Aile Kategorisi

kimsenin umrunda değilim ortadan kaybolsam fark edilmem

ya evdeki tek çocuğum ona rağmen kimse benimle ilgilenmiyor evlenen ablam evlenen abimle bile daha çok iletişimdeler küçüklüğümden bu yana kimse bana onlara davrandıkları gibi davranmıyor sorun bende mi diye düşünüyorum sürekli ama hayır ben herkese saygılıyım sözlerini dinlerim diğerlerine göre ama olmuyoo beni silmişler kafalarından anlamıyorum tek ihtiyacım para sanıyorlar para verince herşey çözülür sanıyorlar ama yok yani ve babamda sadece bana yaptığı harcamaları hep yüzüme vurur çok garip şehirdışında üniversite okuyorum zaten yılda en fazla 2 ay annem ve babamla kalıyorum ona rağmen kimsenin umrunda değilim

Yurtdışına taşınacağız çocuğum istemiyor ne yapmalıyım?

Yurtdışına taşınacağız fakat 11 yaşında oğlum istemiyor ve sürekli red edip öfkeli davranışlar sergiliyor, ağlıyor. İstemediğini ve onu anlamadığımızı söylüyor. Madem onun geleceği için gidiyoruz ama o burda mutlu olduğunu ve orda gelecek istemediğini söylüyor. Hiç dil bilmediği için ben yapamam diyor. Çok ders çalışmayı seven bir çocuk değil, korkuyor. Onun söylemiyle hareket etmek doğru mu? Ona nasıl bir yaklaşım sergilemeliyiz? Gitme hususunda onu üzmeden nasıl bir yol izlemeliyiz? Teşekkür ederim.

Anne babamın sorunlarıyla ilgilenmek zorunda kalıyorum

Annem ve babam yaşadığı sorunlarda beni çok etkiliyor. Bazen ikisinin karı koca gibi değil de bir evde iki yabancı gibi yaşıyorlar bu durumlarından çok rahatsızım Babam gelip bana annemi şikayet ediyor Annem gelip bana babamı şikayet ediyor bir taraf seçemeyeceğime göre arada kalıyorum ikisini de çok seviyorum Babam iyi bir koca değil annemde iyi bir eş değil defalarca onlarla konuşmama rağmen asla birlikte uzlaşmıyorlar

Evliliğimi Nasıl İyileştirebilirim?

Eşimle ailesi yüzünden çok fazla sorun yaşadık ve hala yaşıyoruz. Eşimin annesi eşime gereğinden fazla bağlı ve bu durum bana gelecek kaygısı değersizlik dışlanmışlık mutsuzluk hissettiriyor. 2 küçük çocuğum var ve onları da hayatı etkileniyor. Eşimle bu durumu ne kadar konuşsam, içinden geldiği aile ve kurduğu aile arasında sağlıklı bir sınır koymasını istesem de eşim bunu yapamıyor. Ailesine ne diyeceğini nasıl konuşacağını bilmiyor. 4 yıllık evliyiz ve evliliğimizin ilk aylarından beri durum böyle eşimin annesi beni çok dışladı çok aşağıladı. 3 yıl birlikte yaşadık ama hiç anlaşamadık. Eşim ailenin en küçük çocuğu bir abisi bir de ablası var abisi uzakta yaşıyor yılda 15 gün kadar yaşadığımız şehire geliyor. Ablası bir nebze daha yakın fakat o da bayramlarda ve okul tatillerinde 1 haftalığına geliyor. Eşimin annesinin bu yüzden eşime daha fazla bağlandığını daha çok beklenti içinde olduğunu düşünüyorum. Fakat bu durum kurmaya çalıştığımız ailenin sınırlarını ihlal ediyor. Eşimin bütün zamanını kendisine ayırmasın istiyor eşim de bu konuda vicdanen rahat olmak için ailesine zaman ayırmak istediğini söylüyor. Ama ben hem ilişkimiz hem de çocuklarımız için biraz uzak ve mesafeli durmak istiyorum. Bu isteğim de eşim tarafından sorun çıkarıyormuşum gibi görünüyor. Eskiden yaşadıklarımı unutmamı istiyor fakat ben unutamıyorum hamileliğimde ve lohısalığımda hatta sonrasında yaşadıklarımı unutamıyorum. Söylenenleri unutamıyorum bana karşı yapılan aaygısızlıllarda eşimin sessiz kalışlarını unutamıyorum, çocuğumu emzirmek istemediğimi unutamıyorum, çocuğuma nefretle baktığımı unutamıyorum ağlayarak emzirdiğimi unutamıyorum. Unutamadığım için yine suçlu ben oluyorum. Geçmişle yaşayamazsın geçmişi kapatıp yeni sayfa açmalısın diyor. Ben o sayfayı açtım ama onu da kirlettiler sınırlarım ihalal edildi eşimin bana ve çocuklara ayırması gereken zaman çalındı kendimize çocuklarımıza yetişemezken sürekli annesine babasına yetişmeye çalıştık. Eşimin annesi 2. derece bağırsak kanseri oldu ameliyat oldu ameliyat sonrası benim yanımda kalacaktı kızım o zaman 10 aylık oğlum da 30 aylıktı diye hatırlıyorum çocuklarım küçüktü bakıma ve babasının ilgisine muhtaçtı. Öncesinde hastane sürecinde eşimle hiç vakit geçiremedik ilgisine ve sevgisine ben de muhtaçtım. Eşimin annesi hastane sonrası yanımıza geldi büyük oğlu kendi evine döndü kızı kendi evine döndü. Ben iki küçük çocuğa ve hasta bir kadına yalnız bakamayavağımı söylememe rağmen yalnız bıraktılar. Eşim çalışıyordu ve sürekli uzun mesailer olan bir işteydi. Ben annesinin gelmesini istemedim çünkü mecbur olmadığım çok şey yaşadım mecburi olan bu duruma tahammülüm yoktu. Ama ev hastaneye yakın diye annesi babası bize geldi. Ama annesi çocukları ve beni dışladı çocuk odasının kapısının önünden geçse bile ona kızdı gelme bu tarafa dedi. Eşim işten geldiğinde çocuklarla oynarken benimle sohbet ederken sürekli onu yanına çağırdı ve ben kendi evimde çocuklarımla beraber dışlandım. Bu durumu kaldıramadım çocuklarımı da alıp evi terk ettim bu yüzden eşimin ailesi bana daha fazla kızdı. Daha fazla dışladı. Eşimle şuan iyiyiz ama ne zaman annesi babası söz konusu olsa çocukları ve beni ikinci plana atıyor. Önce onların duygusal ihtiyaçlarını karşılamak istiyor ve benim de bu duruma uymamı bekliyor. Uymak istemiyorum bu defa eşimle aramda tartışmalar çıkıyor. Bu durumdan çocuklar da etkileniyor. Ve ben bu şekilde nasıl devam edeceğimi bilmiyorum nasıl sınır koyacağımı bilmiyorum kendimi yalnız hissediyorum yetersiz hissediyorum bu durumun böyle devam etmesinden korkuyorum.

