Aile Kategorisi

Aile içi huzursuzluğu nasıl çözebiliriz?

8 ay önce doğum yaptım. Eşimle severek evlendik ancak sevgisini ve ilgisini göremiyorum artık. Sanki yemek, temizlik vb. İhtiyaçları için ben varmışım gibi hissediyorum. Eşim beni sevsin ilgilensin istiyorum ve bu yüzden belki kaybetmekten korkarda kıymetimi anlar diye boşanmak ayrılmak istiyorum diyorum ama o umursamaz davranıyor bu defa öfkeleniyorum. Bağırmak kırmak dökmek istiyorum ama kaybetmekten korkuyorum onu. Ben çıkmaza girmiş gibi hissediyorum. Onunla yaşarken çok üzülüyorum. Ama iyi geçen günlerimizde çok mutlu oluyorum. Biliyorum her gün iyi geçmez ama biz çok fazla tartışıyoruz ve ben çok ağlıyorum.Çaresiz gibi hissediyorum. Ağlamaktan başka çare bulamıyorum. Tartışırken öyle canımı acıtan cümleler kuruyor ki neden beni sevmiyor neden benden bu kadar nefret ediyor diyorum. Kızımıza karşı çok sevgi dolu nazik ama bana gelince çok acımasız olabilir çoğu zaman ben ne yapacağımı bilmiyorum. Bende mi bir problem var anlayamıyorum. Küçük sebeplerden tartışma çıkıyor. Ben bu durumun düzelmesini ve mutlu , huzurlu bir yuvam olmasını istiyorum. Bu mümkün mü bilmiyorum. Lütfen bana yardım edin.

Çocuğum için eşimle birliktelik sürdürmem doğru mu

Eşimin bana karşı defalarca kez hata yaptığını gördüm yakaladım aldatıldım biliyorum sıkça yalan söylüyor başka konularda da henüz 1.5 yaşında küçük bir kızım var ona zarar gelmemesi için eşimle birlikteliğe devam ediyorum çıkmaza girdim kendimi çok çaresiz hissediyorum küçücük bi bebeği bırakıp gitsem gittiğimde onun hayatını mahvetmiş olucam eşim başta böyle değildi hamileyken beni aldattı ilk sonra birdaha hiç güvenemedim zaten hep devam etti beni aldattı ailem biraz eski kafalı ayrılıp gitsem bile sürekli eşine dön derler buna eminim beni ikna etmeye çalışırlar zaten sadece tek düşüncem ailemin hoş görüp görmemesi değil kızım,kızım beni kaç yaşında anlayacak duruma gelir ona böyle birşeyi ne zaman anlatirsam zarar vermeden halledebilirim ona kıyamıyorum ama çok mutsuzum sevilmiyorum değer görmüyorum eşim sadece maddi konularda cinsellik söz konusu olunca bana destek veriyor manevi olarak hiç sevgi hissetmiyorum artık sürekli seviyorum ediyorum diyor ama bu sözleri hiç bir zaman benim onun telefonunda yakaladiklarimı degiştirmiyor hep birşeyler yakalıyorum kızım için susuyorum birşey yok gibi davranıyorum onun hayatını mahvetmemek için o iyi olsun diye susuyorum herşeye 🥺

İçimdeki sıkkınlık hissi

Ailem her şeye çok karışıyor yediğimden gittiğim her yere karışıyorlar ailemizde ki tek baş kaldıran da ben olduğum için bana karşı sürekli bir tavır içindeler artık içimde durmadan büyüyen bir bıkkınlık hissi var ve bazen beni hiç olmayacak yerlerde ağlama krizlerine kadar götürüyor ne yapmam gerek bilmiyorum ve daha 16 yaşında bir genç olarak bende gezmek eğlenmek istiyorum ne yapacağım

hilal091

Eşimle kavga etmek beni çok üzüyor

merhabalar. Eşimle çok severek evlendik bayada zor bir süreç geçirdik herseyi birlikte yaptık. Fakat evlendikten sonra eşimin tavrı hareketleri çok değişti. En ufak bir olay olduğunda hemen sinirleniyor kırıp döküyor. Bir kadın olarak bu durum beni fazlaca üzüyor aynı evin içinde anlaşamaz hale geldik. Kendisine nasıl yaklaşmam gerekiyor bilmiyorum artık. Eşime söyleyince hersey ona normal geliyor. Sen çok abartıyorsun tarzı söylemleri oluyor. Eşimle tartışmak kavga etmek beni çok üzüyor anlaşamıyoruz aynı evin içinde ne yapmam gerekiyor.

