Aile Kategorisi

Eşimin ilk evliliğinden olan oğluyla ilgili problemde ne yapmam gerekiyor?

Eşimin ilk evliliğinden bir oğlu var. Evime getirmesini istemiyorum artık. Onu dışarda görmesini istiyorum, bi de ilk evliliğindeki yaşadığı evde oturuyoruz ama ben artık orda oturmak istemiyorum, ilk evlendiğim zaman düşünemedim ama şimdi batıyor bana ev zaten ilk evliliğin ailesi yakınımızda oturuyormuş iki sokak ötede bende evlendikten sonra öğrendimordan uzaklaşmak istiyorum eşimde hep erteliyor. evi satıp başka bir şehre yerleşmek istiyorum ama gittiğimiz yaşadığımız yerden uzakta değil gene gidip çocuğunu görme imkanı var. hem iş yerine de daha yakın olacak. işe gidip gelmesi kolaylaşacak ama evi satma konusunda ailesi karışıyormuş. Ben küsüp annemlere geldiğimde bunu da öğrenmiş oldum. iyice soğudum eşimin ailesinden zaten her tatil olduğunda beni hep köyüne götürüyor. evlendiğimizden beri özel gün nedir bilmiyor. hep oğlunu özel günlerimize getirdi. o yüzden oğluyla görüşmesini dışarda yapmasını istiyorum gönlüm çok kırık bu konuda. Şu an kendi ailemin yanındayım iki aydır. Bir kızımız var onu iki aydır görmüyor.

Eşimin agresif olmasını nasıl değiştirebilirim?

Merhabalar. 7. 5 yıllık evliyim 4 aylık hamileyim. Sormak istediğim şey; eşimin en ufak şeylere bile sinirlenmesidir. En ufak olaylara gereksiz tepki vermesi beni de sinirlendiriyor. Önceden hamile değildim rahat rahat tepkimi gösterebiliyordum. Fakat su an hamile olduğum için tepkimi net olarak göstermiyorum. Çünkü devamının her zaman kavga ve tartışma olduğunun farkındayım. Olaylar karşısında hemen tepki gösterip küfür ediyor. Ve bu durum hep böyleydi. Yıllarca bunun mücadelesini verdim, hep konuştum ailesi konuştu ama huy ve alışkanlık haline geldiği için değişmiyor o böyle olunca ben daha çok sinirleniyorum ve bende susmuyorum bu sefer bana sinirlenmeye başlıyor, haksız yere davranış sergilediği ve haksız yere bu sefer bana çıkışınca ben asla susmuyorum böyle olunca olay iyice büyüyor. Şimdiye kadar bizim kavgalarımız hep böyle küçük başlıyor hep başlamasının sebebi onun pireyi deve yapması benim ise herseyi çok normal karşılamam bu yönden çok farklıyız ve bunun yetişme tarzı ile ilgili olduğunun da farkındayım. Her seferinde durumdan rahatsız olduğumu şikayetçi olduğumu, ilerde çocuğumuzun bu durumdan da rahatsız olacağını anlatsam da susuyor ama yapmaya devam ediyor 8. Yilimiza giricez ama bir türlü ne denediysem değişmedi. Tepkisiz kalarak tepkimi göstermeye çalışıyorum bu sefer ben kendimi tutamıyorum o da olmuyor . Çok pimpirikli , kargo yanlis gelse sinirleniyor, oda dağınıksa sinirleniyor, bir şey döküyor sinirleniyor , bir şey kırılıyor sinirleniyor küfür ediyor. Bizim bu problem dışında hiç bir sorunumuz yok , gözümün içine bakar bana yardımcı olur şefkat gösterir ama , bu sekilde tepkileri benimde belli olaylar karşısında takıntılı ve tedirgin olmama sebep oluyor, çünkü kavga etmek istemiyorum kavga etmeyi ve huzursuz ortamı sevmiyorum , uzayınca da benim tepkilerim de büyüyor bu sefer . çocuğum doğmadan ne çözüm bulacağımı şaşırdım. .destek aldırmak istedim kabul etmiyor zaten, tek çarem size sormak oldu. Desteğinize teşekkür ederim

Kötü anlarımızı unutabilir miyiz?

