Sosyal ilişkilerde nasıl daha aktif olabilirim

Merhaba sevgili danışan,

Kişinin kendini anlatması her zaman kolay olmaz bazen kelimelerle bile ifade edemeyebiliriz. Sizin de yazdıklarınızı okurken o görünmeme duygusunu kimsenin görmediği çabayı duyduğumu söylemek isterim. Çevrenizde bir sohbet esnasında herkes bir şeyler anlatırken siz sanki bir köşede bekleyip acaba konuşursam yadırganır mıyım korkusu içinizi kaplamış gibi 

Durum böyle olunca İç sesinizi de susturmakta zorlanıyorsunuz. Sürekli olarak ya bir şey dersem bana darılırlar mı acaba beni istemezler gibi ifadelerle baş etmek zor olsa gerek. Bu kadar kişinin içerisinde görünmez hissetmeniz şu duruma benziyor kalabalık bir sokakta yürüyorda tek başınıza yürüyormuş gibi hissedersiniz ama bu kalabalık içinde kimseyle göz göze gelmiyor musunuz? 

Bazen hiçbir şey yapmasanız da yorulmuş gibi hissedersiniz Zihin sürekli olarak düşünceler üretir ve bu döngünün içinden çıkılmaz hale gelir bir süre sonra 

Neden hep ben sorusu da kendinizi bu çıkmazda sürekli suçladığınızın bir göstergesidir aslında. 

Peki bu kadar düşünceyle baş ederken bir kere de olsa sadece nefes alıp, kimseye gülümsemek ya da espiri bulmak zorunda olmadan, oturduğunuz bir an oldu mu üniversitede? Olduysa o anlarda ne hissettiniz? Bazen insan yakın hissettiği arkadaşlarıyla otururken iki kelime etmese bile mutlu huzurlu hisseder çünkü bir beğenilme kaygısı çabası yoktur. Bir beklenti içerisinde olma zorunluluğunuz yoktur Neşeli uyumlu olma gibi..

Bütün bu duygular, bazen karışık bir düğüm gibidir çözmeye çalışmak bile insanı yorar. Acaba insanlar sizi gerçekten tanıdığında, o çabasız halinizi de sevebilir mi?

Bu sorulara hemen yanıt vermek zorunda değilsiniz belki de biraz kendinizi fark etmeye ihtiyacınız vardır.

Psikolog Melisa Sude Kav