Yaşça büyük kişiler ile konuşurken ağlamak.
Yıllardır nedenini bilmediğim şekilde,ebeveyn ve okuldaki hocalarımla dahi konuşurken aniden gözüm dolar,ve ağlamaya başlarım. O an biraz konuşmayı durdurup göz yaşlarımı engellemeye çalışsamda,bir kez ağlamak isteğim geldiği an içli şekilde ağlamadan rahatlayamıyorum. Hani ailemle aram iyi,ne baskıcılar ne de sertler ama nedense ben sürekli ağlıyorum. Yıllar önce bu durumu fark edince ailemle yüz yüze konuşmak yerine mesaj atardım hatta. Problemlerimi öyle anlatmaya çalışırdım. Annem geçici olduğunu söylüyor bu durumun ama ben kendimi bildim bileli bu problemle yaşıyorum. Gelecekte katılacağım bir mülakat olacak ve orda da ağlamamam gerek.Ki mülakatına gideceğim yeri çok istediğim için adını düşününce dahi ağlarım,orda iken kesin ağlarım. Bu yüzden sorunumu önümüzdeki birkaç ay içinde en aza indirmem gerekiyor. Rica ederim yardım edin.
Bu soru 25 Aralık 2025 13:22 tarihinde Psikolog Fatma Gizem Bitgen tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar,
Yazdıklarınızı dikkatle okudum. Paylaştıklarınıza okurken özellikle ebeveynleriniz veya öğretmenleriniz karşısında yaşadığınız bu durumu gözümde canlandırdım. Konuşmak istiyorsunuz, kelimeler hazır, ama gözler doluyor, ses titriyor… Ve o anda kontrol sizden çıkıyormuş gibi hissediliyorsunuz muhtemelen. Bu noktada duygularınızı paylaştığımı bilmenizi isterim. Şimdi yaşadığınız duruma daha yakından bakalım ve neler yapabilirsiniz, üzerine konuşalım.
Ailenizle aranızın iyi olduğunu, baskı görmediğinizi ve özellikle kendinizden büyüklerle konuşurken bu durumu yaşadığınızı belirtmeniz önemli bir detay. Bu da bana şunu düşündürdü: Bu gözyaşlarının sebebi illa kötü bir aile ya da travma olmak zorunda değil. Yaşadığınız şey duygularınız hızlı bir şekilde yükseldiği anda gözyaşlarıyla bu durumu düzenleme şekli olmuş gibi görünüyor. Bir anda duygularınız öyle yükseliyor ki bu kısa zamanda ancak ağlayarak bu durumu regüle etmeye çalışıyor olabilirsiniz.
Diğer yanda bunu aile, öğretmen ve ileride mülakat yapacağınız kişilere karşı yaşıyor veya yaşama ihtimaline karşı kaygı duymanız onay alma ihtiyacından, yanlış anlaşılma korkusundan, “Kendimi doğru ifade edemezsem?” düşüncesinden kaynaklanıyor olabilir. Bu gibi durumlarda stres seviyeniz arttığı için beyniniz ağlamayı bir rahatlama yolu olarak seçmiş olabilir. Bu noktada siz bastırmaya çalıştıkça ise bu surumun artması olasıdır.
Peki neler yapabilirsiniz?
Sevgili danışan burada ilk olarak zihninizi ağlayacağım veya ağlamayacağım gibi iki seçenek ile sınırlı bir ihtimalle sınırlandırmamanızı isteyeceğim. Yani zihniniz daraldıkça, kendini baskı altında hissettikçe bu durumu düzenlemek zorlaşabilir. Bu noktada öncelikle zihninizi esnetin. Durumun farkında olmanız büyük bir adım. Burada ağlamanın çok insani olduğunu, bunun bir duygu ifadesi olduğunu, kimsenin ağladığı için yargılanmayacağını kendinize hatırlatın.
İkinci olarak mülakat, sınav gibi resmi anlarda bunun zorlayıcı olduğunu anladığımı bilmenizi isterim. Bu noktada böyle anlarda ağlama hissi geldiğinde "ağlamayacağım" demek yerine öncelikle dikkatinizi ayağınızın yere bastığını hissederek, bir nesneye odaklanarak, nefes egzersizi yaparak değiştirmeye çalışın. Bu sayede duygunuzla savaşmamış ama onu bir süreliğine ertelemiş olursunuz ve yoğunluğu azalabilir.
Üçüncü olarak mülakat için provalar yapmanızı isteyeceğim. Ayna karşısında ya da odanızda yalnızken, sanki mülakattaymışsınız gibi konuşabilirsiniz, kendinizi o odada hayal edebilirsiniz. Gözleriniz dolduğunda kaçmak yerine, orada kalıp sakin nefes almaya devam etmeye çalışın. Böylece bedeniniz yavaş yavaş “duygulansam da dünyam yıkılmıyor” deneyimini yaşayacak.
Son olarak yaşadığınız durumun “zayıflık” ya da “abartı” değil; duygusal sisteminizin çok hassas ayarlı olmasıyla ilgili olduğunu belirtmek isterim.
Süreç boyunca yazmaya devam edebilirsiniz. Cevabımın faydalı olmasını umuyor, sağlıklı günler diliyorum.
Psikolog Fatma Gizem Bitgen
Yasal Bilgilendirme: Bu içerik tanı ve tedavi niteliği taşımayan, genel psikolojik bilgilendirme amaçlıdır.
