Son 2 senede hayatım değişti

Merhabalar, 🌿

Okuduğumda içimde derin bir yankı oldu; yaşadıklarınız, verdiğiniz emekler, hissettiğiniz hayal kırıklıkları öyle tanıdık ki, bazen insan bir cümlede bile bunca yılın yükünü hissedebiliyor. Verdiğiniz emeğin, gösterdiğiniz fedakarlığın bu kadar görünmez kalması, sizi bu kadar yorması gerçekten çok ağır. Bunun sadece hayatınızda tek bir noktadan değilde özellikle önemsediğimiz farklı noktalardanda sizi üzmesi büyük bir hayal kırıklığına neden olabilir.

Birçok kişi, ilişkilerde 'fedakar' olmayı neredeyse otomatik bir alışkanlık gibi yaşar; sevilmek, kabul görmek veya ilişkinin yürüyor olmasını sağlamak için sürekli kendinden ödün verir. Ama dikkatimi çeken şu oldu: Siz, başkalarının hayatına dokunurken, sanki kendinizin nerede bittiğini, sınırlarınızın tam olarak nerede başladığını arka planda bırakmışsınız. Birileri rahat nefes alabilsin diye, siz kendinizden çok kişi yaratmış gibisiniz. Bu da ilişkilerde belki sağlıklar sınırlar koymadan ilerlemenize neden olmuş olabilir. Burada önemli olan sağlıklar sınırlar koyabilmek ve hayır derken bazen fedakarlıklar yapmadan da alma verme dengesini yerin doğduğu ilişkilerde yer almak sizin için sağlıklı olandır. burada şu soruyu da sormak istiyorum neden bu kadar fedakarlık yaptınız hayatınızdaki insanlar için ? ☺️

Özellikle lise ve sonrası ilişkilerde başkasına olan uyum çabanız o kadar belirgin ki, neredeyse sizin hayatınıza odaklanmak yerine onların merkezinde, onların ihtiyaçlarını, acılarını hafifletmek için yaşamaya başlamışsınız. Birlikte olduğunuz kişiyle aranızdaki değişimi anlatırken, “O bana benzedi, ben de ona,” diyorsunuz. Bu tür uzun ilişkilerde sınırların erimesi çok doğal geliyor insana ama galiba biraz da kendi renginiz kaybolmuş gibi hissetmişsiniz.

Kıyafetlerinizden ödün verdiğiniz, hayallerinizi, isteklerinizi arka plana attığınız olaylar birikmiş. O çok arzuladığınız “o çevre”, “o hayat”, başkalarının disiplinini veya zevklerini idealleştirmeniz; sanki kendi öz potansiyelinizi hep birileri üzerinden kurgulamaya çalışmışsınız gibi… Hani bir arkadaş ortamında herkes kendini bulmuş gözükür de, siz hâlâ “Ben buraya ait miyim?” diye düşünürsünüz ya, işte sanki o duygu var satır aralarında.

Beni düşündüren bir şey var… Kendinizi bırakıp, bir başkasının istediği gibi olmayı denediğinizde, ilişkinizi sürdürebilmenin yolu olarak hep fedakarlığı seçmişsiniz. Fakat bu, zamanla içsel bir tükenmişlik yaratıyor. Hangi arkadaşlıktan veya ilişkiden bahsederseniz edin, hep bir yerden sonra gözden çıkarılan, anlaşılmayan ve vefasızlıkla karşılaşan siz olmuşsunuz. Bunu görmek, kabul etmek inanın kolay değil. Hele de insan sevilmek ve kabul görmek istiyorsa… Fakat artık bu kalıbın sizi ne kadar yorduğunu, ne kadar yalnızlaştırdığını ve hatta kendinize yabancılaştırdığını siz de fark etmişsiniz.

Şimdi “Yeniden başlamak için çok mu geç?” sorusu zihninizi kemiriyor olabilir. Ya da “Kendim olduğumda barınacak bir yerim olur mu?” Endişeleri hepimiz zaman zaman yaşarız; özellikle de yeni çevreler kurmak, iş ya da hobi edinmek, otuzlu yaşlarda bir sıfırlama yapmak… Kolay gibi anlatılıyor ama özünde cesaret gerektiriyor. Siz o cesaretle bile defalarca kendinizi ortaya koymuşsunuz aslında. Şu an kendinize şu soruyu da sorun tüm tabulardan toplumsal normlardan arındırdığınızda gerçekten “ben kimim?”

Belki de şu anda kendinizi yine bir yol ayrımında buluyorsunuz: Fedakar, başkaları için kendi çizgilerini silebilen biri mi olmaya devam edeceksiniz, yoksa bu sefer “Biraz ne hissetmek istiyorum?” sorusunu kendinize mi soracaksınız?Sevginin veya bir ilişkinin, ancak sizin gerçekliğinize alan açtığında tadının çıktığını, hissettiklerinize, bedeninize, zevklerinize sahip çıktığınızda huzurlu olabildiğini deneyimlemeye başlayabilirsiniz.

Belki şunu deneyebilirsiniz: Her sabah birkaç dakika durup kendinize “Bugün hayatımda kendi adıma neye izin veriyorum?” diye sorun. Bir hobi, bir kitap, yeni bir insanla tanışmak… Minik de olsa bir adım. Eski yaralardan, ilişkilerdeki hayal kırıklıklarından bağımsız, sırf “ben kimim” diye bakmaya başlarsanız, kendi alanınızı genişletebilirsiniz.

İlişkiye 'evet' ya da 'hayır' demek önemli bir karar. Oraya döndüğünüzde kendinizi yitireceksiniz hissi, aslında kendi sınırlarınızı sahiplenmenin vakti geldiğini gösteriyor. Bunu değiştirmek, önce kendinizi tanımak ve sınırlarınızı belirlemekle mümkün. Tek başınıza da denemeler yapabilirsiniz. Ama içsel sıkışmışlık büyürse, bu sürece destek alarak devam etmek de bir seçenek. Geçmiş, seçimlerinizin yönünü belirlese de, bundan sonrası için yepyeni yollar ve deneyimler mümkün.

İçinizden geçenleri burada paylaştıkça, sorularınız, tereddütleriniz aklınıza geldikçe yazabilirsiniz. Bambaşka bir hayatın eşiğinde olabilirsiniz; bazen küçük bir farkındalık, her şeyi değiştirebilir. 🌿

Zorlandığınız noktalarla ilgili bir terapistden de destek alabilirsiniz. Hayatınızla ilgili bazı noktaları daha derinlemesine çalışabilir ve kendinizi daha iyi tanıyabilir yaptıklarınızı birlikte anlamlandırmaya çalışabilirsiniz.

Sorunuz sizin için bir cevap olabildiyse, puanlayabilir ve görüşünüzü bizimle paylaşabilirsiniz. Bizlere sorularını yöneltmek isteyen başka arkadaşlarınız varsa onların da yararlanmasını sağlayabilirsiniz.

Sağlıklı günler dilerim.

Sevgiyle kalın.

Uzman Psikolog Gönül Tanır Durmaz