Aile Kategorisi

Aşırı Sinirleniyorum Öfkemi Kontrol Edemiyorum Neden?

Bu sorunu annemle tartışırken daha çok yaşıyorum bağırmaya başlıyorum kendime vuruyorum duvarlara vuruyorum hemen pişman oluyorum ama iş işten geçmiş oluyor ve ben hiç böyle bir şey yapmamışım gibi hemen unutulsun hayatımıza devam edelim istiyorum ve dikkatimi çeken şey bunu en çok annemle yaşıyor olmam anneme böyle yapmak istemiyorum çok üzülüyorum ve ben dışında kimse de anneme bunu yapmasın istiyorum başkalarının mesela kardeşimin anneme bağırdığını karşı çıktığını gördüğümde kardeşime karşı da aynı siniri yaşıyorum

Evlilikte aldatıldım, bu durumu nasıl atlatırım?

Eşim Instagram hesabından başkaları ile görüşüp tanışıyor ben de tesadüfen telefonundan gördüm üstelik ilk değildi her defasında yapmayacağım diyip aylar sonra yine yapması bu durumdan sonra sürekli teledonuna bakma isteği ozguvensizlik karşıya güvensizlik sürekli o süreci düşünüp tekrar tekrar aynı olayları yaşamak ona sorsan cinsellikte eksikliklerimizmis bu beni aldaticagi anlmaminami geliyor nasıl atlatacagimi bilmiyorum çocuklarımla ilgilenememe evi bile toparliyamiyorum içime sıkıntı giriyor kalbim sıkışıyor lütfen yardım edin bilginize ihtiyacım var.

Evliliğimi Nasıl Kurtabilirim?

Kendimi cok cikmazda hissediyorum. Aglamaktan icim disima cikti artik. Annem gecmiste bi yanlis bi cumle kurdu. O an esimi savunmadim sustum. Susmaktan baska bisi gelmedi elimden cunku ben anneme hep sustum. Ben hep susuyorum. Esim 3 yil boyunca konuyu kapamadi evliligim zora girdi. 3 yilin sonunda anneme konuyu acip esimden ozur dilettim. Annemlede aram acildi bu sepepten. ,( esimin haberi yok annemle aramin acik oldugundan ) Esim ozuru de kabul etmiyor. Sen benim yanimda hic bir zaman olmadin sana guvenmiyorum diyor. Senin arkani yasliycak bi kocan var ama benim karim yok diyor. Ben nasil kanitliycam yaninda oldugumu. Nasil ikna edicem. Surekli konu buralara cikiyor. Surekli bi tartisma. Bana catir catir her turlu istedigi gibi konusuyor. Susup kaliyorum. Konussamda bisi fayda etmiyor zaten. Nedenlerle ilgilenmiyor . Sonuca bakarim ben diyor. Annemin gozunde hep hayirsiz evlattim. Yaranmaya calistim. Kocamin gozunde de hep hayirsiz oldum. Ne yaptidysam yaranamadim. Bi basima yasayip gidiyorum kimseye karismiyorum . Kendi basimayim. Herkes huzurlu olsun. Kimsenin huzurunu kacirmiyim. Tartisma cikmasin dedikce hersey beni buluyor. Napicam ben artik nolur akil verin . Saygisiz olmamak icin ugrasirken hep saygisiz konuma dusuyorum. Cok yoruldum artik. Evliligimi nasil kurtaricam

Çocuğum sürekli hasta olacak gibi düşünüyorum

Merhaba. çocuğumu sürekli hastaneye götürmek istiyorum, doktorları test yapmaları için baskı uyguluyorum ama sonuçlar hep temiz çıkıyor. Evde sürekli çocuğun nefes alış verişini dinleyip bi sorun var ya da bi sorun çıkacak diye bekliyorum ve uyumuyorum uyumaya çalışınca sanki ben uykudayken bir şey olacak gibi hissediyorum. Çocuğum 6 aylık ben fe 27 yaşında ilk anneliğimi yaşıyorum. Eşim destek oluyor olmuyor desem yalan olur ancak yeterli olmuyor, onu da bıktırdım sanırım biraz. Bu özelliğimi nasıl kontrol altına alabilirim?

Eşimle aramizdaki mutluluğu tekrar nasıl kazanabiliriz?