Şanssız mıydım yoksa şanslı olmak için çabalayamadım mı neden hep sustum duygularım neden bastırıldı neden buna izin verdim çocuktum çünkü savunmasızdım sevilmek istedim sadece ya da sevildiğimi hissetmek annemle hiçbir zaman anne kız olamadık hep aramızda duvarlar vardı kuzenlerimle bile benden daha çok eğlenirdi şakalaşırdı suratsız derdi hep bana bir kere güzel kızım dediğini hatırlamam hep korkardım ondan ya da çekinirdim kızar korkusuyla yapardım ya da yapamazdım her şeyi küçükken pazarda kaybolduğum için dayak yedim güzel yazı yazmam için de öyle büyüdüm liseye gittim hava atıyor dedi stajdan kazandığım parayla resim kursuna gittim boşa para harcıyor dedi kendi param dedim kızdı evlendim düğün günü takıdan sonra gelin odasında yere para düştü eşim almak istedi annem ona sana güvenmiyorum diye eşime parayı vermedi güvenmediğin bir adama kızını nasıl verdin diyemedim kızım doğdu lohusayken dikişli halde yerlere yatıp ağladım umurlarında olmadı yine ben özür dilerim ertesi gün dikişlerin var ağır kaldırma dedi yerlerdeyken neden umursamadın beni kendime aile kurdum odaklanmama izin vermedi yakın bir zamanda doğru düzgün bir koca bulamadın kendine dedi saygısızlık yapmadım hep onun istediği gibi yaşadım arayıp sormuyor oldum çok yoruldum babam daha iyiydi ona göre ama o da bunların olmasına izin verdi engel olmadı içimden anne baba demek gelmiyor benim artık gerçekten yanımda arkamda olduklarını bile hissedemiyorum istedikleri gibi bir evlat olamadım sanırım ben ne yaparsam yapayım yaranamadım

Ailemi sevmiyorum, onlardan sıkıldım

Ailem evde elektrik malzemeleri dolu ben uğraşıyorum diye bahane arıyor simdi de defol git diyor yeter artık ailemi sevmiyorum özelikle babamı yok ona yok buna bahane arayıp duruyor internet kapatılacak mis sözde bahane arayıp duruyor bu kadarda olmaz yani hayatımdan bıktım artık evimden defol diyor git nerde yaşarsan yasa al topla git diyor ben sıkıldım artık. Yok buna yok ona yok buna bahane edip duruyor.

bbbb

aileme karşı olan öfkemle ne yapmam gerekiyor?

Merhabalar. Ailemle yaşıyorum. Evimiz kalabalık ve psikolojik olarak rahatsız tanılı aile bireyleri ile yaşıyorum sınırlarımı çok ihlal ediyorlar Öfke patlaması yaşayıp pişman oluyorum Kendini çok acındırıyorlar Evde çok öfkeli iken iş yerinde çok sakinim İş yerinde kızmam gereken yerlerde de sesimi çıkarmıyorum. Hayattan keyif alamıyorum Çünkü aile kavramına çok önem veriyorum Başka şehirde yaşamaya çalıştım yapamadım ailemi özledim fakat geri geldiğimde pişman oldum tekrardan ailemle yaşadığım için İş yerinde bir şeye kızarsam aileme yansıtıyorum. Ne yapmam gerekiyor

sürekli eleştirilmek beni yoruyor.

kendimi bildim bileli etrafımdaki kişilerden sürekli eleştiri işitiyorum, Nasihat elbette dinlemek sorun değildi fakat yaptığım en ufak hareketler hayatımdan uzaklaştıramayacağım kişiler tarafından (Ailem gibi) eleştiriliyor. sanki hata yapmam için bir çift göz beni izliyor. oturduğum yerde dizimi sallamaya bile korkar oldum, hata yapmaktan korkuyorum her şey mükemmel olmak zorunda ama ben mükemmel değilim onlar da değil. en kötüsü de bu kişilerin eleştiriye katlanamaması bu yazdıklarımı dile getirmem mümkün olmuyor, bu kadar eleştirilmekten rahatsız olduğumu dile getirmeme, kusurlu olduklarını söylememe katlanamadıkları belli. bu insanların yanında rahat hissedememe kendim gibi davranamama sebep oluyor rahat olamadığım için insanlarla doğru düzgün iletişim kuramıyorum hemen hemen her şeyden kaçıyorum.

