Aile Kategorisi

Eşime karşı nasıl bir yol izlemeliyim?

Merhaba. Benim eşim ailesi ve benim aramda kaldığı için 2 sene önce yurt dışına gitti ve şu an gelemiyor bazı kağıt işleri yüzünden. Ailesi sürekli beni eleştirir yüzüme karşı da arkamdan da beni pek sevmezler bende bundan rahatsız olduğumu her zaman dile getiririm “benimle ilgili konuşmayın konuşurlarsa da müsaade etme diye “ama malesef eşim bazen saka bazen kızarak konuştuklarını bana anlatır. Şu an yine böyle bir olay yaşadık rahatsız olduğumu söyledim eşim benimle konuşmuyor hem gurbette olması hem 2 küçük çocuğumuzun olması üstüne birde küsmesi beni çok yordu. Üzerine gidince kaçıyor benden konuşmak istemediğini soyluyor ne yapacağımı bilmiyorum artık. Onu cezalandırmak pişman etmek istiyorum ama ne yapacağımı nasıl bir yol izleyeceğimi bilemiyorum. Ve ayrıca eşime sorumluluk yüklediğim zaman benimle yine küsüyor. Araba ihtiyacım olduğunu ve araba almasını söylediğimde benimle haftalarca konuşmadı. Şu an aile apartmanındayım ve kira veya ev sahibi olarak çıkmak istediğimi belirtiyorum ev buluyorum eşime yine sorumluluk yüklediğim için yine küstü benimle 1 haftadır konuşmuyor. Nasıl bir yol izleyebilirim?

Uzlaşmaz Babayla Nasıl Birlikte Yaşanır?

Merhaba, ben 25 yaşında ve üniversiteyi bitirip aile evine dönen bir erkeğim. Yaklaşık bir senedir iş bulmak için sınavdan sınava, orada oraya dolanıp duruyorum. Anne, baba ve benim gibi iş bulmaya çalışan kardeşimle beraber yaşıyorum. Daha önce de kavga ederdik, ancak 6 ay önceki son kavgamızdan bu yana net bir çizgi çektim ve babamla olan iletişimi kopardım. Aynı evdeyiz ancak zorunlu olmadıkça ne konuşur ne de yüzüne bakarım. Peki neden bunu yaptım? Kavganın çıkış noktası basit. Bir olay sonrası benim ani ve yüksek perdeden savunmaya geçmemle başladı. Babamın kişiliğinden kaynaklı böyle bir savunma mekanizması geliştirdiğimi düşünüyorum. Devam edeyim. Babam bir kavga anında ağzına geleni söyler, asla sakince yaklaşmaz ve uzlaşmaz. Sonuncuda da yine böyle yapıp kişiliğime, hocalarıma, arkadaşlarıma, terbiyeme vs demediğini bırakmadı. Haftalar içinde pişman olup yanıma gelerek "şirinlik" yaparak barışmaya çalışsa da reddettim çünkü biliyorum ki bir sonraki olayda yine aynı tavırlar içinde beni geceleri uyutmayan sözler söyleyecek ve kıracak. Yine haftalar geçti. Üzüldüğünü görüyordum ve son bir kez yanına gidip neden bu şekilde iletişimi kestiğimi ve barışmak istemediğimi sakince ve dilim döndüğünce anlattım. İkimiz hakkında konuştum ama bu sefer sorunu çözmek için değil, neden kızdığımı, kendini yıpratmamasını istediğimi, barışmayacağımı ve araya zaman ve uzaklık girince bir nebze daha iyi olacağını söylemek için konuştum. -Hep ben böyle oturur konuşurdum. O sarılıp öpmeyle halletmeye çalışır. - Bu konuşmada hata yaptığını bildiğini söyledi, özür diledi. Değişmeyeceğini bildiğimi söyledim. Değişmek için önce yanlış yaptığına samimi şekilde inanmalı insan çünkü, ben böyle düşünüyorum. Onun özrü, bir sonraki kavgaya kadar yalnızca. Devam edeyim. O söz aldığında konuma kısa sürede ikimiz arasındaki olaydan çıkıp başka insanlarla olan olaylara/cümlelere gitti. Anlattı alakalı alakasız konuları/kişileri. Ben dinledim ama bir noktadan sonra özür dileyerek sözünü kestim. Bir süre sonra konuşmayı bitirip ayrıldım odadan. Bunları konuşmak için gelmemiştim çünkü. Bu son uzun konuşmamızın özetiydi. Benim babam, bir davranışa odaklanır ancak onun sebebine inmez. Örnek: "Sen, senin hiçbir akrabanı görmek istemiyorum!" dedin. Niye dedim? Orası babamı ilgilendirmiyor maalesef. O, bu lafı aldı ve her tartışmada kullanacak artık. Benim babam, yıllar önceki bir şeyi bir tartışma esnasında getirir önümüze koyar ama benim her şeyime küfür edildiğini unutmamı ister, barışalım der. Benim babam, yalnızca kendisini insan gibi görür. Onun öncelikleri/istekleri sizin de ilk önceliğiniz değilse, siz kötü olursunuz. Oysa değer vermiyor değildim isteklerine, bunu söyledim de ama hayır, sizin, onun bir parçası olarak hareket etmeniz gerekir. Diğer türlüsünü bilmez o. Benim babam, ölümle çok ilgilidir. Onun ölümünün ardından onu çok arayacağımızı, anlayacağımızı söyler başını sallayarak. Yaşarken bir şeyleri çözmek lügatinde yoktur. Belki sırma saçlı olmak istemektedir ancak benim için sırma saçlı olmanın bir anlamı yok. Uzatmak istemiyorum daha fazla. Babamla aramızdaki gerginlik bitmiyor. Onu gördüğümde geriliyorum, benimle konuşmaya çalıştığında tüylerim ürperiyor neredeyse. Ancak bu durum annemi ve kardeşimi ve elbette yine beni etkiliyor. Zaten stresli bir dönemdeyiz. Ne yapmak gerek? Kendimi korumak istiyorum. Şimdiden teşekkür ederim.

