Aile Kategorisi

Değersiz hissetme ve sevgisiz büyüme

Annem ve babam tarafından değer görmedim, her zaman başkalarıyla kıyaslandım. Koşulsuz sevgi görmedim ve şimdi 25 yaşına girmek üzereyken bile kendime değer veremiyorum. Bazen geçmişe çok takılıyorum, başkalarının ilgi, sevgi gördüğü yerde içimde bir burukluk oluşuyor. Daha farklı olabilir miydi diyorum bazen. Durduk yere hüzünleniyorum. Son zamanlarda kişisel gelişimi ve iyi hissetmek için çabalamayı bıraktım. Uzun süredir boşluktayım. Ne yapmalıyım?

Geçmişten ötürü güven problemim var

Geçmiş sürekli zihnimde. . düşünmek beni çok fazla yıpratıyo. Ailemle ilgili benim yapmadığım hatalardan dolayı düşünmek beni defalarca ağlattı. Suçlu onlardı hataları onlar yaptılar ama bunun üzüntüsünü ben yaşıyorum güven problemim var ama hemen bağlanıyorum sanırım. . ailemle aramın daha iyi olmasını istediğim için de olabilir mesela babamla; onunla arkadaş gibi olmak isterdim aslında sanırım tüm bu yazdıklarımın sebebi bu ama yine de düşünmeme ve kendimi yıpratmama engel olamıyorum çabalasam değişir mi diye denediğimde ise daha çok gözyaşı dökmeme sebep olan şeyler oldu ufacık bir kaş çatması bile ağlattı bu gerçekten üzüyor değişmesi için ne yapabilirim?

Eşimin bana vakit ayırmadıgını ilgilenmediğini düşünüyorum

Eşim benimle vakit geçirmek istemiyor gibime geliyor birşeyler yapalım diyorum tamam diyor ama arkadaşları arasın hemen dışarı çıkıyor beni ikinci plana attığını düşünüyorum bunun için tartışıyoruz gece dışarı daha çok çıkıyor bazen çıkmıyor dışarı evde oluyor ama akşam çıkacağı zaman istemiyorum çıkma vakit geçirelim diyorum"bugün zaten evde senin yanındaydım"diyor ama hep telefonla uğraşıyor yada uyuyor bana ilgisiz olduğunu düşünüyorum sen"hep yanında olayım dışarı çıkmayım istiyorsun"diyor ama ben onu istemiyorum geç saatte eve gelmesin istiyorum evdeyken benimle ilgilensin istiyorum evde olduğunda bile sürekli telefondan video izliyor bişey söylüyorum beni duymuyor bile canım sıkılıyor dışarı çıkalım diyor gidebileceğimiz bir yer yok ki evimizde oturalım diyor arkadaşları arasın çıkıyor dışarı ben evde daha çok sıkılıyorum tek başıma kaldıkça gündüz çoğu zaman yalnızım gece de yalızım bu durum beni asabileştiriyor ve çabuk sinirlenen biri haline dönüştürüyor benimle ilgilenmiyorsun dediğim zaman evdeyim ya diyor gece beraber yatıyoruz ya diyor ama evdeyken ya telefonla yada uyuyor benimle vakit geçirmek istemediğini düşünüyorum sonra bana diyor ki hep dışarı çıktığımda eve geldiğimde suratın hep asık oluyor ama benimde canım sıkılıyor biz kaçarak evlendik eve gelecek kimsem yok gidecek kimsem yok bende sıkılıyorum eşimden başka kimsem yok çünkü beni boguyorsun daraltiyosun diyor ama ben eşimi daraltacak bişey yapmıyorum daraltsam istediği zaman arkadaşlarının yanına gidipte eve geç gelemez ben hep kendimi arka planda hissediyorum ki öyleyimde zaten çok seviyorum seni diyor ama beni sürekli yalnız bırakıyor bilmiyorum kendimi böyle iyi hissetmiyorum çünkü bir süre sonra ağlayarak içime atıyorum susuyorum artık çünkü söylediğim zaman tartışıyoruz ve bende bundan çok yorulduğum için ağlıyorum sadece. ..

