Sosyal Hayat Kategorisi

Kafaya takmamak için ne yapmam gerekir

Ben okulda arkadaslarımla kavga ettim ve aramız bozuldu, bundan sonra ne yaparsam, nasıl hareket edersem edeyim onların benim hakkımda ne dusuneceklerini dusunup kendimi strese sokuyorum ne yapmam lazım? Okulumu degistirmeli miyim onlar yuzunden okula gitmek istemiyorum

Girdiğim ortamlara alışamıyorum

Girdigim ortamlara hic alısamıyorum kendimi hep baskı altında ve ozguvensiz hissediyorum, insanlar birbirleriyle kaynasıp sosyallesirlen ben kendimi hep geri cekiyorum.liseye baslayalı 9 ay olcak neredeyse ve hala kendı sınıfıma bile alısamadım bazen ınsanlarla sohbet etsem bile kendimi cok yapmacık hissediyorum onlara karsı rahat edemiyorum

Bana değer vermeyen insanlara çok deger verip üzülüyorum

Kucuklugumden beri girdigim ortamlarda fazla asırıya kacmadan dikkat cekmek veya insanların benimle sohbet etmesini falan isterdim ama onlar buna karsılık vermezdi ve ben daha da isterdim yine de.Bu durum hala devam ediyor hatta bir kac hafta once en yakın arkadasımla kavga edip küstük ve onun yuzunden psikolojik destek almama ragmen onunla barısmayı ve eskisi gibi olmayı istiyorum ama ben bir adım atmayıp ondan adım bekliyorum

Son zamanlarda çok agresifim cevremde kimse kalmadı ne yapmalıyım

Son bir kac aydır neredeyse kimdeye tahammulum kalmadı ve herkes benden uzaklasmaya basladı eskisi gibi mutlu degilim surekli insanlara bagırıyorum veya en ufak biseyde sinirleniyorum.Ama bunu baskaları bana yaptıgında hep alttan alıyorım ve benim için sorun olmuyor ben aynısını yaptıgımda neden sorun oluyor

Sürekli aynı diziyi veya filmi seyretme isteği

Çevremde herkesin efsaneleşmiş film ve dizi favorisi var ancak kimde oturup tekrar ve tekrar izlemiyor (bir kaç yılda bir izleyenler hariç) ama ben bir iki ay sonra tekrar izleme isteğine engel olamayıp tekrar izliyorum ve çevremdeki insanlar bu durumu garipsiyor bi sorunum varmış gibi davranıyor

Sosyalleşmekte problem yaşıyorum

Bir ortama girdiğimde birbirimizi tam tanımadığımız zaman en aktif sosyal kişi benim ama aynı kişiyle biraz vakit geçirince özgüvenim düşüyor göz teması azalıyor o ortama giremiyorum kendimi savunamıyorum sonra gerçekten dışlanmalar başlıyor şu an hatta okulumu değiştirmek istiyorum ama ordada aynı şeyi yaşıcam bu problemi tek yaşamama durumum bir arkadaşım var ebeveyinim gibi özgüven parçamın bir kısmı o çocukluktan gelen travmalarımla dahada kötü oldu ya aile hayatımdada babam kardeşimle sürekli dışlama durumu vardı neden oluyo anlamıyorum ama son zamanlarda çok kötüleşti okul değiştirme muhabbetine gelincede ailem asla sosyal hayatımı umursamıyor okul değiştirme konusu açarsam okul okumak için vardır kimseyle konuşmana gerek yok der umursamaz zaten böyle ap*tal bir ailem var

eda

Nasıl mutlu olabilirim

Ben bundan 11 yıl önce annemi kaybettim 9 yaşındaydım şu an 20 yaşındayım annem öldükten 4 yıl kadar Ablam bize baktı sonra o evlendi ben 13 yaşındaydım ablam evlendiğinde eve baktım okulumu bırakmak zorunda kaldım kardeşlerime bakmak zorundaydım 7 yıl oldu hiçbir şekilde mutlu değilim yaşıtlarımı gördüğüm zaman ister istemez onlara özeniyorum hepsi okula gidiyor hepsi geziyor hepsi eğleniyor hepsi paylaşımlar yapıyor ben se sadece onları izlemekle yetiniyorum hiçbir sosyal hayatım yok çünkü evin içindeyim normal bütün gün ev işleri yapıyorum ne çocukluğumu yaşayabildim ne genç kızlığımı yaşayabildim 7 yıldır hep mutsuzum böyle kendimi bir şeyin içine hapsedilmiş gibi hissediyorum yaşıtlarım lise mezunu üniversite mezunu olup kep fırlatırken benim burada böyle canım yanıyor hiçbir şekilde gezmek tozmak nedir bilmiyorum eğlenmek nedir bilmiyorum ve bu yüzden canım çok yanıyor psikolojim bozulmuş durumda yani böyle ruhum ölmüş gibi ölü gibi geziyorum kısacası hiç hayattan hiçbir şekilde zevk almıyorum içimde en ufak bir mutluluk kırıntısı bile yok 7 yıldır bitmeyen bir döngünün içerisindeyim değişen tek şey her geçen gün daha fazla acı çekmem bana yardım eder misiniz ne olur

