Aile Kategorisi

Eşimin kumar bağımlılığı

Eşim kumar bağımlısı ve bu durum ilişkimizi kötü yönde etkiliyor. Bu durumu aşabilmemiz için neler yapmalıyız. Ben eşime bu konuda nasıl destek olabilirim. Bu durumdan ötürü de çok sık kavga ediyoruz ve ben psikolojik olarak çok kötü hissediyorum bu durumu bebeğime de yansıtıyorum. Kafamda sürekli kavgalar oluyor ve ben daralıyorum. Bu konuda ben ve eşim nasıl davranmalıyız. İlaç tedavisi oluyorum fakat o da bir noktadan sonra etki etmiyor.

Başkası tarafından kışkırtıldığında nasıl davranılması gerekir?

Nişanlımla ayrıldık, 5 senelik bir ilişkimiz vardı. O gitmiş yerine başka birisi gelmiş sanki. Başka bir erkeği sürekli gözüme gözüme sokuyor, çok acı çekiyorum, dünyam başıma yıkılmış gibi hissediyorum, bir saniye hiç aklımdan çıkmıyor. İlaçlarla ayakta duruyorum antidepresan ve sinir için ilaç kullanıyorum. Çektiğim sıkıntının üstüne beni kışkırtmak için, acı çektirmek için elinden geleni yapıyor. Aynı binada oturuyoruz, bir erkeği sevgilisi olduğunu düşünüyorum, beni kışkırtmak ve acı çektirmek için kapıya kadar getirerek gözüme sokuyor. Çok zor engel oluyorum kendime, görmezden mi gelmem lazım ne yapmam gerekiyor, lütfen yardımcı olun.

Babam neden bize acımasızca davranıyor?

Babam, ben küçükken bize karşı iyiydi. Bağırma, çağırma huyu vardı ancak birkaç dakika sonra pişman olup gönlümüzü almak için çabalardı. Son 8 yıldır ise her şeye sürekli bağırıp çağırıyor. Kavga çıkartıyor ve kavga zamanlarında bize bir kuruş vermiyor. Evdeki yiyecekleri bile evden götürdüğü oldu. Bizi sürekli -özellikle parayla-tehdit ediyor. Sürekli şart koşuyor. Emir veriyor, zorla saygı göstermemizi bekliyor.Dışarıya karşı melek gibi olmasına karşı anneme, kardeşlerime ve bana karşı çok sert ve acımasızca davranıyor. Haliyle ben ve kardeşlerim, bir oluyoruz. Küsüyoruz. Bizi hiç umursamıyor. Dışarıdaki insanlara karşı ise melek gibi davranıyor. Haliyle biz de ondan soğuduk. Evimizde sadece mekanik bir ilişki var. Araya duvarlar örüldü. Özellikle beni sürekli eleştiriyor ve hiçbir şekilde beğenmiyor. Kendini mükemmel gibi görüyor. İnsanlık yapıp alttan alınca daha çok yapıyor ama sert tepki gösterdiğimizde geri adım atıyor. Neden böyle yapıyor anlayamadım ama niçin böyle olduğunu çok merak ediyorum.

Ağda yaparken anneme yakalandım utanıyorum

Öncelikle merhaba ilk kez bu sorundan bahsedeceğim hemde herkesin içinde bu yüzden çok utanıyorum şu anda çok fena ağlıyorum ve kendimi tırmalayıp tokatlıyorum lütfen bu basit şey için bana gülmeyin ben 22 yaşımdayım annemle aramız hep mesafelidir bir yabancı gibi onun yanında kendim gibi veya şımarıkca davranmaktan çok utanırım arkadaşlarımın arasında farklı ama annem arkadaşlarımın yanına gelince daha sert ve ciddi olurum hani olur ya genç kızlar heves eder yeni ergen olduklarında sütyenlere bende etmiştim ve 12 yaşımda bu konuyu anne göğüslerimin ucu belli oluyor sütyen almam lazım dediğimde hafif sırıtarak büyütmeseydin dedi şaka yaptı ama yine de almadı bana sütyen ben lisede bile sütyen takmadım hep göğüs uçlarım belli olmasın diye bantlardım normal bantlarla ve bu canımı çok acıtırdı.İlk sütyenimi 18 yaşımda aldı bana o seçmişti. bunları anlatmamın sebebi annemle ilişkimi anlamanız işte asıl konuya geçiyorum. Ben hep babamın jiletleri ile tüylerimi alırım gizlice bu sefer hep çabuk çıktığı için ve hormon bozukluğum olduğu için daha çabuk çıkıyor ağda ile almak istedim her şeyi çok gizli tutmaya çalıştım televizyon sesini açtım evdekileri kolaçan ettim ama ne fayda tam rahat rahat ağda yaparken annem kapıyı açtı ve o kadar utandım ona karşı sinirlendim ki belli etmedim ona bana ağda mı yapıyorsun dedi ve evle alakalı bir şey dedii bende ona tamam dedim ama o kadar utanıyorum ki neden bu anı yaşadım keşke yok olsam yaşamak istemiyorum şu an odaya kendimi kapattım ve hüngür hüngür ağlıyorum çok incindim annem kızmadı tabii ağda yaptığım için ama dediğim gibi hiç yakın değiliz çok utanç duyuyorum nasıl artık onun yüzüne bakacağım lütfen beni yargılamayın çok üzgünüm çok ne yapacağım bilmiyorum çok fena bir utanç duyuyorum zaten hep de kavga ederiz annemle hiç anne kız olamadık ne yapmalıyım sanki yanlış bir şey yapmış gibi hissediyorum ağlamam durmuyor

Eşimle terapi sürecini en güzel nasıl yürütebilirim?

