Psikoloji

Yaşadığım anları nasıl hissedebilirim

Gizli Kullanıcı2 Şubat 2025 13:12

Ben yaşadığım anı hissetmıyorum orda olanları duyuyorum görüyorum ama tepki veremıyorum çünkü ben orda değilmişim gibi hissediyorum sanki gerçek değil gibi ben başka bir yerden izliyorum hissi var bedenim yüzüm ben değilmiş gibi kocaman bir kalabalık ta da yanlızım tek bir oda da otururken de yalnızmışım gibi hissediyorum bu hayat benim değil ben izlemeye gelmişim gibi algımı kaybettim adeta çok saçma tepkiler veriyorum ve bir şey olmıcak gibi düşünüyorum benim hayatım değil gibi geliyo kendini yaşadığıma inandıramıyorum bunu nasıl halledebilirim

Bu soru 6 Şubat 2025 12:05 tarihinde Psikolog İrem Bor tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar Sevgili Danışanım,


Yaşadığın durumun senin için ne kadar yorucu olduğunu anlayabiliyorum. Sanki hayatın akışına tam olarak dahil olamıyormuşsun gibi hissediyorsun. Sanki buraya ait değilmişsin gibi ya da sanki hayat senin değilmiş gibi. Bu hislerin senin için zorlayıcı olduğunu biliyorum ama bilmeni isterim ki yalnız değilsin ve bu durumun içinden çıkmak mümkün olabilir.


Bu tür hisler genellikle yoğun stres, kaygı, duygusal olarak yorgunluk hali ya da uzun zamandır bastırılan duyguların bir sonucu olarak ortaya çıkabilir. Zihin de bazen kendini korumak adına gerçeklikten uzaklaşabilir. Kendini tekrar an’a döndürebilmek ve gerçekliği hissedebilmek için neler yapabilirsin birlikte bakalım.


İlk olarak bedeninle ve çevrenle bağlantı kurmaya çalışmalısın bu önemli bir adımdır. Şu anda bulunduğun ortamda dikkatini beş farklı nesne nedir? Onların renklerini, dokularını, ışığın üzerlerine nasıl düştüğünü fark etmeyi dene. Ellerini birbirine sürterek sıcaklığını hisset, dokunduğun şeyin materyali ne? Sert mi yumuşak mı olduğuna odaklan. Derin bir nefes al ve nefesinin nasıl içeri girip çıktığını fark et. Organlarına göğüs kafesine karnına bak, hepsi bir hareket halinde değil mi. Bunlar küçük gibi görünen ama seni şu ana döndürebilecek adımlardır.


Gerçeklik hissi için duyularını kullanabilirsin. Örneğin, eline bir buz alıp serinliğini hissetmeyi dene ya da sevdiğin bir kokuyu derin nefeslerle içine çekebilirsin veya bir parça çikolata yerken çikolatanın tadına dikkatlice odaklan, her biri zihnini bulunduğun ana getirmen için yardımcı olabilir.


Bedeninle bağlantı kurduk şimdi ise, günlük hayatında değişiklikler yapmayı denemek var. Her gün yürüdüğün yolu değiştirmek, yeni bir içecek denemek, müziğini değiştirmek gibi. Yürüyüş yapmak, dans etmek veya sadece hafif egzersizler bedeninle zihnin arasındaki bağlantıyı güçlendirebilir.


Tüm bunları yaparken, duygularını bastırmak yerine onları kabul etmeye çalışman da önemlidir. Şu an hissettiklerin seni tanımlamadığını ve sadece bir dönemden geçtiğini, bunun da zamanla değişebileceğini kendine sıkça hatırlatmalısın. Kendine “Neden böyle hissediyorum?” diye sormak yerine, “Bu hislerle nasıl başa çıkabilirim?” diye sormak seni çözüme daha çok yaklaştıran şey olur.


Eğer bu duygular çok yoğun, uzun süredir devam ediyorsa, baş etmekte zorlanıyorsan destek almak da sana yardımcı olabilir. Yaşadıklarını daha iyi anlamak için bir psikologdan destek almak, bu yolculuğunda sana iyi bir eşlikçi olacaktır.


Unutma şu an yaşadıkların seni zorlasa da bu hislerin içinde kaybolmak zorunda değilsin. Küçük adımlar atmalısın. Kendine karşı nazik olmayı ve şefkat göstermeyi unutmamalısın. Sen buradasın, yaşıyorsun ve bu sürecin içinden geçiyorsun. Kendine sıkça bunu hatırlatmanı istiyorum.


Şimdilik sana bahsedebileceklerim bu kadardı, umarım senin için faydalı bir cevap olmuştur. Aklına takılan noktalar için ya da sormak istediğin farklı konular olursa yeniden sorularını yönlendirebilirsin. Hoşça kal…


Sevgiyle,

Psikolog İrem Bor

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Sürekli psikolojik düşünce ve durumlar

Merhaba ben buraya sık sık uğrar oldum ama gerçekten ihtiyacım var bir şeyler paylaşıp anlaşılıp yollar gösterilmesine. Ben 29 yaşında bir ev hanımıyım çocukluğumdan bu yana hep korku endişe içinde geçti hayatım. Ergenlik döneminde olum korkusunu yaşadım aylar yıllar bile sürdü belki aştım. Sonra zaman geçti 4 5 yıl kadar bu sefer başka bir korku dışarı çıkamamak insanlardan çekinmek olmamış şeyleri olmuş gibi düşünmeye başladım. Bununla da henüz yüzleşiyorum kendi kendime çözmeye çalışıyorum dayımın çok şükür eskisi kadar değil. Ama bu gece görmüş olduğum bir rüyadan dolayı gece de kendim ölüm aklıma gelmesiyle nefesim daraldı ve korktum sabah uyandım unutmuştum ama öğleye doğru tekrar aklıma geldi ve yine düşünmeye başladım ama tam olarak ondan mıdır bilmiyorum. Yine aynı süreçleri yaşamak, hayat sevincimi kaybetmekten, kızıma iyi bakamamaktan korkuyorum. Şu an tam olarak neyden korkup endişeliyim bilmiyorum ama huzursuzum. Bu hep böyle mi sürecek bir korku bitip diğeri mi başlayacak. Biraz da hayatımdan bahsedersem belki beni daha iyi anlarsınız öyle sosyal hayatı olan arkadaşları olan biri değilim küçükken annem doğal olaylardan çok korkardı simsek çakmasından bizi odalara kapatıp telefonları kapatıp yüksek sesle dualar ederdi bunlar beni çok korkuturdu annemden de kaynaklandığını düşünüyorum ama 3 kız kardeşim daha var onlar benim kadar duygusal değil. Küçücük bir şeyleri de hemen takıyorum. . evlendim aşmaya çalışıyorum ama bu seferde çok yalnızım hep can sıkıntımı aşmak için bir şeylerle uğraşıyorum eşim çok yoğun işte çalışıyor sabah 11 aksam 10da geliyor bazen 1 2lere kadar kahveye gidiyor ama bu süreçte ben kızımla hep evde oluyorum gündüz 1 2 saat park markete çıkarım o kadar ne olur bana bir yol yordam anlatın çok uzun oldu çokta karışık belki ama kendimi tam anlatmaya çalıştım. Ne yapmam lazım bu korkularım nedir olum korkusu mu anksiyete mi okb mi nedir?