Kaygı Kategorisi

terapiyi bıraktıktan sonra duygularımı ifade etmekte zorlanmam normal midir?

Maddi sebeplerden dolayı terapiyi bıraktıktan sonra duygularımı ifade etmekte zorlanmaya basladım. Her seyi içime atmaya basladım, üzerimde daha büyük yük hissetmeye hissediyorum. İç sesimi bile duyamadığımı fark ettim. Ne istediğimi bildiğimi düşünürken ortada kalmıs gibi hissediyorum kendimi açıklayamıyorum. duygumu bile yasayamıyorum, ertelediğim duyguların sıkıntısını cekiyorum suan. Bu ruh halinden nasıl çıkabilirim? Tekrardan terapiye baslayamam maalesef. Nasıl bas edebilirim bu durumla?

Depersonalizasyon derealizasyon yaşıyorum yaklaşık 1 aydır ve 7/24

Depersonalizasyon derealizasyon yaşıyorum 1 aydır çok yoğun yaşıyorum 7 24 başa çıkamıyorum sanki insanlar insan degilmis gibi ailemi tanımıyorum sanki kendi sesim bile bana yabancı aynaya baktığım kisiyi tanımıyorum sanki selectra 50 mg kullanıyorum ve 3 gün oldu ama çok kötüyüm sürekli araştırıyorum ne zmn geçecek diye sanki hiçbir şey gerçek değilmiş gibi geliyor delirdim diyorum hastaneye yatiracaklar bence beni diyorum çünkü çok yoğun hissediyorum hiç geçmeyecek gibi geliyor

Gelecek kaygısı ile baş etme

19 yașındayım. Geçen sene istemediğim bir bölümde okuyordum. Bölüm değiștirdim ama istediğim bölüm bubdeğildi. Gelecekte yapacağım iș ile ilgili çok endișeliyim. Para kazanamamaktan korkuyorum. Artık ne iș yapmak istiyorum onu bile bilmiyorum. Güzel sanatlar öğrencisiyim ama bu bile beni rahatsız etmeye başladı artık. Keşke basit kafamı yormayacak bir şey seçseydim diyorum. Seçenekler arasında boğuluyorum. Seneye kendimi istediğim bölüme alsam bile bu beni tatmin edecek mi bilmiyorum. Yaş olarak da geç kaldığımı hissedeceğim. Bunlar bir yana yapmak istediğim şeyleri de yapamıyorum. Disiplinim hiç yok. Çok çaresiz hissediyorum.

Panik atağımı nasıl durduracağım?

Bugun okullar basladı. Ben 3 sene once suan okudugum okulda okuyodum ve oradan bazı arkadaslarım vardı. Simdi buraya tekrar geldigimde bir kacı buradaydı, sadece bir kac tanıdıgım vardı ve hepsi bana soguk yaptı, Bugün okulda yalnız kaldım. Yanıma kimse gelmedi. Eski okulumdan ise nakilimi çok dıslandıgım aileme yalvar yakar aldırmıstım. Bugün korkunc gecti. Gün icinde pek belli etmedim ama gün sonunda tekrar panik atak yasadım. Her nakil aldırdıgım okula alısmaya calıstıgımda yasanan bir durumdu aslında. 2 sene önce bunu yasadıgımda durum cok daha vahimdi. Demin cok üsüyordum, cok korktum ve ürperdim, nefes alamamaya basladım, istemsizce sürekli agladım, nefes almam o kadar zorlastı ki… Basım agrıdı ve dönmeye basladı. En sonunda bayılacak raddeye geldim. Gercekten korkunctu. En sonunda büyüklerimden birinin yanına gittim ve ona sarıldım. O beni sakinleştirdi.

İlişkilerim,kaygılarım ve kendi potansiyelimi anlamlandırmada yaşadığım içsel çelişkiler normal mi?

