AileKategorisi
Aileyle yaşamak, sevmek kadar sabretmeyi de gerektiriyor. Çocuklarla, partnerle ya da aile büyükleriyle daha sağlıklı ilişkiler kurmak için bazen sadece doğru bir bakış açısı yeterlidir.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Ailemle sorunlarımı nasıl düzeltebilirim
küçücük bi şeyde bana bağırmaya aşşağılamaya başlıyolar anlamıyolar ve sürekli bağırıyorlar her zaman suçu bende arıyolar abime böyle davranmıyorlar bana gelince hep böyleler abimin her şeyine göz yumarlar her zaman izin verirler ne istese ama ben bişey istediğimde hemen bi şey buluyolar bana niye böyleler ben nerede hata yapıyorum onu da anlamıyorum ki bana bu konuda yardım eder misiniz .
Aidiyet Hissedememek
Öncelikle merhabalar . Ben bir buçuk yıldır evliyim . Severek evlenmemize rağmen evlilik sürecinde ve sonrasında da sorunlarımız oldu . Evlilik sürecinde hiçbir şey içime sinmedi . Aile bağları evliliğe bakış açıları her şeyimiz o kadar farklıydı ki . Unutamıyorum . Hiçbir şey içime sinmediği için içimde geçmeyen bir kırgınlık var . Hiçbir şey unutmayacakmışım gibi . Soruma gelecek olursak . Eşimle ara ara bazı ufak tefek sorunlarımız olsada genel olarak aramız normal . Ama sanki eşimle bir gün yollarımız ayrılacakta bambaşka hayatlara gidecekmişiz gibi hissediyorum . Hiçbir zaman gerçek bir aidiyet hissedemiyorum . Bu düşüncelerim için derin bir vicdan azabı çekiyorum . neden bu düşünceyi hissediyorum ?şimdiden cevabınız için teşekkür ediyorum 🌸
Sevdiğim kızı ailem istemiyor ve arada kalıyorum sürekli baskı yapıyorlar ne yapmalıyım?
6 aydır devam eden bir ilişkimiz var birbirimizi çok seviyoruz suan uzak mesafe ilişkisi yaşıyoruz ablam annesiyle aynı yerde çalışıyor ve önceden iyiydiler ama sonra iş ve normal arkadaşlıkda büyük tartışmalar yaşadılar şuan asla anlaşamıyorlar konuşmuyorlar bile ve ablam sürekli kendisi ve sevgilim arasında seçim yapmamı istiyor sırf kızın geçmişinde yaşadığı bir kaç olay yüzünden ve ailesini istememesinden ve bu durum aileminde istememesine (bana ve onlara uygun değilmiş)yol açıyor sevgilimi çok seviyorum ayrılmak istemiyorum birlikteliği sürdürüp evlenmek istiyoruz ama ailem istemiyor böyle bir adım atarsamda arkamda olmacayacaklarını biliyorum ve bu yoldan dönmek istemiyorum çünkü sevgilime güveniyorum o bana güveniyor ve bugüne kadar zor süreçler yaşadık ama beraber atlattık ailem beni asla anlamıyor duygularımı kalbimi hiçe sayıyorlar kafalarında nasıl istiyorlarsa öyle yapmamı istiyorlar ve bunu yapmayınca onları sevmediğimi onları önemsemediğimi söylüyorlar bu durum beni çok etkiliyor diğer tarafta sevgilimin abisi annesi ablası beni çok seviyor benim ailemin tutumu beni çok yıpratıyor kız arkadaşıma yansıtmamaya gayret ediyorum ama eninde sonunda üzülecek ve bu durum nasıl düzelir bilmiyorum
Babamdan sosyal medyası konusunda şüphe duyuyorum
Babam ne zamandan beri böyle bilmiyorum ama sosyal medyaları kilitli kimler ile mesajlastigini göremiyoruz çok bildirim gelmez ama yinede twitterden falan arada yakalıyorum çok şüpheci be kaygici annemlede sürekli kavga ediyor 1 gün kavgalı bı gün barışıklar bıktım bu dalgalı ilişkiden asıl olaya gelirsek bugün telefonunu alıp play store a girdiğimde son 2 aratma onlyf*ns ve onlyf*ns indirdi gerçekten yıkıldım sadece anlık galeyanami düştü sosyal medyadan başka kadınlarlami flörtlesiyo p*rnografi izlemesi normalmi çok fazla soru var kafamda her şeyi de sorgulayan bir tipim 25 yıldır evliler bu kadar mı azalır insanın güveni
Aldatılmayı nasıl aşabilirim?