Eşim sürekli annemi eleştiriyor

Merhabalar öncelikle, ben henüz çok yeni evli bir insanım. Mayıs ayında resmî nikahımızı yaptık temmuzdaysa düğünümüz var benim sorunum su ki eşim sürekli annemi eleştiriyor. Ailem düğünüm için 130 gram civarı altın yaptılar ve gelin bohçası işini hallettiler geriye kalan eşya düğün salonu gelinlik damatlık vb işleri ise ben ve eşim hallediyoruz, biraz borcumuz oldu doğal olarak bu sebepten eşim sürekli annemi eleştiriyor. Tarlasını satsın( bu tarla annemle babamın yaz aylarında gidip ekip biçtikleri bir tarla) diyor. Zor zamanında yanında değiller diyor hiç bir şeye ellerini sürmüyorlar diyor ama bu devirde 130 gram altın zaten 500 bin TL’yi geçiyor babam emekli sadece 20 bin maaşı var ben artık eşimin sürekli ailen tarlayı satmadı hiç bir şey yapmıyorlar eleştirisinden çok yoruldum aileme haksızlık ettiğini düşünüyorum. Bunu eşimle güzel bir dille konuşmaya çalışınca da beni suçlayıp kendisini yalnız bırakmakla itham edip evlilik kavramını kavramayadıgımı ailemin artık kendisi olduğunu söyleyerek bağırıp çağırıyor. Ne yapacağımı bilmiyorum artık.

Evlilik Korkumu Nasıl Aşarım? (GametoFobi)

Merhaba sayın psikolog, 33 yaşındayım evlenmek ve çocuk yapmak istiyorum ancak evlilik diyince bile tüylerim diken diken oluyor içimi bir korku kaplıyor. Boşanmış bir ailede büyüdüm bununla ilgisi olmadığını düşünüyordum ama çevremdeki insanlar GametoFobi’den basehtti ve biraz araştırınca bana ne kadar uyduğunu gördüm, nedir bu GametoFobi? Nasıl geçer?Atlatmak için istekliyim ama bu psikolojik durumu nasıl atlatacağımı hiç bilmiyorum. Fobiler ile ilgili bir kaç şey duymuştum ancak bunlardan birine sahip olduğumu hiç düşünmemiştim. Kız arkadaşım çok düzgün bir insan, onu kendime fazla buluyorum aslında ama yine de evlilik diyince çok korkmaya başlıyorum.

