Aile Kategorisi

Travmalar geçer mi?

Önceden yaşadığım şeyler şu anki hayatımı oldukça zorluyor. aslında şöyle ki oldukça gergin bir insana dönüştürüyor beni. bilmem 4 yıl önce yaşadığım olayı bile düşündüğümde gözlerim yaşarıyor. kendimce psikolojik olarak zor bir çocukluk geçirdim. kavga dolu bir aile ortamım vardı. kavga edilirdi devamlı ve bir seyler sürekli bağırarak halledilmeye çalışılırdı. ağızdan direkt küfür çıkardı. aile fertleri direkt bize karşı böyle değildi fakat aynı ortamda olunca oldukça etkiliyordu. ve o büyük tartışmalardan sonra kimse birbirinden özür dileyip gönül almazdı. hiçbir sey olmamış gibi hayatlarına devam ederlerdi. uzun süre duygusal ilişkiler kurmakta cok zorlandım. sürekli bir bağımlılık haliyle uğraştım denilebilir yani. şu an ise güzel bir ilişkim var aslında fakat onunla da ister istemez tartışmalarımız oluyor. bu tartışmalardan sonra ise sanki çocukluğumdaki o evdeymişim gibi karşı taraf asla özür dilemeyip hiçbir şey olmamış gibi bir süre sonra iletişimine devam ediyor. ben konusup kendimi ifade etmeye calıstıkca sanki beni duymuyor. ve genelde araba kullanırken oluyor bu ama en ufak bir gerginliğinde küfür ederek tepkisini gösteriyor. aynı büyüdüğüm o ev gibi:)

ilaydasoydan

Ailemi toparlamak için ne yapabilirim?

MerhabalarEşimle 20 yıllık evliliğimiz ve 2 çocuğumuz var. Geçen sene eylül ayında bir sorun yaşadık ve eşim beni artık sevmediğini ve benden soğuduğunu söyledi. Bir anda. (Bir anda olmamış, birikmiş. Ama söylediği birikimler her aile de olabilecek durumlar. Evet bazı hatalarım oldu. Aynı şekilde onunda oldu. Ben her sorunumuz da konuştuk, hallettik dedim ve unuttum. Bir daha da söylemedim. Ama O halletmemiz, biriktirmiş ve ilişkimizi bu hale getirmiş. Ve söylediği sorunlar sadece ilk 5 yıl olan şeyler. Sonra neredeyse hiçbir problemimiz bile olmadı. Ufak tefek basit aile içi sorunlar dışında. Oda ayda yılda bir. Ve ben her seferinde aşkım herhangi bir sorunun varsa benimle söylemen yeterli, elimden geldiğince düzeltir, toparlarım. Sen ne istersen yaparım dedim. O da her seferinde yok aşkım bir sıkıntım yok dedi. Son 3-4 yıl büyük kayıplarımız oldu. Annesi, babası ve benim annemi kaybettik. Bunun da çok etkisi olduğunu biliyorum. Ancak sorun eşimin benim önem verdiğim ve kendisinin de çok iyi bildiği, hatta yapmamasını 4-5 ay önce de özellikle söylediğim, hatta yalvardığım, basit bir şeyi benden habersiz 3 hafta boyunca yapmasıydı. Ben kaldıramadım, nedenini sordum, sadece öylesine cevabını verince arka arkaya gerçek nedenini sordum. Sorularım şöyleydi: Tamam, yanlış ve kötü düşünmediğini biliyorum. Ben ne yaptıysam bunu söyle düzeltelim halledelim. Ama kendisi hep tersten anlamış ve soğumuş. Her sorumda özellikle belirtmeme rağmen yanlış anlamış. Üzerine fazla gittim. Bunu biliyorum. Ama yanlış anlamaması için yanlış anlaşılabilecek durumları başta düşünmediğimi belirttim. Yine de en son cümlesi, özellikle belirttiğim halde yanlış anlaması ve neredeyse 1 yıldır sadece öyle düşünmediğimi kanıtlarla belirtiyorum. Soğuduğunu söyledikten 2 ay kadar sonra boşanmak istediğini belirtti. 1 senedir de yavaş yavaş her hareketini benden uzaklaşmak için ilmek ilmek yaptı. Şu an aynı evdeyiz ama neredeyse tek başına yaşıyor ve yaz döneminde (özel durumlardan) bitireceğini söylüyor. Ben hala sabrediyorum. Eşimi ne olursa olsun seviyorum. Ailemizi de bozmak istemiyorum. Ancak anlama, beni dinleme ve empatisini bana karşı tamamen bitirdim unun için Aile danışmanı da teklif ettim. Ancak kesinlikle kabul etmiyor. Ne yapabilirim? Nasıl düzeltebilirim. Ne yapmalıyım. DÜZELTMEK İÇİN.

