Psikoloji

Uzun zamandır depresyondayım ve çıkamıyorum

Gizli Kullanıcı12 Eylül 2024 14:35

Depresyon tanısı almıştım doktorumdan. İlaç kullandım terapi aldım. Terapileri tamamladım bu süre zarfında daha iyi hissetsem de bitirdikten bir süre sonra eski boşluğa düştüm. Gün içinde hiç dışarı çıkmak istemiyorum, öz bakımımı yapmak bile çok zor geliyor. Hiçbir şey olmasa bile kendimi üzecek bir şeyler yaratıyorum. Kendimle ilgilenmediğim için mi bilmiyorum kendimi hiç kadın gibi hissetmiyorum. Arkadaş edinmekte veya arkadaşlıklarımı sürdürmede çok zorlanıyorum. Beslenmem dahil her şey çok bozuldu. Fiziksel ve mental açıdan tamamen sağlıklı biri olmayı çok istiyorum.

Bu soru 24 Eylül 2024 21:26 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar, kendinize ve dünyaya karşı olumsuz duygularla savaştığınız bir dönemdesiniz, evet oldukça zor, sizi hem mental hem de fiziksel olarak etkileyen bir süreç ve yorulduğunuzu da anlayabiliyorum. Aynı belirtileri yaşayan hemen herkes sizin gibi hisseder ve davranırdı, kendinize bu konuda eleştirel olmadan neye ihtiyacınız olduğunu keşfetmekle işe başlayabilirsiniz.

İhtiyaçlar piramidini bilir misiniz ? Dilerseniz internetten araştırabilirsiniz, en alt katmadan da en temel fizyolojik ihtiyaçlarımız vardır. Bunlar yemek yeme, uyku, sağlıklı vücut gibi gereksinimlerimizdir. Bu gereksinimlerdeki eksiklikler karşılanmadan diğer meselelere geçilmesi mümkün değildir. O yüzden önceliğiniz yeme davranışınızı düzenlemek ve uyku kalitenizi arttırmak olsun.

Yeme düzeninizi belirleyin; Öğünlerinizi 3’er saatlik arayla 6 öğüne çıkarmaya çalışın (makul olan budur ancak daha uzun aralarla öğün sayısını azaltabilirsiniz) öğün aralarında hoşunuza giden aktiviteleri yapın. Yeme listenizi tutun, gün içinde neler yediğiniz yazın. (Bu size gerçekten yeme düzeninizin ne kadar sağlıklı olup olmadığını gösterecektir).

Uyku kaliteniz için gün içinde uyumamaya çalışın, hareket edin, şu anda vücudunuzun dopamine ihtiyacı var ve yaşadığınız problemden kaynaklı sağlanamıyor, hareket etmek dopamin sağlatır. Kısacası öncelikle vücudunuza dikkat edin, fiziksel sağlığınız oldukça önemlidir. Bunun yanında kişisel bakımınızı bir görev olarak görüp yerine getirmelisiniz, kendinizle ilgilenmeyi ihmal etmeyin.

Şu an kendinizi bir karanlıkta hissediyor olabilirsiniz ancak küçük bir ışık size yolunuzu bulduracaktır, kendinizi depresyon karşısında bir kurban olarak görmeyin, insan olarak her sorunun üstesinden gelemeyiz, terapi bu yüzden vardır. Sorununuzun nedenlerine dair farkındalık oluşturmak ve iyileşmenize yardımcı olmak için. Terapiyi bitirmeniz bundan sonra hiçbir sorun olmaması gerek anlamına gelmez, bir şey sizi tetiklemiş olabilir ve yeniden terapiye ihtiyaç duyabilirsiniz.

Umarım sorunuza ilişkin sizi aydınlatabilmişimdir.

sevgiler.

alinti

Çok teşekkür ederim.

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Tükenmişlik hissiyle başa çıkabilecek miyim?

Merhabalar, umarım iyisinizdir. Ben değilim çok yoruldum. Önce özel sektörde çok zor şartlarda çalışmama rağmen severek yaptığım isimden sözleşme süresi doldu diyerek aniden işten çıkarıldım ki işe girerken bu sözleşmenin sadece prosedür gereği olduğunu memnun kalınca süresinin uzatilacagini soylerek kandirdilar. Hali hazırda parasal olarak daha iyi bir isim olmasına rağmen en azından okudugum işi yapayım diyerek oraya geçiş yapmıştım aradan 1 ay geçti bu süreçte çok fazla iş aradim ama çabalarım karşılıksız kaldı. Aile hayatım hep çalkantılıdır kalabalık bir ailede kişisel alan kavramını sadece kavram olarak bilip aileye destek amacıyla mutsuz bile olsam çalışmam gerektiğini öğrendiğim bir üniversite sonrası yaşıyorum. O kadar detay var ki. .. İşin bir de duygusal tarafı var yıllarca birini platonik sevdim sonra karşılık bulmak nasip oldu en başta her şey çok güzeldi rüya gibiydi lakin zamanla önce onun rahatsız olmaya başladığı bir takım pürüzler ortaya çıktı ben ise ayrılma kaygisi ve kaybetme korkusuyla onu hiç anlayamadigimi farkettim. O sorunları çözmek isterken ben umut verip her şeyi enerjisel boyuta tasimisim. İlişki bitme noktasına birkaç kez geldi ama şimdilerde kendimi gurursuz davranışlarıma acidigi için birakamadigi konusunda ikna eder oldum. Benim de kırgınlıklarim birikince ilişkiye inancım kalmadı. Ve severek ayrıldım. Üstüne yakinimi kaybettiğim günün gecesi ayrıldım. O gun ailem taziye nedeniyle şehir dışına giderken ben çocuklara yine bakılması için evde bırakılan kişiyim. Bunları artık kaldıramıyorum. Neden ben. Neden aile içinde bile sırf daha nazik ve duygusalım diye hep ezilen taraftayim. Hiçbir çıkış yolum yok sanki içimdeki tek umut kırıntısı sevdiğim başka bir iş için yeniden okumak ve bu süreçte biraz yalnız kalmak. Çünkü yıllarımı sevmekle harcadığım adamı kaybetmisken ortam müsait değil diye göz yaşı bile dökemez haldeyim. Ya yine içimde kalırsa ve bizden oluru denersem diye korkuyorum. Uzunca anlatınca anlaşılır sanmaktan da yoruldum. Cevap verirseniz şimdiden teşekkür ederim