Aile Kategorisi

Alışkanlıklarım değişirken nasıl mutlu olurum?

Ben üniversite okuduğum şehirde 7 sene sevgilimle yaşadım ve şimdi aile evine döndüm. Hem sevgilimle farklı şehirlerdeyiz, hem annem sürekli kendi kurallarını uygulatmaya çalışıyor, hem abim ailemi benimle ilgili kışkırtıyor, hem de babam daha iş bulamama rağmen çalış iş bul diyor ve bana aylık 1000 lira dışında para vermiyor. Kesinlikle baskılara dayanamıyorum çok mutsuzum. Ne yapmam gerek nasıl mutlu olacağım bilmiyorum

Neredeyse aldatacak olan ve pişman olan eşimi nasıl affedebilirim?

Eşim yakin zaman önce şüphe duyduğum şefine karşı bir şey hissettiğini itiraf etti. Çocuklarım benden önce şüphelenip eşime yazıp bundan sonra babamız olmazsın gibi uyarı vermişler. Eşim bana itiraf edip özür diledi. Şefi öğrenince kavga etmişler ama hâlâ eşimin arabasına binip telefon arıyor. İş için dese bile güvenim sarıldığından istemiyorum. Çıkmasını istedim tamam dediği halde hâlâ ayrılmadı işten. Whatsapp ve konumdan kontrol ediyorum. Herhangi bir şey yok fakat güvenmiyorum. Kendi kafamdan kurup duruyorum. Psikolojik çöküntüdeyim

İçimdeki bitmeyen boşluk hissinden nasıl kurtulabilirim?

Yaklaşık 15 sene önce aile bireylerim boşandı. Annemle yaşıyorum. Kanserdim, yendim ve beni düşünmeyen babam her gün aramaya başladı ama 25 yaşına geldim. Sesini duymamak icin çoğu zaman telefonları bile açmıyorum. Her kız çocuğu gördüğümde gözlerim doluyor. Yaşanamamışlıklar canımı çok yakıyor. Annem 2. Eşiyle evlendi ve sürekli şiddet gördük. Tekrar boşandı tabiki ama o yaşanılanları unutmakta zorluk çekiyorum. Biri bana bağırdığı zaman tepkisiz kalıp ağlamaya başlıyorum. Çoğu zaman donuk birisi olarak tanınıyorum arkadaşlarım arasında. Bu durumlarla nasıl başa çıkabileceğimi artık bilmiyorum. Bir iş yapmaya başlayacağım da sürekli kendimi çok yorgun ve bitkin hissediyorum. .

İlk doğumumda eşimin beni aldattığını

İlk dogumumda eşimin beni aldattığını öğrendim bebeğim daha 1 aylık bile olmadığı için ve ailemin yanında da yapamayacağım için affettim ama her seyinde detay istiyorum üstünden 3 yıl geçmesine rağmen adım attığı yeri bilmek istiyorum maça gitse şüphe ediyorum bu durumdan çok sıkıldım ne yapmam gerektiğini bilmiyorum cinsellikte hep aklıma geliyo ve uzaklasmama neden oluyo gün içerisinde bile sesli bir iş yeri var normalde fabrika aradığımda arkadan ses gelmeyince şüpheye düşüyorum

Emeklerinin yok sayılması

Ne zaman babamın kendi istek ve çıkarı söz konusu olduğu bir durum meydana gelse , bunu benden istediği vakit; ÖRNEĞİN ; ben bu isteğini yapamam çünkü o gün şu saatte ben arkadaşıma söz verdim . . ya da . . bunu yapamam çünkü ben yarın işe gidiyorum işten izin almam zor. . dediğim vakit tamam istifa et o gün orada ol gibi bir cümleyle karşılaşıyorum. Bu da benim emeğimi yok saydığı için bana kendimi kötü hissettiriyor. Ben merak ediyorum; çocukluğundan beri böyle bir tepkiye maruz kalmış biri büyüdüğünde neye dönüşür ?? . . ben dışardan nasıl görünüyorum ? Bu davranışın etkisi şuan hayatımda nasıl yankılanıyor. . ? Bunu farketmek ve değiştirmek istiyorum. .

