Sosyal Hayat

Yalnız hissetmek

Gizli Kullanıcı13 Ocak 2025 16:36

Arkadaşlarım var ama ben hala yalnız hissediyorum. Ben memleketimde akşama kadar dışarıda olmaya çok alıştım. Oradaki arkadaşlarımın hiçbiriyle görüşmüyorum. üniversiteye geldim buradaki arkadaşlarım çok dışarı çıkmıyorlar. Hepsinin niyeti kullanmakmış gibi hissediyorum. Annemle yaşıyorum annem evde olunca çok sıkılıyorum telefonda konuşamıyorum bunalıyorum. Sürekli telefonla oynamak çok sıkıyo. Dışarısı beni mutlu ediyor. Ama eve gelince de modum düşüyor. Evde yapabileceğim bir şey yok lütfen evde eğlenceli bir şeyler bulmamı isteme

Bu soru 14 Ocak 2025 08:00 tarihinde Psikolog Şimal Aleyna Hız tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba sevgili danışan, öncelikle deneyimlediğiniz bu durumu burada anlatma ve çözüm bulma cesareti gösterdiğiniz için sizi tebrik etmek isterim. Siz de kendinizi tebrik ediniz çünkü bu cesareti göstermek gerçekten hiç kolay değildir.


Alışkın olduğumuz ve benimsediğimiz bir yaşam tarzından, mekandan, insanlardan ayrılınca veya farklı bir ortama girince huzursuz hissetme, mutsuz olma gibi durumlarla sıklıkla karşılaşırız. Okumak için farklı bir yere geldiniz, farklı arkadaşlar edindiniz. Yani aslında öncesinde alışık olduğunuz süreç bir anda çok farklılaştı. Bu anlık değişimin sizi etkilemiş olması ve şuanda bu şekilde hissediyor olmanız oldukça normal ve anlaşılır bir durumdur.


Elbette ki evde yapacak bir şeyler bulun demeyeceğim.


Dışarıda arkadaşlarınız ile yapmayı düşündüğünüz aktiviteleri kendi başınıza yapmaya çalışın. Örneğin arkadaşlarınız akşam kafeye gelmek istemediyse siz kendiniz çıkın veya anneniz gelirse onunla çıkabilirsiniz. Kendinizi bir şeyler yapmak veya dışarı çıkmak için yanımda birileri olmalı/arkadaşlarım olmalı olarak şartlamayın.


Yeni arkadaşlıklar ve ilişkiler kurmaya çalışın. Kendi davranışlarımızı veya düşüncelerimizi değiştirebiliriz ancak başkalarının davranışlarını ve düşüncelerini ne kadar çabalasak da değiştiremeyiz. Ancak arkadaş çevremizi ve onların bize etkisini biz belirleyebiliriz. O arkadaşlarınız o saatlerde dışarı çıkmak istemiyorlarsa kendilerince haklı sebepleri olabilir. Yanında kendiniz gibi hissettiğiniz ve güvenli olabileceğiniz yeni ve farklı arkadaşlıklar kurmak ''kullanılıyor'' hissini azaltacaktır.


Yine aynı şekilde onların size ''hayır'' diyebilmesi gibi sizde karşınızdakine ''hayır'' diyebilmelisiniz. Bir arkadaşınız siz ihtiyacınız olduğunda orada değilse ve sonrasında sizin istemediğiniz bir yere sizi çağırıyorsa kendisine istemediğinizi belirtmeye çalışın. Bu şekilde karşınızdaki insanların sizi kullanmasını engelleyecektir.


Güvendiğiniz ve gerçekten bir bağınız olduğunu hissettiğiniz arkadaşlarınıza nasıl düşündüğünüzü ve hissettiklerinizi açıkça söyleyin. Bazen karşı taraf bizi ne kadar iyi biliyor dahi olsa neler hissettiklerimizi veya neler yaşadığımızı bilemeyebilirler. Bu nedenle açık iletişim halinde olmak sizin için de rahatlatıcı olacaktır.


Bu yazdıklarımın hepsinin yapılması kolay şeyler olmadığının farkındayım. Ancak adım adım bir yerlerden başlamak sizi daha iyi hissettirecek.


