Sosyal olmak kötü bir şey mi?

Merhabalar,

Genç bir yaşta, kendinizi ve çevrenizi bu kadar derinlemesine analiz edebilecek bir bakış açısına sahipseniz, ister istemez bazı şeyleri sorgulamanız da çok doğal geliyor bana. Anlattıklarınızdan, olgunluk denilen o “her şeyi hemen anlamak, çözmek, daha temkinli ve dürüst yaşamak” hali, sizde epey belirgin görünüyor. 🌱

Burada yine de isterseniz olgun olmak ne demek bunu da bir konuşabiliriz. Olgun çocuk derken kastettiğimiz şey sorumluluk sahibi, kendini kontrol edebilen başkalarının duygularını anlayabilen ve davranışlarının daha mantıklı olması anlamına gelebilir bu özellikler değerli ve güçlü özelliklerdir.

Olgunluk kavramı sizin için ne zaman sorun olabilir noktasına gelirsek eğer eğer kendinizle ilgili ben hiç çocuk olamadım, başkaları mutlu olsun diye ihtiyaçlarımı erteledim, duygularımı ifade edemedim, anlaşılamadım ya da farklıyım gibi bir iç sesiniz varsa ve bu durum aslında sizin için bastırılmış duyguların bir işareti ise bu konu değerlendirilebilir. Bunu kendi içinizde değerlendirmek için ise bu olgunluğu nasıl oluştuğunu fark edebilirsiniz böyle olmak zorunda mı kaldınız yoksa bu sizin doğuştan getirdiğiniz bir mizacınız mı? Duygularımı bastırıyor muyum kendimi güçlü görmek zorunda mı hissediyorum? Yaşıtlarımla bağ kurmakta bir problem yaşıyor muyum? Bu sorulara cevap vermeye çalışabilirsiniz.

Yaşıtlarınızla aranızda bazen bir mesafe hissetmeniz, onların önemsediği bazı şeylerin size çok uzak gelmesi aslında pek çok kişinin belli dönemlerde yaşadığı bir durum. Bu sizinle ilgili bir “yanlış” olmasından ziyade, hayata bakış şeklinizin biraz farklı olmasından kaynaklanıyor.  Bazı kişiler daha içe dönük, bazıları dışadönük, bazıları ise değerlere ve olgunluğa çok daha erken yaşlardan bağlı olabiliyor. Sizin akranlarınıza göre daha farklı tercihleriniz olması, sizin değer yargılarınızın dışa yansımış hali gibi. Bu sebeple kendinizi ayrıksı ya da yabancı gibi hissetmeniz olağan bir durum.

Şunu çok net söylemeliyim ki, çok sosyal olmanız ve birçok tanıdığınız olması, sizi kötü ya da yüzeysel biri yapmaz. Hatta aksine; bu sizin insan ilişkilerinde rahat ve esnek biri olduğunuzu, empatinizin ve iletişim becerinizin güçlü olduğunu düşündürüyor. Her insanın “yakınlık” seviyesini ayarlayış biçimi farklıdır. Sizin kendinize çözüm olarak bulduğunuz şey –yani insanlarla samimi konuşup, onlara güven aşılayıp aynı zamanda mesafede kalmanız– tamamen kendinizi koruma ya da daha iyi hissetme yollarınızdan biri olabilir. “Samimiyeti ayarlama sanatı” çoğu kişinin yetişkinlikte bile hala üzerinde düşündüğü, geliştirmeye çalıştığı bir beceri aslında.

Bazı insanlar sıkı dostlukları hayatının merkezine koyar, bazıları uzun uzun vakit geçirmeyi sever. Başkaları ise sizin gibi insanlarla güzel ve içten sohbetler edecek ortamlar yaratır; fakat daha derin bir bağ kurma konusunda ya isteksizdir ya da ihtiyacı yoktur. Şunu düşünmekte fayda var: Kendi sınırlarınızı net bir şekilde bilmek ve başkalarına da bunu hissettirmek bir olgunluk göstergesi. İnsanlar sizi aramaları gerektiğinde ilk akıllarına gelen kişi olarak görüyorsa, bu onların size güven duyduğunu, sizi samimi ve gerçek bulduğunu gösterir.

Bazen, farklı hissetmenin verdiği hafif bir yalnızlık ya da dışarıya mesafe koyma ihtiyacı can sıkıcı olabiliyor. Belki şöyle de düşünülebilir: “Sahip olduğum bu özellikler bana gerçekten iyi geliyor mu, yoksa içten içe değiştirmek istediğim bir şey var mı?” Arada bir buna bakmak, duygularınızı güncellemek iyi gelebilir.

Yine de eğer bu durum sizi yoruyorsa ve bu konuda bir destek almak istiyorsanız bir uzmanla görüşebilirsiniz.

Sorunuz sizin için bir cevap olabildiyse, puanlayabilir ve görüşünüzü bizimle paylaşabilirsiniz. Bizlere sorularını yöneltmek isteyen başka arkadaşlarınız varsa onların da yararlanmasını sağlayabilirsiniz.

Sağlıklı günler dilerim.

Sevgiyle kalın.

Uzman Psikolog Gönül Tanır Durmaz