Hayatımdaki belirsizliklerle nasıl başa çıkabilirim?

2024 yılı için kendime güzel kararlar almıştım; spor yapmak, hayatımı daha düzenli hale getirmek gibi. Ancak işler beklediğim gibi gitmedi. Mesleğimde mobbing, fazla mesai, ve dengesiz çalışma koşulları nedeniyle ciddi sorunlar yaşadım. Uzun vadede bu mesleği sürdüremeyeceğimi düşünüyorum. Şu anki işim, sabah çok erken saatlerde kalkmayı ve uzun bir ulaşım süresini içeriyor, bu da sosyal ve uyku hayatımı tamamen sıfırlamış durumda. İş yerinde bana yönelik davranışlar, her an işten çıkarılma korkusu yaşamama neden oluyor. Diğer taraftan, ailemle ilgili büyük sorunlar yaşıyorum. Annem bizden habersiz Ümre’ye gitti ve dönüşte babam boşanmak istediğini, Antalya’ya taşınıp evi satacağını söyledi. Bu durum beni derinden etkiledi çünkü şu an yaşadığım evde koşullarım oldukça kötü. Çatı katında ne düzgün bir yatağım, ne de ısınma imkanım var. Annemle bu konuda defalarca tartıştık ve sonunda pes ettim. Ancak evin alt katında yaşamama hâlâ izin vermiyor. Ailemin bu tavırları beni çok yıpratıyor. Bunun yanında, taşınma fikri beni çok korkutuyor. Hayatım boyunca 16 kez taşındım ve artık yoruldum. Babam Antalya’ya taşınırken ben burada kalsam nasıl bir yol izlemeliyim? Kalsam iş yerimden her an çıkarılabilirim, gitsem erkek arkadaşımı ve tüm sosyal çevremi bırakmak zorundayım. Üstelik ilişkimi babama açıklamadım, ancak bir şeylerin farkında gibi. 2025 yılında tekrar sınava hazırlanarak öğretmenlik ya da antrenörlük gibi severek yapabileceğim bir mesleğe yönelmeyi planlıyordum. Ancak şu an hayatımdaki bu belirsizlikler, ailevi sorunlar ve taşınma korkusu beni çok sıkışmış hissettiriyor çünkü annem parası olduğu halde bana maddi destek pek sağlamayacak babamında işleri pek yolunda gitmediği için ondan isteyemem. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Bu süreci daha sağlıklı bir şekilde nasıl yönetebilirim? Bana önerileriniz çok yardımcı olur.

Kendimi iyi yönde değiştirmek istiyorum

Kendi hatalarım varsa görmek ve yaşadığım halden mutsuzlugumdan kimseyi sorumlu tutmak istemiyorum artık o bana bunu. yapti o yüzden böyle hissediyorum veya bi başkası için atıyorum annem kardeşime bağırıyor o bagirmasaydi ben de böyle olmazdım gibi gibi sürekli insanlara bağlayıp şikayet edince onları değiştiremiyorum ifade de edemiyorum etme de bisey değişmez ben kendimi bu durumdan nasil kurtarabilirim yardımcı olur musunuz şimdiden teşekkür ederim

