Yetersiz hissediyorum. Ailem tarafından sevilmiyorum. Hiçbir yere ait hissetmiyorum

Merhaba,

Yazdıklarınızdan çok zorlayıcı bir süreçten geçtiğiniz anlaşılıyor. Annenizin kaybı için üzgün olduğumu söylemek isterim. Böyle bir kayıptan sonra sevilmediğinizi düşündüğünüz, size sahip çıkılmadığını hissettiğiniz bir aile ortamında yaşamak zorunda kalmak, yalnızlık ve değersizlik duygularını daha da ağırlaştırabilir. Bu koşullar altında kendinizi çıkmazda hissetmeniz son derece anlaşılır. İnsan, böyle zamanlarda hem geçmişin yükünü taşır hem de geleceğe bakarken büyük bir belirsizlik hissi yaşar.

Söylediklerinizden, kendinizi çevresel etkenler yüzünden benliğinizden uzaklaşmış gibi hissettiğinizi anlıyorum. Kendi kimliğinizi tanıyamadığınızı, kimse tarafından değer görmediğinizi, hatta zaman zaman sevdiklerinize de zarar verdiğinizi dile getirmişsiniz. Bu durum size yalnızca acı vermiyor, aynı zamanda bir suçluluk duygusu da ekliyor olabilir. Bu kadar çok yükü tek başınıza taşımaya çalışmanızın, sizi yorgun ve çaresiz bırakması çok doğal.

Ailelerimiz elbette çok değerli olsa da, bizim varlığımızı ve karakterimizi tanımlayan tek şey değildir. Ne yazık ki bazen en çok ihtiyaç duyduğumuz kişiler bizi desteklemek yerine zorlayabilir, hatta incitebilir. Bu durum sizin değersiz olduğunuz anlamına gelmez. Kim olduğunuzu belirleyen şey, etrafınızdaki insanlar değil sizin düşünceleriniz, seçimleriniz ve hayatta ilerlerken aldığınız kararlarınızdır. En zor anlarda bile insanın kendi varlığına tutunması, kendi içinden gelen değeri fark etmesi mümkündür.

Seneye düşündüğünüz evlilik, hayatınızda yeni bir dönemin başlangıcına işaret ediyor. O zamana kadar bu zorlu ortamda kalmak zorunda olduğunuzu bilmek, sizi daha da kaygılandırıyor olabilir. Fakat bunun geçici bir süreç olduğunu hatırlamak, dayanma gücünüzü artırabilir. Şu an içinde bulunduğunuz koşullar sizi tüketse de, bu koşullar kim olduğunuzu tanımlamıyor. Kendi değeriniz, bu ortamdan bağımsız olarak varlığını sürdürüyor. Önemli olan, kendinize bu değeri hatırlatacak küçük adımlar atabilmek.

Bazen hayatta en büyük destekçimiz kendimiz oluruz. Kendi benliğinize odaklanmak, düşüncelerinizi fark etmek, kendinizi olduğunuz haliyle kabul etmeye çalışmak; zorlayıcı dönemlerin içinden geçerken size güç verebilir. Kendinize yöneldiğinizde ve tercihlerinizin sorumluluğunu aldığınızda, başkalarının size yüklediği olumsuz duygulardan daha bağımsız hale gelebilirsiniz. Bu desteği kimse sizin elinizden alamaz.

Yaşadığınız yoğun duygular şu an çok ağır gelse de kalıcı değiller. Bedeninizde ve zihninizde hissettiklerinizin zamanla geçeceğini bilmek bazen yükü hafifletebilir. Kendinizi bunaltılmış hissettiğinizde, birkaç dakika boyunca sadece nefesinize odaklanmak, içinize aldığınız ve verdiğiniz nefesi saymak, zihninizi o anın içinde tutarak biraz sakinleşmenizi sağlayabilir.

Unutmayın, kendi değerimizi biz belirleriz. Kim olduğumuzu tanımlayan şey ne ailemizin onayı ne de başkalarının sözleridir. Sizi siz yapan şey, hayatın içinde verdiğiniz küçük kararlar, düşünceleriniz ve kendinizle kurduğunuz bağdır.

Ne zaman isterseniz benimle tekrar iletişime geçebilirsiniz.