Yeni anneyim bazı konularda takıntı haline getirdiğim düşüncelerim var. Ne yapmalıyım?

Merhabalar,

Yazdıklarınızı dikkatlice okudum. Cümlelerinizde hem doğum sonrası uyum sürecini, hem çocuğunuza bağlanma sürecinizdeki zorlukları hem de bebeğinizi büyütme sürecinizde size eşlik edenlere karşı sınır koyma noktasında baş etme mücadelenizi bir arada görüyorum. Bu noktada içinde bulunduğunuz duruma ve bu durumda neler yapabileceğinize birlikte bakalım isterim.

Öncelikle belirtmeliyim ki zorlayıcı ve uzun bir tedavi sürecinin ardından gelen bir mucize bebeğe sahip olmak, büyük bir sevinç kadar büyük bir duygusal yük de getirebilir. Böyle bir süreçte ilk etapta karmaşık duygular yaşamanız çok insani. Annelik bir bağ kurma sürecidir, bu bağ da zamanla gelişir. Bu noktada ilk olarak duygularınızı tüm yönleriyle kabul etmenizi isteyeceğim. Bebeğiniz bu dünyaya yeni geldi evet ama siz de ilk kez anneliği deneyimliyorsunuz. Bu noktada belirtmek isterim ki çoğu anne başlangıçta bebeğini kucağına alışmakta, rutini oturtmakta güçlük yaşayabiliyor. Bu süreçte bağlanma güçlükleri yaşamanız, kendinizi uzak hissetmeniz her yönüyle kabul edilebilir. Önemli olan duygularınızı suçluluk duymadan kabul etmeniz ve duygularınızın ardındaki ihtiyaçlarınızı karşılamanız.

Burada sizin bağ kurmanızı bir tık daha zorlaştıran durum çevrenizdekilerin yoğun bir şekilde yardımcı olma arzusu olmuş gibi duruyor. Türk aile düzeninde çoğu zaman iyi niyetle bir destek olarak sunulan bu yardım anneliği ve bebeğinizle ilişkinizi kurmak için gerekli olan o eşsiz bağ sürecinin biraz geri planda kalmasına yol açmış gibi görünüyor.

Peki neler yapabilirsiniz?

İlk olarak bebeğinizle bağ kurma sürecinizde kendinize zaman tanımanızı ve yavaş yavaş bağ kurmayı denemenizi önereceğim. Bu emzirirken şefkatli bir dokunuşla, göz temasıyla, konuşarak ve gündelik bakım ritüelleriyle zamanla gelişen bir durumdur.

İkinci olarak çevrenize sınır koyma konusunu ele alalım. Bebeğinizle bağ kurmanıza engel olduğunu düşündüğünüz anlarda bu kişilere “Onun annesi olarak bu konuda benim kararım geçerli olsun istiyorum.”, “Yardımınızı takdir ediyorum ama şu an bebeğimle bağ kurmak için bu süreci benim yürütmem önemli.” gibi net, saygılı ve kararlı sınır ifadeleri ile kendinizi ifade edebilirsiniz. Bu noktada sınırlar konusunda eşinizle hem fikir olmanız önemli. Eşinize “Senin desteğine çok ihtiyacım var. Bu dönemde birlikte aynı dili konuşursak hem bebeğimiz için hem benim için daha iyi olur.” gibi bir açıklama yapabilirsiniz.

Üçüncü olarak kayınvalidenizle ilişkiniz üzerine konuşalım. Bu noktada yine çatışma yerine kırıcı olmayan “Size gerçekten çok şey borçluyum ama artık kendi yolumu bulmaya çalışıyorum, bazen kendi başıma denemem gerekiyor.” gibi sınır cümleleri etkili bir iletişim yolu olabilir.

Son olarak bu süreçte kendinize karşı şefkatli olmanızı, zorlandığınız yerlerde uzman desteği almaktan çekinmemenizi, içinizden geçenleri günlüğe dökmek, kendinize birkaç dakika mola vermek gibi alanlar açmanızın önemine değinmek isterim.

Bu süreçte bizlere her zaman yazabilirsiniz. Cevabımın faydalı olmasını umuyor, sağlıklı günler diliyorum.

Psikolog Fatma Gizem Bitgen