Eşimle ailesi yüzünden çok büyük kavgalar ettik. Kendilerinin bircok manipülasyon ve toksik davranislarina maruz kaldim. İlk başlarda beni yalnız bıraktı ve bu yuzden eşimede çok kirilmistim. Büyük yalnızlar ve uzuntuler yaşadım. Daha sonra bana kim nasıl davraniyosa o şekilde olacağımı söyledikten sonra bana yavaş yavaş haklı olduğumu ve yanimda olacagini soyledi. Yanımda olduğu yerler oldu fakat bunun acisini benden yine geldi çıkardı benim kendisine karşı zaten inancım olmadigi gibi bu durumlar ilişkimizi daha da çok etkiledi. Allahtan uzak başka sehirdeyiz. Ama ne zaman gitsek hep bir sıkıntı yasiyoruz. Ne yapmalıyız ben eşimle aile olmak mutlu olmak istiyorum?

Çocukluk Travmalarımı Unutamıyorum

26 yaşındayım 26 yıldır aynı evde yaşıyorum evimiz küçük hiç kendi odam olmadı abimle aynı odada kaldım hala da böyle. Ben küçükken 2 amcam bizde kalıyordu odamızı bir nevi onlarla da paylaşıyorduk. Amcamlar sertti babam da sert ve ilgisizdi benimle çok konuşmazdı babam sadece yaramazlık yapınca azarlardı ve sürekli içerdi. Bir defasında annemle kavga ederken anneme kültablasını fırlattı anneme gelmedi ama kırılınca bir cam parçası kafama isabet etti o zaman çok korkmuştum yerler kan olmuştu. Bugün o kısımda hala saçım çıkmıyor. Annem sürekli ev işi yapardı. Hiç yaşıtım arkadaşım yoktu beni hiç gezdirmediler de. Doğru düzgün evden çıkmazdım. Arada dışarı çıkıp mahalledekilerle oynamaya çalışırdım ama benden büyük oldukları için genelde beni aralarına almak istemezlerdi. Anaokuluna gitmek istedim annemle babam göndermedi. Bi keresinde resim çizmek için şövale istemiştim babam tamam dedi almadı. Sonra ilkokula başladım 1. Sınıfta folklor ekibine katılmak istedim göndermediler. İlkokulda milli bayramlarda hep şiirleri ben okurdum. Annem hiçbirinde beni izlemeye gelmedi. Okulum evimizin hemen yanındaydı evden ben senin sesini duyarım derdi. Çok fazla çocukluk fotoğrafım yok. Benim ergenlik dönemimle abimin ergenliği aynı zamanlara denk geldi benimle hep dalga geçer ve üstünlük kurmaya çalışırdı. Ailem muhazakardı onu giyme açık bunu giyme rengi kırmızı buraya gitme bu müziği dinleme vs vs arkadaşımla görüşmeme izin vermezdi. Ortaokulda bir gün bir akrabam bana iftira attı ve anneme şikayet etti kendimi savunamadım annem sonrasında kısmen bana inandı ama yine de bana sahip çıkmadı. Ve o zamanlar tek arkadaşımla okulda dahi görüşmemi konuşmamı yasakladı. Dinlemedim bu yüzden hep kavga ettik. Arkadaşımı o zamanlar çok severdim o benim her şeyimdi ondan başka kimsem yoktu. Okulda dersten sonra ücretsiz resim dersi verilirdi arkadaşımla oraya giderdim sırf onunla görüşmeyeyim diye annem beni oradan da aldı. Tüm akrabalarım beni aykırı ve asabi olmakla annemi üzmekle suçlardı. İlkokulda derslerim hep iyiydi sınıfta ikinciydim ama hiç ödüllendirilmedim hiç takdir edilmedim. Ortaokulda bu bahsettiğim olaylar yaşandıktan sonra içime kapandım ve notlarım çok düştü notlarım yüksekken hiç takdir görmedim ama düşünce bana tepki gösterdiler matematiğim 5 ten 4 e düştüğü için resim dersim 2 olduğu için eleştirildim. Sürekli annemle bir çatışma halindeydim ve herkes beni nankörlükle annemi ezmekle suçladı. 15 yaşımda babam başka bir şehre taşındı. Annemle boşanmadılar ama ayrı şehirlerde yaşamaya başladılar. Sizce ben zor bir çocukluk geçirmiş miyim yoksa abartıyor muyum ailem beni rahat yetiştiğim için şımarık olmakla suçluyor. Bunu soruyorum çünkü bazen ben de kendimden şüphe ediyorum acaba abartıyor muyum diye. Bugün onlara karşı yoğun bir öfke duyuyorum ve tahammül edemiyorum. Aradan kaç yıl geçti eski şeylere öfkelenmemi benim kindar bir insan olmama bağlıyorlar. Ve eğer bu yaşadıklarım ciddi sorunlarsa bunlar yetişkin olarak kişiliğimde ne gibi etkilere sebep olur?

