Yurdisina tasindim ama alisamadim donmek istiyorum

Sevgili danışanım,

Merhabalar.Anlattıklarınızdan, burada olmakla ilgili taşıdığınız pişmanlık duygusunun, sadece bir yer değişikliğinden değil; çok daha derinlerde, alıştığınız hayatın, sevdiklerinizin ve “kendinizi güvende hissettiğiniz” düzenin birdenbire uzaklaşmasından kaynaklandığını hissediyorum. Sanki bir tarafta size tanıdık gelen, kök saldığınız bir hayat var; diğer tarafta ise eksik ve yabancı hissettiren, ne kadar uğraşsanız da sizinle örtüşmeyen bir gerçeklik… Bu geçişin sizin için kolay olmadığını ve tüm bu yaşadıklarınızın içsel dünyanızda ciddi bir dalgalanma yarattığını görmek mümkün.

İstanbul’daki yaşamınıza dair vurgularınızda; sahip olduklarınızı bilen, onlara kıymet veren ve bu yaşamdan zorunlu olarak vazgeçmiş bir yanınız var gibi. Şimdi burada hissettiğiniz pişmanlık, belki de sadece yeni hayatınıza uyum sağlayamamakla değil; aynı zamanda geride bıraktığınız yaşamı tam anlamıyla yasını tutamadan kaybetmiş olmakla ilgili olabilir. Bu da doğal olarak bir boşluk, kaygı ve yönsüzlük hissini beraberinde getiriyor olabilir.

Taşındığınız ülkeye dair "beklentilerimin çok gerisinde kaldı" cümleniz, sizi hayal kırıklığına uğratan bir deneyimle karşı karşıya kaldığınızı gösteriyor. Bazen bir yere sadece coğrafi olarak değil; umutlarımızla, planlarımızla ve kimliğimizle de taşınırız. Beklediğimiz uyumu bulamayınca, bu sadece çevreyle değil, kendi kararlarımızla da bir hesaplaşmaya dönüşebilir. Kimi zaman bu durum, "Ben nerede hata yaptım?" gibi sorulara, hatta öz eleştirinin dozunu aşan bir suçlama diline evrilebilir. Bu nedenle size şunu hatırlatmak isterim: Kökten bir değişim yaşıyorsunuz ve bu sürecin içinde kendinize nazik ve anlayışlı yaklaşmanız, belki de en çok ihtiyaç duyduğunuz şey olabilir.

Akıl ve beden sağlığınızı korumak için şu anda yapabileceğiniz küçük ama etkili adımlar var. Günlük hayatınızda tanıdık ve sizi siz yapan ritüellere yer açmak, bulunduğunuz ortamla daha güvenli bir ilişki kurmanıza yardımcı olabilir. İstanbul’daki hayatınızdan bazı parçaları –bir çay saati alışkanlığı, bir Türkçe kitap ya da sevdiğiniz bir melodiyi– bu yeni düzene taşımanız, içinizde tanıdık bir sesi yeniden duyabilmenize yardımcı olabilir. Ayrıca, bedensel rutine dikkat etmek; yani uyku düzeninizi korumaya çalışmak, gün içinde biraz hareket etmek ve beslenmenize özen göstermek de ruhsal dayanıklılığınızı artırabilir.

Bununla birlikte, karar verme baskısını hemen bugünden sırtınıza yüklememek de sizi rahatlatabilir. Belki kendi içinizde, örneğin “3 ay sonra tekrar değerlendireceğim” gibi bir süre belirlemek, yaşadığınız belirsizliği geçici bir çerçeveye almanıza yardım edebilir. Bu zaman zarfında, hem bulunduğunuz yeri hem de kendi hislerinizi daha net gözlemleme imkânınız olur.

Size küçük bir egzersiz önerebilirim: Her hafta bir gün, “Bugün burada olmasaydım neyi kaçırmış olurdum?” sorusunu kendinize sorun. Bu soru, yaşadığınız yerin olumlu yönlerini fark etmenizi kolaylaştırabilir. Aynı şekilde, “İstanbul’a dönmek istersem, bu süreci nasıl hazırlıklı ve daha sakin geçirebilirim?” sorusu da sizi sadece karardan değil, uygulama kısmından da güçlendirebilir.

Tüm bu duygular karmaşık, ancak geçici olabilir. Kendinizi yargılamadan, bu geçişin içinde sizinle birlikte yol alacak yeni bir iç denge oluşturmanız mümkün.

Şu anda içinizde en baskın olan duygu nedir? Bu duyguya neden olan olayları düşündüğünüzde, kendinize dair neler fark ediyorsunuz? Soruların cevabını paylaşmak isterseniz, yeni bir soru başlığı açarak yazabilirsiniz.(Sorunuzun başında ismimi belirtebilirsiniz)

Bu süreçte yakınlarınızdan veya bir uzmandan destek almaktan lütfen çekinmeyin.

Cevabımın faydalı olmasını umuyor, sağlıklı günler diliyorum.

Sevgilerimle,Psikolog Aysel Kacak