yarı yolda bırakıldım ihanetlere uğradım tamamen terk edildim

Merhabalar,

Yazdıklarınızı okurken ne hissettiğinizi ve ne düşündüğünüzü anlamaya çalıştım. belli ki ne yaşadıysanız izi çok derin olmuş. İnsan öylece yarıda bırakıldığında, içindeki inanç ve güven altüst olabiliyor. Hele ki hayatınızdan yıllar vermişseniz… Geçmişe dair anıların zihninizi bu kadar meşgul etmesi de tam burada çok tanıdık bir yerden geliyor; belki biraz da, “Nerede hata yaptım?”, “Daha farklı olsa böyle olur muydu?” diye kendinize sorduğunuz oluyordur. Peki bu kadar sizi düşündüren şeyler neler ? Bu düşüncelerinizi duygularınız etkiliyor mu ? Düşüncelerinizi destekleyen kanıtlar ve desteklemeyen kanıtlar var mı ?

Bir yandan yaşadığınız ihanetin bıraktığı kırıklık, öte yandan kendinize yönelen suçlamalar, öfkeden yorulmuş olmak… Bu duygusal döngünün içinde sıkışıp kalmış gibi bir tarifiniz var. Özellikle öfkenin yoğunluğu, bazen bizim tercihimiz olmadan patlayacak gibi geliyor; kontrol edilmesi neredeyse imkânsız hissedilebiliyor. O ana geldiğinizde ağlamak istemek ya da mutsuzluğu fiziksel olarak yaşamak da bedeninizin çaresine ilişkin verdiği bir tepki gibi görünmekte. Belki de o anlarda gözyaşınıza izin vermek, yoğunluğunu biraz azaltmaya vesile olur. Bir duygu geldiyse onu yaşamak için alan yaratmanız gerekir . Belki yıllardır tutulan birikmiş duygularınız bu yollarla kendini dışa vurmak istiyor.

Burada isterseniz duygularınıza yer açabileceğiniz bir nefes egzersizi de yapabilirsiniz:

Dört saniye nefes alıp yedi saniye bu nefesi tutarak sonrasında sekiz saniye boyunca bu nefesi vererek derin ve düzenli nefesler almaya çalışın. Sonrasında elinizi kalbinize ya da karnınız koyun ve kendinize şu soruyu sorun. Şu an içimde hangi duygu var? Ve cevap gelene kadar kendinize bu duyguyu yaşamak için alan yaratın.

bununla birlikte kendinize bir düşünce köşesi yaratabilir ve orada da düşüncelerinizin rahat bir şekilde gelebilmesi için bir alan yaratabilirsiniz. Bu da düşüncelerinizi ve duygularınızı netleştirebilmeniz için size yardımcı olacaktır. Bunları sonrasında yazabilir ve düşüncelerinizi soyut bir halden somut bir hale getirebilirsiniz.

Bir kişinin yarı yolda bırakılması ve yıllarını verilen ilişkilerin ya da dostlukların birdenbire bitmesi, çok ciddi bir değersizlik düşüncesi yaratabilir. “Kullanılmış” hissettiğinizi yazdığınızda, bir insanın en kırılgan yerlerinden birinde olduğunuzu düşündüm. Güvenilen birinin ihanetiyle karşılaşmak, çoğu zaman insanın hem dünyaya hem de kendine bakışını zedeleyebiliyor. Şu an yaşadığınız halsizlik, bitkinlik ve sürekli düşünme hali, vücudunuzun başa çıkmaya çalıştığı bir travmanın işaretleri olabilir.

Böyle karanlıkta kalmış, umudun azaldığı yerlerden çıkmak kolay olmuyor. Hatta bazen, insan hiçbir zaman eskisi gibi olamayacağını, bir daha mutlu hissedemeyeceğini düşünüyor. Şu an, zihninizdeki düşüncelerin peşinden koşmaya çalışmak yerine, sadece nefesinizi hissetmeye odaklanın. Belki birkaç dakika boyunca…

Bu kadar derin ve sıkışmış hissetmekte çok haklı nedenleriniz var. Bazen, o içsel karanlığın dışından biriyle konuşmak ve anlatmak, insanın kendisine yeni bir pencere açabiliyor. Dilerseniz yaşadıklarınızın detaylarını, hangi olayların sizi en çok etkilediğini burada paylaşabilirsiniz. Beraber anlamlandırmaya çalışmak bile, yükünüzü bir nebze hafifletebilir. 🌿

Sorunuz sizin için bir cevap olabildiyse, puanlayabilir ve görüşünüzü bizimle paylaşabilirsiniz. Bizlere sorularını yöneltmek isteyen başka arkadaşlarınız varsa onların da yararlanmasını sağlayabilirsiniz.

Sağlıklı günler dilerim.

Sevgiyle kalın.

Uzman Psikolog Gönül Tanır Durmaz