Eşimle kavga ediyoruz

Güzel ilerleyen bı evliliğim var bir yıldır evliyim çocuk sahibi olamya calisyoruz bazı sağlık problemlerinden ötürü olmuyordu tedavi gördüm. Eşimin ailesiyle ufak sorunlar yasyorum arkamdan konuşmalarıni duydum biraz mesafe aldım ve genelikle eşimle kaynanmin evine gidiyoruz sık olmaya başlayınca bu durumdan rahatsızlık duymaya ve gitmek istememeye başladım bunun için eşimle konustumda eskiye göre daha nadir gidiyoruz arkamdan konuştuklarını hissetmeme ragman oralı olmamaya çalışıyorum kendi aileme çok yakın oturyom ve bunu istemiyorum sık sık bana git gel yapıyorlar annem tek olduğu için paso bı yardıma gitme mecburtyetim oluyor . Ve ona yardıma gelen aileden kim olursa geldikleri gün beni de cahiryorlar bazen isteyerek coguda istemeyerek gidyorum ve sorun teşkil etmeye başladı benim ailemin yakın olup paso bı gündem konuları olmaları eşimle aram bozuluyor bir haftadir iki gundebir büyük kavgalar edyorumlz ve bugunki son kavgamizda çok kırıldım eşimin yakındığı kimsenin hizmetini yapma kendi başına birey olup cevap ver vb şeyler demesi artık ne yapmam gerekiyor nasıl davranmam gerekiyor bilmiyorum

Hamilelikte düşükler

7 yıllık evli evlendiğim ilk zamanlardan beri tedavi görüp önce ikizlere tüp bebekle hamile kalıp 6aylik iken hastalıklarından dolayı aldırmak zorunda kalmak 3ay önce uzun bir tedavi sonasi tekrar tüp bebekle hamile kalıp 5aylik iken düşük olması bir sonraki hamilelik döneminde hem çok zor hemde uzun bir tedavi görmem gerikiyor psikolojik olarak hemen başlamak istiyorum bir yanimda tekrar aynı zor yolları kaldıracak gücüm yok gibiİlk düşük sonrası psikolojik yardım almıştım ama şuan almıyorum ama içimde dolmayan boşluk kalbimde dinmeyen bir acıyla etrafımdaki herkese eşim dahil iyi ve toparlanmış gibi eski duzenime dönmüş gibi yapıyorum ama çok yorgun hissediyorum ve bu hissi nasıl atarım hiç bilmiyorum tekrar hamile kalıp soğuk kanlı nasıl olurum bilmiyorum tekrar hamile kalabilir miyim bilmiyorum kendime suçlayarak bir hayat sürüyorum sürekli beynimin bir tarafı sanki yanlış birşeyler yapıyor ve bir çocuk haketmiyormusum gibi kendimi sucluyorum etrafımdaki herkese herşeye iyi niyetli yaklaşmak için çırpınıp duruyorum ama ne yaparsam yapıyım herşey çok boş gibi ve evde gün boyu tek kalıp beynini iyen biriyim bununda asamiyorum sanki dışarı çıkınca insanların o acıyarak bakışları canımı daha çok yakıyor gibi sadece ileriki tedavim için herşeyin çok iyi olmasını istiyorum ama nasıl toparlanacagimi bilmiyorum

Kafamın içindeki sınırlardan nasıl kurtulurum?

