Unutmam gereken birini unutamamak

Merhaba Sevgili Danışan,

Yaşadığın bu sürecin ne kadar yorucu, kafa karıştırıcı ve duygusal olarak yıpratıcı olduğunu anlıyorum. Sevdiğin bir insanla kurduğun bağ, birlikte kurduğunuz hayaller ve sonrasında yaşanan kırılmaların seni bu kadar derinden etkilemesi son derece anlaşılır. Birini “unutamamak”, çoğu zaman o kişinin kendisinden çok, onun sende uyandırdığı duyguların, yarım kalan ihtiyaçların ve içsel çatışmaların unutulamamasıyla ilgilidir. Bu nedenle hissettiğin şeyler “bitiremediğin bir ilişki” değil, “içinde tamamlanmamış bir süreç” olabilir.

İlişkinin başlangıcından itibaren dikkat çeken bir nokta var: Sen seviyor olmana rağmen kendini geri çekerek gitmenin mantıklı olmadığını düşündüğünü söylüyorsun, o ise “seven insan mantık arar mı?” diyerek duyguları ön planda tutuyordu. Bu farklı bakış açılarının ilişkinin ilk günlerinden itibaren bir çarpışma yarattığını fark edebilirsin. Sen kendi ihtiyaçlarını ve sınırlarını fark etmeye çalışırken, o seni duygular üzerinden ikna etmeye çalışıyordu. İlişkilerde mantık ve duygu dengesinin bozulması, özellikle de bir tarafın duygular üzerinden ikna edilmesi, uzun vadede güveni ve dengeyi zedeler. Senin geri çekilme davranışın, aslında içten içe bir şeylerin seni korumaya çalıştığını da düşündürüyor.

Zaman içinde tartışmalar artmış, o seni “sessizlikle cezalandırmaya” başlamış. Bu yöntem, ilişki içinde en yıpratıcı iletişim biçimlerinden biridir çünkü karşı tarafı belirsizlikte bırakır, kaygıyı yükseltir ve kişinin kendini değersiz hissetmesine neden olabilir. Sen bu dönemde daha çok bağlandığını söylüyorsun. Bu his çoğu zaman sevginin artmasından değil, belirsizliğin yarattığı kaygının duyguları büyütmesinden kaynaklanır. Yani onu unutmaktaki zorluğun bir kısmının, bu “bağ-kopma-sessizlik” döngüsünden geliyor olması çok muhtemel. İnsan zihni tamamlayamadığı bir hikâyeyi bırakmakta zorlanır çünkü yarım kalan şeyler, doğal olarak daha fazla akılda kalır.

İlişkide seni en çok zorlayan konulardan biri ise, o kişinin seni olduğun halinle kabul etmekte güçlük yaşaması olmuş. Açık olman, makyaj yapman, oje sürmen, paylaşım yapman gibi tamamen kişisel alanına ait davranışlarının eleştirilmesi, hatta zamanla yasaklanmaya dönüşmesi, senin birey olma alanına ciddi bir müdahale niteliğinde. Başlangıçta “ben sevdikçe kapanırsın diye düşündüm” demesi, sonrasında işte çalışmanı istememesi, gezmeni ve hatta görünümüne dair seçimlerini kontrol etmeye başlaması… Bunlar ancak zamanla fark edilen, yavaş yavaş artan kısıtlama davranışlarıdır. Çoğu zaman sevgiyle karıştırılır ama sevgi, kontrol etmez; sevgi, alan açar. Sen bu müdahalelere rağmen onu çok sevdiğin için şaşırmış, bir yanın uyum sağlamak istemiş, bir yanın ise rahatsız olmuş. Bu içsel çatışma bugün yaşadığın “unutamama” halinin en önemli kaynaklarından biri olabilir.

