AileKategorisi

Aileyle yaşamak, sevmek kadar sabretmeyi de gerektiriyor. Çocuklarla, partnerle ya da aile büyükleriyle daha sağlıklı ilişkiler kurmak için bazen sadece doğru bir bakış açısı yeterlidir.

Soru sor
Filtrele
filtre ikon
Kategoriler

Filtrele

Soru sor
Filtrele
filtre ikon
Kategoriler
Aile

Yılların sessizliği içimde birikti artık ne yapacağımı bilmiyorum

Merhaba, ben uzun süredir içimde biriken duygusal yüklerle başa çıkmaya çalışıyorum ama artık kendi kendime yeterince iyileşemediğimi fark ettim. Bu yüzden destek almak istiyorum. Ailemle olan ilişkim beni derinden etkiliyor. Kendimi çoğu zaman suçlu, yetersiz ve anlaşılmamış hissediyorum. Ne kadar iyi niyetle yaklaşırsam yaklaşayım hep kusurlu tarafımı gören bir bakışla büyüdüm. Çocukluğumdan bu yana kendimi değil, hep başkalarını düşünerek yaşadım. Ve bu beni çok yordu. Son zamanlarda içimde bastıramadığım bir yalnızlık, karamsarlık ve zaman zaman çok yoğun duygular oluşuyor. Bazen öyle anlar yaşıyorum ki. .. her şeyden kaçmak, uzaklaşmak istiyorum. Canım yanıyor ama ifade edemiyorum. Ve artık bu döngüden çıkmak, gerçekten kendimi iyileştirmek istiyorum.

Aile

Eşim kumarda her şeyimizi kaybetmiş

Severek evlendim. 5 yıllık evliyiz. 3 yaşında kızım var eşime çok aşıktım. 3 senedir bana yalan söylüyomuş. Kumar oynuyomuş. Altınlarımızı kaybetmiş. 3 senedir çok değişmişti çok sinirliydi. Sürekli paramız yok diyip bana 1 çiçek bile almadı. Asla sorgulamadım. Geçinemediğimizi düşündüm. Elimden geldiğince destek olmaya çalıştım. Dışarı çıkıp 1 çay bile içmedik. 1 kere tatile dahi gitmedik. Meğer milyonlarca borcumuz varmış krediler ödüyomuşuz. Cinsel anlamda bana yıllardır dokunmuyor. Beni arzulamıyor. Kendisinin skleroderma hastalığı var ben herşeyi buna bağlıyordum. Meğer kumar bağımlısıymış. Boşanma kararı verdim ve canım çok yanıyor. Bir daha asla güvenemem. Geri dönemem. Bu çok büyük bir hata olur.

Aile

Kıskançlığımdan nasıl kurtulabilirim?

Hocam merhaba benim eşimin ailesiyle kaç senedir alıp veremediğim çok şey var yani başında kendi istediklerini bana zorla empoze etmeye çalıştıkları için ben onlara başından çok büyük kin kaptım fakat üstünden çok geçti artık öyle birşey yok bana karışan eden yok ama ben psikolojik olarak kendimi hiç iyi hissetmiyorum annesi ameliyatlık oluyo ve ben eşimin gitmesini bile istemiyorum içim içimi yiyo ve ayrılık noktasına geldik artık sürekli yazıyorum arıyorum kendime asla engel koyamıyorum kafamın içi hep dolu zamana akışına bırakamıyorum hiçbirşeyi o onun ailesi saygı duymak zorundayım diyemiyorum kendi içimde içimde hep bi öfke var hiç istemiyorum onlarla bir arada olmasını bu duruma bu kafamın içindekileri nasıl susturacağımı gerçekten bilmiyorum kendi özgüvenim yoksanki yani yeri geliyo beni hep önde tutuyor eşim fakat konu sağlık olunca ben vicdansız konumunda görünüyorum şuan ve bu durumdan nasıl çıkacağımı asla bilmiyorum