Eşim ile ciddi boyutlarda sorunlar yaşıyoruz. Kendi yaptığı hataları kendisine yapılmış gibi anlatıp bütün yakın çevremizle aramızı açıyor. Sabrın sonuna getirip verdiğim tepkilerden beni sorumlu tutuyor. Sürecimiz boşanmaya doğru gidiyor. Bu yol en başta çocuğumuz olmak üzere herkese zarar verecek biliyorum. Ve aramızdaki tartışmalar çocuğumuzu da kötü etkiliyor. Suçlama ve yargılama yapmadan sorunun ikimizden de kaynaklanabilir olduğunu ve birlikte alacağımız bir uzman desteği ile bunun önüne geçme şansımız olduğunu söylesem de uzman desteğini kabul etmiyor.Altını çizerek belirtmek istiyorum ki desteği sadece kendisinin alması yönünde değil benim de kendimdeki eksiklikleri farkedemeyebilecegimi ve birlikte alma yönünde teklifte bulunuyorum.Bu yuvayı kurtarmak için ne gerekiyorsa elimden geleni yapmaya çalışıyorum. Bu süreç beni mental olarak çok etkiliyor. İşimi ve gündelik yaşam kalitemi fazlası ile düşürdü. Yaşananları düşünmekten, çözüm yolu aramaktan ve çocuğumuzun etkileneceğini hesaba katarak sürekli düşünceler içinde olmaktan çok yorgun düştüm.Ve kendimi biraz geri çekmek durumunda kaldım.Belirtmek isterim ki sinir ve stress kaynaklı ciddi bir rahatsızlığım bulunmakta. Sürecin devam etmesi hastalığımın tetiklenmesi konusunda da endişe yaratıyor. Mevcut sıkıntıların bahsettiğim gibi bir uzman desteği ile çözülebileceğini düşünüyorum ancak bunu en naif ve ılımlı şekilde söylememe rağmen teklifimi kabul etmiyor. Süreci en güzel nasıl yürütebilirim?

Depresyonla nasıl başa çıkarım?

Nişanlımla ayrıldık, 5 senelik bir ilişkimiz vardı. O gitmiş yerine başka birisi gelmiş sanki. Başka bir erkeği sürekli gözüme gözüme sokuyor, çok acı çekiyorum, dünyam başıma yıkılmış gibi hissediyorum, bir saniye hiç aklımdan çıkmıyor. İlaçlarla ayakta duruyorum antidepresan ve sinir için ilaç kullanıyorum. Çektiğim sıkıntının üstüne beni kışkırtmak için, acı çektirmek için elinden geleni yapıyor. Beynimdeki düşünceleri durduramıyorum, lütfen bana ne yapmam konusunda yardımcı olun.

Annem ve kendim ile olan bağlanma problemim?

Merhaba, ben Elizabeth. Yani en azından kendime öyle diyorum. Bir kitap karakteri, belki biliyorsunuzdur. Tabii bunun konumuzla ilgisi yok. (:Karşımda bir psikolog var diye hayal edip size kendimi anlatmak istiyorum. Siz de eğer müsait iseniz ve dilerseniz ; beni yorumlayabilirsiniz.Ben 6 kişilik bir ailede büyüdüm. Annem, babam ve 4 kız kardeşiz. 2. Çocuğum ben.Küçüklükten beri annem ile bağlanma durumum biraz değişik. Kaygılı bağlanma gibi yani.22 yaşındayım ve annem bir kaç günlüğüne şehir dışına çıksa kendimi çok kötü hissediyorum. Hatta şehir içinde bile , 1 gün başka bir akrabamızdakalmak istese( örneğin annesi, ananemde); yine karnıma sancılar giriyor ve o gün çok mutsuz oluyorum. Bunu kendime hatırlattıklça aşmaya çalışıyorum. "Sen kaç yaşına geldin, ne bu kaygı" gibisinden kendime sorular yönelttip duruyorum.Bir başka sorun ise, gerçeği ilki ile biraz alakalı bir durum. Bundan yaklaşık 2 sene önce, annem ile kahvaltı ederken; annemin boğazına toz biber kaçmıştı.++ Çok fazla öksürüyordu, kardeşlerim normal bir şekilde karşılarken ( ki bu normal bir şey, çünkü bir lokma değil, bir toz kaçmış) benim bacaklarım titriyor, sesim kısılıyor, annem nereye gitse oraya gidiyordum. Ve bu 2 senedir ben ağzıma acı biber, toz biber sürmedim. Nefret ettin ondan. İlk zamanlar sofraya bile koydurmadım. Anneme izin vermedim yemesine.( şu aralar çok karışmıyorum)Şu anda yanımda herhangi birisi yemek yerken öksürse, ellerimle kulaklarımı kapatıyorum ve gözlerimi yumuyorum.Son olarak çok oldu ama şunu da belirtmek istiyorum. Ben kendimi hep yetersiz hissediyorum. Yani işe gitmediğim zaman, okula gitmediğim zaman ; evde oturamıyorum, gün içerisinde yatamıyorum. Hep kalkıp bişey yapmam gerekiyor diyorum. Örneğin ders çalışmak, ne bileyim; mesela film izlerken bile alt yazısız izliyorum yabancı dilleri. Sırf o saatlerim boş geçmesin, dilimi geliştirim diye film bile doğru düzgün izleyemiyorum.Ha bir de , eskisi kadar kitap okuyamıyorum. Yani aslında eskisinden daha çok okuma isteği var ama bir yerde sabit kalamıyorum. 20 sayfa okuduktan sonra başka bir işe girişmem lazım diye düşünüp yarıda bırakıyorum.Şimdilik bu kadar, biraz uzun oldu ama yorumunuzu bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim💗