Yalnızlıkla nasıl başa çıkacağım

Merhaba çok uzun süredir yalnızım ailemle yaşıyorum ama gün boyu evdeyim işsizim kaygı bozukluğum var en ufak stres heyecan üzüntü durumlarında veya sabah uyandığımda öğürme mide bulantısı yaşıyorum. Öğürürken bazen kusuyorum. Bu lisede kalmamla başladı. O dönem de yalnızdım kimseyi tanımıyordum ve sınıf tekrarı yapmak çok zordu. Üniversitede de böyleydi. Evden ayrılmıştım yalnızdım. Arkadaşlarım oldu ama hep bir nedenden yollarımız ayrıldı. Zaten çok arkadaş edinen çevre yapan hayata karışan biri değilim. Çok tedirgin diken üstünde yaşıyorum hayatı. Hassas bir yapım var ama hep dışarıya soğukkanlı soğuk bir yapım vardır. Genelde sessiz biriyim. 10 yıllık bir ilişkim vardı o çok içe kapanık biriydi. Onunla takıla takıla o bana ben ona benzedim. O kendi ortamını buldu. Ben yapayalnız kaldım ondan sonra da toparlanmam zor oldu. Çünkü işten biriyle tanıştı. Benden ayrıldı onunla devam etti. Benden ayrılmadan öncede hep onunla konuşuyordu. Şüphelerim doğru çıkmıştı. Sonra biriyle tanıştım. 4 sene sonra o da uzaktan bir arkadaş grubumun önerdiği biriydi. O da eski ilişkisini unutamamıştı bende unuttuğunu çabalayacağını söylemesine inanıp devam ettim kıyafetlerimden ödün verdim ama her seferinde bambaşka farklı konularda da tutarsızlık gördüm hep. Hep arkadaşının sözünden ilerledi ben ne hissediyorum ne istiyorum önemi yoktu. Yanıma geliyordu arkadaşıyla vakit geçiriyordu. Sürekli o arkadaşlarıyla beraberdik. Ben onların yakında sessiz kalıyordum çünkğ çok yeniydik ve patavatsızca üzerime geliyorlardı ben sessizim diye sürekli şaka adı altında nabız ölçüyorlardı. Kendimi çok yalnız hissediyordum o ortamda. Erkek arkadaşım onlar bir şey dese hep onları savunur durumdaydı. Onların ağzının içine bakıyordu resmen. En son biz ayrıldık o günde onlar da vardı ben artık eski ilişkisinden kalan mesajları notları gördüm. O gün gülemedim eğlenemedim başka bir arkadaşıyla da ben çok kız arkadaşı var rahatsız oluyorum diye mesajlarını silmişti bunları görünce o gün hiç eğlenemedim gülemedim. Onlarda çok abarttığımı günlerinin berbat geçmesinden dolayı bunları arkadaşıma anlatmışlar. Her zaman her şeyin suçlusu benmişim gibi oldum. O gün erkek arkadaşım sürekli onların günü güzel geçsin diye uğraştı ama benimle de onların yanında çok ilgilendi yani öyle davrandı. Sonra bana olanlara tepki gösterme şeklimden dolayı sen ilerde ailemin yanında da böyle yaparsın hep içe dönüksün diyerek ayrıldı. Ben yaşadıklarımı taşıyamamayı geçtim suçlu durumuna ben düştüm. İnsanlar benim o halimi görünce bir de onun benimle çok ilgilenip benim durumu uzatıyormuş gibi algılanmasına sebep oldu. Ama bunalr 8 aydır devam eden şeylerdi ve defalarca görmek istemediğimi dile getirmiştim. Bu hayatta iyi niyetle yaklaştığım kim ne varsa hepsi bana sırtını acı biçimde döndü. Şimdi hiç biriyle görüşmüyorum. Samimiyetsiz biçimde bana yaklaşımları var. Alttan alta eee sende tertemiz bir sayfa açmış biriyle olursun bundan sonra diyorlar. Sanki ben başkasına yara bandı olmayı kabul etmiştim gibi.

Oysa o insan hep bana unuttuğunu söylemişti. Yaşanan şeyler sadece bir ilişki değil iç içe geçmiş sınırları belli olmayan arkadaşlık ilişkileri sürekli yalan dolan gizli saklı durumlar. Alttan alta laf sokmalar göz önünde yaşanan ilişki yüzünden . Hayatımdaki insan bana değer vermediği için ya da bunu davranışlarıyla göstermediği için diğer insanlarda bana istediği gibi üzüp laf söylediler. Bu ilişkiye hadleri olmadan karışıp şaka adı altında laf söylediler. Günün sonunda yalnız kalan ben ilişkileri güzel devam eden onlar oldu. Arkadaşlıklarımda da böyle zamanında her şeyini bildiğim insan şimdi bana kendi yaptıklarının üzerini kapatıp laf sokmaya çalışıyor. O zaman yanında olmayan arkadaşları şimdi kıymete biniyor kendini temize çıkarıyor çünkü diğerleri bilmiyor her şeyi ben biliyorum. Zamanında neler yaptığını ben biliyorum. Şimdi herkes kendini temize çekmiş durumda beni eleştiriyor çok yoruldum bu iki yüzlü insanlardan herkese dürüst samimi içten oluyorum saf halimi gösteriyorum ama kullanıyorlar. Şimdi kimseye kendimi açamıyorum. Evde yalnızım iyice kaygılarım yükseliyor. Gerçekten samimi insanlar var mı bu dünyada bilmiyorum. Dostluk insanlık gerçek aşk bazıları için sadece menfaat üzerine.