Yorulduğumu nasıl anlatabilirim?

Ben bugün 33 yaşına girdim. Annem de her zaman pek iyi bir ilişkimiz yoktu ama kötüde değildi. Benim 1,5senedir bir sevgilim var, ilk ailemi anlattım bu durumu kendisi aynanın köyden olduğu halde Hristiyan. Ve adam bunu kabul etmek istemiyor hiçbir şekilde konuşmuyoruz. Ben çok yoruldum, ağlamaktan, aynı evde oturup kimseyle konuşamamaktan. Ne yapacağımı bilmiyorum. Bize acil yardım lazım. Ama hepimize

Ebeveynlerin öfke problemi nasıl geçer?

Ebeveynler baskıcı olmakla birlikte çocukla çocuk oluyorlar benim ergen, henüz gelişmemiş olduğumu unutuyorlar. Ebeveynler Özellikle öfkelendiğinde hiç kimseyi görmüyor. Bir şeyleri anlattığımda hem yanlış anlayıp hem de daha sinirleniryorlar. Kendine geldiğinde de üzülüyor. Gene yine sinirlendiğinde yine aynı şey oluyor ve ebeveynin öfke problemi var Ne yapmalıyım? Bu durumda benim psikolojim kötü etkileniyorum ayrıca bu göndereceğiniz cevabı onlara nasıl anlatmalıyım? Ve Cevap verdiğiniz için teşekkür ederim.

Evliliğimde çok sıkıntılı durumlar yaşıyorum. Şu an ayrılma kararı almalı mıyım

Kendimi şu an çok çaresiz, yalnız, aşağılanmış ve terk edilmiş hissediyorum. 3 yıldır evliyim ve şu an eşim ailesinin yanında bende kendi ailemin yanındayım. Kendimde bağımlı kişilik sorunu olduğunu düşünüyorum. Eşimin de narsist kişilik bozukluğu olduğunu düşünüyorum. Ayrılık kararı almalı mıyız? Aslında bu kararı zaman zaman ben ya da eşim istemiş oluyor birbirimizi vazgeçiriyoruz. Ailesi yüzünden ve eşimin ailesinin hatalarını hiçbir zaman kabul etmemesi yüzünden onlar olmadan kendi kararlarını alamıyor oluşundan annesinin her istediğini yapıyor olmasından çok rahatsızım. Kavga sebebimiz hep onun ailesi oluyor benden onları ilişkimize karıştırmamamı istiyor fakat beni hep kendisi ve annesi tetikliyor yuvamıza karışarak her şeyi yönetmek isteyerek ve buna eşim izin veriyor. Hiçbir zaman karşı çıkmıyor bana karşı sevgisinin az olduğunu düşünüyorum. Benim ona çok fazlayken kendisi bana sevgi ilgi değer göstermiyor. Psikolojik şiddet uyguluyor zaman zaman ailesi yüzünden de fiziksel şiddet uyguladı. Hiç güzel kelimeler kullanmaz bana karşı ben hep ona saygılı davranmaya çalışırken o hep hakaret edici kelimeler kullanır. Özür kolay kolay dilemez ben haklı olduğum da bile evim içinde beni yok saymasına rağmen görmezden gelmesine rağmen gider alttan alır özür dilerim. Beraberliğimiz boyunca onu çok sevdim çok aşık oldum ama o bana sadece başlarda o şekilde öyleydi sanki sonra hiç beni kaybetmekten korkmadı incitmekten korkmadı benim için mücadele etmedi bizim için çaba göstermedi şu an benden boşanmak istiyor ikimizin de mutluluğu için bunun doğru olduğunu söylüyor bende bunu biliyorum ama bu duyguyu kabullenemiyorum. Onunla yaşadığım güzel anlar evimizin içindeki iyi anılarımız hep aklıma geliyor. Sürekli ağlıyorum onu düşünüyorum annesi yüzünden bu noktaya geldiğimizi düşünüyorum uzaktayken kimse yokken iyiyiz diye düşünüyorum. Beni hiçbir zaman anlamıyor derdimi kaygımı dinlemek istemiyor çözüm bulmak istemiyor anlattığımda önemsemiyor bana hiç hak vermiyor hep itiraz ediyor hep bir bahane buluyor evliliğimiz için çabalıyorum halen ama doğru bir şey mi yapıyorum yanlış mı bilmiyorum çok kararsızım kafam karmakarışık duygularım karışık ama bir sonuca ulaşamıyorum ne yapmalıyım ayrılıp hayatıma devam mı etmeliyim yoksa bu evliliği sürdürmeli miyim ?

