Aile Kategorisi

Ailemle okul yüzünden tartışmalar bitmiyor ne yapmalıyım?

ailemi seviyorum ama bi yandan da canımı çok yakıyorlar beni değersiz hissettirmek için gururumu kırmak için her şeyi yapıyorlar maddi olarak onlara bağımlıyım biliyorum ama yoruldum en ufak kavgada parayla tehdit ediliyorum ve o benim hakkım olan para ya aç kalmamak yaşıtlarımdan geri kalmamak içinde haklı olsam bile özür diliyorum ve bunu artık gururuma yediremiyorum her gün okul yüzünden ödevler yüzünden kavga ediyoruz sürekli benden bir halt olmayacağını söyleyip sırf para verdikleri için nefret ettiğim bir okula her gün zorla okula gönderiyorlar sıkıldım artık evet onları umursamıyorum kendimi biliyorum ama insan bir yerde gerçekten kırılıyor ne kadar kalkanları olsa da gitmek istiyorum yaşadığım yerden onları görmek istemiyorum dışarı çıkmama izin vermiyorlar arkadaşlarımın hepsinden nefret ediyorlar ve çok duygusuzlar ne yapacağımı bilmiyorum psikolojimi korumakta zorlanıyorum onlarla konuşamıyorum onları karşıma alınca da susturmaya sen çocuksun demeye hakaret etmeye başlıyorlar ne yapacağım ben ya

Mutlu giden uzun ilişkiyi evlilik için adım atarken hep engel neden çıkar?

5 yıllık bir ilişkimiz var çok iyi anlaşıyoruz aşığız beraber büyüdük neredeyse artık çevremizdeki arkadaşlarımız ya nişanlanıyor yada evleniyor ailelerimiz de birbirine uygun aslında . İlk etapta anneleri tanıştırmak istedik fakat ya onlar il dışındaydı yada benim ailem tam bu hafta diyoruz hep bir plan çıkıyor yapamıyoruz dün tam mekanı ayarladık tanışılacak bu seferde annesi grip oldu baya hastalandı yine iptal ettik ileryemiyoruz hiç sürekli engel çıkıyor karşımıza bir şekilde bunalıma girdim artık neden hep sorun yaşıyoruz yardım istiyorum sizden. Bu kadar birbirimizi severken evrenin bize bir engel çıkartması sizce mesaj mıdır yoksa engellerin üzerine mi gidilmelidir . Yoksa ne yapmalıyız . Ilişkimi bitirmek istemiyorum.

Baskıcı aileyle görüşmek istememek

Merhaba ben ailemi hiç sevmiyorumm hiçbirşey hissetmiyorum görüşmek istemiyorum iletişimimi tamamen kesmek istiyorum bu durum normalmi bu raddeye gelene kadar ama çok şey yaşadım ailem çook baskıcı ve cahil en basitinden evde oje sürmem bile yasak ki ben 22 yaşımdayım daha o kadar çok baskı gördüğüm konu varki onlara söyleyince bana ergen deyip en iyi ailenin kendileri olduğunu söylüyorlar asla değişmiyorlar çok yoruldum iletişimi kesmek daha sağlıklı değilmi istediğim gibi yaşayamamak beni çok üzüyor istediğim hayat tarzı aşırı uç da değil yani herkes gibi bende oje sürmek istediğim kıyafetleri giymek istiyorum ailem asla değişmiyor çok kez denedim olmadı bende artık görüşmek konuşmak istemiyorum ama bazende suçluluk duygusu hissediyorum böyle hissetmem normalmi ve görüşmeyi tamamen kesmek ne kadar doğru olur

Eşimin duygusuzluğu

Merhaba ben 4 yıllık evliyiz eşimle severek evlendik ancak 4 yıl boyunca biz o işi yapamadık eşimin korkusundan işte canım çok yanicak dur daha sonra deneriz diye diye 4 yıl geçti bende ha şimdi olucak tamam korkmasın canı yanmasın diye zorlamadim hiç bizaman hep erteledik ancak 5 yilimiza girdik ve eşimle aramızda sorunlar çıkmaya başladı şimdi evde iki yabancı gibiyiz bagzi ufak tefek şeyler yüzünden kavga ettik tarsistik şimdi evde iki yabancı gibiyiz aynı evi paylaşıyoruz ama ev arkadaşı gibi eşimle konuşmaya çalıştım ve bana dediği ben patladım içimde hicbisey hissetmiyorum sana karsi olan duygu bile hissetmiyorum içimden sana dokunmak öpmek sarılmak gelmiyor diyor ben ne yapicagimi şaşırmış durumdayım bana bı cevap verirseniz sevinirim

Kaygı Anksiyete Bozukluğu için pratik çözümler lütfen?