Sevgilim benimle ilgilenmiyor gibi hissediyorum

Ben bekarım hiç evlenemedim kız arkadaşım evlenmiş boşanmış ve iki çocuğu var ben onu seviyorum onunda beni sevdiğini biliyorum ama yeterli ilgi göremiyorum onun çocukları var ilgisi o tarafa kayıyor aktiviteleri var ilgisi o tarafa kalıyor bana yeterli ilgi kalmadığını düşünüyorum ve şöyle ben onunla arama girecek herşeye nokta koydum yani ona vakit ayırmak onunla ilgilenmek için ama o yaptığını düşünüyor aslında bana yetmiyor ben ise fazlasını istiyorum ama bu defa haksızlık edecek gibi düşündüğüm için susuyorum ve içime atıyorum arayıp dışarı çıkalım dediğimde çocuklarla ilgilenmem gerekiyor dediğinde çok sinir oluyorum evlilik düşünüyoruz ama işte yanımda olmasını istiyorum sürekli o güne kadar böyle gidecek gibi duruyor bırakmak istemiyorum ayrılmak istemiyorum onu seviyorum ama ilgisini daha fazla bana versin istiyorum ve çok kıskanıyorum resmen hayatımın merkezine aldım onu ama ben onun için neredeyim bilmiyorum ne yapmam gerektiği konusunda hiç bir fikrim yok

Aile bağımlılığımdan nasıl kurtulabilirim?

21 yaşımdayım aileme çok bağımlıyım onlarsız hiçbir şey yapamıyorum onlara bir şey olursa diye çok korkuyorum. 1 gün bile onlardan ayrı kalma düşüncesi çok korkunç geliyor bana . Kendimi yargılıyorum 21 yaşına geldin çocuk değilsin artık diyorum kendime ama bir yol bulamıyorum Gerçekten bu beni çok yoruyor ve üzüyor. Sürekli kafamda kuruyorum ve ağlıyorum. Bu durumdan nasıl kurtulabilirim yardım ederseniz gerçekten çok mutlu olurum?

Eşimde gördüğüm şeyler tam olarak nedir?

Eşimle üç aylık evliyiz. Eşim içine kapanık biri ama bana karşı güç gösterisinde bulunuyor. Gerçek olmayan şeyler söylüyor. Basit şeylerde bile aşırı tepkiler veriyor. Söylediğim hiçbir şeyi ciddiye almıyor. Değer algısı yok gibi davranıyor. Tutarsız ve dengesiz davranışlarda bulunduğu oluyor. Onunla bir gün iyi diğer gün kötüyüz. Bu sebepler bizi istemeden de olsa boşanma sürecine sürüklüyor. Birbirimizi severek evlendik. Neden böyle oldu hiç anlamıyorum. Çift terapisi almayı teklif ettiğimde sen hastasın, seni götürelim gibi karşılık veriyor. Beni sürekli baskılıyor.

Eşimle aynı evde yabancı gibiyiz

Eşimle 13 yıldır evliyim iki tanede çocuğumuz var kendisi çok iyi bir insan ve iyi bir babadır ama bana iyi bir eş midir bunu bilmiyorum eşim çok ilgisiz bana karşı bunu dile getirdiğimde sevgisini belli edemediğini söylüyor düzeleceğini söylüyor ama yine aynı biz oturup sohbet edemiyoruz mesela aynı saatte uyumaya gidemiyoruz ben uyurum sonra o istediği saatte gelir evde ortak hiçbir noktamız yok önceden bunları dert etmiyordum ama son zamanlarda artık bende bir kadın olduğumun farkına vardım normal ilişkimiz olsun istiyorum birbirimize yetmiyoruz artık bir konu olduğu zaman tartışma bile olmuyor ben konuşurum kendisi cevap bile vermeden dinler ve susar böyle evlilik olmaz eşimle vakit geçirmek benim hakkım ama bu evde sadece iki yabancı gibiyiz boşanmayı düşünüyorum arada ama bu sefer ailemin evine de dönmek istemiyorum eşim ve ben birbirimizi sevdiğimiz için mi yoksa beraber yaşamaya alıştığımız için mi ayrılamıyoruz kafam çok karışık