Zihnim benimle sanki oyun oynuyor
Benim çocukluğum babasının alkol bağımlılığı sebebiyle sürekli annesine şiddet uygulayan ve buna şahit olan bir çocuk olarak geçti annemin kahramanı olarak görüyodum kendimi babam gece geç saate alkollü bir şekilde gelip annemi hep döverdi ben sanırım bu düşünceyle uyuyodum bu yüzden onların sesinden hep uyanırdım bir gün hasta numarası yapıp annemi ve babamın ilgisini kendi üzerime çekip annemi dayaktan kurtarırdım başka bir gün korktum yanınızda uyumak istiyorum diye yanlarına giderdim ve annem yine kurtulurdu allahtan babam çocuklarına düşkün bir adamdı da benim o bahanelerimde benle ilgilenmekten annemi unuturdu ben sonrasında annanemlerde kalmaya başladım ve onlardan kopuktum sonrasında babam cezaevinde girdi hala orda babama öfkem çok fazlaydı çocukluğumdaki olumsuzluklara çok odaklanmıştım babam cezaevindeyken 4yıl boyunca hiç onunla konuşmadım sonra kansere yakalandım ve sebebinin babama olan öfkemin ve hasretimin olduğunu düşündüm sonra içimdeki küçük kız ve ben onu affettik artık babamla aram çok iyi ama onunla ilgili birşey hatırlamıyorum yani beynim çocukluğumla ve babamla olan anıların bir çoğunu sildi gibi bazen bana anlattıklarında hatırlıyorum bazılarını anıları unuttuğumu biliyordum sebebini düşünüyordum acaba babamı hala affetmedim mi diye ama çok odaklanmamıştım taki sevgilimle olan anılarımı unutana kadar sevgilimle aram çok iyiymiş herkesin imrendiği bir ilişki içindeymişiz öyle söylüyorlar bende içimde hissediyorum ama 3kez beni terk edip barıştık bunları net bir şekilde hatırlıyorum en sonki ayrılışımızın ilk gecesinde çok ağladım ve canım çok yandı sonradan onunla ilgili hiç birşey hissetmemeye başladım aklımı yitirecek gibi oluyorum onu sevmiyomuyum artık diye bile düşünüyorum ama içimde ona olan sevgimi hissedebiliyorum fakat bazı anıları unutmamın sebebi ne bilmiyorum onunla olan bazı anılarım hayal meyal geliyo ama hiç bir his yok onu gördüğümde sadece içimden sarılmak geldi içimden ama benim hatırlamadığım şeyler var ve bu olay sadece ayrıldıktan 2gün sonra ortaya çıktı evet babamla olan bazı anılar yok ama sevgilimde de olması ve bu kısa süre içinde gerçekleşmesi beni şaşırtıyor hislerim dondu gibi sanki ağlamak geliyo içimden ağlayamıyorum,üzülemiyorum,gülüp eğlenemiyorum babama ve sevgilime çok değer veriyorum babam ilk aşkım ve sevgilim son aşkım diye görüyorum bilmiyorum onlara çok anlam yükledim diye mi böyle oldu aslında bunun sebebini öğrenirsem yıllar önce babamda olan gizemi de çözmüş olucam
Bu soru 27 Kasım 2024 14:53 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar. Anılarınızı hatırlamakta güçlük çektiğinizi anlayabiliyorum. Aklınızı kaybetmiyorsunuz tam tersi zihniniz sizi korumaya çalışıyor. Seanslarda oldukça sık gördüğümüz bir durumdur bu. Çocukluk yaşamında belli travmaları olan kişiler yetişkin yaşamlarında çocukluklarını hatırlayamazlar. Çünkü çocuklukta eksik kalan yerler yaşam boyunca doyurulmaya çalışılır ve kişi bu eksikliği hatırlamak istemediği için çocukluğunu zihninin en ücra köşelerine iter ve o anıları geri çağıramaz. Babanız tarafından tanık olduğunuz travmalara maruz kalmışsınız. Özellikle çocukluk yaşamında güven duygusu ile özleşen “baba figürü” yaşamınızda yerini bulamamış. Şu anda onu affetmiş olabilirsiniz ancak beden kayıt tutar. Bedeniniz ise hiç beklemediğiniz bir anda tepki verebilir. Affetmek mümkün ancak unutmak değil, o yüzden bu anıları hiç yaşamamış gibi hissetmeye çalışmak ve babanızın size yaşattığı travmaları yok saymak sorunlarınızı yalnızca erteleyecektir. İçinizdeki küçük kızı iyileştirmeye çalışmanızı takdir ediyorum, onu görüyorsunuz ve neler yaşadığını en iyi siz biliyorsunuz. Yaşamınızda kendinize kızdığınızda, kendinizi bir şeyler için suçladığınızda aslında o küçük kıza kızdığınızı ve suçladığınızı fark edin. Geçmiş yaşamda yaşadığınız deneyimlerin olumsuz etkileriyle hayatınızı sürdürmek zorunda değilsiniz. Yok saymayın, iyileşmek için adımlar atmaya devam edin.
Partnerinizle ilgili olan kısımda dikkatimi çeken yerlerden bahsetmek istiyorum; insanlar sevgilinizle çok iyi bir ilişkiniz olduğunu söylüyorlar - birçok kez terk edilip ayrıldığınız bir ilişkiniz vardı. Birçok kez terk edildiğiniz bir ilişki herkesin imrendiği bir ilişki olmamalı. Burada dış gözlerin değerlendirmelerine tutunuyorsunuz çünkü kendinizden uzaklaşmak istiyorsunuz. Size acı veren bir deneyim yaşamışsınız, ilişkiniz bittikten sonra kendinize yabancılaşacak hissettiğiniz acıdan kurtulmaya çalışıyor olabilirsiniz. Sanki bu ilişki içinde olan siz değilmişsiniz gibi anılarınızı hatırlamamanız da yine zihninizin sizi koruma çabasıdır. Sevgili danışan hislerinizi ortaya koymalısınız, evet bunu ben yaşadım ve bu acıdan kaçmak yerine durup şu anda bu acıyı yaşıyorum ancak geçip gitmesine izin vereceğim demek önemlidir. Hatırlayamadığınız anılarla ilgili kendinizi zorlamayın, bu kişiye olan hislerinizi, şu anda nasıl hissettiğinizi kabullenin. Çocukluğunuzda acıdan kaçmak için başvurduğunuz yöntemler olabilir; örneğin annenizi korumak için kendinizi öne atmışsınız; bu kendi hislerinizi kendi güvenliğinizi yok saymaktır. Çocukluğunuzda başvurduğunuz bu yol sayesinde ise annenizi şiddetten korumuşsunuz. Şu anda da yaptığınız tüm bu “unutmalar, anıları geri çağıramamalar” kendinizden uzaklaşmaya çalıştığınızı gösterir.
Her çocuk gibi güvenli bir ortamda büyümeye hakkınız vardı, annesini korumak zorunda kalmayan bir çocuk olmaya hakkınız vardı. Bunlara sahip olamamış olabilirsiniz ancak iyileşebilirsiniz. İyileşmek bazen tek başımıza başarabildiğimiz bir şey değildir, burada terapi desteğiyle ilerlemek oldukça faydalı olacaktır. Psikolojik destek fark etmeyi, değişmeyi ve iyileşmeyi sağlar.
sevgiler.
Yorumlar
kelebeek
Psikolojik destek almayı çok isterim bu uygulamada yeniyim Burdan terapi alabiliyor muyum tam olarak nasıl oluyor yardımcı olur musunuz?
28 Kasım 2024 14:31