Merhaba ben 28 yaşındayım, bir özel bir psikoloji merkezde proje yöneticisi olarak çalışıyorum. Diğer kurumsal şirketler için danışmanlık yapan bir projeyi yönetiyorum ve psikologların işinin kalitesinden, müşteri memnuniyyetinden, tüm dokumantasyon işlerinden sorumluyum. Hata yapmak korkum var, ve bir şey dikkatimden kaçınca bir şeyi yanlış yapınca, müdürümden bir şikayet gelince kalbim çarpıyor, nefesim kesiliyor, yüzüm kızarıyor, başımdan kaynar kazan su tökülüyor gibi psikosomatik belirtiler yaşıyorum. Nefes çalışmaları kısa süreliğine etki ediyor. O anda düşünce hatamı bulup kendimi nasıl sakinleştire bilirim?Kendim de psikoterapi alıyor, ilaç kullanıyorum (antidepresan ve kaygı bozukluğu için ilaç). Fakat uzun süredir aşamadığım bir konu var, görüşünüzü merak ediyorum. Biraz kendimi anlatmak isterim, uzun olursa özür dilerim. Çocukluğumdan beri eleştrisel bir anne ile büyüdüm, babam da hep işe gidip gelirdi, çok az iletişimimiz vardı. Evin en küçük çocuğu olmam ve benim zorlu doğumum yüzünden annem sağlığı sebebiyle çok sevdiği öğretmenlik işini bırakmak zorunda kaldı (arada sırada bu, yüzüme vurulur). Ablalarımın aksine ben anaokuluna gitmedim, yalnız bir çocukluk geçirdim kendi hayal dünyam vardı. Evde annem baktı ve üzerime çok düştü. Okul yıllarında da bu durum daha da nüksetti, hata yapma korkusu büyümeye başladı. Universitedeyken 100 üzerinden 91 aldığımda bile hep azarlanır, neden senden yüksen puan alanlar var diye mukayese edilirdim. Şuan ailede ablalarım da benden daha başarılı, biri petrol şirketinde İnsan Kaynakları iş ortağı diğeriyse kendi özel şirketi var ikisi de çok yüksek rakamlarda paralar kazanıyorlar. Onlar evli çocuklu oldukları için, hem iş hem aile hayatında başarılı oldukları için eksikliğim hep yüzüme vuruluyor. Şimdi asıl soruma gelmek istiyorum, beni biraz tanıyın anksiyete bozukluğumun sebebini anlatmak istedim - ki, bence tek sorun bu değil. Amacım annemi suçlamak değil, çünki annneannem de aşırı zalim bir kadındı, çocuklarına hem fiziksel hem psikolojik şiddet gösterirdi. Belki ben de anneannem ve annem gibi toksik anne olmamak için evlenip çocuk sahibi olmak istemiyorumdur, sorunlu ve sevgisiz çocuklar yetiştirmek istemiyorumdur. Aslında sorum iş hayatıyla alakalıydı, ama ne yaparsak yapalım özel hayat bir şekilde etki ediyor.

Kafama takmamak istiyorum

herşeyi kafamda büyük bir konu gibi büyütüyorum duygusal olarak cok etkileniyorum ve tartısmalar oluyor bu aile yapımı bozuyor çocuk yok eşim ve ben varız sadece fakat srekli tartısma içerisindeyiz birbirimizi yormaktan baska bir sey yaptıgımız yok maddi olarak orta durumdayız maddi olarak da calısıp destek içerisindeyim fakat yaptıklarım görülmediği için karsılık göremiyorum elimden gelen ne varsa herseyi yapıyorum görmüyor kesinlikle

