Uzak mesafe ilişkisi Beyza -Mustafa

Merhaba Sevgili Mustafa,

Sana en başta, bu kadar içten ve samimi bir dille duygularını ifade ettiğin için teşekkür etmek isterim. Yazdıkların, senin bu ilişkiye ne kadar kıymet verdiğini, Beyza’yı yalnızca bir partner değil, hayatının anlamı olarak gördüğünü gösteriyor. Aynı zamanda içsel olarak yaşadığın çelişkiler, kararsızlıklar ve zaman zaman kendini bile açıklayamadığın duygusal duraksamalar da oldukça açık bir şekilde ortada. Bu tür duygusal süreçlerde en önemli adım, farkındalık geliştirmek ve sen bu farkındalığı göstermeye başlayan bir noktadasın. O yüzden istersen, senin bu içsel sürecini hem bireysel düzeyde hem de ilişkiniz bağlamında ele alarak, sana bütüncül yaklaşımla bir yol haritası sunmak istiyorum. Amacım sana çözüm reçeteleri sunmak değil, aksine içsel pusulanı bulmana, eyleme geçmeni engelleyen psikolojik düğümleri anlamana yardımcı olmak.

İlişkinizin başlangıcına baktığımızda, duygusal olarak oldukça güçlü bir bağ kurduğunuzu ve Beyza’nın senin hayatında ilk defa “çok özel” duygular uyandıran biri olduğunu görüyorsun. Bu, genellikle duygusal yakınlık arayışı yüksek olan bireylerde gözlemlediğimiz bir deneyim. Ancak ardından gelen kopuş, yani ilişkinizi bitirme kararı, sana büyük bir çelişki yaşatmış gibi görünüyor. Çünkü sen “çok sevdim” dediğin bir ilişkiden vazgeçmişsin. Ve belki de en derin çatışma da burada başlamış olabilir. İnsan bazen sevdiği kişiden bile vazgeçebilir; eğer içinde başa çıkamadığı başka yükler varsa. Senin de o dönem sınav kaygın, babanı kaybetmiş olman ve geleceğe dair belirsizliklerin büyük bir içsel baskı yaratmış olabilir. Psikolojik olarak travma sonrası dönemde duygularını bastırmak, bir şeyleri dondurmak oldukça sık görülür. Bu kopuştan sonra iki yıl boyunca Beyza aklından hiç çıkmadıysa, bu hem o duygunun hâlâ içten içe güçlü olduğunu hem de tamamlanmamış bir hikâyenin seni içsel olarak meşgul ettiğini gösteriyor.

Sonra yeniden başlamışsınız ve dört yıldır yeniden iletişimdesiniz. Ancak burası seninle ilgili en önemli psikolojik düğümün tekrar devreye girdiği yer. Çünkü Beyza ile olan bağını sürdürmene rağmen, dört yıl boyunca 2 saat dışında hiçbir fiziksel ya da somut adım atmamışsın. Bu, aslında senin “duygusal bağlılıkla eyleme geçme arasında bir kopukluk” yaşadığını gösteriyor. Psikolojide bu, çoğu zaman kişinin özgüveni, geçmiş deneyimleri ve geleceğe dair korkularıyla ilişkilidir. Belki de sen Beyza ile bir hayat kurmak istedin ama bu kararı verdikten sonra yaşanabilecek zorluklarla baş edemeyeceğini düşündün. “Beyza’yı Bolu’ya getiririm ama mutlu edemem”, “Birlikte yaşayamayız”, “Aileye açıklama sürecini yönetemem” gibi korkular seni kilitlemiş olabilir. Bu korkular bilinçli düzeyde değilse bile bilinçaltında seni eylemsizliğe sürüklemiş olabilir. Özellikle erkeklerin duygusal yükleri çoğu zaman “hareketsizlik” olarak görünür. Yani seviyorlar ama adım atmıyorlar. Bu, bir isteksizlik değil, daha çok bir donakalma halidir.

Beyza ise bu süreçte sürekli duygusal olarak seni bekleyen, senin kararlarını, senin cesaretini bekleyen bir konumda olmuş. Bu da zamanla onda “neden hep ben bekleyenim, hep ben düşünenim?” gibi soruları doğurmuş. Onun içinde de sana olan sevgisiyle, görmezden gelinmişlik hissi arasında bir kırılma yaratmış. Ve şu an geldiğiniz noktada hem senin içinde, hem de Beyza’nın içinde büyük bir yorgunluk, belirsizlik ve duygusal tükenmişlik var. Ama dikkat etmelisin ki bu yorgunluk, sizi birbirinizden uzaklaştırmak zorunda değil. Aksine, bu yorgunluk fark edildiğinde ve yönetildiğinde, ilişkinizi dönüştüren bir sürece girebilir.

