Sosyal ortamlarda kendimi dışlanmış hissediyorum

Merhaba sevgili danışan, yazdıklarınızdan yıllar geçse de bazı duyguların insanın içine yerleşip oradan kolay kolay gitmediğini düşünüyorum. Çocukken hepimiz zaman zaman bir grup tarafından dışlanmış, ötekileştirilmiş olabilir ve bunu hala hatırlıyor olabiliriz.

İlginç olan şu ki, aslında siz başkalarını gruba dahil etmeyi seçen ve insanlara kapınızı açan birisiniz. Bunun, içinizde güçlü bir sosyal bağ kurma isteğini gösterdiğini düşünüyorum. Ama ne gariptir ki, insan en çok istemediği şeyle sınanır ya; size en yakışan yanınız bir şekilde zayıf noktanız haline dönüşmüş gibi… Sanki ne kadar isterseniz isteyin, bir noktada dışarıda kalmak kaderinizmiş gibi bir his belirmiş olabilir.

Geçmişte böyle bir durum yaşadığınız için yeni ilişkilere, oluşturulan yeni gruplara bu çerçeveden bakıyor olabilirsiniz ki insanın aklına çoğu zaman en yeni deneyimi gelir, sizin de dolayısıyla dışlanma deneyiminiz zihninizde canlanmış olabilir. Bu durumlardan kaçınmak sizi koruyor olabilir yani bir nevi savunma mekanizması. Uzaklaşmak, duvar örmek ya da irtibatı kesmek dışlanmaktan daha kolay gelebiliyor olabilir çünkü dışlanmak sizin yeni tanıştığınız bir kavram değil ve dışlanmak deyince aklınıza yaşadığınız acı deneyimler geliyor. Bu durumda kaçınmak, belki bu duygularla yüzleşmekten çekinmek gibi bir durum söz konusu olabilir.

Ben burada sormak isterim ; dışlanmak size nasıl hissettirdi?

Bu şekilde bir grup ortamından kaçınmanın size avantajları ve dezavantajları neler olabilir?

buraları düşünmenizi, sorgulamanızı isterim.

Unutmayın gerçek arkadaşlık gerçek bağları içerir ve burada şüpheye yer yoktur. Olayların bir de diğer tarafından bakabilmenizi isterim. Arkadaşlarınızın gerçekten yakın arkadaş olduğunu düşünüyor musunuz, sizin geri çekilmelerinize karşı nasıl davranıyorlar? buralarda düşünüyor olmak da yine faydalı olacaktır. Çünkü evet sizin geçmişte acı bir deneyiminiz olabilir fakat bu durum arkadaşlarınız tarafından tetikleniyor da olabilir. Çift yönlü düşünmek işlevseldir.

Küçük bir iç gözlem egzersizi denemenizi önerebilirim: Bir grup içinde bulunduğunuz son durumu düşünün. İçinizde korku ya da gerginlik ne zaman başladı? Tam olarak hangi düşünceler belirdi? O sırada "onlar beni istemiyor" dediğinizde, bu gerçekten somut bir davranışa mı dayanıyor, yoksa eski bir alışkanlığa mı? Bazen üzerine düşününce aslında bugünkü grubun ipuçlarını geçmiştekiyle tamamen karıştırdığımızı fark ediyoruz.

Siz isterseniz, bu konuyu biraz daha konuşabiliriz. Geçmişteki yaşantılarınızla bugün arasındaki köprüleri ve inançları birlikte kurcalamak, belki şu anki ilişkilerinize daha rahat yaklaşmanızı sağlayabilir. Dahası, kaçınmadan ya da “olacaksa olsun” deyip kendinizi bırakmadan, aradaki dengeyi bulmanın yolları var… Devamını paylaşmak isterseniz buradayım.

Umarım bu yazı zihninizde bir ışık, yüreğinizde de bir sıcaklık uyandırmıştır. Dilerseniz duygularınızı biraz daha paylaşabilir, neler hissettiğinizi açabilirsiniz. Paylaşmak istersen buradayım, birlikte bakabiliriz. ✨

İyi günler dilerim.

Psikolog Serra MENEVŞE