Kafanıza takılan veya sormak istediğiniz başka sorular olursa tekrar sorabilirsiniz.


Sevgiler,

Cevaplanmış benzer sorular

Sosyal Hayat

Babam sevgilim ile evlenmemi istemiyor zora koşuyor durumu

3 gün önce hemen hemen 2 yıllık ilişkimi sonlandırdım. Ciddi bir adın atmak istedik fakat ailem bunu istemedi babam bu ilişkiye daha doğrusu erkek arkadaşımın ailesine karşıydı onları sevmediğini bize göre insanlar olmadığını belirtti sürekli ama ben istiyorsam olacağını da dile getirdi fakat olmaması için elinden geleni yaptı ailelerin tanışma sürecini uzattı erkek arkadaşımın babası babamla konuşmak istediğinde erkek arkadaşımın babasının her şeyi aceleye getirme durumunu beğenmeyen babam babasını kovdu erkek arkadaşımın babası kanser hastası son evrede tedavi görüyordu ve bizim ciddi bir adım atışımızı görmek istedi acelesi bu yüzdendi. Bunu anlamak istemeyen babam süreci uzattı uzattıkça erkek arkadaşımın ailesini oyaladıkça erkek arkadaşım babama bilendi ve nefret etmeye başladı ben nefretinin önüne geçemedim. erkek arkadaşım defalarca babasının ölmesi dahilinde bizim evliliğimizin onun için bir öneminin olmadığını belirtiyordu. Ve sonunda babası vefat etti 3 ay önce bu süreç ailecek çok zordu onlar için bende elimden geldiğince destek olmaya yanlarında bulunmaya çalıştım bir nevi vicdanımı rahatlatmak istedim babamın açığını kapatmaya çalıştım belki ben onlara iyi olursam ailemin babamın yaptıkları göze gelmez diye düşündüm. Ama bu tabiki erkek arkadaşım için geçerli olmadı babama daha çok bilendi nefret etti ve intikam almak istedi onlara nasıl davranıldıysa aynı şekilde babama davranmayı kendine bir görev edindi evlenene kadar görüşürüm evlendikten sonra babanla yüz yüze dahi gelmek istemiyorum selam dahi vermem evinize ayak basmam sen ailenin evine gidebilirsin ama ben gelmem demeye başladı. Her konusu açıldığı da hiddetlendi kendimi ortaya attığı da benim için dediğimde kendini ortaya atma sen ayrısın dedi. Bu süreçte babam hala onları kale almadı ve ailesini eve tanışmaya konuşmaya çağırmadı ailesi ve erkek arkadaşım daha çok hiddetlendi. Bu aramızda gerginliklere ve kavgalara sebep oluyordu ve bu yüzden ben elimden geldiğince erkek arkadaşımla konuşmamaya mesaj aramamaya çalışıyordum çünkü artık ne zaman konuşsam konu sürekli dönüp dolaşıp aileme yaptıklarına niye onları çağırmadıklarına ya da onlara evlilik konusunda bir cevap vermediklerine geliyordu ve bu beni kötü hissettiriyordu ben ilişkide kavga ermeyi gerilmeyi seven bir insan değilim daha doğrusu gerginliği seven bir yapım yok stres benim peşimi bırakmadı ve gün geçtikçe depresyona girdim ağlama krizleri sinir krizleri geçirdim ara ara içime kapandım iştahım kesildi zayıfladım sürekli uyku halindeydim uyumak ve uyanmak istemedim hiç ölmek daha kolay geldi çoğu zaman ama kendi canıma kıymayı hiç düşünmedim ilaçları bağımlı oldum sürekli baş ağrılarım nüksetti ve bu süreçte erkek arkdaşım ailem beni hiç anlamadı bu ilişki sürecinde ben sürekli alttan alan orta yol bulmaya çalışan herkesin gönlünü yapmaya çalışan yeri geldiğinde erkek arkadaşımın gazıyla ailemin üstüne yürüyen onları bir şeylere zorlayan taraf dediğimi yaptırmaya çalışan taraf oldum hep çabaladım çırpındım