Annemin psikolojik sıkıntıları

Merhaba daha önce yazmıştım annemin psikolojik sıkıntıları olduğunu düşünüyorum. Nabacagımı bilmiyorum artık çok bunaldım. Tedaviyi reddediyor. Kabul etmiyor. Değişik birsürü takıntısı var. Bıçak takıntısı aynı yerde durmasını istiyor bize bıçak kullandırmıyor, biz bıçak kullanınca bagırmaya başlıyor. Ben artık çok üzülüyorum her yolu denedim anlattım, psikologlara sorarak sormadan önce de doğru şekilde annemi ikna etmeye çalıştığımı farkettim, yardım almak kötü değil dene lütfen herkes bu sorunlarıbyasıyor gidip çözebiliriz gibi yaklaştım. Artık benimde sinirlerim dayanmıyor insanı gerçekten çok zorluyor ona sinirlenip artık git hastasın tedavi ol dediğim oluyor çünkü ne desem de anlamıyor artık başka yol bırakmıyor çok bunaldım bu durumdan. Anneme karşı sevgi besleyemiyorum çünkü hiç normal davranmıyor. Sabah uyanıyor değişik ritüellere sahip masanın önünden değil hep arkasından dolanıp geçiyor , göbek deliğine dokunup birkaç defa sürekli dua okuyor amin yapıyor, kuşumuza saçma sapan kelimeler “rahmet” diyor . yani annem 70 yaşında gibi davranıyor bunama hareketleri gibi bu beni çok korkutuyor. Daha sonra yardım almayı teklif ediyorum yardıma ihtiyacım yok diyor sen annene güvenmiyor musun, annen çok iyi gibi cümleler kuruyor. çok düzgün davrandığım zamanlar da oldu ama o hiçbir şekilde tamamen kendisini kapatmış asla karşıdaki kişiyi dinlemiyor sadece kendi doğruları var ve konuştuğun zaman beni o kadar zorluyor ki gerçekten bir psikoloğa gitse psikoloğu da delirtecek cinsten sorular soruyor. Tüm gün bana nasihat veriyor kafamı patlatıyor en sonunda bağırıyorum çünkü ben artık onu. Boş inançlarını boş takıntılarını dinlemek istemiyorum bu bana zarar veriyor anlatma diyorum anlamıyor, ben ölünce gidince anlarsın diyor tehditkâr konuşmalar yapıyor gidecem az kaldı kurtulacaksınız gibi. Bende dedim ki senin normal bir psikolojiye sahip olmadığın çocuğuna bu cümleleri söylemenden gayet belli bana ne kadar zarar verdiğinin farkında değilsin diyorum sonra küsüp gidiyor. . obsesif kompulsif bozukluk belirtileri gösterdiğini düşünüyorum. Ben de sosyal hizmet okuyan biri olarak az çok onun nasıl ve neden böyle davrandığının farkındayım, psikoloji dersleri de aldık fakat ona yardım edemiyorum çünkü istemiyor. Bir uzmana gitmek onun içşn imkansız. Bu noktada ne yapabiliriz artık gerçekten ben de çok umutsuzum ve çok korkuyorum. Teyzemlerin yanında da böyle hareketler yaptığı için insanlar da farketmeye başladı. Ben de o kadar çaresizim ki onlara da anlattım ve onları da dinlemedi. Kuzenim bana çok üzüldüğünü söyledi anneme kızın için üzülüyorum onu hiç mi düşünmüyorsun dedi fakat şunu gördüm ki bu ağır cümle karşısında bile annem hiçbir şey anlamadı. Bu da bana durumun ne kadar vahim olduğunu daha çok gösterdi.

Geçmişte yaşadığım şeyleri ve kafamda bu olayları tekrarlamayı nasıl yok edebilirim?

Merhaba,annem çok kötü bir hayat geçirdi babam tarafından hep şiddet gördü hala devam ediyor bense büyüdükten sonra onu hep korudum fakat şimdi evlenip şehir dışına yerleştim. Evlilik hayatımda da sürekli annemi düşünüp geçmiş olayları aklımda canlandırıp sürekli ağlıyorum. Sürekli ya anneme bir şey olursa diye panik halindeyim . Onun öldüğünü düşünüp ağlıyorum. Durduk yerde bile onu kırdığım, kırıldığı anlar aklıma geliyor. kendimi suçluyorum içimde ona karşı yönetemediğim bir sevgi var ondan ayrı kalmak beni yaşlandırdı İyi giden evliliğimi bile bazen annem için bitirmeyi düşünüyorum. Benim hayatım yolunda ama onun yaşadıkları ve yaşayamadıkları için sürekli kötü haldeyim her defasında onun şiddet gördüğü anlar aklıma geliyor Ne yapabilirim

Çaresizlik ve çıkmazdayken ne yapmalıyım?

