Stresimi ve fazla düşünmemi azaltmak için ne yapmam gerekiyor?
20 yaşındayım ve uzun zamandır anksiyete ve panik atak hastasıyım psikolojik destek alıyordum ama ailem bilmiyordu bu yüzden bırakmak zorunda kaldım ulaşımdan dolayı durduk yere ağlamalarım ve kalp çarpıntnım yine başladı son bir aydır içimde bir sıkıntıyla uyanıyorum bazı şeyleri çok yapmak istiyorum ama yapmıyorum ve bu çok kötü hissettiriyor bandırma da okuyorum bu sene ilk senemdi ama ilk kez bu sene istediğim gibi üstümde bir baskı olmadan kendim gibi yaşadığım için ailem okulumu dahi dondurmaya karar verdi daha sonrasında vazgeçtiler ama her gün bunları yüzüme vuruyorlar orada ki hayatımı ben uyurken telefonum açık kaldığında telefonumu kurcalayarak öğrenmişler bir kavga esnasında eskiden aldığım psikolojik destekleri söyledim yıllardır neler yaşadığımı bahsettim ama yine anlamadılar onlar için tek düşündükleri şey ders dersten başka bir konu olamaz benim hayatımda sadece ders çalışmalıyım bu yıllardır böyleydi ve artık çok yoruldum çünkü hiç bir zaman hedefi hukuk tıp olan birisi olmadım ama onlar bunu çok istiyordu dil okumak istiyordum babam hukuk diye tutturduğu için dershaneye gönderdi yıllarca halbu ki ben hiç bir zaman dershane istemedim kazanamadığımda da suçlu ben oldum artık o kadar ağır geliyor ki her şey temmuz ayında panik atak krizi geçirdim hastaneye gittim ve onları da çağırdım geldiler ama ona rağmen umursamadılar hiçbir şeyim yok onlara göre benim tek sorunum yalan söylekmiş öyle söylediler bende onlara her zaman açık olmak isterdim ama eğer açık olursam vericekleri tepkileri de biliyorum beni yalana iten onlar bende istemiyorum onlara yalan söylemeyi ama zorunda bırakıyorlar sırf gece arkadaşımla sahile gittiğimiz için bandırma da o arkadaşımla görüşmek istemediklerini ve benim de görüşmeyeceğimi söylediler bu hayat benim ama ben hariç herkes yaşıyor ve bu durum beni artık çok yoruyor kalp çarpıntım her geçen gün artıyor içimde ki sıkıntı geçmiyor.
Bu soru 11 Ağustos 2024 15:28 tarihinde Psikolog Ezgi Aydın tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar,
Öncelikle zor bir süreçten geçtiğinizi çok iyi anlıyorum. Sizlerin artık bir yetişkin olarak görülme çabanız, onların ise otoriteyi kaybetme korkuları arasında sıkışıp kalmış görünüyorsunuz.
Elbette yıllardır içerisinde bulundukları ve alıştıkları düzeni sürdürmeye çalışsalar da sizler artık bir yetişkin olma yolundasınız, bireyleşme çabasındasınız. Ebeveynleriniz bunu ne kadar kabul etmek istemeseler dahi zamanla bunu kabullenmek durumunda kalacaklardır.
Yaşadığının döngülerden kurtulmak istediğiniz ve doğru adımlar ile zaman içerisinde kabul göreceğinize inanın.
Ebeveynlerinizle sağlıklı iletişim kuramama nedenleriniz üzerine düşününüz. Onlara yaklaşım tarzınızı değerlendiriniz.
Bir birey olarak kabul görmemek ve bunun kaygısıyla öfke problemleri yaşamak oldukça doğaldır. Onlara olan öfkenizi dindirmediğiniz sürece suçlayıcı dilden uzak kalabilmeniz de zor olacaktır.
Öncelikle onları affedebilmelisiniz. Unutmayınız ki, sizler nasıl bir birey olma yolunda ilerliyor ve deneyimliyorsanız, ebeveynleriniz de sizler ile birlikte anne baba olma deneyimini yaşıyorlar.
Onların davranışlarını anlamlandırmaya çalışmalı sen dili yerine ben dili ile konuşmalısınız. " sen dili" karşı tarafı suçlayıcı hissettirir, saldırganlığa itebilir.
İletişim problemlerinizi düzeltmek elbette zaman alacaktır, bunu bilmelisiniz. Ancak inancınızı da yitirmemelisiniz.
Doğru iletişimi sağlayabilmek için onlar ile bağlarınızı kuvvetlendirmelisiniz. Örneğin, ortak aktiviteler oluşturmak, birlikte etkinlik yapmak ve bu süre zarfında tartışmama konusunda anlaşma yapmak olumlu sonuçlar getirebilir.
Sevgili danışan,
Ebeveynlerimizi değiştiremeyiz ancak onlara olan tavrımızı ve tutumumuzu değiştirerek pozitif sonuçlar almamız mümkündür.
Bu süreçte yalnız olmadığınızı bilmelisiniz.
Bir günlük tutmak, yürüyüşe çıkmak, meditasyon yapmak ve dilek listesi oluşturmak size iyi gelebilir.
Elbette bu süreçte bir uzman desteği almak süreci en sağlıklı şekilde atlatmanıza yardımcı olacaktır.
Sağlıklı günler dilerim.
Sevgiler,
Psikolog Ezgi Aydın
