Sosyal Hayat

Verilen kararlardan sürekli pişmanlık duymak

Gizli Kullanıcı27 Nisan 2024 16:20

Verdiğim kararları çok düşünerek, ve tartarak alıyorum fakat sonrasında büyük pişmanlıklar duyuyorum. Olumsuz gelişen her durum için kendimi suçlu hissediyorum. Her şey kontrolümde olmalıymış gibi hissediyorum bunu her zaman yapamayacağımı bilsemde yine de kendimi alıkoyamıyorum.Bu durum beni çok yoruyor ve yıpratıyor , ne yapmam gerektiğini bilemiyorum.Bunun için ne yapabilirim acaba?

Bu soru 28 Nisan 2024 16:43 tarihinde Uzman Psikolog Merve Ulusoy tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba,


Cümlelerinizden şunu duyuyorum; karar almakta zorlanıyorum. Bu noktada sizlere önerim; karar verme stratejilerinizi gözden geçiriyor olmanız. Bazı durumlar dediğiniz gibi kontrolümüzün dışında gerçekleşir ve olur. Buraya ne yaparsak yapalım herhangi bir müdahalemiz olamaz ama yaşarız. Fakat karar alma konusunda bundan bağımsız olabilir. Karar verirken mükemmeliyetçi olmak veya bunun her aşamasını tartarak yapıyor olmak bazen fırsatların kaçıyor olması anlamına gelir. O zaman örnek veriyorum; gün içerisinde bir şey yapmaya karar vermeniz gerekiyor. Bu yapacağınız şeyi önceliklendirme sıralamasına koymak gerekir. Hemen mi yapılması gerekiyor, gün içerisinde mi yoksa bu hafta mı bu ay mı şeklinde bir sıralamaya koyabilirsiniz. Örnek veriyorum bugün içerisinde olmalı. O zaman bugün içerisinde karar vermeniz gereken o konuyu değerlendirmek için, o kararla ilgili size faydası ve dezavantajını, yazmanızı öneririm. Yazmak çoğunlukla zihnimizi berraklaştırır. Düşünceler gelip geçer fakat yazı değerlendirmede bizleri rahatlatır. Hala daha bu konuda zorlandığınız anlar yaşıyorsanız profesyonel bir destek almanızı tavsiye ederim.


Sağlıklı günler dilerim.


Psk. Merve Ulusoy

Cevaplanmış benzer sorular

Sosyal Hayat

Başarılıyım ama neyi yanlış yapıyorum?

23 yaşımdayım. Akademik anlamında oldukça başarılıyım. Atamamın yapılmasımı bekliyorum. Atama yapılana kadar en az 1 sene evdeyim. Akademik anlamda başarılı olsam da sosyal anlamda bir o kadar başarısızım. En azından ben böyle düşünüyorum. Çünkü aile huzurumuz yok. Annem, beni hiç dinlemiyor. Babamsa konuşmak istediğimde beni tersleyip gönderiyor. Konuşacak birini çok arıyorum. Üniversiteden sonra memlekete geldiğim için burada arkadaşlarım, yok. Arkadaşlarımın çoğu taşınıp gitti. Bana destek olacak bir kız arkadaşım, yok. Düzenim, yok. Şu an için işim yok. İş bulabilmek için her gün vitrinlere baka baka 8-10 km yürüyorum. Her gün iş ilanlarına bakıp mağazalara, her türlü işe başvuruyorum ama olmuyor. 50-60 yere başvurdum. Kimi geçici işçi almıyor kimi de tecrüben yok deyip çeviriyor. Düzen kuramıyorum. Cebimde param da kalmadı. Hâliyle hevesim de umudum da yok. Bazen banka oturup gelen giden insanlara bakıyorum. Onlara çok özeniyorum. Ne kadar mutlular, birliktelikleri var, huzurları ve onları anlayacak birileri var. Bazen onları kıskanıyorum. Benim de çevremde insanlar olsun istiyorum. Beraber eğlenelim. Gezelim, gülelim, dertleşelim ama olmuyor. Böyle olunca ben daha da sessizleşiyorum. Düzen kuramıyorum, beni anlayacak biri zaten yok. Bazen mutlu oluyorum ama öyle üzücü şeylerle karşılaşıyorum ki dünyam yıkılıyor. Mecburen kendi kabuğumda zaman öldürüyorum. Ben, nerede yanlış yapıyorum ki? Ben, neden diğer insanlar gibi olamıyorum ?