Toplumda kabul edilmiyormuşum gibi hissetmekten nasıl kurtulurum?
Genel olarak çok yalnızım, çok yalnız hissediyorum bu duygu hiç geçmiyor. Yakın arkadaşı olan insanları ya da herkesle arkadaş olan insanlara imrenerek bakıyorum ve çok duygulanıyorum bende bu durum hiç olmadı. Ya bir ya da hiç arkadaşım olmadı. Şu anda da öyle. Toplumda sürekli en değersiz görülmekten çok yoruldum. Psikolojik destekte aldım, bana kendimi değersiz gördüğümden kendimi sevmediğimden dolayı olduğunu söyledi.
sınıfımda dershanemde arkadaşlarımın arasında yani kısaca her yerde en değersiz en aptal en ucube insan benim. Ve bu beni artık çok yoruyor sürekli insanlara kendimi sevdirmeye çalışmaktan yoruldum onlara "hayır" dediğimde benim yanımda olmamalarından korktuğum için hayır diyememekten yoruldum.
Çok duygusal bir insanım ve sürekli gözlerim doluyor kendimi ifade edememekten yoruldum. Öğretmenlerimin yanına bile gitmekten utanıyorum. Sınıfta bende bir söz sahibi olayım derken olamıyorum. Herkes benden her şeyde iyi sadece ben seçilmiş ucubeyim gibi hissediyorum. Örneğin bi yazılıdan ben 100 alsam ve başka biri de 100 alsa onun aldığı 100 daha çok değer görür. Çünkü Zehra kim ki.
Bugün sınıfta bir hocamız bazı sınıflarda gruplaşma olduğundan bahsetti neyse ki sizde yok dedi sonra bana ve diğer kızlara dönüp zehrayı neden dışladınız o orda tek başına oturuyor dedi bende aptal aptal sırıttım kızlar da yok şöyle yok böyle dediler hocaıin alaycı tavrına gülüp geçiştirdiler. Bunu hocanın bile fark etmesi tüm olayları kanıtlıyor. Belki diğerinin hayatı etkilenmedi yani ben olsam da olur olmasam da olur ama ben saatlerde ağladım gerçekleri objektif bi şekilde bakan bi öğretmenden duymak beni incitti. Sevilmediğim toplum sırasında kabul görmediğim ve göremeyeceğim bi daha yüzüme çarpmış gibi hissettim. Lütfen bi tavsiyede bulunur musunuz artık bu ucube gibi çöküp aülamaktan kendime yüklenmekten yoruldum
şimdiden teşekkürler iyi günler.
Bu soru 25 Aralık 2024 13:06 tarihinde Psikolog İrem Bor tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar sevgili danışan, yaşadığınız durumda hissettiklerinizin sizin için ne kadar yıpratıcı olduğunu anlayabiliyorum. Yalnızlık, dışlanmışlık ve değersizlik hisleri, insanın hayatında çok ağır bir yük haline gelebilir. Ancak, bu duyguların değişebilir olduğunu bilmek çok önemlidir. Sizi anladığımı hissettirerek, bu hislerle nasıl başa çıkabileceğinize birlikte bakalım istiyorum.
Öncelikle, şu an yaşadığınız yalnızlık ve dışlanmışlık duygularını yargılamadan kabul etmekle başlayacağız. Bu duyguları hissetmek, sizi “ucube” ya da “değersiz” biri yapmaz; aksine, zorlayıcı bir deneyimin içindesiniz ve bu hisler, bu deneyime verdiğiniz doğal tepkilerdir.
Kendinize şu cümleleri hatırlatmanızı sıklıkla isteyeceğim: “Bu hisler geçici ve değişebilir. Bu duygular beni tanımlamıyor.”
Sonraki adımda başkalarının sizi nasıl gördüğüne odaklanmak yerine, kendinizi nasıl gördüğünüze dikkat etmeniz var. Belki de, bu olumsuz bakış açısı dışarıdan değil, kendinize yüklediğiniz eleştirilerden kaynaklanıyor olabilir.