Beyza’yı sevdiğini, onunla hayat kurmak istediğini söylüyorsun. Peki, bu hayalindeki hayat nasıl bir hayat? Onu somutlaştırabiliyor musun? Bolu’da bir ev, birlikte geçirilen sabahlar, hafta sonları, bir iş düzeni… Bunları gözünün önünde canlandır ve şunu sor: “Bu hayatta ben neredeyim? Yükü taşıyan taraf mıyım, yoksa birlikte taşıyan mı?” Çünkü eğer hâlâ sadece onu mutlu etmek üzerine bir senaryo kuruyorsan, bu seni ileride tıkanma noktasına getirir. Gerçeklikten kopmadan, ikinizi de kapsayan bir hayali zihninde netleştir.

Bugüne kadar hareketsiz kalmanın nedenlerini yaz. Neden adım atmadın? Neden Beyza’yla ilgili güzel hayaller kurarken bunu hayata geçiremedin? Bunların arkasında yatan korkuları yaz. Utanma, yargılama, sadece dürüst ol. Örneğin, “Ailemin nasıl tepki vereceğinden korktum” ya da “Beyza’yı Bolu’da yalnız bırakmaktan çekindim” gibi. Bunları görmek, seni özgürleştirir.

Beyza senin yanında ama aynı zamanda bir yanıyla çok yalnız. Çünkü senin onunla ne hissettiğini, neyi neden yapamadığını çoğu zaman sezgileriyle anlamaya çalışıyor. Oysa ona hislerini, planlarını, korkularını daha açık anlatman gerekir. “Seni çok seviyorum ama hareketsiz kalmamın sebebi bu…” demek, ona hem dürüstlük hem güven verir.

İlişkinizi ileri taşımak istiyor musun? O hâlde somut bir zaman planı yap. Örneğin “3 ay içinde yüz yüze görüşeceğiz. 6 ay içinde ailelere durumu anlatacağım” gibi. Bu plan sadece Beyza’ya değil, sana da netlik verir. Çünkü senin şu anki en büyük sorunun “belirsizlik”. Belirsizlik, hem seni hem Beyza’yı yoran bir alan. Netlik ise iyileştirici olur.

Beyza senin ruhsal olarak bu süreci bir uzmanla çalışarak daha sağlıklı yönetebileceğini düşünüyor. Ve bu, onun sana duyduğu sevgiden kaynaklanıyor. Psikolojik destek almak bir zayıflık değil, tam tersine bir cesarettir. Senin gibi duygularını ifade etmekte güçlük çeken biri için terapi, içindeki düğümleri çözmekte oldukça etkili olur. Harekete geçememenin ardında yatan sebepler, sadece irade değil; çoğu zaman bilinçdışı kalıplardır. Bunları bir uzmanla konuşmak, seni çok daha güçlü kılar.

Son olarak, bu ilişkiyi sürdürmek istiyorsan önce senin kendi içindeki huzuru bulman gerekiyor. Beyza’yı mutlu etmenin ilk adımı, kendi hayatına sahip çıkman. Ailenle, geçmişinle, eksikliklerinle yüzleşmek; seni “Ben bu ilişkiye hazırım” diyebilecek bir noktaya getirir.

Sevgili Mustafa, senin içinde büyük bir sevgi var ve bu sevgiyi hem Beyza’ya hem kendine en sağlıklı şekilde ifade edebilmen için adım atman gerekiyor. Senin bu sorun, aslında atılmış ilk adımdır. Duygularını inkâr etmeyen, kendini sorgulayan, sorumluluk alan biri olduğunu gösteriyorsun. Şimdi bu duyguların arkasından yürümek ve harekete geçmek gerekiyor. Çünkü sevgi, sadece hissetmekle değil; hissettiğini hayata geçirmekle gerçek olur.

Zaman zaman içinizin karışık hissetmesi çok doğal. Bir şeyler anlatmak zor geldiğinde, telaffuz bile edemediğiniz duygular olabilir. Burada içinizi dökerken, hiç acele etmeyin. Kendinize karşı yumuşak davranın. Her duygunun, her tereddütün konuşulmaya, görülmeye hakkı var. Siz yazmaya başladıkça, belki kafanızdaki sis de biraz aralanır... 

Unutma, sen yalnız değilsin. Beyza senin yanında olmaya hazır ama senin de yanında olmaya niyetli bir iç ses geliştirmen gerek. Bu süreçte yeniden yazmak istersen, ne zaman istersen buradayım.

Umarım cevabım faydalı olmuştur. Değerlendirilmesini istediğin farklı bir soru veya aklına takılanları sorabilirsin.

Sevgiler,

Psikolog Betül Canbel