Benim güzel giden bir hayatım var her şeyim yolunda şükür fakat bazı şeyler var çok düşündüğüm (1-2 yıldır) -Belirsiz bir kişi vardı hayatımda sevdiğime inandığım ve her şeyimizin uyumlu olduğu fakat 2-3 yıldır ve sürekli gelip kayboluyor ve net konuşup davranmıyor ama hep inandım bu neyden kaynaklı ve travma oluşturmuş mudur tam her şeyin üst üste geldiği bir döneme denk geldiği için(mezuniyet,gelecek kaygısı, arkadaşlık ilişkilerimde sorunlar vs) hep onun yüzünden diye düşündüm (strese bağlı kaygı, eski göre sık düşünme, hayatımın belli alanlarında odak sorunu vs) gibi şeyler yaşadım ama hiçbir kişi için hayatımı etkiledi demek de istemiyorum ve normalde ayrılınca üzülürdüm sonra devam ederdim hayatıma daha iyi biri girerdi fakat bu kadar uzun sürmesi normal mi ve daha iyi biri gelmediği için mi gelen kişiye kendimizi nasıl hazırlamalıyız nasıl biri istiyorsak bizde öyle mi olmalıyız? -Ailem özellikle annemle bazen tartışıyorum (onları çok seviyorum ve hiçbir sorunları yok) ama eskiye nazaran ifadelerimi dile getirirken ses yükseltiyorum konu uzuyor ve geçmiş dahil oluyor derken yıpranıyoruz karşılıklı sözler ve davranışlarla bu senede bir kez oluyor onu kırmak istemiyorum ama kötü hissettiğimde (ilgi alamadığımda yetersiz vs hissedince stres seviyem yükseliyor eskiden titreme olurdu) bu durumda ne yapmalıyım bazen hiçten sebep için bile kafama takıyorum duygusal ve hassas biri değildim sinir sistemim yıpranmış olabilir veya hormonal dengesizlik bilmiyorum bu psikolojik nir rahatsızlık mıdır? Çünkü her şeyi kabullenen empati kurabilen biriyim ve adaletsizliğe gelemem haksızlık kime yapılırsa yapılsın açıklama yapmaktan çekinmem ama kendime gelince abartıyor olabilir miyim tepkilerimle haklıyken haksız duruma düşüp kendimden soğutmak istemiyorum ve anlarımızı değerlendirip ortada bir şey yokken sorun çıksın istemiyorum ne yapmalıyım? -İçimdeki potansiyeli ortaya çıkartmakta odaklanmada sorun yaşayabiliyorum (iş,eğitim,kariyer vs her alanda) hedeflerim için hırslı ve motivasyonlu olmak istiyorum ve kendim olmadığımı düşünüyorum bu yaşadığım olaylardan sonra ki hatalardan ders çıkartmayı seven biriyim duygusal olarak nötr kalmak dengede olmak istiyorum fakat bazen döngü gibi kötü hissediyorum durduk yere ve etkiliyor beni acaba bastırılmış duygularım mı vardı ve birkaç olayla tetiklendim gün yüzüne çıktı çözmem için çok fazla okudum dinledim araştırdım danışmak istiyorum bunu da -Gerçekten yanımda olan dostlar ve doğru kişiyi seçme konusunda da sorunlar yaşadığımı düşünüyorum mesela dengim olmayan insanları hayatıma bile bile alıp seviyesinin yukarısında davranıyorum ve üzülüyorum bazen şimdi çoğu kişiyle mesafe koydum kendimle vakit geçirip bu tarz şeyleri ortadan kaldırıp yeni insanlara yer açmak istiyorum doğru bir düşünce mi? -Çocuklukta travmam yok ama dış etkenlerden dolayi oluşup oluşmadığını nasıl anlarım yani hep umursamaz biriydim insanlar ve olaylara karşı geçmişte bu şuan mı ortaya çıkıyor bu yaşlarda özellikle sorumlulukların başladığı? -Ergenlikte zorlu bir çocukluk geçirdim akran zorbalığına tanık oldum,yanlış insan ve ortamlarda bulundum hepsini temizledim fakat bu normal herkesin yaşadığı durumlar mı? -Toksik ilişkiden çıktıktan sonraki boşluk hissimi dolduran kişiye karşı yaptığım takıntı aslında boşluğa olan takıntı mıdır ve biriyle ilişki içinde karşı taraf adım atınca ben kaçıyorum sıkılıyorum ciddiye gelince vs ama ben attığımda karşılık alamazsam takıntı oluyor bu nedir? -Eskiye göre eski yaptığım şeyleri yapmaya üşenmek olgunluk ve büyümenin belirtileri midir? -Bir kişinin egolu veya narsist olup olmadığını nasıl anlarım ben eskiden onay alma ihtiyacı olan herkesi memnun etmeye çalışan hayır diyip sınır koyamayan kontrol etme ihtiyacı hisseden biriydim şimdi yapmamaya çalışıyorum ve değerlerime sahip çıkmaya çalışıyorum fakat bu davranışlar yanında mükemmeliyetçi ve yukarıdan bakan tavrım vs ego algılandı ikisi bir arada mümkün mü? -Bazen çok düşünüp sorguladığım ve körü hissettiğim bazı günler eskiye göre çok olunca bend değiştim veya eskisi gbii değilim olamayacak mıyım hissi nedeni nedir suan her şey yolunda bile olsa bu düşünce aklıma girince moralim bozuluyor teşekkürler

Evdeki sorunlarımla kendi başıma nasıl başa çıkabilirim?

