Aile Kategorisi

Ailemi affedemiyorum benim suçum mu?

Ailemi affedemiyorum. Hayatım boyunca onlar ne dediyse hep onu yaptım, hep onları düşündüm. Yaşıtlarım gibi içten kahkahalarım yada hiç arkadaşım olmadı. Kalabalıklar içinde yalnızdım hep. Nasılsın diye soran olmadı. Evlendim görüşmeyi bıraktım şimdi hem özlüyorum hem affedemiyorum. Bana yine zarar vermelerinden korkuyorum. Benim suçum mu ? Hala korkak bir serçe gibi hissediyorum kendimi. Hala sevilmemeye layık. Hala koşulsuz sevgiyi hak etmeyen biri gibi hissediyorum. Birinin beni sevebilme ihtimali olduğunu bile yadırgıyorum. Ben onun istediği gibi biri olursam sever düşüncesinden çıkamıyorum. Benden esirgenen hayatı şuan yaşıyorum ama kursağımda kalan bir şeyler var. Eşim ile bir komedi tiyatrosuna gittik oradan çıkışta “ ben sen mutlu ol diye geldim ama senin yüzünü güldüremiyorum” dedi gülüp gülmediğimin farkında bile değildim. Hoş küçükken sırf güldük diye dayak yemişliğimiz olmuştu. Belki de ondandır kahkahalarımın suskunluğu…Hamileyim son haftalarım çok az kaldı kızıma kavuşmama. Bu aralar o kadar yorgun hissediyorum ki kendimi ruhen bedenen çok yorgunum. Durup dururken ağlama krizi yaşıyorum. Susuyorum kimseyle konuşmak görüşmek istemiyorum. Kafamın içi susmuyor, kalbim ve beynim arasında sıkıştım. Benim suçum mu bu yaşadığım duygular?

Eşimin ailesi beni küçük görüyor

Eşimin ailesi eşim yokken laf edip , laf çarptırıp beni sinirlendiriyor sonra hicbisey yokmuş gibi davranıyorlar sanki ben durup dururken olay cikartiyormusum gibi gosteriyorlar cocugumda var 27 yasindayim sanki cocuga bakamiyomusum gibi davraniyorlar bunun hakkında ne söylersiniz

Babamın annemden kuşku duyması

Annem oldukça dindar, tertemiz ve günlük işlerini yerine getiren bir ev hanımı. Babam da taksici. Babam annemi başka adamlarla mesajlaşmak, görüntülü konuşmak hatta daha ileri boyutta şeyler yaptığıyla suçluyor. Ama annemin öyle şeyler yapmadığına ben şahidim. Babam annemin sesini gizlice kaydediyor ve kayıtlarda kesinlikle erkek sesi olmamasına rağmen, orada bi erkek olduğunu söylğyor. Bu şizofreni midir, şizofreni 55-60 yaşlarında bir anda ortaya çıkabilir mi? Babamı nasıl ikna edebiliriz?

Aile içi problemler için ne yapmam gerekiyor?

ailem hiçbirşeye hiçbirşekilde hayır diyemiyor babam bir kumar bağımlısı annem ise kendi taraf ailesinden uzaklaşmıyor psikolojik olarak bu beni çok etkiliyor. Evde sürekli bir tartışma var. Nişanlıyım, yakın arkadaşımı depremde kaybettim dedemi 2 ay önce kaybettim. İş arıyorum bulamıyorum. Kafam işle dağılsın istiyorum olmuyor. Ailemden uzaklara gitmek istiyorum. Gidemiyorum. Çok borcumuz var. Ne yapmak istediğimi bilmiyorum. Üzerimde çok büyük bir yük var gibi hissediyorum . Sürekli sinirliyim sürekli ailemle tartışıyorum babam ile borç için annem ile anne tarafım için özel hayatımız yok . dışarıya nişanlımla çıkamıyorum izin verilmiyor. Sürekli evdeyim temizlik yapıyorum. Evlenip gitmeyi düşünüyorum ama kariyerim olmadanda evlenmek istemiyorum. Bu durumlar beni çok boğuyor bazen nefes almakta güçlük çekiyorum ne yapmam gerekiyor

Evlilikte anlamlandıramadığım sorunları nasıl aşarım?