ve sonu da soruldum erkek arkadaşım beni sürekli bir seçim yapmaya zorladı ya ben ya ailen ,ya baban ya ben ,gel elimi tut ya da babanın evinde kal ,bir karar ver gibi cümleler kurdu hep bana. Onu anlamaya çalıştım hep anlayışlı olmaya çalıştım. Babam beraberliğimizi onayladı ama bu seferde şartlar koşmaya başladı biz doğulu insanlarız altına düşkünlüğümüz çok 650-700 gram civarı altın istedi ev istedi ve tabiki olmazsa olmazı düğünün yapılmasını istedi. Babam acıları dinsin biraz zaman geçsin içleri soğusun düğünlerini yapsınlar derken karşı taraf babaları on olmadığı isteyipte göremediği düğünü yapmak istemediler bu konuda erkek arkadaşım kesinlikle taviz vermedi evlenmeyecek dahi olsam düğün yapmam bekar kalırım dedi keza erkek arkadaşımın annesinde öyle yapmayacaklarını anneme kötü bir üslupla belirtti. Altınlar çok geldi aşamayacaklarını belirttiler altınlar konusunda bir nebze anlaştık ama düğün olmadı ben dulmuymuşum ya da kız kurusunuymuşumda düğün yapılmadan sessiz sedasız evden çıkacakmışım kendine değer kıymet ver dendi bana ailem tarafından. Bu konuda da orta yolu bulmaya çalıştım ama her ili tarafta yanaşmadı ve ben çok yoruldum bıktım yıldım kaldıramadım uyuyamıyor yiyemiyor içemiyordum bu süreçte. Erkek arkadaşım artık bir karar vermemi istedi ve bende düşünüp taşındıktan sonra ayrılmamızın her iki taraf için de iyi olacağını düşündüm aileler çok yüz göz olmuştu erkek arkadaşımın aileme karşı bir saygısı yoktu kalamamıştı herkese bilenmiş sürekli konuştuğumuzda bana senin ailen senin ailen diye başlayan cümleler kuruyordu. Bu bizim ikinci ayrılışım oldu bu arada ilkinde birinci senemiz olduğunda çıkarmaya başladığımız gün benden ayrılmıştı ben çok derinden sarsılmış ilk ilişkim ve gerçekten sevmiştim ailem yüzünden yine son bulmuştu o evlenmek için acele ederken ailem ablamın evliliği gündemdeyken bu ilişkiye olumlu bakmamıştı bir süre beklememizi söylemişlerdi ama o beklemek istememişti ve bitirmişti aradan 4-5 ay geçtikten sonra tekrar başlamak istedi ailesi tarafından aranmıştım bir şans daha vermeye karar vermiştim bu aslında onun beni terketmesiyle benim onu içimde bitiremezken alakalıydı bir şans daha vermek istedim ama şimdi keşke vermeseydim diyorum vermeseydim bu stresli sıkıntılı günleri yaşamamış olacaktım ve belkide onu unutmuş olacaktım şimdikini de ben bitirdim ama ilki kadar acı vermedi bana kalbim acımadı ölecekmişim gibi hissetmedim ilkinde böyle olmuştu çünkü. Şimdi ne düşünmem gerektiğini ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Yengesi hallolur bunlar tekrar başlarsınız dedi ama çevrem buna onay vermiyor bende ne yapacağımı bilmiyorum gözüm sürekli mesaj kutusuna gidiyor bir beklentim varmış ama olmasını da istemiyormuş gibi hissediyorum. telefonunu silmedim instagramdan takipleşiyorum hala ablalarının numaraları ekli bende annesininki ne yapmalıyım nasıl hareket etmeliyim ne düşünmeliyim bilmiyorum seviyor muyum evet ama ölüyorum bitiyorum diyecek kadar değil yine aynı şeyleri yaşmak istemiyorum o stresi gerginliği yaşamak istemiyorum ayrıldığımızı bir tek aileden ablam kardeşim ve anneme söyleyebildim babamın haberi yok hoş söylesem göbek atar herhalde ne yapmalıyım nasıl hareket etmeliyim ?