Ben 16 yaşındayım. Aşık olduğum çocuk var. Kendisi otizmli. Ben bu çocukla Instagram'da takipleşiyorum. Ama annem bana heryerden engelle demişti. Çocuk bana whatsap numarasını vermişti,eniştemde ondan gizli telefonumu bir bahaneyle alıp numarasını engellemişti. Yani o çocuk eniştemin kuzeni oluyor. Bende çok aşığım ona yani onu sevicegim ona aşık olacağım hiç aklıma gelmezdi,hiç beklemedigim anda karşıma çıktı etkiledi beni. Onu sevdiğimi kimse bilmiyor sadece annem biliyor. Annemde bana baya baskı yapıyor bununla ilgili. Yani onlar Çerkezköy'de oturuyorlar bizde İstanbul'da. Biz oraya kırk yılda bir gideriz yani baya nadir gideriz. Ablamda orda yaşıyordu ama onlar İstanbul'a taşındılar geri. Çocuğun babasıda çocuğu bakırköy Hastanesi'ne kapatıcakmış bugün onu duydum. Babası altı ay çalışması gerekiyormuş emekli olması için. Ve insanlarda diyorlarmış ki bakırköye yatırmayın daha kötü olur diyorlarmış. Ben bunu duyunca baya kötü oldum. Kendi kendimi parçaladım. Hem kimseye belli edemiyorum etmemem lazım hemde özellikle anneme belli etmemem lazım çünkü annem şuan onu sevmiyorum sanıyo ben anneme yalandan evet diyorum kendimi yanlış yoldan doğru yola soktum falan filan diyorum çünkü seviyorum desem annem işi bu konuyi büyütücek ablama söylemeye kalkmıştı ben sonra tamam sevmiyorum dedim. Geçen günde Instagramdan aramıştı beni bende hemen tuvalete kaçtım orda yazdım yani çok düşündüm yazimmi yazmimmi diye ama dayanamadım yazdım. Yani onunla konuşmaya bile korkuyorum çünkü onunda birşeyden haberi yok bide otizmli olduğu için de söyleyemiyorum sır tutabilirmi bilmiyorum çünkü. Cunku hep babası yanında illaki konuşsak görürler konuştuğumuzu sonrada işler dahada kötüye gider. Bu durumda ne yapmam gerekiyo? Bir yandanda çok istiyorum onunla konuşmak mesajlaşmak ama durumu yönetemiyorum tek başıma. Otizmlilerinde sevilmeye hakkı var. Ben ona destek olmak istiyorum eşi olmak istiyorum onun. Onun durumuda ağır şuan da. Kriz tutabiliyo her an. Saldırma ısırma huyuda var. Ama bana karşı öyle bişey yapmıyor çünkü oda bana itiraf etmişti beni sevdiğini. Ama ben söylemedim daha. İlerde söylemeyi düşünüyorum ama nasıl soylicegimi de bilmiyorum çünkü neden bu kadar zorluk yaşadın diye sorabilir bende otizmlisin diyemem üzülür. O konudada kafam çok karışık. Kim bilir onu birdaha ne zaman görücem. Hergünde bir olay oluyomuş evde. İstedigi şey olmayınca polisleri arıyormuş. Çok dua ediyorum ama benimde bu durumu acı çekmeden yönetmem lazım ve herşeyi kontrol altına almam lazım. Güvendigim birisde yok anlatacağım kimse yok. Bir yandan da çok korkuyorum altı ay nasıl telefonsuz bir başına hastanede kalabilecek. O çünkü telefon aşığı birisi telefon olmazsa çıldırıyo. Yani bari siz beni anlayın benim niyetim asla kötü değil seviyorum sadece ona destek olmak istiyorum onun yanında olmak istiyorum. Ama insanlar anlamıyolar. Çok düşünüyorum ama bir çözüm bulamıyorum. Lütfen bana yardım edin. O beni her an arayabilir Instagramdan. Ve bende yazmadan edemiyorum yazıyorum efendim diye sonra illa arıym mı seni diyo yani beni aramak istiyo ama evde annem var nasıl arayabilirim ki. Surekli bahanede üretemiyorum. Yani aramak yerine yazışarak sohbet etmeye nasıl ikna edebilirim otizmli birini? Çokda özlüyorum onu oda acı veriyo bana çünkü görüşcegimiz zamanda annem yanına yaklaşma onun diyo yani yan yanayken bile hasret gideremiyorum. En acı verende bu. İnşallah hastanede durumu dahada kötü olmaz şuan okullarda açılacak ben onu merak etmeden kendimi dersede veremem. Haber verende yok nasıl diym soruym yani anlarlar bir kere neden bu kadar merak ediyosun diye. Gercekten ne yapmam gerekiyo bilmiyorum. bu durumları nasıl kontrol altına almam gerekiyo bilmiyorum lütfen en kısa zamanda bana dönüş yaparsanız çok sevinirim.