Ananemden rahatsız oluyorum bizim eve geldiği zaman rahatsız oluyorum pozitifsem birden negatife geçiyorum enerjim ona gidiyor ister istemez o varken kendimi çok kafeste hissediyorum yanına gidince samimiyetini korumuyor sınırını bilmiyor evde istediğim gibi bir yerlere girip çıkamıyorum benim evime geldiğinde sanki benim evim değilde onun evi gibi davranıyor kendi yapmam gereken şeyleri yaptırmıyor markete gidicem çıkartmıyor kendim giderim sen ne istiyorsun marketten diyor evde istediğim yere gidemememin sebebi yanına gidersem yine samimiyetini fazla kaçıracak samimiyetini fazla kaçırdığı için istemeden tartışma çıkarıyorum ne yapmalıyım yani özgür hissetmek için nasıl davranmalıyım? Her hafta gördüğüm için çok baskı altında hissettiriyor. Görmediğim zamanlarda ise özgür hissediyorum bu sadece onunla ilişkimi değil herkesle ilişkimi bozuyorum yani belki negatifliğim yüzünden yanından gidince bile negatif davranıyorum insanlara ve hayatımı büyük ölçüde etkiliyor.

Ailem ile sorunlarım nasıl geçer

Sevmesemde sırf annemi memnun etmek için ne derse yapmaya çalışıyorum ama o her zaman tek bi hatama takılı kalıyor mesela evi temizlememi söylüyor yapıyorum ama sırf çöpleri dökmedim diye bana demediğini bırakmıyor benimle ne sorunu var anlayamiyorum ya da ben mi abartıyorum ben mi haksizim diyorum. Mesela ben anneme bi sorunundan bahsettiğim zaman kafamı karıştırma işleri yapmamak için bahane üretme diyor bazen ona sarıldığım zaman hava sıcak diyip izin vermiyor. Annemin bana sevgisinden asla şüphe etmedim beni sevdiğini ve güzel bi hayatım olsun diye çabaladığını biliyorum ama benim üzerime neden bu kadar fazla geldiğini anlayamıyorum. Ben bana dedigi 10 şeyden 9 unu yaptıysam bana neden kalan 1 şeyi yapmadığımı söylüyor ve bunda takılı kalıyor. Bu konuda ben mi abartıyorum ben mi haksizim ya da bana çok yüklenen kişi annem mi bilmiyorum.

Kendime zaman ayıramıyorum

dedemi yeni kaybettik bir anne rolünü almış gibiyim dayım boşandı onun kızına bakıyorum evin temizliği yemeği bana bakıyor çünkü annem abime yardım ediyor araba yıkamaya anneannemi ben düşünüyorum temizliğini bulaşığını dedem öldükten sonra 40 gün orda kaldım halam da öyle beni çağırıyor birlikte iş yapıyoruz bazen arkadaşlarıma ve kendime bile vakit ayıramıyorum dün ağladım ben çok ince düşünmeme rağmen haksızlık edildiğini düşünüyorum kulağımı deldirdim teyzem bana dedi ki ihtiyacım yokmuş ve niye deldirmişim bende genç bir kızım heveslendim ama büyüğüm diye birşey denmiyor

Aileme karşı bu öfkem neden?

Ailemle aynı evde yaşıyoruz ve onlarla iletişime geçmek, görüşmek istemiyorum. Bana güzel bir şey dediklerinde bile oradan uzaklaşmak, muhatap olmak istemiyorum. Çoğunlukla günlerim evde geçiyor ve evde olduğum süre zarfında sürekli evden kaçıp gitmek istiyorum. Sanki ev ve ailem beni boğuyor gibi hissediyorum. Onlardan ayrı kaldığımda kendimi daha mutlu, enerjik hissediyorum. Keşke ayrı bir evde onlardan uzak yaşasam diyorum, sağlıklı olduklarını bilmek bana yeticek gibi hissettiriyor. Hatta çoğu zaman sokakta yatsam ama eve girmesem düşüncesi aklımdan çok geçiyor, yapabilsem yaparım o raddedeyim. Ama onlara karşı bu hissimin olmasıda beni daha kötü hissettiriyor. Neden bu hissiyatta olduğumu, onlara karşı neden bu kadar tahammülümün olmadığını bi o kadar da öfkemin, sinirimin olduğunu bilmeyi ve çözümünü öğrenmeyi çok istiyorum.