9 aylık evliyim ailemin rızası olmadan kaçarak evlendim geçen gün eşimin telefonundan silinmiş mesajlar gördüm bir kadına beni arar mısın diye mesaj atmış aradan bir ay geçince kadını tekrar aramış ama kadın bununla zaten eskiden konuşuyordu ancak kadın engellemiş kadına sordum eşin bana başka numaradan ulaştı diyor eşim ben onunla bir anlık cinsellik yaşamak istediğim için yazdım diyor ne yapmalıyım yardım edin
Evlilikte huzuru bulamıyorum ne yapmaliyim
Merhaba hocam,ben eşimle yaklaşık birbucuk yıldır çok sorun yaşıyorum daha önce böyle değildi bana ve çocuğuna karşı çok kırıcı kaba sürekli bizi incitiyor evde diken üstünde oturuyorum herşeyden tartışma yaratıyor daha önce böyle değildi çocuğuna karşı çok acımasız. ben endişeleniyorum neden böyle olduğunu anlamıyorum:(( çocuklar bu durumdan etkileniyor onların psikolojisi bozulur diye korkuyorum sizce neden boyle oldu aklım almıyor çözemiyorum.
Eşim çalışmadığım için ayrılmak istiyor
iranlıyım. 1,5 yıldır türk ile evliyim Her tartışmada topla irana git dedi ve gönderdi. Son kez küfür etti. Elbiseden beni alıp attı evin bu tarafa o tarafa. Ama ben suçlu hissedip yalvardım Gitmek istedim onun yanına, 2 uçak bilet aldı, ama ailem gitmemi izin vermedi bu davranışlardan dolayı, dedi seninle iyi davranmıyor gitme. Ama ben yine eşimi yalvardım kendim bilet aldım gittim. Üç ay önce de yine kovdu beni. Kardeşime bile yazdı ki benimle ev arkadaşı ol ev kirasını verelim beraber. İtiraz ettim ben doğruyum sen çalışmak istemedin beni yalnız bıraktın gittin dedi. Ben yine konuştum tamam çalışıp sana yardımcı olacağım dedim kabul etti. Bu sefer kaç gün önce için bilet aldı. Sabah kalkıp hazırlandığımı ona yazamadım haber vermedim. Ama havalimanına giderken geliyorum merak etme yazdım. Yine tartışma başladı ki sen sorumsuzsun bana yazmadığın için ve irandan kurtulmak için geliyorsun benim için değil. O zaman gelmiyorum dedim. Ayrılacağiz dedi engelledi. O rahat beni evden kovuyor, eve almıyor ve suçlanıyor kötü laflar söylüyor ve gururumu kırıyor. Tepki verdiğimde engelliyor. Öyle düşünüyorsa gitmem yanlış, bir tarafta onun paradan bileti yaktım yine. Daha önce de olduğu için merak etmış yaani. Ben yine gitmek istiyorum ama eve almasa ne yapmalıyım. Türkiyede kimsem yok Korkuyorum. Polis çağırayım ne olacak
Açıldığımı aileme söylemekten korkuyorum ne yapmam lazım?