Merhaba. Ben 7 yıllık evliyim. Eşimle birbirimizi severek evlendik. Evlendiğimde onun hiç tanımadığım bir insan çıktı içinde. Aniden sinirleniyor, gözünün onu hiç birsey görmüyordu. Ailesi hakkında en ufak bir gerçeği kabullenemiyorum ailesi eşime işi dusmediginde aramaz sormaz nasıl olduğunu merak etmezdi ama bunu esim normallestirmisti. Biz zamanla sinir konusunu çözdük çok şükür şuan daha iyi ama son 2 yıldır eşim benimle tartıştığında sosyal medyadan gelen kadın takipci isteklerini kabul ediyor ben görüp bunu dillendirdigimde;yardım sayfası olduğu için kabul ettim, arkadaşımdı kabul ettim, sana sinirlendiğim için kabul ettim diyor. Ayriyeten benden gizli yatırım yapmaya başlamış ve bunu kardeşi biliyormuş ben öğrendiğimde benden özür diledi benim olumlu bakmayacağımı bildiği için söylemeye çekildiğini söyledi. Affettim pişman görünüyordu. 1 yıl sonra tekrar yakaladım. Sonrasında büyük bir kaza geçirdik ve inancli insanlarız kazayı bu yatırıma bağladık. Yatırımları hemen sonlandırdı esim 2 ay sonra baktığımda tekrar yatırım yapmaya başlamış ben ne zaman konusunu açsam bitti yok artık yatırım yapmıyorum diyordu. 3 kez yalanını yakaladım artık güvenemiyorum eşime. Nasıl konuşacağımı, ne diyeceğimi bilemiyorum. Ben ondan hiçbir zaman birsey saklamamisken onun bana böyle yapması çok zoruma gidiyor. En son onun yatırım yaptığını bildiğimi dile getirdim güldü geçti ve asla benimle o konu hakkında konuşmadı. Şuan normal gündelik hayata gündelik akışa devam etmek istiyor . Fakat ben sorun çözülmeden maalesef gündelik hayata dönüş yapamıyorum. Ne yapmam gerekiyor lütfen bana yardımcı olun. ..

Eşimle sürekli zıtlaşma halindeyiz bunu nasıl aşarız?

Eşimin yaptığı herhangi bir hata konusunda konuşmaya kalkınca bana kızıyor, konuyu konuşmak istediğimde konuşmak istemiyor, üstünü kapatıyor benim sinirim de o anlayana kadar geçiyor ama içimde kalıyor. Yavaş yavaş duygularımı yitirmeye başladım artık onu hiç görmek ya da bir konuyu tartışmak istemiyorum. Her konuda önceliği kendisi, bir kızımız var ama ne bana ne kızımıza öncelik veriyor, ya telefonda ya da arkadaşlarıyla buluşmaya gidiyor. Onlara kolayca vakit ayırdığını, bizle bir şey yapmasını istediğimde ertelediğini ya da yapmak istemediğini söylediğimde suçlu beni görüyor, ne yapıcaz ki diyerek yine konuyu kapatıyor. Maddi durumunun olmadığını öne sürüyor ama kendine para harcamaktan çekinmiyor. Ben de maddi konuda dikkat eden bir insanım ama çocuk dolayısı ile çalışamadığımdan ister istemez onun maaşıyla hareket ediyoruz. Bu süreçte de bana kira ve borçları ödemek için para veriyor sadece. Sosyal hayatımız yok. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum artık bu durum beni bunaltmaya başladı. Maddi konular çok önemli olmasa bile en azından vakit ayırmasını beni dinlemesini istiyorum onları da yapmak ona zor geliyor gibi hissediyorum. Ben konuştukça beni iğneleyici laflar kullanarak ağlattı 2 saate yakın ağladım ama dönüp de bakmadı bile bana. Sonraki gün özür dilese de o özür benim için pek bir şey ifade etmedi. Şu an sadece ondan uzak durmak istiyorum. Yanımda oldukça duygularıma zarar verdiğini hissediyorum aynı zamanda seviyorum ama artık öfkem sevgimin önüne geçmeye başladı. ..

Evliliğimi nasıl düzeltebilirim?

