PsikolojiKategorisi
Psikolojik Sağlığınızı Keşfedin: Zihinsel ve duygusal sağlığınızı güçlendirmek için uzman görüşleri ve ipuçları.
Filtrele
Kendimden nefret ediyorum
merhaba ben 29 yaşındayım. Hayatım hep boş gibi hissediyorum. Sanki bu zamana kadar nasıl geçti anlamıyorum, hep uzaktan izliyormuşum ya da hep olayların dışındaymışım gibi. Hayattan zevk almıyoru, hic bir şeyden zevk almıyorum ve kendimi de tanımadığımı fark ediyorum.Geçen yıl major depresyon tanısı konuldu bir sürü psikologa ve psikiyatriye gittim ve hicbir işe yaramadı gibi geliyor bana. Her an tetikte ve kaygılıyım en küçük meselelerde bile panik oluyorum. İnsanların en ufak şeylerine özeniyorum. Şunu yaptım bunu yaptım demeleri bile çok büyük bir şeymiş gibi. Ve hep öfke duyuyorum her şeye. Kasadaki kişi neden bana senli benli konuştu gibi.Kafam hep dağınık. Konudan konuya atlıyorum ve hicbir konuda kendi fikrim yokmuş gibi geliyor. Kendimi ifade etmekte zorlanıyorum. En ufak şeyleri karıştıyorum. Mesela ufak sayıları bile toplamakta zorlanıyorum. Anılarımı, hatıralarımı birkaç gün önfe bile neler yaptığımı hatırlamıyorum. Hayal ürünü gibi. Hayal kurmakta bile zorlanıyorum. Yer yön bulmam berbat. Kendi telefonum bile karışık geliyor.El becerilerim sıfır. İnsanlarla da iletişim kurmakta zorlanıyorum Bazı durumların aileden kaynaklı olduğunu düşünüyorum. Annemle babam ben çok küçükken boşandı ve kendisini hiç görmedim. Görüşülecek biri de değil. Annem hep evhamlı ve onun da biraz aklı havada. Bana iyi yaklaşıyor ama onu anlayamıyorum. En sevdiği yemek bile ne bilmiyorum çünkü her şeyi bana yüzeysel anlatıyor. Ne olur bana bir çözüm söyleyin. Her gün ağlıyorum ve bu şekilde yaşayamayacağım
Gizli Kullanıcı
Olmayan olayları gerçek gibi algılıyorum
Merhaba sevgili psikologca ekibi ben bazen olmadık şeyleri olmus gibi düşünüp o hisler sanki gerçekmiş gibi davranıyorum duygu durumum ve rutinimi çok etkiliyo. Oyle bisi yok biliyorum ama zihnen inanmis oluyorum. İlk zamanlar yemek bile yemez konuşmaz oluyordum o kadarki etkileniyordum yıllardır böyle ama artık cogunu aştım saçmalama diyorum bu kadar sey dusundun simdiye kadar hangisi gerceklesti diyorum. Cok kez olup bas ediyorum sonra bir zaman sonra yenisi geliyor bunun bir sonu yok mudur tamamen nasil iyilesirim. Özellikle hayal gücüm çok genis kimsenin aklına gelmeyen şeyler benim aklima geliyor. Çokta Duygusal bir insanım her türlü şeyden hemen etkileniyorum bunu kökünden nasil asabilirim lutfen bana ise yaracayack gercek bir yontem söyleyin dayim vefat ettiginde basladi bu olay dayimin vefatindan bile etkilenmeyip kendi derdime düştüm şimdiden teşekkürler
Gizli KullanıcıSinirlenince ağlamak
Merhabalar. Birşeye sinirlendiğim ya da üzerimde beni rahatsız eden bir baskı kötü bir düşünce beni öfkelendirecek birşey olduğu zaman direkt istemsiz bir şekilde ağlıyorum. Kendimce bunu duygularımı çok fazla bastıran dışa vuramayan bir kişiliğe sahip olduğumdan kaynaklı olabilir diye yorumluyorum çünkü çoğu zaman her şeyi kendi içimde yaşarım. Bir tek erkek arkadaşımla paylaşıyorum çünkü beni samimi bir şekilde dinleyen ve anlayan tek kişi o olduğunu düşünüyorum. Ama gene de sinirden ağlama durumuna asla engel olamıyorum. Bununla nasıl başa cikabilirim? Bunun sebebi sizce ne olabilir?
