Psikoloji

Yorgun hissediyorum

Gizli Kullanıcı1 Ağustos 2024 17:44

Kendimi hem çok yorgun hem çok kötü hissediyorum dışarı çıkmak dahi istemiyorum çıksam da 20 dk sonra nefesim daralıyor hemen eve gelmek istiyorum kafamda olan sesler susturamiyorum (kendine zarar ver veya öldür gibi ) daha önce bundan dolayı zarar vermiştim psikologa gittim hiçbir şey anlatamıyordum bıraktım psikiyatri gidiyorum ama ailem onu da bırakmamı istiyor randevularima gitmeme engel oluyor nasil geçer bu durum

Bu soru 10 Ağustos 2024 15:16 tarihinde Klinik Psikolog Pınar Özdemir tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Sevgili danışan,

Öncelikle yaşadığınız zorlukların ne kadar ağır olduğunu anlıyorum ve bu durumu aşma yolunda desteğe ihtiyacınız olduğunu farkında olmanız buna yönelik inançlarınız olması ve bunun için çabalamanız başa çıkmanızın en önemli temel adımı olduğunu söylemek isterim. Kendinizi bu kadar kötü hissetmek, hem fiziksel hem de duygusal olarak çok yıpratıcı, sarsıldığınız bir süreçten geçtiğinizi ve artık baş etmek için zorlandığınızı görüyorum. İçsel sesler ve nefes darlığı gibi belirtiler, gerçekten zorlayıcı ve yorucu bu nedenle böyle hissediyor olmanız normal, beklenen bir durumdur.

Kendinize zarar verme düşüncelerinle ve içsel seslerinizle başa çıkmak için bir acil durum planı oluşturmanız gerekiyor. Bu düşüncelerinizin yoğunlaştığı baş edemediğiniz bu kriz anlarında, güvendiğiniz bir kişiye –arkadaşınız, aile üyeniniz ya da bir büyüğünüz- başvurmak veya çevrenizde ulaşabileceğiniz bir kriz yardım hattını aramak gibi adımlar atabilirsiniz. Güvende olduğunuzdan emin olmalısınız, güvende olacağınıza emin olmasısınız ve kendinize zarar vermenizi önlemek için bir psikoloğa başvurarak psikolojik destek almalısınız.

Sürecinizle ilgili terapi desteğinizi psikiyatrist görüşmelerinizi birlikte sürdürmeniz tedavi planınız için daha sağlıklı olacaktır. Eğer ailenizdeki kişiler tedavi planınızı ve tedavinizle ilişkili faktörleri desteklemiyorsa, onları bilgilendirmek ve tedavinin önemini anlatmak için açık ve net bir şekilde duygularınızı şeffaflıkla paylaşarak iletişim kurmayı deneyebilirsiniz. Bir terapist veya psikiyatrist eşliğinde, aile içindeki bu baş etmeniz gereken süreci bu zorlukları nasıl ele alabileceğiniz konusunda size destek olabilir.

Sürecinizle ilgili daha önce bir psikoloğa anlatamamış olmanız psikoloğun size uygun olmayışından ya da danışan psikolog arasında gerçekleşen terapötik ilişkiyi kuramadığınızdan kaynaklanıyor olabilir. Kendi terapi sürecinizde rahat olmanız, dilediğiniz gibi konuşabilmenize dair ortam oluşturması bir psikoloğun uygulaması gereken bir süreçtir. Bu nedenle sizin terapi sürecini daha sağlıklı yürütecek yetkin ve yeterlilikleriyle size uygun bir psikolog araştırarak terapi sürecinize yeniden başlamayı deneyebilirsiniz.

Sevgiler.

Klinik Psikolog Pınar Özdemir. 

alinti

Teşekkür ederim cevabınız icin

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Perinatolojik kayıplar niçin bir ölüm sayılmıyor?

Geçen yıl 7 aylık bebeğimin karnımda kalbi durdu . Şuan bunları konuşabiliyorum ya da konuşmaya çalışıyorum zaman geçtikçe hafifliyor mu yoksa alışılıyor mu bilemiyorum neyse şuna değinmek istiyorum acımı tam anlamıyla yaşayamadım ve bu içimde bir ukte bir suçluluk duygusu gibi kaldı şimdi bir bebeğim oldu gayet sağlıklı ve mutlu ama ben onu her sevişimde sanki kaybettiğim bebeğimi önemsemediğim onun acısını çok çabuk unutmuşum gibi hissediyorum buna sebep olan şeyler de şunlar çevrem bana bir kayıp yaşamışım gibi değilde sanki düşük yapmışım gibi davrandılar ama ben 12 saat sancı çekip doğum yaptım ve bebeğimi bir kez bile göremedim kucağıma alamadım bunu çok basit algıladılar benim acımı resmen içime sindirdiler şimdi her mezarına gidişimde o günü tekrar yaşıyorum ve acımı en dibine kadar yaşasaydım keşke diyorum …ve onun mezarını her görüşümde acaba nasıldı eli kolu yüzü gözleri saçları var mıydı acaba kime benziyordu bunları merak ediyorum yeni bir bebeğimiz oldu diye acaba bize kızıyor mudur? Onu daha mı az istedik sanıyordur ? Gibi gibi birçok şey demem o ki çevre perinatolojik kayıpları gerçekten bilmiyorum ve büyük cahillik yanımda rahatça bebeğimin ölümünden konuşuyorlar ben üzülecek miyim demiyorlar ama 10 yaşında ölseydi benim çocuğum adını bile anamazlardı isyanım çok büyük etrafıma özellikle anneme eşime aileme ve yakınlarıma söyleyeceklerim bu kadar dahasını yazamıyorum …