Psikoloji

Sürekli kötü düşünme ölümü düşünme

Gizli Kullanıcı11 Temmuz 2024 19:19

Sürekli kötü düşünüyorum aklımdan ölüm çıkmıyor araç kullanırken karşı şeritten gelen araçın bi anda önüme fırlayacağını kaza yapıp öleceğimi düşünüyorum yolda yürürken binanın altında kalıp ölebileceğimi düşünüyorum sürekli böyle senaryolar oluşuyor kafamda sadece kendim için değil ailem sevdiklerim için de böyle şeyler düşünüyorum kafamdan ve bu düşünceleri durduramıyorum sürekli kafamın için de böyle şeyler dolanıyor bu durumdan çok rahatsız oluyorum oturduğum yerde uyandığım zaman yemek yediğim zaman her ne is yapıyor isem kafamın için de ölüm senaryoları kuruluyor

Bu soru 13 Temmuz 2024 22:51 tarihinde Klinik Psikolog Pınar Özdemir tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Sevgili danışan,


Ölüm kavramı tüm canlıların yaşantısı boyunca karşılaştığı ve yaşayacağı bir olgudur. Gündelik yaşantınızda arabaya binerken, yolda yürürken, çalışırken kendi ölümünüz veya yakınlarınızın ölümünü kurgulamanız, senaryolaştırmanız ölüm olgusunun belirsiz olmasından kaynaklanıyor olabilir. Ölüm eninde sonunda gerçekleşecek olmasına karşın ne zaman, ne şekilde, kiminle, neye dayanarak gerçekleşeceğini bilemiyoruz. Ölüme dair belirsizliğin yoğun olmasıyla birlikte aşırı kaygılanmaya eğilim gösteriyor olabilirsiniz. Bu kısımda ölümün kendisinden ziyade oluşan belirsizlik sizi kaygılandırıyor olabilir. Belirsizlik olası çıkabilecek tehlikeleri, ihtimalleri aşırı düşünmeye yer edinir.


Ölüme dair oluşan olumsuz düşünceleriniz –araç kullanırken bir anda araç gelirse kaza yapıp ölebilirim, yürürken binanın altında kalarak ölebilirim- duygularınızı –kaygı, korku- oluşturuyor. Olumsuz düşünceleriniz duygularınızla birlikte davranışlarınızı da tetiklemeye başlıyor. Ölüme dair oluşan olumsuz düşüncelerinizden kaçınıyor olmanız rahatsız edici hissettirmeye başlamış olabilir.


Kaçınmanın rahatsız ediciliğini size aktarabilmek için pembe fil egzersizini birlikte uygulayalım.


•Gözlerinizi kapatarak pembe bir fil hayal etmenizi istiyorum. Dilediğiniz gibi hayal edebilirsiniz. 


Oldukça kolay bir şekilde hayal ettiniz değil mi?

•Şimdi tekrardan gözlerinizi kapatarak pembe fili düşünmemenizi istiyorum. Hiçbir şekilde hayal etmeyin, hissetmeyin. Pembe fil hariç her şeyi düşünebilirsiniz.


Bu sefer oldukça zorlayıcı bir deneyim oldu değil mi? Rahatsız edici hele geldi pembe fili düşünememek. Tıpkı bu deneyiminizde olduğu gibi ölümü kabullenmeniz, ölüme dair olumsuz düşüncelerden kaçınmanızdan kaynaklı farkında olmadığınız olumsuz düşünceleriniz her olayda size bu şekilde rahatsız edici hissettiriyor olabilir.


Düşüncelerinizi sorgulayarak gerçekçi bakış açısıyla değerlendirebilirsiniz.


Her araba sürdüğünüz karşı şeritten bir arabanın fırlayıp size gelmesi ve kaza yapıp ölme olasılığınız sizce kaç? Gerçekleşebilecek bu kötü senaryonun gerçekleşebileceğini düşündüren kanıtlarınız var mı? Varsa bunlar neler? Bu düşüncelerinizi somut bir şekilde görmeniz için bir kağıda yazabilirsiniz. Böylelikle somut bir şekilde gördükçe farkındalığınızı oluşturmanız ve başa çıkmanızı kolaylaştıracaktır.


Sevgili danışan, ölüm olgusu kabullenilmesi gereken değiştirilmeyen bir kavramdır. Ölümün üzerinde kontrolümüzün sağlanamayacağını, gerçekçi bir olgu olduğunu söylemek gerekir. Ölüme dair olumsuz düşüncelerimizle baş etmek kişiden kişiye göre değişkenlik gösterir. Kimine göre dini inançları kimine göre sosyal çevresinden aldığı destekle kimine göre de o anına odaklanarak yaşamakla, motivasyonuyla başa çıkabilmektedir.


Son olarak bu süreç içerisinde başa çıkmakta zorlandığınızı ve bu düşüncelerin siz çok yorduğunu anlayabiliyorum. Bu süreçte başa çıkabilmeniz için yardımcı olabilecek bir psikoloğa başvurarak psikolojik destek alabilirsiniz.


Sevgiler.


Klinik Psikolog Pınar Özdemir. 

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Kendimden nefret ediyorum

merhaba ben 29 yaşındayım. Hayatım hep boş gibi hissediyorum. Sanki bu zamana kadar nasıl geçti anlamıyorum, hep uzaktan izliyormuşum ya da hep olayların dışındaymışım gibi. Hayattan zevk almıyoru, hic bir şeyden zevk almıyorum ve kendimi de tanımadığımı fark ediyorum. Geçen yıl major depresyon tanısı konuldu bir sürü psikologa ve psikiyatriye gittim ve hicbir işe yaramadı gibi geliyor bana. Her an tetikte ve kaygılıyım en küçük meselelerde bile panik oluyorum. İnsanların en ufak şeylerine özeniyorum. Şunu yaptım bunu yaptım demeleri bile çok büyük bir şeymiş gibi. Ve hep öfke duyuyorum her şeye. Kasadaki kişi neden bana senli benli konuştu gibi. Kafam hep dağınık. Konudan konuya atlıyorum ve hicbir konuda kendi fikrim yokmuş gibi geliyor. Kendimi ifade etmekte zorlanıyorum. En ufak şeyleri karıştıyorum. Mesela ufak sayıları bile toplamakta zorlanıyorum. Anılarımı, hatıralarımı birkaç gün önfe bile neler yaptığımı hatırlamıyorum. Hayal ürünü gibi. Hayal kurmakta bile zorlanıyorum. Yer yön bulmam berbat. Kendi telefonum bile karışık geliyor. El becerilerim sıfır. İnsanlarla da iletişim kurmakta zorlanıyorum Bazı durumların aileden kaynaklı olduğunu düşünüyorum. Annemle babam ben çok küçükken boşandı ve kendisini hiç görmedim. Görüşülecek biri de değil. Annem hep evhamlı ve onun da biraz aklı havada. Bana iyi yaklaşıyor ama onu anlayamıyorum. En sevdiği yemek bile ne bilmiyorum çünkü her şeyi bana yüzeysel anlatıyor. Ne olur bana bir çözüm söyleyin. Her gün ağlıyorum ve bu şekilde yaşayamayacağım