Tarifsiz yalnızlık diye bir şey var mıdır?
Yalnızım, tek başına, bir başına. Tarif edemiyorum bile yalnızlığı. Kocaman ağaçta duran tek elma ? Büyük denizde kayığıyla tek başına duran bir manzara resmi? Canım yanıyor sadece değersiz hissediyorum. Kimsesizlik çok zor devam etmek çok zor. Elbette geçecek ama ya şuan? Buna nasıl çare bulabileceğim? Sorular sorular… bitmek bilmiyor kafamın içinde cevap bile arayamıyorum. Savruluyorum desem hangi yöne diye soruyor beynim sonra başlıyor sabırsızlığım. İkna etmeye çalışıyor beni. İki ses var biri susturuyor beni biri çığlık çığlığa ağlıyor. Anlaşılmıyorum en çok bu etkiliyor beni. Hep yalnızdım ama 26 yaşında öğretmen kimliğim bu bir ay içinde beyaz bayrak kaldırdı. Yeter dedi bunca kalabalığın içinde motive olurken başkasına onun ilerleyişine tanık olurken sen daha da geriledin dedi. Sonra güçlü ilan edildim paylaşılmadı diye dertlerim. Gururluyum oysaki hatta fazla kabadayı yüreğim sonra bir okadar duygusal hem de fena dramatize gençliğim. Kafam hep işliyor sayısalcı olduğum anlaşılacak kadar hep bir hesap var kaderime de böyle sirayet etti diye düşünüyorum. Aktivite neydi? Yorgunluktan sonra iyi gelen bir şey mi? Oysa benim uykuya ihtiyacım varken hiç eve yatağa sığamazken şart mıydı bu eğlence ? Ah şikayeçi değil yerimi arayan bulmayı en çok istediğim yerdeyim 26-27 sezonda final sahnesi istemiyor yüreğim. Arayışta belki de neyi mi huzuru…🍃
Bu soru 5 Kasım 2025 12:32 tarihinde Uzman Klinik Psikolog Merve Akdikmen tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhaba
Yazdıklarınızı okurken, ne kadar yoğun bir yalnızlık ve içsel çatışma yaşadığınızı hissediyorum. Sanki içinizde iki farklı ses var; biri güçlü kalmaya, devam etmeye çalışıyor, diğeri ise artık çok yorulduğunu söylüyor. Bu iki sesin arasında kalmak gerçekten zorlayıcı olabilir ve sizin yaşadığınız bu karmaşayı hissetmeniz çok anlaşılır.
Kimi zaman kişi, hayatı sanki tek kişilik bir tiyatro gibi yaşar; başkaları sahneden gelip geçer ama esasen sahnenin bütün ağırlığını taşıyan yine kendisi olur. Sizin yalnızlık tarifiniz de biraz böyle, sanki herkes yanınızdan akıp gidiyor ama siz o koca ağacın dalındaki elma gibi tek başınıza asılı kalıyorsunuz.🍃
Güçlü ilan edilmek, zaman zaman en yorucusu olabiliyor. Dışarıdan bakıldığında “başarılı, cesur, öğretmen” diye etiketlenen birinin aslında içinden kim bilir ne fırtınalar geçtiğini çoğu kişi fark etmiyor. Boğazda bir şey düğümleniyor bazen, çünkü duyulmadığını hissettirmek tarifsiz bir yük.
Yazdıklarınızda yorgunluğu da, “aktivite”den ne kadar uzak olduğunuzu da hissettim açıkçası. Sanki sizden beklenen kalabalık ve eğlenceli bir dünyanın dışında, bir köşede usul usul kendi duvarlarınızı örüyorsunuz gibi. Belki de “eğlence” değil de, sakin bir nefes, güvenli bir alan arıyorsunuz asıl. Bazı insanlar kalabalıktan güç alır, bazıları ise derin bir iç sesin huzurunda dinlenir. Sanırım sizin ruhunuz, biraz dinginliğe susamış.
Böyle anlarda kendimize yüklenmek kolay, “neden ilerleyemedim, neden hep yalnızım, neden öyleyim?” gibi sorular cevaplanmadan dönüp dolaşıyor kafamızda. Ama belki de şu an cevap aramaktan çok, yaşadıklarınızla dost gibi durmayı denemek önemli. “Evet, yoruldum, çok yalnızım, anlaşılmak isterdim” diye içinizden geçirdiğiniz her şeyi inkar etmeden oturup, içinizdeki o güçlü ve kırılgan tarafları aynı masada buluşturmak… Belki şöyle diyebilirsiniz; “Şu anda kendimi yeterince iyi hissetmiyorum ve bu bana çok ağır geliyor.” Bunu sesli duymak, içinizdeki çatışan seslerin biraz olsun uzlaşmasına neden olabilir.
Bir küçük öneri: Akşamları kendinize küçük bir rutin yaratmayı hiç denediniz mi? Mesela, sıcak bir içecek eşliğinde telefon ya da ekranlardan uzaklaşarak sadece kendinize birkaç dakikalık bir alan bırakmak. Şu an öyle karmaşık ve gürültülü bir iç sesiniz var ki, belki de biraz sessizlik en iyi ilaç olabilir. 🦋
Ve evet, bu duygular geçecek. Ama şu anda, geçmesini beklerken kendine yumuşak davranmak çok kıymetli. Yalnızlığı bastırmak yerine, onu anlamaya çalışmak… “Bana şu an ne anlatmaya çalışıyor?” diye sormak, bazen en güçlü adımdır.
Şu anda içinde bulunduğunuz süreç geçici ama siz bu süreçte kendinize nasıl davrandığınızla kalıcı bir iyileşme başlatabilirsiniz. Eğer isterseniz, bireysel terapi sürecinden geçerek bu yalnızlık duygusunun size ne anlatmaya çalıştığını birlikte anlamaya başlayabiliriz.