Şu an beni gerçekten bir psikolog mu dinleyecek bilmiyorum ama beni bir insan evladının dinlemesine çok ihtiyacım var bana birinin samimi ve içten sarılmasına çok ihtiyacım var. 4 yıllık evliyim bu yıla kadar bir şekilde geldik artık çok yoruldum eşimi benden kıskanan bir kayınvalidem var kendi çocuğumu bile benden kıskanan bir kadın benle sürekli alay eden eleştiren bir insanlar eşim ailesindeyse eşimden de çok yoruldum eş gibi bir gün olsun sınır koyup bizi korumadı, hep ezildim içimi anlatsam sayfalar yetmez hissettiklerim duygularım paramparça annesi kırılmasın diye elinden geleni yaptı ama bizi hiç düşünmedi ayrılmak istedim bu sefer kendi ailem dinlemedi annem zaten çocukluğumdan beri hiç şefkatini göstermedi bana beni candan öptüğünü hiç hatırlamam babam zaten gamsız bir adam maddi olarak dikteler kardeşim peki, evlenmeden önce yıllarca çalıştığım birikimlerimi aldı o yetmedi evlendikten sonrada verdiğim borçları hiç ödemedi oda yetmedi üzerime bilgim olmadan 500 bin tl borç bıraktı hacizlik oldum ne bir işe grip kira ödeyebilirim nede çocuğumun ihtiyaçlarını karşılarım bana destek olucak tek bir kişi yok hayatımda bu evliliği sürdürmek istemiyorum ama mecburum gidicek ne yerim ne param var ne de derdimi dinleyen beni anlayan bir ailem her yerden önüm kapalı, ben iyilikten başka hiç bir şey yapmadım ama hepsi bana hainlik olarak döndü oğlum olmasa inanın bazen yaşamayı bile düşünmüyorum, bu evlilikte maddi sıkıntı çekmiyorum ama manevi olarak kalbime her gün bir yumruk yiyorum ben eşmişiz yoksa ev arkadaşımı belli değil yaşım 29 ben gerçekten sevilmek ne demek bilmiyorum bana bir yol gösterin ne olur ne kendi ailemi nede eşimin ailesini görmek istemiyorum hatta beni yoksayan bana değer vermeyen eşimi bile görmek istemiyorum ama gidicek yapacak hiç bir şeyim yok ben bu çıkmazda nasıl davranmalıyım

Eşimin ailesi ile sorun yaşıyorum

Eşimin ailesi hep eşimden yardım alıyor kimse calışmıyor eşim ve ben gündeme getirince kavga sebebi oldu benim yüzüme kapattılar eşimi de beni de engellediler 5 gün sonra diğer görümcem yazdı bizim düğün resimleri kaldır dedi tartıştık engelledim ben de ona olay oldu aramadın 1 hafta sonra bu mu tepkin dedim bir abla olarak olayı yatıştıracağına bu mu tepkin dedim engelledim 5 gün sonra 3 kez aradı açmadım ben onların kölesi değilim istediğinde gel istediğinde git ne yapmalıyım eşimi dolduruyorlar biz yeni evlendik evde ovak bile yok çok saygısızlar iki görümcem 1 eltim bir oldular.

Sevgilimin evlatlık olması ve annesinin yürüme engelli olması ilerde ilişkimiz için sorun yaratır mı?

Yeni tanıştığım biri var kendisi evlatlık ve annesi yürüme engelli çocuk çok iyi davranıyor bana sadece güven diyor ama ilerde annesinin durumundan dolayı sorumluluk almam gerekirse diye korkuyorum çünkü tek çocuk ve ailesinden çok uzak şehirlerde yaşamak istemiyor ilerde annesi kötüleşirse ya bizimle yaşamak isterse diye takıyorum kendisi böyle bir durum olmaz dedi ama ne yapmalıyım bilmiyorum yardımcı olur musunuz

esrayldz

Ailemden habersiz bir şeye kalkıştım onlara bunu nasıl açıklayabilirim?

Ben şehir dışında üniversite okuyorum ve ailem yurtta kalıyorum olarak biliyor ki son bir aydır yurtta kalmıyorum, eve çıktım zaten onlardan bir destek almadığım için her türlü çalışmak zorundayım ve çalışıyorum son günlerde yurtta kalasım hiç yoktu ve resmen yurda zorla gidiyordum. ailemin de izin vermeyeceğini bildiğim için onlara söylemeden eve çıktım. Ama şuan vicdan azabı çekiyorum sanki gerçekten büyük bir şey saklıyormuşum gibi hissediyorum ki bence öyle. baskıcı bir aile değil asla ya da güvensizlikle bir alakası yok sadece yurtta kalmamı daha mantıklı buluyorlar ama yurttan ve yurt ortamından nefret ediyorum. ne yapmalıyım?