Yılların sessizliği içimde birikti artık ne yapacağımı bilmiyorum

Merhaba, ben uzun süredir içimde biriken duygusal yüklerle başa çıkmaya çalışıyorum ama artık kendi kendime yeterince iyileşemediğimi fark ettim. Bu yüzden destek almak istiyorum. Ailemle olan ilişkim beni derinden etkiliyor. Kendimi çoğu zaman suçlu, yetersiz ve anlaşılmamış hissediyorum. Ne kadar iyi niyetle yaklaşırsam yaklaşayım hep kusurlu tarafımı gören bir bakışla büyüdüm. Çocukluğumdan bu yana kendimi değil, hep başkalarını düşünerek yaşadım. Ve bu beni çok yordu. Son zamanlarda içimde bastıramadığım bir yalnızlık, karamsarlık ve zaman zaman çok yoğun duygular oluşuyor. Bazen öyle anlar yaşıyorum ki. .. her şeyden kaçmak, uzaklaşmak istiyorum. Canım yanıyor ama ifade edemiyorum. Ve artık bu döngüden çıkmak, gerçekten kendimi iyileştirmek istiyorum.

Eşim kumarda her şeyimizi kaybetmiş

Severek evlendim. 5 yıllık evliyiz. 3 yaşında kızım var eşime çok aşıktım. 3 senedir bana yalan söylüyomuş. Kumar oynuyomuş. Altınlarımızı kaybetmiş. 3 senedir çok değişmişti çok sinirliydi. Sürekli paramız yok diyip bana 1 çiçek bile almadı. Asla sorgulamadım. Geçinemediğimizi düşündüm. Elimden geldiğince destek olmaya çalıştım. Dışarı çıkıp 1 çay bile içmedik. 1 kere tatile dahi gitmedik. Meğer milyonlarca borcumuz varmış krediler ödüyomuşuz. Cinsel anlamda bana yıllardır dokunmuyor. Beni arzulamıyor. Kendisinin skleroderma hastalığı var ben herşeyi buna bağlıyordum. Meğer kumar bağımlısıymış. Boşanma kararı verdim ve canım çok yanıyor. Bir daha asla güvenemem. Geri dönemem. Bu çok büyük bir hata olur.

Kıskançlığımdan nasıl kurtulabilirim?

Hocam merhaba benim eşimin ailesiyle kaç senedir alıp veremediğim çok şey var yani başında kendi istediklerini bana zorla empoze etmeye çalıştıkları için ben onlara başından çok büyük kin kaptım fakat üstünden çok geçti artık öyle birşey yok bana karışan eden yok ama ben psikolojik olarak kendimi hiç iyi hissetmiyorum annesi ameliyatlık oluyo ve ben eşimin gitmesini bile istemiyorum içim içimi yiyo ve ayrılık noktasına geldik artık sürekli yazıyorum arıyorum kendime asla engel koyamıyorum kafamın içi hep dolu zamana akışına bırakamıyorum hiçbirşeyi o onun ailesi saygı duymak zorundayım diyemiyorum kendi içimde içimde hep bi öfke var hiç istemiyorum onlarla bir arada olmasını bu duruma bu kafamın içindekileri nasıl susturacağımı gerçekten bilmiyorum kendi özgüvenim yoksanki yani yeri geliyo beni hep önde tutuyor eşim fakat konu sağlık olunca ben vicdansız konumunda görünüyorum şuan ve bu durumdan nasıl çıkacağımı asla bilmiyorum

Gerekli gereksiz bütün durumları yakın çevre ile paylaşma

Merhaba, 3 yıllık evliyim. Evliliğimde bir çok problem yaşadım ve yaşamaya devam ediyorum. Bütün bunlar olurken çevremde konuyu bilen kişilere (kız kardeşim ve annem özellikle) tüm detayları anlatıyorum sonra pişman olup kendimi harap ediyorum. Örneğin eşim uzun süren bi küslüğün ardından mesaj attığında daha ona cevap vermeden annemi arayıp mesaj attığını anlatıyorum. Napsam diye falan soruyorum. Sonrasında pişmanlıktan perişan oluyorum. Çünkü anneme anlatmasam iletişimimiz daha iyi olacaktı anlattığım için kötü oluyor diye düşünüyorum. İlişkimize kötü enerjisi yansımış gibi falan hissediyorum. Halbuki anlatmasam da belki kötü sonuclanacaktı. Bu durum ilişkideki olumsuzluklara daima başkasının sebep olduğunu/etkilediğini düşündüğüm için mi yoksa gerçekten anlatmamam gerektiği için mi bilmiyorum. İnsanların bu kadar detaylı özel hayatımı biliyor olması beni huzursuz ediyor ama yeni bir şey olduğunda hiç durup düşünmeden hemen paylaşıma başlıyorum. Sonrasında pişman oluyorum. Ve uzun süre bu pişmanlık beni ve yaşamımı etkiliyor. Gerçekten çok yoruldum. Ne yapabilirim?