Hayata tekrar bağlanabilmek

Öncelikle merhabalar, Ben küçük yaştan bu yaşa kadar babamın hep anneme şiddet uyguladığını gördüm Babamı sevmiyorum annemi de sevmiyorum ailemi sevemiyorum Kendime inandırdigim bir şey var Benim babam ben anne karnındayken öldü Kendimi buna inandırdım Hayattan soğudum Hiç bir şeyi zevk alarak yapmıyorum Yaptığım tek şey müzik ve enstrümanlar ile ilgilenmek Sizce ben hayatta tekrar bağlanabilmek için ne yapmalıyım??

Deprem Korkumu Nasıl Yenerim?

29 yaşındayım. 26 yaşında evlendim. Ve 26 yaşıma kadar ailemden asla ayrı kalmadım. Kuzenimde, arkadaşımda ve hatta amca teyze vs hiçbirinde kalmadım annemler olmadan. 2023 Kahramanmaraş depremini Elazığ’da yaşadım. 3 yıllık evliyim. Annemler bana 15 dk mesafede oturuyorlar. Ben 1. 5 senedir geceleri deprem korkusundan uyuyamıyorum. Ve sürekli aileme bir şey olacak korkusu var. Sürekli büyük bir deprem olacağını ve ailemin enkaz altında kalacağını düşünmekten artık uyku düzenim kalmadı. İlk defa annemler olmadan böyle büyük bir deprem yaşadım. Kocam o şoka girip beni teselli edemediği için üstümde çok büyük bir korku kaldı. Aslında 2020 Elazığ depremini de yaşadım ama o zaman annemlerle beraber olduğum için annem babam bana sarılarak korkumu yendirdiler. Şimdi en ufacık sarsıntıda bile kitleniyorum. 2 yaşında bir oğlum var ve o ufacık sarsıntıda bile onla ne yapacağımı bilemiyorum. Depremi kendi evimde yaşadığım için evimde bile durmak istemiyorum. Ama artık uyumak istiyorum. Annemlere bir şey olacağına inanmak istemiyorum. En ufacık şeyde korkmak oğlumu o şokla tek bırakmak istemiyorum. Lütfen bana yardımcı olun.

Aile içi muhabbet ve huzur

Merhaba, 6 yıllık evliyim ve 2 çocuğum var. Kendimiz konuşup severek evlendik ama eşimle aram evlendiğimizden beri tartışmalı. 2 gün iyiysek 2 gün kötüyüz. Bazen benden hata var çoğu kez ondan, çoğu ondan dememin sebebi bize ilgisi çok az, benimle muhabbeti yok ama dışardaki insanlarla durmadan konuşur, evde suratı asık dışarda güler yüzlü. Mesela işten gelir akşam yemeğini yer, sohbet etmeden gider yatar telefona bakar öyle uyur kalır, çağırırım bazen gel oturalım diye ama gelmez, (arkadaşları çağırsa gece bire kadar da eve gelmez ama ) ben de çocuklarla kalırım, mutfak toparlarım, çocuklar ağlayınca bakarım uyuturum, o sırada eşim bilmem kaçıncı uykusunu uyuyordur. çocuklarımızla oturup da oynamıyor, ilgilenmiyor. Bir şey sorunca cevap vermez tersler, telefonda sürekli çünkü. Arkadaş çevresiyle aşırı yakın, bana onları tercih eder hep. Ailesine çok düşkün (annesine). .. Benim hatalarım da çok kıskanmaktı ilk zamanlar, artık çok az kıskanıyorum ve sessiz biriydim, duygularımı ifade edemezdim. Kendimi kanıtlayamazdım, haklı olduğum hâlde haksız duruma düşürüldüğüm çok oldu bu yüzden. Anlatacak çok çok şey var. .. Bazen ayrılmak geliyor içimden, sevsem de sevmesem de ama çocuklar var diye gidemiyorum, Huzurumuz olmasını istiyorum, mutlu olmak istiyorum çünkü çok yoruldum, artık çocuklarıma tahammül edemiyorum eşimin bana hissettirdikleri yüzünden. Kadın olduğumu bile hissetmiyorum bazen, sürekli çocuk bakıyorum, sürekli eşimin arkasını topluyorum, bazen köle gibi hissediyorum kendimi. Her kadın çocuğuna bakar evine bakar ama eşi de yardım eder varlığını hisseder değil mi, bende öyle değil, asla yardım etmez asla. Çocuk su mu döktü bana gelir söyler su döküldü diye, ocakta çay suyu mu kaynadı, gelir bana söyler yine, gidip de bir kaşık çayı atamaz çaydanlığa. Bazen ev işlerini yetiştiremediğim oluyor, işten gelir bakar buranın hâli ne diye kavga çıkarır yemeği apar topar yer gider telefonunu alır video izleyerek uyur kalır. .. Herkesi her şeyi bırakıp köşede yalnızca bağırarak ağlamak istiyorum. Zamanı geri sarmak istiyorum, hep diyorum kendi kendime evlenmeseydim keşke diye, babamın dizinin dibinde otursaydım keşke diye çünkü onlar da etkileniyor eşimin ailesi yüzünden, Ve çocuklarım da çok etkileniyor, Kızım geliyor yanımıza kavga etmeyin diye eşim de kızıma annen kavga çıkarıyor ben değil diyor ve kızımı kendine çekiyor. Al git çocuğunu demek istiyorum ama söylenmiyor işte. Anlatamadığım çok şey var, sadece yüzde biri bunlar. Bunları yazdım ama cevaplanır mı yani nasıl işleniyor burası bilmiyorum, Huzurum olsun istiyorum, mutlu olayım istiyorum olnayacaksa da tamamen bitsin istiyorum, sürekli ortadayım, Nasıl bir yolda ilerlemeliyim, yardımcı olur musunuz?

