Sosyal Hayat

Sosyal Anksiyeteden Nasıl Kurtulurum?

Gizli Kullanıcı10 Temmuz 2024 10:17

Sosyal anksiyete bozukluğuna sahip olduğumu düşünüyorum ve bundan kurtulmak istiyorum. Toplum içinde konuşurken çekiniyorum. Sınıf içinde sunum yaparken veya sesli bir şekilde kitap okurken çok heyecanlanıyorum ve kalbim aşırı hızlı atıyor. Nefesim kesiliyor ve sesim titriyor. Bundan kurtulmak için ne yapmalıyım? Aslında son zamanlarda sosyal biri olmaya çalışıyorum ama bu fayda ediyor mu bilmiyorum. Acaba insanların benim hakkımda ne düşündüğünü önemsemeyi bırakırsam bundan kurtulabilir miyim? Lütfen bana yol gösterin yakında üniversiteye gidicem ve muhtemelen sürekli sunum yapicam o yüzden sosyal anksiyetemi yenmek istiyorum

Bu soru 10 Temmuz 2024 15:03 tarihinde Psikolog Ezgi Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar,

Sosyal anksiyete ile yaşamak zaman zaman oldukça zorlayıcı olabilir. Özellikle toplum önünde veya içerisinde gerçekleştirilen eylem ve faaliyetlerde heyecan, nabız artışı, terleme gibi fiziksel belirtiler yaşayabilirsiniz. İçinde bulunduğunuz durumdan kolaylıkla kurtulabilmek adına özellikle sosyal ortamlardan kaçınma ihtiyacı duyuyor, zaman zaman özgüven eksiklikleri yaşıyor olabilirsiniz. Bu tepki oldukça doğal ve insani bir tepkidir. Ancak sizi çözüme ulaştırmaktan çok aynı döngü içerisinde takılı kalmanıza sebep olabilir.

Sosyalleşme adına yaptığınız girişim ve çabanızı takdir ediyorum. Sizin de belirtmiş olduğunuz üzere aslında bu mücadeleyi kazanabilmek için çevremizdeki insanların varlığından değil, onların bizler üzerindeki etkilerinden kurtulmak gerekir. Kendimizi eksik görmeyi ve eleştirmeyi bırakıp korkularımızın üzerine gitmemiz gerekmektedir. Kaçınma davranışı sergilemek bizleri geçici bir süreliğine rahatlatsa da bir gün tekrar kaçındıklarımızla yüzleşmek durumunda kalabilmekteyiz..

Fırsat buldukça kendi durumunuzu değerlendiriniz.

Sunum esnasında ne hissediyorsunuz? En yoğun hissettiğiniz duygu hangisi? En çok neyden rahatsızlık duyuyorsunuz? Kötü bir sunum yaptığınızı düşünüyorsanız buna dair kanıtlarınız var mı?

Bu gibi sorular ile kendinizi değerlendirip sorularınıza cevap bulmaya çalışın. Hissettiğiniz duyguları 1-10 arasında duygu yoğunluğunuza göre puanlayabilirsiniz.

Bununla birlikte endişenizin üzerine gitmeli, yani korkularınızla mutlaka yüzleşmeniz gerekmektedir. Korkularımızla yüzleşmediğimiz sürece onları yenebilmemiz pek mümkün olmayacaktır.

Zaman zaman ''-mış gibi ''yaparak sesli provalar yapmanızı öneririm. Sunum yapacağınız konu hakkında yapacağınız prova ve tekrarlar o konu hakkında bilgi ve deneyimlerinize daha çok güven duymanıza yardımcı olabilir.

Stresinizin azalması adına fiziksel aktivitelerde bulunmanızı tavsiye ediyorum. Spor yapmak stres düzeyinizi dengelemenize yardımcı olacaktır. Fakat toplum içerisinde spor yapma konusunda problem yaşıyorsanız ufak gündelik rutinler halinde yürüyüşler öneririm. Özellikle toplum önündeki faaliyetler öncesinde bunları yapmak küçük ama etkili bir adım olacaktır.

Elbette bu soruyu cevaplandırırken yalnızca sizin belirttiğiniz koşulları esas alarak genel bir bakış açısı sunmaktayım. Elbette bir terapist ile çalışmak süreci çok daha sağlıklı atlatmanıza yardımcı olabilir.


Sağlıklı günler dilerim.


Sevgiler,

Psikolog Ezgi Aydın


Cevaplanmış benzer sorular

Sosyal Hayat

Başarılıyım ama neyi yanlış yapıyorum?

23 yaşımdayım. Akademik anlamında oldukça başarılıyım. Atamamın yapılmasımı bekliyorum. Atama yapılana kadar en az 1 sene evdeyim. Akademik anlamda başarılı olsam da sosyal anlamda bir o kadar başarısızım. En azından ben böyle düşünüyorum. Çünkü aile huzurumuz yok. Annem, beni hiç dinlemiyor. Babamsa konuşmak istediğimde beni tersleyip gönderiyor. Konuşacak birini çok arıyorum. Üniversiteden sonra memlekete geldiğim için burada arkadaşlarım, yok. Arkadaşlarımın çoğu taşınıp gitti. Bana destek olacak bir kız arkadaşım, yok. Düzenim, yok. Şu an için işim yok. İş bulabilmek için her gün vitrinlere baka baka 8-10 km yürüyorum. Her gün iş ilanlarına bakıp mağazalara, her türlü işe başvuruyorum ama olmuyor. 50-60 yere başvurdum. Kimi geçici işçi almıyor kimi de tecrüben yok deyip çeviriyor. Düzen kuramıyorum. Cebimde param da kalmadı. Hâliyle hevesim de umudum da yok. Bazen banka oturup gelen giden insanlara bakıyorum. Onlara çok özeniyorum. Ne kadar mutlular, birliktelikleri var, huzurları ve onları anlayacak birileri var. Bazen onları kıskanıyorum. Benim de çevremde insanlar olsun istiyorum. Beraber eğlenelim. Gezelim, gülelim, dertleşelim ama olmuyor. Böyle olunca ben daha da sessizleşiyorum. Düzen kuramıyorum, beni anlayacak biri zaten yok. Bazen mutlu oluyorum ama öyle üzücü şeylerle karşılaşıyorum ki dünyam yıkılıyor. Mecburen kendi kabuğumda zaman öldürüyorum. Ben, nerede yanlış yapıyorum ki? Ben, neden diğer insanlar gibi olamıyorum ?