Merhaba ben 24 yaşındayım 17 yaşımdan bu yana sürekli açılmayı düşünmeme rağmen ailemin tepkisinden çekinip erteledim, üniversiteye gittiğimde de yine atandıktan sonra diye ertelemeye devam ettim ama bu süreçte arkadaşlarımla ve lisedeki hocalarımla bu konuyu ne yapmam lazım, istemiyorum, zorladıkça soğuyorum diye konuştum. Çok küçük yaşta kapandım ben 12 yaşında falandım bu benim tercihim gibi görünsede değildi bence bir çocuk için bu bir tercih sayılmaz, tercihin ne olduğunu bilmez. Bu konu yazın arkadaşımla tatile gidene kadar kafamda düşünce olarak kalmaya devam etti, açılmak istediğimi bilen arkadaşımla tatile giderken orada ufak bir adım atacağım ve bakacağım kendimi kötü mü hissediyorum normal mi hissediyorum dedim, yaptığımda sanki aslında normalde öyleymişim gibi hissettim hatta arkadaşımda dedi sen sanki hep böyleymişsin gibi hissettim diye. Bunu mezun olduğumda Ablama söylediğimde anneme söylemişti açılacakmış diye, annem de babama söylemişti. Babam da yok şaka yapıyordur dedi sonra bana, beni silersin o zaman,dedi. Ben de bişi demedim o an. Hepsinin ilk tepkisi böyleydi. Tatilden geldikten sonra da annemle ve ablamla tekrar konuştum. Annem biraz üzüldü ama anladı ne istediğimi. Ablam da istemiyorsan olmaz zaten falan dedi. Babam bilmiyor. Şu an kendi evime çıkacağım kırmadan dökmeden bunu babama nasıl söyleyebilirim. Mektup yazdım ama yol haritam eksik gibi hissediyorum.
Ağlamamak için ne yapmalıyım?
Arkadaşlık ilişkilerim gayet iyi ama konu kendi ailemle olan ilişkime gelince hep bir çalkantılı. Annemi çok seviyorum ama bir çok şeyine tahammül edemiyorum. Her kavga ettiğimizde kendisinin bir anne ve benim bir çocuk olduğumu vurgulayıp kendi yaptıklarını meşru gösteriyor. Karşılığında konuştuğumda bir şekilde suçlu hep ben oluyorum ve kendimi kontrol edemeyip ağlıyorum. Sürekli bir şeyleri içime atmak zorundaymışım gibi hissediyorum. Annem tarafından asla anlaşıldığımı hissetmiyorum. Kendimi ifade etmekte güçlük çekiyorum çünkü sinirlenince ağlıyorum, kendimi ifade edemiyorum, ifade edemedikçe daha da öfkeleniyorum ve bir de bunun üstüne acıtasyon yaptığım söyleniyor. Gerçekten o an çevremdeki her şeyi yıkıp dökesim, boğazım yırtılırcasına bağırasım geliyor. Ama bunun sonuçlarının da iyi olmayacağının farkındayım. Boğuluyorum kendi annem tarafından. Ben ne yapacağım?
Yalnız bırakılmaktan yoruldum artık
Merhaba ben kaygılarım ve yaşadıklarım yüzümden bir süre kendi halime çekildim KPSS vs olmadı evin içinde benimle sürekli yarışan ama asla kendisini takmadığım bir kız kardeşim var sürekli her konu geçinde annemin aynı söylediklerini bana söylüyor evde otur anca kendine bak vs. Kendisi erkek arkadaşı üzerinden iş kurdu burnu havalara çıktı çünkü ailem prenses gibi davranıyor kendisine. Bense kendi çabalarımla hayatımı düzenlemeye çalışıyorum bu süreçte kötü bir ilişki yaşadım o kişiyi tanıştırdığımda bile böyle üsten tavırları var geçimsiz resmen. Bu süreçte olmam en çok ona yarıyor çünkü kendisini böyle aile içinde iyi hissediyor ben çalışamıyorum diye evde bütün her şeyi bana bıraktı kendisi de evde hep ama sanki benim görevimmiş gibi davranıyor. Üssten bakmalar evlenip kendini kurtaracağını vs düşünüyor. Erkek arkadaşı da onun aynı kafada ailesinden kaçıp buraya yerleşti onların baskılarından dolayı. Kardeşim Günlerce benimle sebep yokken konuşmuyor. Ben onu kıskanmıyorum aksine konuşmadığı dönem bile yaptıkları şeylere beğeni atıyorum. Kendini çok önemli sansın sansın ki hayat ona bir dersi versin. Cebine üç kuruş girince değişen kendini bir şey sanan insanlardan tiksiniyorum. Dilerim bu devran tersine dönecek bir gün bunu iyi biliyorum. Ben evdeyim çoğu zaman bir yere çıkmıyorum arkadaşlarıyla buluşup eve döndüğünde sanki otelde kalıyormuş gibi davranır. Sizce ben ne yapmalıyım