Annemi ikna edemiyorum ne yapmalıyım?

Merhabalar. Ben 18 yaşındayım annem ise 51. Annem çok tatlı çok iyi birisi onu çok seviyorum ama onu bazen anlayamıyorum. İstediğim çoğu şeyi büyük bir istek olmamasına rağmen asla izin vermiyor. Örneğin kulağıma piercing deldirmeği çok istiyorum fakat asla izin vermiyor. Ve sadece sol kulağıma bir tane normalde piercing meraklısı biri değilim. Bir çok istediğim de göbek adımı kimlikten sildirmek. Göbek adımı dedemle babaannem koymuş. Ancak biz kullanmıyoruz baba tarafını da sevmediğim için nerde tam ismimi gördüğümde ya da biri göbek adımla seslendiğinde çok sinir oluyorum. Herkes asıl ismim ile sesleniyor bu yüzden anneme göbek adımı sildirmek istediğimi söylediğimde “benim de göbek adım var, çok dalga geçtiler göbek adımla, benim zamanında aklıma sildirmek gelmedi, baban duysa kıyamet koparır” vb. cümleler kullanıyor ya da başkalarını örnek veriyor. Ona beni anlamasını istiyorum ama asla kendimi dinletemiyorum. Bu yüzden çoğu şeyi ondan gizli yapmak istiyorum çünkü izin vermiyor. Mesela kulağımda ki küpeleri ondan habersiz deldirmiştim. Deldirdikten bir iki saat öğrendi ve tabii ki çok kızdı hatta “beni köpek yerine koydun” dediğinde kendine öyle dediği için çok üzüldüm. Ve bende siniri hafiflesin diye gittim ona sevdiği tatlıdan aldım. Sinirlenmesi, bu konu hakkında konuşmamız yarım saat geçmedi ve üstünden 8 ay geçti. Bana kızacağını biliyorum ama kızması gelip geçici ben ise istediğim olduğu için mutlu oluyorum. Ama şimdi benden gizli yaparsan hakkımı haram ederim diyor. Çok üzülüyorum gerçekten. Ona kendimi bir şekilde anlatmaya çalışıyorum. İkimizin zamanı aynı olmadığını, düşüncelerimizin farklı olduğunu söylüyorum. Ama hep kendinden örnek veriyor. Hatta 14 yaşından beri psikolojimi bozduğu için burun estetiği olmak istiyorum ve ben bunu anneme nasıl söyleyeceğimi düşünüyorum. Vereceği tepkiyi çok iyi biliyorum. Ne istersem izin vermiyor ne yapacağım. Sırf bu yüzden yaşamak istemiyorum bazen. Kulağa saçma geliyor farkındayım ama insan bir kere geldiği bu dünyada istediğini yapamadığı ya da istediği gibi yaşayamadığı zaman yaşamanın ne anlamı kalıyor? Ne yapacağımı bilmiyorum daha kendimi nasıl ifade edeceğimi bilemiyorum. Şimdiden yardımınız için teşekkürler.

Eşimle aramızdaki mesafe için ne yapabilirim?

Eşimin cinsellikte sorunları var tedavi olmuyor video izliyor ne yapmalıyım. tedaviyi bir türlü kabul etmiyor hep bahanesi var ve ben de kendimde suç bulmaya başlıyorum neden beni istemiyor mu acaba diye ruhen bedenen artık ne yapacağımı bilmiyorum zor bir durum evet ama kendimi suçlamadan duramıyorum hata sanki ben de gibi biraz kendime bakım yapsam vs diye düşünüyorum ama kendisi de çok bakımsız ne yapmalıyım

Kayınvalidemi hiç sevmiyorum ne yapmalıyım?

