Yoruldum ve çok umutsuzum ne yapabilirim

Merhaba,

Yazdıklarınızı okurken, kelimelerinizin arasına sanki yılların yorgunluğu sıkışmış gibi hissettim. Güvensizlik, sürekli yargılanma, aile içi çatışmalar… Bunların hiçbiri hafif meseleler değil. Sanki her birinin üzerine bir tuğla daha koymuşlar, omuzlarınız ağırlaşmış gibi...

Sadece sizin içinizden geçenleri siz biliyor olmak, bir anlamda koruyucu bir duvar gibi de geliyor bana. Herkesin önünde “göstermediğiniz” bir yanınızın olması, aslında kendinizi savunma, incinmekten kaçınma ihtiyacıyla çok bağlantılı gibi. Bazen aile içinde, hele ki farklılıkları bastıran, kadın ve erkek ayrımına dayalı bir iklimde büyürken, insan kendi sınırlarını ve kimliğini koruma refleksi geliştirebiliyor. Belki de içinizdeki o “gizli ben”, gerçek anlamda anlaşılmaya bir parça aç ama bir yandan da incinmekten korkuyor... Bu tabii çok yorucu bir hal alıyor.

Her hareketinizin sorgulanması, yanlış ya da suçlu hissedince bile bir özrü dile getiremeyecek kadar baskı hissetmek… Kendinizi sürekli bir savunma halinde bulmanız, dış dünyadan çok kendi içinizde enerji tüketmenize yol açar. Bu tükenmişlik, duygusal yorgunluğu bedeninizde de hissetmenize sebep olabilir. Bazen gözümüzün içine kadar çöken bir ağırlık bırakıyor, değil mi?

İnsana “Ailem böyleyken dışarıda kime, ne kadar güvenebiliriz ki?” duygusu bulaşıcı oluyor. Güven duygusu kırıldığında, onun etkisi yıllarca, çok farklı alanlarda sürebiliyor. İçeride ailede oluşan güven zedelenmeleri, dışarıya açılmakta da insanı ketliyor. Sanki sürekli diken üstünde yaşıyormuşsunuz gibi...

Elbette ki bu tablo, sadece başa çıkılması gereken bir sorunlar yığını anlamına gelmiyor; bence siz, içsel olarak çok kuvvetli bir yere tutunmaya çalışıyorsunuz. Kendi benliğinizi koruma çabanız bana değerli geldi. 🌿 Yine de, hiç kimse, hele ki tek başına bu yükü taşımak zorunda kalmamalı. Bazen, farkında olmadan kendimizi izole etmiş buluyoruz. Belki kendinizle ilgili daha derinleşmek, duygularınızı güvenli hissettiğiniz bir ortamda – mesela kısa bir yazı, bir not defteri tutma gibi – daha çok paylaşmak, içsel yükünüzü biraz hafifletebilir.

Hiç denediniz mi, o gerçek benliğinizle ilgili minicik bir ayrıntıyı, belki çok güvendiğiniz birine ya da bir psikologla paylaşmayı? Hemen büyük adımlar atmak gerekmeyebilir. Bazen küçük bir adım bile, içinizdeki o sıkışıklığa azıcık nefes aldırabilir.

Şu an hangi konular sizde en çok ağırlık yaratıyor, ya da içinizde en fazla neyi görmezden geliyorsunuz gibi geliyor? Eğer paylaşırsanız, birlikte biraz daha bakabiliriz. Burada kimse sizi yargılamak için değil, anlaşılmak için var. Seans içerisinde detaylı konuşabiliriz bana profilimden ulaşabilirsiniz.