Aile

Gerekli gereksiz bütün durumları yakın çevre ile paylaşma

Merhaba, 3 yıllık evliyim. Evliliğimde bir çok problem yaşadım ve yaşamaya devam ediyorum. Bütün bunlar olurken çevremde konuyu bilen kişilere (kız kardeşim ve annem özellikle) tüm detayları anlatıyorum sonra pişman olup kendimi harap ediyorum. Örneğin eşim uzun süren bi küslüğün ardından mesaj attığında daha ona cevap vermeden annemi arayıp mesaj attığını anlatıyorum. Napsam diye falan soruyorum. Sonrasında pişmanlıktan perişan oluyorum. Çünkü anneme anlatmasam iletişimimiz daha iyi olacaktı anlattığım için kötü oluyor diye düşünüyorum. İlişkimize kötü enerjisi yansımış gibi falan hissediyorum. Halbuki anlatmasam da belki kötü sonuclanacaktı. Bu durum ilişkideki olumsuzluklara daima başkasının sebep olduğunu/etkilediğini düşündüğüm için mi yoksa gerçekten anlatmamam gerektiği için mi bilmiyorum. İnsanların bu kadar detaylı özel hayatımı biliyor olması beni huzursuz ediyor ama yeni bir şey olduğunda hiç durup düşünmeden hemen paylaşıma başlıyorum. Sonrasında pişman oluyorum. Ve uzun süre bu pişmanlık beni ve yaşamımı etkiliyor. Gerçekten çok yoruldum. Ne yapabilirim?

Aile

Mutlu bir anımda geçmişi düşünüyorum

Maddi durumu bazen orta bazen kötü bir ailede büyüdüm 2 yıl önce evlendim ilk başlar normaldi durumumuz şimdi çok şükür herşeyi yerine oturttuk bişeyi almak istediğimde rahatlıkla alıyorum ve geçmiş zamanlarda bişeyi almak için 2 yıl çalışmam gerekiyordu şimdi ogünleri hatırlıyorum ve arkadaşlarımla konuşuyorum onların durumuna bakıyorum çok şükrediyorum ne kadar şükretsem az ama vicdan azabı çekiyorum sanki kıtlık bilincini aşamıyorum sanki

Aile

Eşimin güvenini kazanmak için ne yapmalıyım?

Merhabalar. 1 aylık evliyim. Kripto/borsa sisteminde evliliğimden önce 2022-2023-2024 yıllarında çok paralar kaybettim, Bu durumu ne eşimle (o zamanlar 2023 te sözlüm idi) ne de ailem ile paylaşamadım hem korktum hemde üzülmesinler diye. Çok borçlu olduğum halde düğünümüzü bir şekilde yaptım. Evlendikten 1 hafta sonra durumu eşim ile paylaştım. Kendisi perişan oldu, artık bana güvenmiyor, ne yapsam gözüne batıyor ve sürekli bana kızıyor, üzüntüsünden yataktan kalkamıyor artık. Ben 2024 yılından beri bu kripto borsasına girmiyorum, hatamın farkındayım. Bir evim var onu satarak borçlarımı ödeyeceğim evin yarı parası borçlara yetiyor, diğer yarısı ile başka yatırımlar (arsa, altın vs) yapabilirim, maddi sıkıntım kalmıyor ama eşime 2 yıldır borcumun olmadığını yani yalan söylediğim için bana çok kızgın, kırgın ve bana güvenmiyor. ne yapacağımı bilmiyorum çok çaresizim

Aile

Nasıl kafamdan atabilirim?

Merhaba. Ben en yakınlarımdan biri ile sorun yaşıyorum. Benim abim kendisi. İyi anlaşırız genelde görüştüğümüz zamanlarda. Ama kendisi beni fazla görmek istemiyor. Dile getirmiyor ama açık bir şekilde belli ediyor. Onla bir aktivite yapmak istediğimde reddediyor, kendisi böyle bir teklifte hiç bir zaman bulunmuyor. Ben geleyimmi demediğim müddet kendi evine çağırmıyor. Aramızda 8 yaş var. Ben 18 yaşındayım o 26. Ama o sanki ben 10 yaşındaymışım gibi bir muamele uyguluyor. Çevremde benim olgun bir insan olduğumu söyler uyumlu bir insanım genelde insanlarla iyi anlaşırım. Ama abimin neden benimle görüşmek istemediğini, beni görmezden geldiğini anlamış değilim. Eşininde bir kız kardeşi var onunla daha sık görüşüyorlar. Abim ve yengem her zaman arkadaş çevrelerine ve onun kardeşine vakit ayırırlar. Ama ben onlar için hep en son plandayım. Onun şehir dışında yaşayan kardeşi, benim 10 dk mesafede yaşamama rağmen benden fazla görüyordur. Ben abimi ve yengemi seviyorum. Ama onlar benim için ne düşünüyorlar bilmiyorum. Çok fazla kafama takıyorum bu durumu istemsizce. Geceleri ağlıyorum gündüzleri hep düşünüyorum. Kendimde bi suç aramıyorum çünkü ben onlarla aram iyi olsun diye elimden gelenin fazlasını yapıyorum. Abimle aylar önce bu konuyu uzun uzun konuşmuştum ve kendisi benimle pozitif bir biçimde konuşup bunu telafi edeceğini söyledi ertesi günü beni evlerine çağırdı. Ama o zamandan beri başka hiç bir değişiklik yok. Geçen hafta da onlarla buluşmak istediğimi ama yorgun olduğunu söyledi. Benimde canıma tak ettiği için benden başka herkese vakit ayırabildiğini,bir tek bana ayırmadığı için serzenişte bulundum. Oda kırıcı bi şekilde cevap verdi. Saçmalamayı kesmemi ve önceden söylemem gerektiğini söyledi. Diğer akşam buluşmak için aradılar ama ben farklı bir yerdeydim. Oda zaten sadece beni öylesine gönüllemek içindi biliyorum. Kendi istedikleri için değildi. Sizi derdimle çok boğdum kusuruma bakmayın. Ama lütfen benim bu durumda abimlere karşı nasıl bir şekilde davranmam gerektiğini ve bunu nasıl kafamdan atabileceğim konusunda yardım edin. Kafayı yiyeceğim. ..