Borderline kişilik bozukluğu ile arkadaşlık

Yaklaşık 5 yıllık bir arkadaşlığımız var ve hala güven sorunu yaşıyor bana karşı, sadece bana değil aslında bir çok kişiye. Borderline olduğunu öğrendikten sonra daha ılımlı olmaya başladım ancak artık katlanabilir olmaktan çıktı bu olay, güven sorunun yanında takıntılı davranışları da başladı, nasıl yardımcı olabiliriz bu arkadaşımıza? Bildiğim kadarı ile tedavi görüyor

Konfor alanımın dışına çıkamıyorum

Konfor alanımın dışına çıkamıyorum Evim benim dünyam gibi. Çok fazla sosyal bi insandım karantina sonrasında evcimen bi insana dönüştüm. Dışarı çıktığım zaman 1 saat sonra eve dönmek istiyorum. Kalabalık beni artık çok rahatsız ediyor ama bazen bu durum beni yoruyor. Bu yaşadığım durum normal mi? Bazen haftalarca evden çıkamıyorum

Babam sevgilim ile evlenmemi istemiyor zora koşuyor durumu

3 gün önce hemen hemen 2 yıllık ilişkimi sonlandırdım.Ciddi bir adın atmak istedik fakat ailem bunu istemedi babam bu ilişkiye daha doğrusu erkek arkadaşımın ailesine karşıydı onları sevmediğini bize göre insanlar olmadığını belirtti sürekli ama ben istiyorsam olacağını da dile getirdi fakat olmaması için elinden geleni yaptı ailelerin tanışma sürecini uzattı erkek arkadaşımın babası babamla konuşmak istediğinde erkek arkadaşımın babasının her şeyi aceleye getirme durumunu beğenmeyen babam babasını kovdu erkek arkadaşımın babası kanser hastası son evrede tedavi görüyordu ve bizim ciddi bir adım atışımızı görmek istedi acelesi bu yüzdendi.Bunu anlamak istemeyen babam süreci uzattı uzattıkça erkek arkadaşımın ailesini oyaladıkça erkek arkadaşım babama bilendi ve nefret etmeye başladı ben nefretinin önüne geçemedim.erkek arkadaşım defalarca babasının ölmesi dahilinde bizim evliliğimizin onun için bir öneminin olmadığını belirtiyordu.Ve sonunda babası vefat etti 3 ay önce bu süreç ailecek çok zordu onlar için bende elimden geldiğince destek olmaya yanlarında bulunmaya çalıştım bir nevi vicdanımı rahatlatmak istedim babamın açığını kapatmaya çalıştım belki ben onlara iyi olursam ailemin babamın yaptıkları göze gelmez diye düşündüm.Ama bu tabiki erkek arkadaşım için geçerli olmadı babama daha çok bilendi nefret etti ve intikam almak istedi onlara nasıl davranıldıysa aynı şekilde babama davranmayı kendine bir görev edindi evlenene kadar görüşürüm evlendikten sonra babanla yüz yüze dahi gelmek istemiyorum selam dahi vermem evinize ayak basmam sen ailenin evine gidebilirsin ama ben gelmem demeye başladı.Her konusu açıldığı da hiddetlendi kendimi ortaya attığı da benim için dediğimde kendini ortaya atma sen ayrısın dedi.Bu süreçte babam hala onları kale almadı ve ailesini eve tanışmaya konuşmaya çağırmadı ailesi ve erkek arkadaşım daha çok hiddetlendi.Bu aramızda gerginliklere ve kavgalara sebep oluyordu ve bu yüzden ben elimden geldiğince erkek arkadaşımla konuşmamaya mesaj aramamaya çalışıyordum çünkü artık ne zaman konuşsam konu sürekli dönüp dolaşıp aileme yaptıklarına niye onları çağırmadıklarına ya da onlara evlilik konusunda bir cevap vermediklerine geliyordu ve bu beni kötü hissettiriyordu ben ilişkide kavga ermeyi gerilmeyi seven bir insan değilim daha doğrusu gerginliği seven bir yapım yok stres benim peşimi bırakmadı ve gün geçtikçe depresyona girdim ağlama krizleri sinir krizleri geçirdim ara ara içime kapandım iştahım kesildi zayıfladım sürekli uyku halindeydim uyumak ve uyanmak istemedim hiç ölmek daha kolay geldi çoğu zaman ama kendi canıma kıymayı hiç düşünmedim ilaçları bağımlı oldum sürekli baş ağrılarım