Yetersizlik, başarısızlık ve geç kalmışlık hissi yaşıyorum

Merhabalar Sevgili Danışan,

Yazdıklarınız o kadar içten ki… Her satırında taşıdığınız yükün ağırlığını, kendinizle ve hayatınızla olan mücadelenizi hissedebildim.

Bu kadar yoğun duyguların içindeyken bile bunu dile getirebilmeniz, aslında içinizde hâlâ bir umut taşıdığınızı da bana gösteriyor. Ve ben, şu anda tam olarak o umut kırıntısıyla konuşmak istiyorum. Çünkü orası sizin iyileşmeye en yakın yeriniz. 🫶🏻

Bazen insan her şeyin üstüne geldiğini, kimsenin onu anlamadığını, ne yaparsa yapsın işleri bir türlü yoluna koyamadığını hisseder. “Yetersizlik”, “başarısızlık”, “geç kalmışlık” gibi duygular içimizi sarar. Ama bilmenizi istediğim şey var ki, bu duygular sizin gerçeğiniz değil; yaşadıklarınızın ve içselleştirdiğiniz mesajların bir yansıması.

Kendinizle kurduğunuz cümlelerde geçmişten bugüne taşınmış bir yükünüz olabilir mi? Ailenizden gördüğün beklentiler olabilir, belki anlaşılmadığınızı hissettiğiniz yıllar, belki de sürekli “yetmediğiniz” duygusuyla yüzleştiğiniz anlar… Bunlar zamanla insanın kendi iç sesine dönüşebilir. Ve bir süre sonra kendi değerimizi, sadece başarılarımıza ya da başkalarının takdirine bağlamaya başlayabiliriz. Oysa insan, sadece başardıklarıyla değil, kırıldığı yerden kalktığıyla da anlamlı değil midir. 🌱

İlişkinizde bir sonuca varamamış olmanız, hedefinizin gerçekleşmemiş olması ya da şu anda hayata dair isteksizlik yaşamanız asla bir eksiklik değildir. Bu, sizin bir şeyleri başaramadığınız anlamına gelmez; sadece yorulmuş, umudu kırılmış, belki biraz da destekten uzak kalmış bir halinin işareti olabilir. Bu da çok insanca, çok anlaşılır bir yer. Bizler insan olarak, farklı dönemlerden geçerek birçok duyguyu taşıyoruz. Ve her bir duygu, o kadar değerlidir ki. Her duygu insanidir.

Peki şimdi ne yapabiliriz? Biraz bunu konuşalım istiyorum.

Öncelikle duygularınızı durdurmadan fark etmeye çalışabiliriz. Ne yaşıyorsanız, onu bastırmadan fark etmek iyileşmenin ilk adımı olur. “Ben şu anda tükenmiş hissediyorum ve bu duygunun geçici olduğunu bilmek istiyorum.” gibi cümleler kurmak zihninize iyi gelebilir. Direndiğimiz duygular büyür; fark ettiğimiz duygular ise zamanla akmaya başlayabilir.

Küçük bir sorumluluk alanı seçebiliriz.

Hayatınızın her alanını aynı anda düzeltmek zorunda değilsiniz. Belki bu hafta sadece sabah uyanınca 5 dakika sessizce oturmak, kendine “Nasılsın?” demekle başlayabilirsiniz. Ya da her akşam bir sayfa deftere içinizi dökmekle. Bunlar küçümsenecek değil dönüşümün temeli olan küçük adımlar. Derin bir nefes almak, nefes egzersizi yapmak, kısa bir yürüyüşe çıkmak bile zihninizi rahatlamanıza yardımcı olabilir.

Yetersizim diyen iç sesi fark ederek yavaşlatmalıyız.

O ses çoğu zaman bize ait değildir. Aile, toplum, öğretmenler ya da eski ilişkilerden ödünç alınmıştır. Şimdi ise sizin sesinize ihtiyaç var. Kendi kendinize daha şefkatli cümleler kurmayı denemelisiniz. “Şu an zorlanıyorum ama bu durum beni tanımlamıyor” gibi cümlelerle başlayabilirsiniz. Her gün yapmanız faydalı olabilir. Zamanla iç sesinizin olumlu yönde değişmesine vesile olabiliriz.

Geç kalmadınız. Çünkü hâlâ buradasınız.

Ne yaşadıysanız yaşadınız ancak buradasınız. Bu soruyla farkındalığınız mevcut ve yardım isteme cesaretine sahipsiniz. Herkesin hayattaki ritmi kendine özeldir. Kendi yolunuzun tam ortasındasınız.

Şu anda içinde bulunduğunuz bu durum bir son değil. Belki de bir dönüşümün başındasınız. Hayat bazen bizi durdurur, yavaşlatır, kendi içimize baktırır. Ama bu durak geçicidir.

Bu süreçte yalnız değilsiniz, yanınızdayım. Kendinize bir şans daha vermeyi düşünebilir misiniz? Çünkü buna değersiniz, değerlisiniz. ✨

Sevgilerimle,

Psikolog İrem Bor