Eşimin ailesi tarafından manipüle edilmemesi için ne yapmam gerek?

Severek evlenen kişilerden biriyim. Ve başta eşim beni istemişti ben onu değil daha sonra ona çok aşık oldum fakat o benden daha az göstermeye başladı. Git gide aramızdaki ilişki tam tersine dönüştü. Evlilikten önce de annesine çok bağımlı birisiydi onun hep etkisi altında kalıyor. Evliliğimize karışıyor ve eşim buna müsaade ediyor. Ben ise dile getirdiğim zaman aramızda sürekli kavga çıkıyor hiç beni anlamaya çalışmıyor. Hep ailesini bana karşı savunuyor. Ona gerçeği ve doğruyu nasıl kabullendirebilirim? Evliliğinin üçüncü şahıslar tarafından yönetilmesinin yanlış olduğunu ve ilişkimize zarar verdiğini ona nasıl anlatabilirim?

Eşimin ailesi sorunsalı

Eşimin ailesiyle aynı apartmanda yaşıyoruz ve ailesi sorunlu insanlar eşimde onların sorunları yüzünden onlarla uğraşmak zorunda kalıyor sanki aynı evin içindeymiş gibi yaşıyoruz ve ben bu durumdan çok sıkıldım ne olursa olsun eşimi çağırıyorlar adam işten çıkıyor eve gelmeden onların yanına uğruyor sonra geliyor ben de sürekli onların evine gitmek zorunda kalıyorum çok sıkıldım orada da sürekli bir tartışma kavga, eşime bunu nasıl anlatmam gerekir onu da anlıyorum ama o beni anlamıyor ne yapmam lazım ?

Ailem boşanıyor

Ailem boşanıyor. Bu yüzden iki tarafta ayrı yaşıyor. Ayrilmadan öncede ayrı yaşıyorlardı. Bu durum benim psikolojimi oldukça derinden etkiledi. Arkadaşlarila dışarı çıkmak dahi istemiyorum. Bu durumu düzeltip psikolojimi nasıl daha verimli bir hale getirebilirim diye düşünüyorum. Annem ve babam bana sevgi göstermiyor. Anneme bişey sorsam her zaman yorgunum git başımdan diyor. Babam uzakta olduğu için bizi aramıyor. Bizi sevdiğini söylese bile sevgisini göstermiyor. Sadece para göndermek ile yetiniyor. Bu durumu nasıl düzeltebilirim?

Çocuklarımı karşılaştırıyorum

Çevremdeki bazı insanlar çocuklarıyla benim çocuklarımı karşılaştırıp başarılı oldukları alanda hava atıyorlar. bu beni çok üzüyor nasıl davranacağını bilmiyorum. Çocuklarımın geleceği konusunda kaygılarım oluşuyor . o insanlara nasıl davranacağını bilmiyorum. (Hava atan insanlara). yani utaniyorum bazen. kendimi küçük görüyorum. Bu durumla nasıl bahsedebilir. kendime ne demeliyim. Ya da çocuklarıma nasıl davranmaliyim. cocuklarima da istemeden de olsa karailastirma yapiyorum bende sen niye yapmıyorsun diye. yanlis olduğunu biliyorum. Sonrasında üzülüyorum

myes