Aile

Eşim hiç bir şey için çabalamadığımı düşünüyor

32 yasindayim 9yillik evliyim esim 27 yasinda esimi seviyorum onunda beni sevdgini dusunuyorum evliligimizde esime karsi bi kac hatalarim oldu parasal yonden yalanlar soylemek zorunda kaldim esimi kirdim ama bu durumu duzeltmek icin onunla zaman gecirmeye calisiyorum devamli onunla disari cikiyorum geziyoruz evde film izliyoruz muhabbet sohbet ediyoruz arada hediyeler aliyorum ama bunlarin hic birini caba olarak gormuyor nerde yanlis yapiyorum kendime ayirdigim bi zamanim yok disari cikma gibi aliskanligimda yok isten eve evden ise modundayim geri kalan tum zamanimi esime ve cocuklarimla geciriyorum ama bunlarla asla memnun olmuyo ve bizim icin ccabalamiyosun diyo surekli esim en ufak seyden bile saatlerce surat yapabilen biri gunlunu almak icin saatlerce ugrastigim da oluyo benim nasil bi yol almam gerekiyo ne yapmam gerekiyo goruslerinize cok ihtiyacim var birde bana surekli benle zaman gecirmeyi biseyden sayiyosun diyo

Aile

Eşim dışarıda başka kadınlara bakıyor çok kıskanıyorum

Merhaba, eşimle her dışarı çıktığımızda kadınlar içine düşüyor bir adamın yanında eşi varken neden başka kadınlar bunu yapıyorlar anlam veremiyorum bunun üstesinden nasıl geleceğim ne yapmalıyım bilmiyorum hangisyle kavga edicem nereye kadar engelleyebilirim bu durumu bilmiyorum çok yoruldum bunla başa çıkmak için nasıl bir yol izleyeceğim bilmiyor koyun gibi bekliyorum biri alıp gitsin diye sanki eşimi de çok seviyorum dayanamıyorum bunaldım

Aile

Kronik depresyontan nasıl çıkılır?

Kendimi tamamen boşlukta hissediyorum. Normalde beni mutlu edecek sevindirecek olan hiçbir şey artık bana zevk vermiyor. Zamanla git gide bu hisler arttı ve beni daha da içine çekmeye devam etti. İç sesim hiç susmuyor, olabilecek bütün felaket senaryolarını, geçmişte yaşadıklarımı, gelecekte yaşayabileceğim tüm aksilikleri her gün her dakika bana hatırlatıyor. Ani gelişen öfke patlamaları yaşıyorum, içimde sürekli patlamaya hazır bir bomba var ve tek gereken de küçücük bir tetikleyici olay. . Sanırım artık yükler omzuma ağır gelmeye başladı ve taşıyamadıkça yere yığıldım kaldım. Annem ben 8 yaşındayken bir akraba tarafından kadın cinayetine kurban gitti, babam deseniz zaten sevgi görmediğimiz yetmemiş gibi bir de üstüne şiddet gördük. O dönemlerde bile birşeyler o kadar ağır gelmiş ki 16 yaşında genetik yatkınlığım olmayan bir kansere yakalandım. Kanser yüzünden feda ettiklerim,yaşadıklarım ağır geldi bu sefer de. Tam artık babamla yaşamıyorum hayatım yoluna girdi girecek derken bu sefer babamı 3 ay önce kanserden kaybettik. Nefretimde, sevgimde içimde öylece kalakaldı. 23 yaşında hem annesiz hem babasız kaldım. .Sonrası aylarca geçmeyen baş ağrıları. . Ne yapacağımı bilmiyorum ama hiçbir şey yapmaya ne hevesim ne de halim yok. Nasıl çıkılır bu durumdan? Ben kendimi mutlu hissedemiyorum ve hissedebileceğime dair inancım da kalmadı artık. Baş ağrılarım nasıl geçecek, iç sesimi nasıl sustururum, mutluluğu tekrardan nasıl öğrenebilirim?