Gizli KullanıcıHerkesle çok fazla samimiyet kuruyorum
önceden insanlarla aramda bir duvar vardı ve onlara o duvardan geçmelerine izin vermiyordum ama şimdi tam tersiyim samimiyetim olmamasına rağmen insanlar bana karşı istediği herşeyi sorup konuşabiliyorlar özel hayatıma kadar herşeyi soruyorlar bende birşey diyemiyorum ve cevaplıyorum rahatsız olduğumu dile getiremiyorum pasif kalıyorum bana karşı bi mesafede olmalarını istiyorum ama yapamıyorum bi anda onlarla bağ kurmuş gibi hissediyorum sonra işin içinden çıkamıyorum hal böyle olunacaksa kendime kızıyorum
Gizli KullanıcıBabama öfke duyuyorum
Merhaba ailemle bir anlaşmazlığım var ve bu durumu nasıl içimde düzelteceğim bilmiyorum. Herşeye aniden sinirleniyorum. Kardeşime anneme babama sürekli bir öfke duyuyorum bu durum bana sonrasında vicdan azabı çektiriyor neden böyle yaptım neden öyke dedim gibi ve babamda alkol alıyor evde sürekli bu durumlardan dolayı bir gerginlik hakim evde bile durmak istemiyorum beni çok etkiliyor kendi hayatıma odaklanamıyorum ne yapmalıyım hiç bilmiyorum kendimi bir çıkmazda hissediyorum. Bu arada yaşım 26 ve evli değilim yaşanan bu durumlardan dolayı evlenmeden kaçıyorum ailem böyle olduğundan onları birisiyle tanıştırmak istemiyorum geceleri uyuyamıyorum saçlarım dökülüyor kendime herşeyi dert etmekten çok yoruldum bu durum basıl düzelecek bilmiyorum lütfen bana bunları nasıl düzelteceğimi söyleyin .
Gizli KullanıcıKısır döngü içinden nasıl çıkabilirim?
Kendimi yetersiz ve eksik hissediyorum.hep bir döngü içerisindeyim ilerleyemiyorum ne kadar çok uğraşsamda istediğim sonucu alamıyorum. Kendime olan inancımı yitirdim.hiç bir şeye hevesim kalmadı.dört duvar arasında sıkışmış gibiyim en büyük sorunumda kimseye kendimi ifade edemiyorum. Çocukluğumdan kalan aile baskısı ve eleştirilerden dolayı hep bir yanım eksik yetersiz kaldı. Bu da benim hayatımı etkiledi. Kendime olan özgüvenimi ben baştan kaybettim aslında..
Gizli KullanıcıNeden sürekli cinsellik düşünüyorum?
22 yaşındayım son 3 yıldır ilişkilerim hep cinsellik üzerine kuruluydu ve bağlandığım için bırakamıyodum kullanıldığımı içten içe bilsemde kendi içimde normalleştiriyodum şu an uzun zamandır hayatıma kimseyi almıyorum fakat gece gündüz işte cafede her yerde cinsellik düşünmeye başladım bunu nasıl aşabilirim ve bakireyim cinsellik yaşayacaksam gerçekten sevdiğim biriyle olsun istiyorum öyle biride şu an hayatımda yok nasıl düşünmeyi bırakıcam
Gizli Kullanıcıİstediğim şey olmasına rağmen nede huzursuzum?
4 yıldır evliyim 3. Yılında bir oğlum oldu. Uzun zamandır ayrılmayı düşünüyordum ancak oğlumdan dolayı olmuyordu. Çok fazla kavga huzursuzluk vardı. En sonunda ayrılmayı başardım. Çok uzun zaman olmadı annemle yaşıyorum. Ancak hala huzurlu hissetmiyorum. O evden çıkınca her şey düzelecek gibiydi ama sanki olmadı. Sürekli huzursuzum ve bazen nefes alırken zorlanıyorum. Neden sanki hiçbir şey düzelmemiş gibi hissediyorum? Çok uzun zamandır istiyordum bunu neden mutlu hissetmiyorum?
Gizli KullanıcıOKB BOZUKLUĞU
Ben Okb başlangıcı olan bir hastaydım lustral kullandım sonra doz arttırdık ardından ben kafama göre arttırdım iki yıldır geçmiyor acaba sınırda kişilik bozukluğum da olabilir mi sürekli erkek arkadaşımı düşünüyorum ve beni bırakırsa ölecekmiş gibiyim başka hayatımda var odaklanamıyorum kaybolmak istiyorum beni kimsenin tanımadığı bir yere o kadar yalnızlaştım ki ayrıca içtiğim ilaç artık işe yaramıyor bugün boğazım düğümlendi sonra bana mesaj atıınca keyfim yerine geldi. Sabah günaydın yazmayınca yataktan kalkmak veya yemek yemek istemiyorum ama onun yanımdaykende sürekli kaygılıyım her hareketini merak ediyorum çok saçma biliyorum ama bunu kontrol edemiyorum yoruldum. Ani çok ağlıyorum sonra bir konu oluyor hoop kahkalar atıyorum sonra telrar aklıma geliyor ağlıyorum ben ne yapacağım dayanamıyorum
Gizli KullanıcıUzun zamandır depresyondayım ve çıkamıyorum
Depresyon tanısı almıştım doktorumdan. İlaç kullandım terapi aldım. Terapileri tamamladım bu süre zarfında daha iyi hissetsem de bitirdikten bir süre sonra eski boşluğa düştüm. Gün içinde hiç dışarı çıkmak istemiyorum, öz bakımımı yapmak bile çok zor geliyor. Hiçbir şey olmasa bile kendimi üzecek bir şeyler yaratıyorum. Kendimle ilgilenmediğim için mi bilmiyorum kendimi hiç kadın gibi hissetmiyorum. Arkadaş edinmekte veya arkadaşlıklarımı sürdürmede çok zorlanıyorum. Beslenmem dahil her şey çok bozuldu. Fiziksel ve mental açıdan tamamen sağlıklı biri olmayı çok istiyorum.
Gizli Kullanıcı