Evlendiğimize 3. 5 yıl oldu. Kayınvalidem çok kötü bir insan. Kocam iyi bir eş. Biz Türkmenistan'da yaşıyoruz, iki tane kız çocuğum var. Ayrı bir eve geçmek istiyoruz, maddi sıkıntılardan dolayı çıkamıyoruz. Kaynım bir şeyini bulamadığı zaman hemen bana iftira atıyor. Birisiyle telefonda konuştuğum zaman hemen başında dikiliyor, "Kim o?" diye her şeyi bilmek istiyor. İnanın, kendi çocukları bile bunlara uğramıyor. Geldikleri zaman hemen kavga ediyorlar. Ona olan sinirimden çocuklarımı bile sakince sevemiyorum. Bazen onu anlamak istiyorum ama olmuyor. Çocuklarımın yediklerini onlara çok görüyor. Kendimi çok mutsuz hissediyorum. Niye benim kısmetime böyle kötü bir insan kayınvalidem oldu?Evden bir yere çıktığımda asla geri gelmek istemiyorum. Empati kurarak yaşamaya çalışıyorum ama çok zor. Çok ağlıyorum, sabrediyorum. Bu durum çocuklarımı da etkilemesinden çok korkuyorum. Biri 3, diğeri 1 yaşını dolduruyor. Kaynım kendi çocuklarına da hiç bakmamış. "Yarı aç, yarı tok uyuyorduk" diyor. Kocam, "Sabır et, yaşlı kadın, yaşlı adam bir gün ölürler, giderler" diyor. Bazen kendime, "Onları yok sayarak yaşamayı dene" diyorum ama bir evde böyle bir şey pek mümkün değil. Bazen kocamdan boşanmayı bile düşünüyorum. İlk kavgada, "Senin annen baban böyle insanlar" diye yüzüne vuruyorum. Sonra da çok üzülüyorum. Ben kendim ve çekirdek ailem için ne yapmalıyım?Şimdiden sağ olun. Cevaplarsanız mutlu olurum.

abc

Eşim tarafından manipülasyona uğruyorum

11 yıllık evliyim, eşim iyi birisi ama öfkelendiği anda herşeyi yakıp yıkıyor. hep idare ettim çocukluk yılları gençlik yılları hep zorluk içinde geçmiş ailesinden dolayı kendini kötü hissedeceği çok durumlar olmuş travmaları olmuş onun bu haline üzülüp hep sustum alttan aldım ama yıllar oldu çok değişmedi bu konuda ve kendime olan saygım kalmadı artık yoruldugumu hissediyorum ona nasıl davranmam gerekir cansel hayatımızda kötü eşim isteksiz ben 32 eşim 37 yanındayız

Küçüklüğe dair travmaların çözümü ne?

Çocukluğum çok kötü geçti zor bir çocukluk yasadım ama hatırlayamıyorum hislerimi kendimi ağlayamıyorum anne ve babamda hayatlarından çıkardılar beni ama sanki duygularımı kaybetmiş gibiyim neden anlamıyorum bana yardımcı olabilir misiniz kendimi hissiz ve duygusuz gibi hissediyorum konuşup kimseye anlatamıyorum önceden gözümün önüne gelirdi sürekli ağlardım ama şimdi ağlayamıyorum bilmiyorum anlatabiliyor muyum size ama karmaşık ne yapmalıyım çözüm ne olmalı yüzleşemiyorum da hatırlamak istediğimde başka şeyler geliyor aklıma

Sinirli bir insanım ne yapmam gerekiyor?

Sinirli bir insanım eşimde agresiftir genelde benimle fazla şakalaşmaz şakalaştığı zaman da bana göre şaka olmayan şeyler söylüyor haliyle bende sinirleniyorum eşim sevgisini hissettiremiyor bunu defalarca söylüyorum ama hep aynı kendi ailesinden de böyle görmüş bu durumu değiştirmeyi denedim ama başaramadım çocuklarıma yansıtmamayı deniyorum ama olmuyor hatta bazen kızıma bile en ufak bir şeyde sinirleniyorum ne yapmam gerekiyor nasıl bir yol izlemem lazım bana yardımcı olur musunuz ?

Aile baskısından nasıl kurtulabilirim?

