizi düşünmek yerine bu ilişkinin size ilgili gelmediğini düşünmeye başlamalısınız.

Bir insanı trenmek çok doğal bir durumdur. Ancak kendi duygularınızı ve düşüncelerinizi ikinci plana atmamız gerekir. Eğer içinde bulunduğunuz ilişki sizi tüketiyorsa size zarar veriyor demektir. Bir terapist olarak daha geçmiş yaşantılarınızda değerlendirilmesi gerektiği taraf tarih. Yaşadığınız bu fedakarlık durumu, duygularınızı ve ihtiyaçlarınızı geri plana atma alışkanlığı nereden geliyor olabilir diye bir konuşup araştırmakta fayda görüyorum.

Size ufak bir egzersiz de önermek istiyorum. Bir akşam yalnız başınızdayken şöyle bir düşünün. Hatta mümkünse yazıya dökmenizi de öneririm. Eğer hiç maddi ve ailevi problemler olmasaydı yani yalnızca o ve ben olarak kalabilseydik bu ilişkide kalmayı ister miydiniz? Bu soruya vereceğiniz ilk içten cevap duygularınızı biraz daha fark etmenizi sağlayabilir.

Bu egzersizi yaparken kendinizi de ön planda tutmayı ihmal etmeyin. Bu ilişkideki zorunuzu tekrar gözden geçirmeyin ve kendinizi suçlamadan, yargılamadan bunu yapmaya çalışmalısınız. Hemen net bir cevaba ulaşamayabilirsiniz. Çok normal. Ancak bu zamanla biriken duyguların bir karmaşaya girmesinden kaynaklı. İsterseniz bir sonraki adımlarda da aşırı fedakarlık ve bunun getirdiği sınır ihlalleriyle ilgili kendinizi tekrar tanımanız hakkında da konuşabiliriz. Sevgiyle kalın.