Yalnız bırakılmaktan yoruldum artık

Merhaba ben kaygılarım ve yaşadıklarım yüzümden bir süre kendi halime çekildim KPSS vs olmadı evin içinde benimle sürekli yarışan ama asla kendisini takmadığım bir kız kardeşim var sürekli her konu geçinde annemin aynı söylediklerini bana söylüyor evde otur anca kendine bak vs. Kendisi erkek arkadaşı üzerinden iş kurdu burnu havalara çıktı çünkü ailem prenses gibi davranıyor kendisine. Bense kendi çabalarımla hayatımı düzenlemeye çalışıyorum bu süreçte kötü bir ilişki yaşadım o kişiyi tanıştırdığımda bile böyle üsten tavırları var geçimsiz resmen. Bu süreçte olmam en çok ona yarıyor çünkü kendisini böyle aile içinde iyi hissediyor ben çalışamıyorum diye evde bütün her şeyi bana bıraktı kendisi de evde hep ama sanki benim görevimmiş gibi davranıyor. Üssten bakmalar evlenip kendini kurtaracağını vs düşünüyor. Erkek arkadaşı da onun aynı kafada ailesinden kaçıp buraya yerleşti onların baskılarından dolayı. Kardeşim Günlerce benimle sebep yokken konuşmuyor. Ben onu kıskanmıyorum aksine konuşmadığı dönem bile yaptıkları şeylere beğeni atıyorum. Kendini çok önemli sansın sansın ki hayat ona bir dersi versin. Cebine üç kuruş girince değişen kendini bir şey sanan insanlardan tiksiniyorum. Dilerim bu devran tersine dönecek bir gün bunu iyi biliyorum. Ben evdeyim çoğu zaman bir yere çıkmıyorum arkadaşlarıyla buluşup eve döndüğünde sanki otelde kalıyormuş gibi davranır. Sizce ben ne yapmalıyım