Yaşadığım durum ne nasıl aşabilirim

Merhabalar,

Yazdıklarınızı okudukça, sanki içinizde hem öfke, hem suçluluk, hem de büyük bir yorgunluk duygusu varmış gibi. Bazen hayatımızda yaşamış olduğumuz olaylar tek bir duyguyla değilde birden fazla duyguyla bizi etkileyebilir.

İnsan bazen "Ben nasıl buralara geldim?" diye kendine şaşırıyor, değil mi? Özellikle altında bu kadar ağır bir psikolojik baskı varken...Yıllarca suçlanmak, sürekli sorgulanmak ve kendinizi ispat etmeye çalışmak gerçekten çok yıpratıcı bir süreç.

Sizin anlattığınızda dikkati çeken önemli nokta şu: Uzun süreli suçlama altında kalan biri, normalde kendi değerleriyle örtüşmeyen bir davranışta bile bulunabiliyor. Psikolojide buna 'self-fulfilling prophecy' yani kendini gerçekleştiren kehanet etkisi denilebilir. Karşınızdaki kişinin sürekli “Sen beni aldatıyorsun” demesi, bir müddet sonra sizin hem kendinizi sorgulamanıza, hem de istemeden bu tablonun içine çekilmenize neden olabiliyor. Tabii ki bu, yaşananların haklı ya da ‘doğal’ olduğu anlamına gelmiyor; ama sistemik olarak bakarsak, yoğun bir psikolojik baskının ve değersizleştirilmenin insan davranışlarını ne kadar değiştirebildiğini gösteriyor. Bir çeşit “havlu atma” gibi de düşünebilirsiniz. Bu süreçte eşinizle yaşadığınız sorunlar belki bu sorunlardan kaynaklanan duygusallığın ilişkide azalması güvenin ve sadakati olmadığının düşünülmesi kişileri farklı noktalara götürebiliyor. Her ilişkide beklentiler olacaktır belki de bu ilişkide hangi beklentiniz karşılanmadığını fark etmekte önemli bir nokta olur.

Siz aslında bir çıkış yolu bulmaya çalışmışsınız; bunu bir tercih olarak düşünmekten çok, uzun süren bir kırılmanın sonucu gibi okumak daha gerçekçi olacaktır. İçinizdeki suçluluk da, büyük ihtimalle hem eski eşinize, hem de kendinize karşı çelişkili duygularınızdan kaynaklanıyor. Burada “yanlış insan” dediğiniz kişinin size yaşattığı ağır özelliklerden söz ediyorsunuz, fakat suçluluk hâlâ rahat bırakmıyor. Bazen insan, uğradığı haksızlık karşısında 'yeter' diyememenin, ya da 'Bu bana yakışmazdı' hissinin acısıyla da baş başa kalabiliyor. Sanki o dönemin yükünü hem kendi sırtınızda, hem de vicdanınızda taşıyorsunuz gibi… Bu yüzden de yaşadığınız bu olayı geride bırakamıyor olabilir misiniz ?

Belki şöyle düşünülebilir: “Bu benim hikayem, bu kadar ağır baskı altında başka türlü davranmam mümkün müydü?” Kendinize bu soruyu sormak, suçluluk duygusunu biraz çözümleyebilir. Evet, geride yaşanmış ve telafisi olmayan bir şey var; fakat bu şu an kim olduğunuz konusunda sizi bütünüyle tanımlamak zorunda değil. Her insan hata yapabilir, ama önemli olan bunun kökenine inebilmek, o anki ruh halinizi dürüstçe görebilmek.

Ne yapmalı kısmına gelince... Bazen çok yoğun suçluluk ve pişmanlık duygularını, kendi başına çözmek yeterli olmayabiliyor. Kendinize bugün biraz daha şefkatli bakabilmek, yaşadıklarınızı kabullenebilmek açısından önemli bir adım olurdu. Bu yüzden dilerseniz bir terapistle birlikte çalışmayı ve geçmişte yaşadığınız sorunları derinlemesine çözümlemeye çalışabilirsiniz . Gündelik hayatınıza küçük egzersizler ekleyebilirsiniz: Mesela her sabah, kendinize aynada kısa bir cümleyle güç veren bir şey söylemek (“O an elimden başka bir şey gelmedi” gibi) ya da nefes egzersizleriyle zihninizi biraz sakinleştirmek fayda sağlayabilir. Hangi duygu size baskın gelirse, onu bir yere yazmak, sonra üzerine biraz düşünmek de iyi gelebilir.

Geçmişinizin yükünden kurtulmak için kendinize zaman tanıyın ve yargısızca yaklaşın; siz bu süreçte yalnızca yanlış yapmadınız, aynı zamanda çok fazla şeyle savaştınız. Kendi hikayenizi biraz daha yumuşak ve anlayışlı bir gözle okumaya çalışmak bile bazen çok şeyi değiştirebiliyor.

Sorunuz sizin için bir cevap olabildiyse, puanlayabilir ve görüşünüzü bizimle paylaşabilirsiniz. Bizlere sorularını yöneltmek isteyen başka arkadaşlarınız varsa onların da yararlanmasını sağlayabilirsiniz.

Sağlıklı günler dilerim.

Sevgiyle kalın.

Uzman Psikolog Gönül Tanır Durmaz