Günlük olarak ‘sizi siz yapan şeyler’ hakkında sevdiğiniz ve değer verdiğiniz şeyleri bir not kağıdına yazmanızı isteyeceğim. Başlangıçta size zor gelebilir ama küçük şeylerle başlamak bile fark yaratabilir şeylerdir. Örneğin: “Ben yardımsever biriyim.” ya da “Benim hassas bir kalbim var.” gibi özellikleriniz.
İnsanlara sürekli “evet” demek ve onların sevgisini kazanmak için çaba harcamak, hem yorucu hem de sağlıksız bir alışkanlıktır. Hayır demek, başkaları tarafından kabul edilmenizi engellemez; aksine, kendinize olan saygınızı artırır.
Hayır deme noktasında küçük adımlarla başlamalısınız. Önemsiz bir konuda “hayır” demek ve sonucunu gözlemlemek gibi. İnsanların tepkisi düşündüğünüz kadar kötü olmayabileceğini görmelisiniz. Biri size bir şey ikram ettiğinde hayır demek gibi küçük şeylere hayır demek zamanla büyük şeyleri de yapmanızı sağlar.
Yalnızlık hissiyle başa çıkmak için önce bu durumu değiştirebilmek adına küçük adımlar atabilirsiniz. Dershanede ya da okulda sizinle benzer ilgi alanlarına sahip biriyle bir sohbet başlatmayı deneyebilirsiniz. Bu sandığınızdan da kolay olabilir tek bir gülümseyiş ve “merhaba” kadar basit olabilir. Arkadaşlıklar zaman alır ancak ufak adımları siz atmayı deneyin.
Herkesle arkadaş olmanız gerekmiyor. Bir ya da iki kişi ile arkadaşlık kurmanız mümkün olabilir bir şeydir.
Duygusal ve hassas biri olmanız, sizin bir zayıflığınız asla değildir, büyük bir gücünüzdür. Bu özellik, başkalarını daha iyi anlamanızı ve empati kurma yeteneğinizi güçlendirir.
Bu özelliğinizi bir yetenek olarak görmeyi deneyin.
Öğretmeninizin sözlerinin sizi incitmesini anlıyorum, bu durumu sizin değersiz biri olarak görmek yerine, öğretmeninizin fark ettiği bir sosyal durum olarak değerlendirmenizi istiyorum. Bu, sizin sorumluluğunuzda gerçekleşen bir şey değil.
Öğretmenin veya başka birinin tavrı değiştiremeyeceğimiz şeylerdir. Fakat bu tarz durumlara karşı daha az kırılgan hale gelmek mümkün olabilir. Bu kendi öz değer algınızı güçlendirmeyle sağlanabilir sevgili danışanım.
Daha önce psikolojik destek aldığınızı da belirttiniz, devam ettirmiyorsanız bu süreci bir süre daha devam ettirmek faydalı olabilir.
“Kendimi sevmiyorum” düşünceniz duyguların temelinde olabilir. Kendinizi sevmek, her zaman mükemmel hissetmek değildir aslında hatalarınızla ve eksiklerinizle kendinizi kabullenmek demektir. Bu cümleleri unutmayın, bir not kağıda her gün görebileceğiniz yerlere yazabilirsiniz. Telefonunuzda da bulundurmak faydalıdır.
Kendinize her gün küçük bir iyilik yapmalısınız. Sevdiğiniz bir yemeği yemek gibi sizi mutlu eden bir müziği dinlemek veya bir hobiye zaman ayırmak gibi birçok seçenek.
Bu sürecin değişebileceğine dair umut taşıyor olmanız çok önemlidir. Başkalarının sizin hakkında düşündüğünden çok kendi düşüncelerinizi değiştirmenin zamanı. Siz, düşündüğünüzden çok daha değerlisiniz.
Hoşça kalın…
Sevgiler, Psikolog İrem Bor
