Yaşama amacı arıyorum yeniden

Merhaba Sevgili Danışanım,

Yazdıklarını dikkatle okudum. Anlattıkların, genç yaşına rağmen ne kadar yoğun duygular yaşadığını ve bu duyguları anlamlandırmaya çalıştığını gösteriyor. Böyle zamanlarda yaşadıklarını biriyle paylaşmak ve içinden geçenleri bu kadar açıkça ifade edebilmek çok kıymetli. Şimdi söylediklerini parça parça ele alarak yanıtlamaya çalışacağım.

Kendine olan saygını korumak için bir ilişkiyi bitirmiş olman çok güçlü bir karar. Bunu yaparken acı çekmiş olman, kararının yanlış olduğu anlamına gelmez. Özlem duygusu, bir şeyleri gerçekten yaşamış ve bağ kurmuş biri olduğunu gösterir. Birini özlemek, aynı zamanda kendine olan sadakatinden vazgeçmen gerektiği anlamına gelmez. Özlemle birlikte kendi sınırlarına sadık kalabilmek, aslında duygusal olgunluğun bir parçasıdır.

Yakın bir arkadaşla yaşanan kırılmalar derin izler bırakabilir. Özellikle senin yaşlarında arkadaşlıklar hayatın merkezinde yer alır. Bu ilişkilerin bitmesi, kimlik ve aidiyet duygunu sarsabilir. Yalnız hissetmen çok anlaşılır. Fakat yalnızlık, her zaman bir eksiklik değil; bazen içsel bir dönüşümün işaretidir. Kendine "neden bu kadar yalnız hissediyorum?" diye sormak yerine, "bu yalnızlık bana ne anlatıyor?" diye bakmaya çalışabilirsin.

Duyguları bastırmak, genellikle öğrenilmiş bir savunma mekanizmasıdır. Bu, çocuklukta çevreden alınan mesajlarla gelişebilir. Şimdi bu alışkanlığı fark etmiş olman bile çok değerli bir adım. Duygularını bastırmak yerine onlarla oturmak, onları adlandırmak (örneğin: şu an üzgünüm, öfkeliyim, kırgınım…) iyileşmenin başlangıcı olabilir. Bastırmaya alışmış biri için duyguların ortaya çıkması bazen ürkütücü olur. Bu yüzden kendine bu konuda sabırlı olmanı öneririm.

Daha önce kendi başına vakit geçirmeyi sevdiğini ama artık bundan keyif almadığını söylemişsin. Bazen iç dünyamızda fırtınalar koptuğunda, sessizlik bize huzur değil, rahatsızlık getirir. Çünkü o sessizlikte bastırdığımız duygular sesini daha çok duyurur. Bu durum geçici olabilir. İçinde bulunduğun duygusal yoğunluk hafifledikçe yeniden kendinle vakit geçirmenin keyfini hatırlayabilirsin.

"Bir şeyler başarmak istiyorum ama neden koştuğumu bilmiyorum" demen çok önemli. Bu cümle, hayattaki yönünü sorguladığını ve artık otomatikleşmiş bazı çabaların seni tatmin etmediğini gösteriyor. Bu yaşta bu tür sorgulamalar başlar ve bu çok sağlıklıdır. Belki de başarıdan önce durmak, dinlenmek ve "gerçekten ne istiyorum?" sorusunu kendine yeniden sormak gerekebilir.

Geçmişte hayatında olan insanları özlemen doğal. Özellikle de onların “ilk hâlleri”ne. Çünkü belki de o ilk hâlleriyle seni iyi hissettirmiş, ihtiyaçlarını karşılamışlardı. Ama zamanla değişmiş olmaları, sende hayal kırıklığı yaratmış. Bu kırgınlık da çok haklı. Burada önemli olan, onların değişmiş hâllerine yas tutarken, artık ihtiyacın olan ilişkilerin neye benzemesi gerektiğini keşfetmek.

Senin gibi düşünen, hisseden, sorgulayan çok genç var. Ama herkes bunu bu açıklıkla ifade edemez. Hissettiğin hiçbir şey yanlış değil. Şu anda önemli olan, bu süreçte kendine nazik davranman, duygularını bastırmak yerine onları merakla dinlemen ve gerekirse bir uzmandan destek almaktan çekinmemen. Zamanla, şu an seni zorlayan birçok şeyin sana güç kattığını göreceksin. Unutma, bazı soruların cevabı hemen bulunmaz; ama sormaya devam ettikçe yönün netleşir.

Sevgilerimle🌻

Psikolog İrem Gülsün Zengin