Aileme karşı sürekli suçlu hissediyorum

Merhabalar:) ben aileme karşı sürekli suçlu ve yetersiz hissediyorum. Kendi karakterimi sevemiyorum. Bu düşünceyle baş edemiyorum. Aslinda cok mutlu olduĝum bi iliskim var ve Ailem beni sevgiyle büyüttü ama hep sorunlarını bana yansıttılar ve aralarında iletişim eksikliği vardı. Genel olarak sevgiyle büyümüş biriyim ve çok fazla kısıtlanmadım ama onlara karşı sürekli bir şey yapmak sorundaymisim gibi hissediyorum. Kendim için bir şeyler yapınca kendimi suçlu hissediyorum. Yaptığım bi hata yüzünden kendimi affedemiyorum. Ve bunu ailem bilmiyor. Çok iyi bi ailede büyüdüm çok suçlu hissediyorum ve sürekli ağlıyorum. Kendim için hedeflediğim şeyleri yapmiuorum. Kendimi hiç bir şeye değer göremiyorum. Günümün çoğunluğu onlarla yoğunlukla geçiyor. Kendimle bazen ilgilenmekte zorlandığım zamanlar oluyor. Ama bi kaç gün yalnız tek başıma kalsam kendimle olduğum içinde suçlu hissediyorum. Bazı işlerde onlara yardım edemeyecek gibi olsam bile yardım etmek zorundaymışım gibi oluyor ve kendi işlerinin sorunlarını benimle konuşuyorlar. Kendi aralarında yönlendirmiyorlar aralarında kalmış gibi hissediyorum yapamayacağım bir iş için bile adım atmaya çalışıyormuş gibi hissediyorum bu da bana kötü hissettiriyor. Çalışmam gereken bi kpss sınavı var ama su an üstümdeki bu durum ve bulunacağım ortam bunu etkiliyor. Lütfen her günümün böyle çok düşünerek geçmesini istemiyorum. Eğer yardımcı olursanız içtenlikle teşekkür ederim.

Daha sakin ve anlayışlı olmam için ne yapmam gerekiyor?

Merhaba, ben 33 yaşında 2 çocuklu bir anneyim. Yurt dışında ailemden uzak yaşıyorum. Eşim psikolojik olarak iyi değil, bazı alışkanlıkları yüzünden. Sürekli kavga ediyoruz. Kendimi çok yalnız hissediyorum, hiç arkadaş edinemiyorum. (İnsanlar beni genelde sevemiyorlar). Çabuk sinirlenip bazı günler fazla agresifleşebiliyorum. Bu durum çocuklarımada yansıyor. Ani sinir yükselmelerimden sonra vicdan azabı çekiyorum. Kötü bir anne olmayı istemiyorum. Sürekli ağlayan mutsuz bir insan olmak istemiyorum. Bunun için ne yapabilirim? Bana yardım edin lütfen.