nüksetti ve bu süreçte erkek arkdaşım ailem beni hiç anlamadı bu ilişki sürecinde ben sürekli alttan alan orta yol bulmaya çalışan herkesin gönlünü yapmaya çalışan yeri geldiğinde erkek arkadaşımın gazıyla ailemin üstüne yürüyen onları bir şeylere zorlayan taraf dediğimi yaptırmaya çalışan taraf oldum hep çabaladım çırpındım ve sonu da soruldum erkek arkadaşım beni sürekli bir seçim yapmaya zorladı ya ben ya ailen ,ya baban ya ben ,gel elimi tut ya da babanın evinde kal ,bir karar ver gibi cümleler kurdu hep bana.Onu anlamaya çalıştım hep anlayışlı olmaya çalıştım.Babam beraberliğimizi onayladı ama bu seferde şartlar koşmaya başladı biz doğulu insanlarız altına düşkünlüğümüz çok 650-700 gram civarı altın istedi ev istedi ve tabiki olmazsa olmazı düğünün yapılmasını istedi. Babam acıları dinsin biraz zaman geçsin içleri soğusun düğünlerini yapsınlar derken karşı taraf babaları on olmadığı isteyipte göremediği düğünü yapmak istemediler bu konuda erkek arkadaşım kesinlikle taviz vermedi evlenmeyecek dahi olsam düğün yapmam bekar kalırım dedi keza erkek arkadaşımın annesinde öyle yapmayacaklarını anneme kötü bir üslupla belirtti.Altınlar çok geldi aşamayacaklarını belirttiler altınlar konusunda bir nebze anlaştık ama düğün olmadı ben dulmuymuşum ya da kız kurusunuymuşumda düğün yapılmadan sessiz sedasız evden çıkacakmışım kendine değer kıymet ver dendi bana ailem tarafından.Bu konuda da orta yolu bulmaya çalıştım ama her ili tarafta yanaşmadı ve ben çok yoruldum bıktım yıldım kaldıramadım uyuyamıyor yiyemiyor içemiyordum bu süreçte.Erkek arkadaşım artık bir karar vermemi istedi ve bende düşünüp taşındıktan sonra ayrılmamızın her iki taraf için de iyi olacağını düşündüm aileler çok yüz göz olmuştu erkek arkadaşımın aileme karşı bir saygısı yoktu kalamamıştı herkese bilenmiş sürekli konuştuğumuzda bana senin ailen senin ailen diye başlayan cümleler kuruyordu.Bu bizim ikinci ayrılışım oldu bu arada ilkinde birinci senemiz olduğunda çıkarmaya başladığımız gün benden ayrılmıştı ben çok derinden sarsılmış ilk ilişkim ve gerçekten sevmiştim ailem yüzünden yine son bulmuştu o evlenmek için acele ederken ailem ablamın evliliği gündemdeyken bu ilişkiye olumlu bakmamıştı bir süre beklememizi söylemişlerdi ama o beklemek istememişti ve bitirmişti aradan 4-5 ay geçtikten sonra tekrar başlamak istedi ailesi tarafından aranmıştım bir şans daha vermeye karar vermiştim bu aslında onun beni terketmesiyle benim onu içimde bitiremezken alakalıydı bir şans daha vermek istedim ama şimdi keşke vermeseydim diyorum vermeseydim bu stresli sıkıntılı günleri yaşamamış olacaktım ve belkide onu unutmuş olacaktım şimdikini de ben bitirdim ama ilki kadar acı vermedi bana kalbim acımadı ölecekmişim gibi hissetmedim ilkinde böyle olmuştu çünkü.Şimdi ne düşünmem gerektiğini ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Yengesi hallolur bunlar tekrar başlarsınız dedi ama çevrem buna onay vermiyor bende ne yapacağımı bilmiyorum gözüm sürekli mesaj kutusuna gidiyor bir beklentim varmış ama olmasını da istemiyormuş gibi hissediyorum.telefonunu silmedim instagramdan takipleşiyorum hala ablalarının numaraları ekli bende annesininki ne yapmalıyım nasıl hareket etmeliyim ne düşünmeliyim bilmiyorum seviyor muyum evet ama ölüyorum bitiyorum diyecek kadar değil yine aynı şeyleri yaşmak istemiyorum o stresi gerginliği yaşamak istemiyorum ayrıldığımızı bir tek aileden ablam kardeşim ve anneme söyleyebildim babamın haberi yok hoş söylesem göbek atar herhalde ne yapmalıyım nasıl hareket etmeliyim ?