Kocamla sürekli birbirimize laf sokup tartışıyoruz

Eşimle iki yıldır evliyiz bir kız çocuğumuz var. iki defa büyük kavga ettik her kavgada beni istediğin yere gidebilirsin diye evden kovdu bende ailemin evine gittim. Büyüklerin araya girmesiyle barıştık ve ben eve geri döndüm. Eşimin ailesi eşim haksızken oğullarını korudular beni haksız buldular her kavgamız da ama bir kere olsun gelip bana sormadılar ne oldu derdiniz ne diye sadece eşimi dinlediler bu sebeple eşimin ailesiyle görüşmüyorum. Barıştığımızdan beri eşim sanki benim ailem bu duruma gelmemize sebep olmuş gibi laf sokup duruyor o da aliemle görüşmüyor bende artık susmuyorum aynı şekilde laf sokuyorum sürekli eski konuları açıp huzursuzluk çıkartıyor ben laf soktuğumda ya da bir şey söylediğimde trip atıp benimle konuşmuyor ne yapacağımı hiç bilmiyorum

Ailem eşimi istemediği için huzursuzum

Bizim evliliğimiz çok meşakkatli oldu ailem eşimi istemedi bende bunu eşime söyledim ailem istemiyor ama ben SENİ istiyorum dedim sonradan aileler tanıştı yüzük takıldı resmi nikahımız kıyıldı eşimin görevinden dolayı sonra tabi o sırada eşime ne oluyor ne bitiyor eşime anlatıyordum düğünümüzün tarihi yaklaşıyordu çeyiz çıkacaktı eşim va annem tartıştı küçük sebeplerden sonrasında annem eşimi arayıp gel al karını istemiyoruz eşim gece vakti ailesini arayıp gelip beni aldırttı çünkü eşim görevdeydi sonra ben geldim evi tuttum içini dizdim eşimi bekledim eşim geldi geldiği gün imam nikahımız kıyıldı evlendik tam anlamıyla o sırada günler geçiyor ailemle sorun yaşıyorumeşimin ailesiyle sorunlar yaşıyorum eşimin ailesi beni kovuyor annem gil beni kovmuş ben çıkmaza girdim tekrar eşim görevden geldi eşimin halaları bizi barıştırdı hem ailemle hem hemde ailesiyle mutlu mesut geçinirken eşim ailemin yaptıklarını kendine yediremedi sürekli laf sokuyordu evimize istemiyordu bende çareyi çoçuk doğurmakla aradım çoçuğımuz oldu tam anlamıyla hepsi birbiriyle her iki aile birleşti çok mutlular ama ben mutsuzum eşimle mutlu olamıyoruz mat gibiyiz mutluluk yok eşim askeri personel sabah 8 akşam 5 birşeyler yapmak istiyoruz yorgunum uykum var diyip çıkıyor işin içinden bazı şeylere ben zorluyorum oda yaparsa gelecek açacak telefından filmini içeçek çayını yiyecek çekirdeğini sonra uyuyacak ben bu düzwnden çok sıkıldım oğlumla beraber sürekli aileme kaçıyoruz neresi bizi mutlu ederse daha çok oğlum nerede mutluysa oradayım eşim Kıbrıs’ta görev yapıyor biz ise Hatay’da oturuyoruz ailem ise Gaziantep’te anlayacağınız ben ne yapayım ne yapabilirim çıkmazdayım

Eşim kendi kök ailesine beni ekledi yeni bir aile kuramadı

Merhaba, eşim kendi ailesiyle ortak iş yapıyor. Bu aile şirketine kardeşi de katkı sağlıyor. Yatırımlarını bu şirket için gerçekleştiriyor. Bizim ortak bir karar ile ileriye dönük yatırım yapamayacağımızı sadece kendi şirketlerini, işlerini büyütmek adına bir yatırım yapabileceğini söylüyor, ben ileriye dönük beraber ortak karar ile bir yatırım yapmamız gerektiğini söylediğimde çılgına dönüyor. Sorun şu ben eşimle ortak karar alamıyorum kısaca bana fikirlerime saygı duymuyor ne yapmalıyım

Babam vefat etti

Babam vefat etti 2,5 ay oluyor kendimi çok sıkışmış,kaygılı hissediyorum içimden sosyal olarak hiç bir şey yapmak gelmiyor (dışarı çıkmak filim izlemek vs) ,Birde pişmanlığım var babamı çok severdim ama pek belli edemezdim az konuşurdum soru sordugunda kısa cevaplar verirdim , vefatı ani oldu bu durumu aşamıyorum beni çok üzüyor kıymet bilememiş olmak , o bana hep çok iyi davranırdı bu yaklaşımımı hiç haketmedi