Merhaba ; biz ankarada yaşıyoruz iş dolayısıyla memleketimiz farklı burda tek başımayım kimsem yok, eşim çok bencil biri kendinden başka kimseyi düşünmüyor. sürekli işe gidiyor gelince bir şey yapalım diyorum hep yorgun hep mutsuz istiyorki o hep yatsın hiç kimse dışarı çıkmasın o zaman mutlu olur kendi haftanın 5 günü işte ister istemez dışarda arakadaşları var konuşuyor hava alıyor ama biz kızımla haftanın 5 günü evdeyiz ve kendisi dışarı çıkmak isterse çıkarıyor bizi, çok özür dilerim ona hep ‘ biz senin evcil köpeğin gibi dışarı çıkarılmayı bekliyoruz anca evde ‘ diyorum çünkü böyle hissettiriyor. Güzel konuşmayı bilmez , romantiklik desen hiç yok, anne babaya çok düşkün bizden önce onlar gelir laf söyletmez onlarda sağ olsun 30 yaşındaki adama etmedikleri kalmaz ama kocamın sesi çıkmaz çünkü anca bize yetiyor gücü. özür dilemeyi biliyor, kendince diledim sanıyor ama yaptığı tek şey tamam ya özür dileriz uzatma işte diyo ve bundan sonra ona iyi davranmamı istiyor. Hiç ciddi konuşamıyoruz sürekli makara yapıyor benim çok ciddi yaklaştığım konuya o gülüyor dalga geçiyor hiç bir şey konuşmuyoruz sadece kendi doğruları var diğer her şey yanlış onun için hiç bir şekil de memnun olmuyor tek bildiği şey cinsellik ve ben artık dayanamıyorum evde sürekli mutsuzum burda yaşamak istemiyorum, onunla olmak istemiyorum çünkü artık çok soğudum boşanmaya yanaşmıyor hep sen haklısın ben kendimi düzelticem diyor ama yok beni geçiştiriyor sadece, kendince çabaladığını sanıyor ne yapıcağımı bilmiyorum.

Düzenli ve organize olmak için ne yapmam gerekiyor?

Temizlik vs yaparken bir düzen kuramıyorum. Neyi nereye koyacağımı şaşırıyorum ve bir türlü toparlayamıyorum. Bu durum beni üzüyor ne yapacağımı bilemez durumdayım. Toplu olan birşeyler bile anında dağılıyor, nasıl olduğunu anlamadan. Kendimi bildim bileli böyleyim. Sanırım dağınıklığı da seviyorum ama 1 yaşında bebeğim olduğu için belli bir düzene ihtiyacım olduğunu düşünüyorum. Özellikle misafir geleceği zaman elim ayağım dolaşıyor. Eşim elinden geldiğince yardımcı olmaya çalışsa da o da yetersiz kalıyor bu durumda. Düzenli insanlara bayılıyorum ve ben de onlar gibi olmak istiyorum fakat olamıyorum.

Erken doğum yaptım ve kötü hissediyorum

Merhaba 16 Ekim'de zor bir sezeryan doğumum gerçekleşti (30 haftalık) ikiz çocuklarım dünyaya geldi erken doğum yaptım ikiside kuvezdeler ama bir tanesinin beyin kanaması var ve ben sürekli duygularımı bastiriyorum sanki yesem içsem gülsem o orda acı cekerken onlara ihanet etmiş gibi hissediyorum aynı zamanda 5 yaşında oğlum var ama ben hayatıma bakamiyorum normalinde devam edemiyorum kimse agladigimi üzüldüğümü görmesin diye uğraşıyorum diğer türlü hayatıma devam etsem bu sefer bebeklerime haksızlık etmiş gibi hissediyorum yüreğim sızlıyor nasıl bı yol izlemem lazım 😔

Ailemin ölmesinden korkuyorum ve suçlu hissediyorum

Merhaba. Yakın çevremde hiç ölüm görmedim ve ailemin ölmesinden korkuyorum. En çok annemin ölmesi düşüncesi beni çok yoruyor. Hastalığından sonra daha kötü oldum 3 aydır yaşamıyormuşum rüyanın içindeymişim gibi hissediyorum. Küçükken gece uyursam birşey olucak ve ailem ölücekmiş gibi hisseder uyuyamazdım. Annem sanki benim yüzümden mutsuz ve evliliğe mecbur gibi hissediyorum. Annemle aram çok iyi hiçbir zaman böyle birşey söylemedi veya ima etmedi. Ama benim yüzümden hasta olmuş gibi hissediyorum. Bazen ağlama krizleri tutuyor. Bazen çok öfkeleniyorum herşeye. Duygularımı kontrol edemiyorum ve hayatımda ne istediğimi bilmiyorum.