Ailemle nasıl konuşurum, nasıl ikna ederim ?

Mrb hocam sevgilim var 14 aydır görüşüyoruz ve niyetimiz ciddi evlenmek istiyoruz ben sevgilim ailesiyle tanıştım gayet de sevdiler beni işin asıl tarafı ben kendi aileme dediğimde annem kendi köyümden dışarı köye kız vermem demesi ve cocukda değilim 37 yaşında bi insanim ve köyümüzden görüşmek isteyenler olsa bile benim içim sinmedi hiç birine annen diretiyor şunlar var bizim köyden onla konuş bunla konuş diye ben yok diyincede kızıyo vermem başka köye diyo sonrasında ilk başta ben konuyu actigimda cocugun çalıştığını güzel bi işinin olduğunu evinin oldugunun anne ve babasinin karsisindaki dairede evlenecegimiz zaman oturacagimizi söyledim bana dedigi kelime sen yapamazsin öyle diyip duruyo birde sevgilim aile si yazları hep köyde kışın 4 ay falan dönüyorlar evlerinde kalıyolar biz evlenınce karşı dairede oturacaz sadece dedim hocam ne yapmalıyım ciddi anlamda daraldim cocukda değilim anlatamıyorum başka türlü aileme bana bi yol gösterir mısınız

Genel olarak tüm konuda

Her şey yolunda olduğu vakit her şey istediğim gibi her anlamda olduğu vakitte kendime iyi davranıyorum ama onun dışında kendime çok da iyi davranmadığımı düşünüyorum hatta kendime yıprattığıma fark ettim bu yüzden zaten psikologla iletişime geçmem gerektiğini düşündüm kendi başıma çözmeye çalışıyorum ve tanıklık yaşıyorum sorunumun bu olduğunu düşünüyorum o tarafından eksik olduğunu düşünüyorum o yüzden de psikologda da yardım almak istiyorum

Panik ataktan kurtulmanın veya hafifletmenin en iyi yolu nedir?

sürekli olarak kötü bir his var içimde . sürekli ölüm korkusu panik atak ve sevdiklerimi kaybetme korkusu ile içiçeyim . vücudumu bazen çok dinliyorum en ufak reaksyona ciddi tepkiler veriyorum. en kötü senaryolar çiziyorum nerede olursam olayım durum değişmiyor . hayat kalitesi oldukça düştü . hep kötüyü düşünmekten iyiyiye odaklanamıyorum . spor yapıyordum ara verdim . şimdiye kadar gereken tüm testler nerede ise temiz çıktı. :)

15 yıldır Okbliyim her türlü tedaviyi gördüm ama düzelmiyor 15 seneye rağmen iyileşebilir miyim?

9 yaşındayken okb tanısı konuldu genetik faktörler baskın olduğunu anlayınca hemen tedaviye başladık gerek psikolog terapisi gerek ise psikiyatri eşliğinde ilaç tedavileri bir çok testler yapıldı aradan tam 15 sene geçti artık tedavileri bıraktım çünkü zaten ömrümün büyük bir kısmını buna adadım her defasında hayal kırıklığına uğramanın verdiği mutsuzluk beni daha kötü etkiledi artık takıntılarımı bir şekilde kabullenmiş durumdayım ve onlarla yaşamaya çalışıyorum takıntılarım kimi zaman beni içinden çıkılmaz bir hale sokarken kimi zamanda üstesinden gelmeye çalışıyorum normal insanlara çok özeniyorum en üzücü olanıda bu fakat geçmiyor 24 yaşındayım ve her geçen gün yıllar aleyhime işliyor gibi yeniden tedaviye başlamak bana çok uzak çünkü ilaç kullanmak istemiyorum iyileşebileceğime dair umudumda yok bazen 2 hafta kadar kendimi sıkıyorum takıntılarımı yapmamak için ama sonra yeniden başa sarıyorum bu kısır döngü böyle devam ediyor