ailemin sürekli olumsuz yorum yapmasıyla nasıl mücadele edebilirim

ben 18 yaşındayım, ailem beni büyütürken hep sorunla büyüttü yani mesela bir olay olduğunda birkaç ihtimal vardır sonuca ulaşmak için, ben bu ihtimallerden hangisini seçsem yine laf edicek bir şey bulabiliyorlar, örnek olarak anneme mutfakta içimden gelip yardım etsem neden şunu da yapmadın diyebiliyorlar, bunu onlarla paylaştığımdaysa asla dinlemiyorlar, sürekli maddi bakıp neyini karşılamadık diyorlar onlara nasıl derdimi anlatabilirim, dediklerini nasıl sineye çekip umursamayabilirim bilemiyorum.

Eşime karşı kendimi nasıl daha iyi ifade edebilirim?

Ben 26 yasındayım lisans mezunuyum. 53 gün önce dogum yaptım. Farklı sebeplerden ötürü 1 yıldır esimin ailesi ile yaşıyorum. Istanbulda evim varken memlekete döndük evim hala istanbulda duruyor surekli bir ertelemeyle memlekete yerlesicez dedi esim ve simdi bir işi cıktı istanbula dönücez diyor. Ben ailesiyle daha 1 gün bile gecirmek istemiyorum. O kadar bunaldım ki ama bunu esime söyledigimde sana naptılar diyor. Mutlu degilim diye defalarca dile getirdim. 1 sene oldu ve ben artık kimseyi istemiyorum. Memlekette oldugumuz süre boyunca anneme gitmem cok sınırlıdır. Eşim kendi ailesini benim ailemin üstünde tuttuğunu düsünüyorum. Bunu onada söyledim inkar etsede öyle kendi ailesinden birine gidecegimiz de asla sorun yaratmıyor ama beni aileme götür dedigimde bir sürü bahane üretiyor. Istanbula dönücez diyor ben madem gidicez biraz ailemle vakit geciriyim istiyorum. Zaten 1 senedir onun ailesiyle yasıyorum. Annemde kalma sayim 15 günü gecmez bile. Ben çok fedakarlık yaptıgımı düsünüyorum. 2 gün önce artik dayanamayıp valizimi falan topladım bosanmayı bile göze aldım. Ama terk etmedim esim her ne kadar kavga esnasında kırıcı konusup azarlasada sonunda "tamam buradan gidicez,iş yerinden haber gelse de gelmese de gidicez "dedi. Acaba hormonlardan mı bu kadar asırı tepki veriyorum diye düsündüm ama aile konusunda bencil bir esim var . Sadece bu konuda normalde esim kendinden bile daha cok düsünür beni kendine bir sey almaz bana istedigimi alır. Ama ailesini ön planda tutması benim sinirimi bozuyor. Sabahtan aksama kadar da yanımda degil ben evde ailesiyle oturuyorum o gec saatlere kadar bazen calısıyor bazen arkadaslarıyla oturuyor. Ben sadece onun ailesini görüyorum ve zerre keyif alamıyorum.

Ailem erkek arkadaşımı istemiyor

Ailem özellikle annem çok baskıcı erkek arkadaşımla tanışmak istemiyor kendi bulduğuyla tanıdığımız biriyle evlenmemi ve şehir değiştirmemi istiyor çok üstten bakıyor statüye çok önem veriyor baskılanmış hissediyorum ilişkime de yansıyor her şeyi annemle konuşmak istiyorum ama ister istemez bazı şeyleri saklamak zorunda kalıyorum artık kimseye karşı tahammülüm yok susamıyorum çok tepki gösteriyorum karşımdaki kişileri çok kırıyorum ama çokta üzülüyorum engel olamıyorum

Ailem bana bir şey aldığında onlara yük oluyormuşum gibi hissediyorum

Öğrenciyim ve bir işte çalışmıyorum. İhtiyaçlarımı ailem aldığında kendimi onlara karşı mahçup hissediyorum. Onlara bu yaptıklarının karşılıklarını da parayla ödeyemeyeceğimden başarılı olarak vermek zorundaymışım gibi hissediyorum. Derslerde notlarım biraz düşük geldiği zaman çok moralim bozuluyor kendimi kötü hissediyorum. Onlara karşı full masrafmışım gibi geliyor. Bir keresinde babam 5. sınıfın ilk dönemi teşekkür alamadım diye bana çok kızmıştı benimle neredeyse hiç konuşmamıştı bununda etkisi olabilir diye düşünüyorum.