Merhaba, Eşimin ailesiyle tanışmış olduğum günden beri problem yaşadım, istenilmedim. Eşimi sevdiğim halde ailesi ve benim arkamda kalmaması için bitirmek istedim. İlişkinin en başında ailesinin baskılarından etkilense de sonrasında doğru ve yanlış ayırt edebildi farkında ve yanımda durdu. Ailesi adına özürler diledi. Bu şekilde ilişkimiz devam etti. Evlilik sürecinde eşimi cezalandırarak maddi ve manevi olarak hiç bir destekte bulunmadılar. Yalnız bırakıp, dışlandı. ikimizde uzaklaşmak istedik. Tayinimizi uzak yerleri tercih ettik. Beni sorumlu tuttular sürekli suçlayıp küfürler beddualar laflar duydum. Yine de ailesidir ve eşimin de duruşundan dolayı sesimi çıkarmadım. Ta ki aileme laf edilene kadar artık dozu çok aşmışlardı. "Seni şimdi okutmaz mıyım" diyerek tehdit vari bir şekilde hocalara okutacağını suratıma söyledi. ayırmak zarar vermek istekleri anladığımda ne evime gelmelerini ne de gitmek istedim. Eşim saygı gösterdi. Her aksam sürekli arıyorlar eşim telefonlarını açmak istemiyor sessize alıyor defalarca aranıyoruz evde huzursuzluk havası abartısız 50 cevapsız çağrı sonrası önemli bir şey mi oldu düşüncesiyle açıyor. Annesi ilgi görmek istiyor göremeyince ben intihar etcem diyip suratına kapatıyor ağlamalar bağırmalar sürekli kaos. Anne baba abla kuzenleri hepsi eşime de "karı ağızlı , karı baldan tatlı , karı ağır bastı , öteki taraftan bize sıra gelmiyor " gibi cümleler söylüyorlar. Konu sürekli ben. Eşim sağlık problemi yaşadı, kimse geçmiş olsun dahi demedi üzüldü kırıldı bu durum sonrasın da daha da mesafe koydu herkese. Yaklaşık bir buçuk yıldır ailesinden kimseyle görüşmüyoruz. evimizde huzurlu mutluyuz. Telefonu açmamak yada görüşmemek de çözüm olmadığını söylüyorum. Bi kaç defa benim zorumla gitti konuşmak icin kendini ifade etmek istemiyor, kırıldığı yeri söylemiyorum geçiştiriyor, susuyor. Ben konuşmaya çalıştım asla anlayış gösterebilen insanlar değiller. Şuan benim hic bir diyalogum yok onlarla. Eşim icin üzülüyorum. Yakın zamanda ablası duygusal olayları manipüle ederek kendi aileni kurdun bize sırtını döndün diyerek adım atmaya çalıştı kendince hic bir şey olmamışçasına yapılanları yutamıyorum, yapılanlar inkar ediyorlar tahammül edemiyorum. Duygusal baskı yaparak yumuşatmaya çalışıyorlar ama çözüm yok. Olan ilişkimize oluyor bu ne kadar bu şekilde sürebilir, çaba göstermekten bende cok yoruldum. İster istemez tepki gösterdiğimde eşim kendisine haksızlık ettiğimi söylüyor. Gerçekten onunda çabası duruşu cok kıymetli ama bitmeyen huzursuzluğun içinde olmak istemiyorum. ne yapacağımı bilmiyorum yardımcı olursanız çok sevinirim

Kendimi nasıl daha iyi hissederim?

6 ay önce annemin beyninde büyük bir tümör tespit edildi ve alındı 4 aylık zor bir süreç geçirdikten sonra durumun tekrarladığını öğrendik ve annem acilen tekrar ameliyata alındı. Bu 6 aylık süreçte ben hayatımdan, özgürlüğümden ve türlü şeylerden fedakarlık ettim. İşe girmedim. Dışarı çıkmak için bile evde birilerinin kalmasına ihtiyacım var. Abim çalışıyor ve izin günlerinde anneme bakabiliyor. O evde olunca dışarı çıkabiliyorum. Ama kendisi evin kirasını faturalarını ödediği için benim evde yattığımı ve evde kaldığım için ev işlerini yemeği mecburen yapmam gerektiğini düşünüyor. Bu cümleleri bana kendimi çok değersiz hissettirdi. Kendimi değersiz hissediyorum. Erkek kardeşim ise izin günleri ve çalıştığı günlerin gecesi de dahil evde durmaz arkadaşları ile çıkar. Evde durmayı teklif dahi etmez. Anlayışsızlığı beni çok üzüyor. Annem ise her zaman onları düşünüyor. "Yemekleri hazır mı? Onlar yorgundur sen yap. Bugün abinin dışarı çıkma sırası. Kalk sen yap". Beni en çok yaralayan durumda bu sanırım. Eskiden çok pozitif, hayat enerjisi yüksek, etrafa neşe saçardım. Şimdi ise kimse bu halimi görmüyor. Günden güne mutsuz hissediyorum. Nasıl eski enerjimi kazanır ve daha iyi hissederim?