Ayrılık sebebinizin bir Instagram fotoğrafı olması ise sana aslında çok daha derindeki bir gerçeği gösteriyor: Bu ilişki, bir süredir senin temel ihtiyaçlarınla uyuşmuyordu. Bir insan paylaşım yaptığın için senden ayrılıyorsa, orada sorun paylaşımda değil; o kişinin kendi güven duygusunda, kontrol etme ihtiyacında ve ilişkiye yüklediği anlamdadır. Sen kendini göstermek için paylaşmamışsın; anlaşılmak için, sesini duyurmak için, ilişkideki dengenin bozulduğunu göstermek için bir tepki vermişsin. Bu tepki belki de içten içe “sınırlarımı gör ve saygı duy” demenin bir yolu olmuş. Ama o bunu bir tehdit veya “kasıtlı gösteriş” olarak algılamış. Bu da aslında ilişkinin gerçek zeminini ortaya koyuyor: Beklentileriniz, sınırlarınız, değerleriniz birbirine uymuyordu.

Şu an onu unutamıyor olmanı bir zayıflık olarak görmene gerek yok. Bir insanı unutmak, kalpten gelen bir komutla gerçekleşmez. Yüreğin; hayal kırıklığını, yapılan fedakarlıkları, birlikte kurulan hayalleri, yaşanan güzel anları ve hayal edilen geleceği bir anda silemez. Unutamamanın en önemli nedenlerinden biri de kendine yönelttiğin sorgulamalar olabilir: “Daha farklı davransaydım olur muydu?”, “Neden değer görmedim?”, “İlişkide neyi yanlış yaptım?” gibi düşünceler zihni meşgul eder. Oysa senin yanlışın olmadığını, bu ilişkinin kendi doğasında yorucu ve dengesiz olduğunu görebilmek, iyileşme sürecini hızlandıracaktır. Sen, sevgi gösteren, çaba sarf eden, iletişim kurmaya çalışan bir taraf olmuşsun. İlişki bitmiş olabilir ama bu senin değersiz olduğun anlamına gelmez; aksine senin değerlerinin bu ilişki tarafından karşılanmadığını gösterir.

Böyle durumlarda kişi kendini geri çekmekte zorlanır çünkü ilişki yalnızca sevgiyle değil, alışkanlıkla, bağlılıkla, “ya düzelirse?” umuduyla ve tamamlanmamış duygularla beslenir. Bu yüzden kendine zaman tanımanı öneririm. Birini unutmak, onun hayatından çıkmasıyla değil; senin kendine dönmenle, kendi ihtiyaçlarını fark etmenle ve bu ilişkide kaybettiğin yönlerini yeniden kazanmanla mümkün olur. Kendine şu soruları sorabilirsin: “Ben bu ilişkide neye razı gelmişim?”, “Hangi sınırlarım ihlal edilmiş?”, “Gerçekten neye ihtiyacım vardı?” Bu sorular can yakıcı olabilir ama iyileştirir. Çünkü unutmanın yolu, yüzleşmekten ve kendini yeniden bulmaktan geçer.

Son olarak, yaşadığın duygusal yoğunluk günlük yaşamını etkiliyorsa, uyku ve iştah düzenini bozuyorsa, zihnin sürekli geçmişe takılı kalıyorsa veya kendini suçlama döngüsünden çıkamıyorsan, bir psikologla yüz yüze veya online görüşmek sana derin bir destek sunabilir. Zorlayıcı bir ilişkiden çıktıktan sonra profesyonel yardım almak hem duygusal toparlanmayı hızlandırır hem de sonraki ilişkilerine daha sağlıklı bir zemin kazandırır. Gerekirse bir psikiyatrist değerlendirmesi almak da faydalı olabilir. Bu süreci tek başına taşımak zorunda değilsin; destek almak bir güç göstergesidir.

Umarım cevabım faydalı olmuştur. Değerlendirilmesini istediğin farklı bir soru veya aklına takılanları sorabilirsin.

Sevgiler,

Psikolog Betül Canbel