Aile Kategorisi

Annemle konuşurken ağlayasım geliyor

Öncelikle bunu en çok annemle konuşurken yaşıyorum beni azarlamasa bile surekli onunla konusurken aglayasim geliyor bi problemimi ona actigimda aglamadan anlatamiyorum kotu bir sey yapmamış olsam bile kendimi cok suçlu ve kotu hissediyorum diger insanlarla annem hakkinda konusmak bile istemiyorum zaman zaman beni eleştirdiği icin ona cok ofke duyuyorum ve bu tamamen istemsiz oluyor sonra bundan cok pisman oluyorum ama bu düşünceleri düşünmeden yapamıyorum

befoski

Babamla ilgili şüphelerim var

Merhaba olaya nasıl başlayayım bilmiyorum ama başlamam lazım çünkü artık hiç birşeye odaklanamıyorum düşünceler beynimde dolaşıp duruyor. Biz 3 çocuklu bir aileyiz ben ortanca çocuğum. Geçenlerde kurban bayramı dolayısıyla annemi ve küçük kardeşimi memlekete gönderdik. O gün annemleri otogara bıraktıktan sonra babam iş yerinde işim var diyerek evden çıktı saat 8 civarı. Eve o gün gece saat 2-3 gibi geldi . Bu kadar uzun sürmesini anlayamadım . Sonra sabah olduğunda bayram olduğu için erken kalkmıştık. Saat 8. 30 gibi babam kahvaltı hazırlıyordu . Annnemleride görüntülü aramıştık. Konuşmadan sonra telefonu kapattık ve ben üstte bir bildirim gördüm Naz isimli bir kadından gelmişti ve tam o sırada babam telefonu çekti ve kapatıp cebine attı . Sonrasında annem olmadığı için evi temizleyip toplama görevi bana kaldı,Annemle babamın odasını süpürüyordum ve komidinin üstünde bir fiş gördüm normalde incelemem ama nedense bakasım geldi fişte saat gece 11 de bir lokantanın ödemesi duruyordu tarihine baktım babamın iş yerine gidiyorum diye gittiği günün tarihi vardı benim içime bir kurt düştü tabii . İlk önce mesaj gelmesi sonra fiş görmek falan. Neyse dedim belki iş arkadaşıyla yemiştir. Sonra babamın halleride değişmeye başladı . Böyle telefonu ortada bırakmamalar falan. Annemlerle yine görüntülü konuşurken yanında oturuyordum ve telefona mesaj geldi babam hemen telefonu eline aldı mesajı ekrandan sildi ve telefonu ters çevirdi . Bayram günlerinde tatil olduğu içinde abim babam ben evdeyiz ve babam kalkıyo diyor işte ben gidiyorum soruyorum yani baba nereye fln normalde hep söyler bu sefer söylemdi işim var falan uydurdu ve gitti işe gidiyor desem olmaz çünkü işi sert bi iş olduğu için pantolon giymesi falan zorunlu ama gayet şort tişörtle gidiyordu. Yani içim gittikçe daha çok sıkışıyor daha çok daralıyorum gidip yüzüne konuşasım geliyor Naz kim diye ama yapamıyorum. Annemede anlatmayı düşünüyorum böyle böyle oluyor diye ama yapamıyorum yani çok zor durumdayım. Anlattıklarım bu kadarla sınırlıda değil . Bugün yemekte bile o kadından mesaj geldi mesajlar kısmında en üstte yani anlam veremiyorum nasıl yapar bunları yazarken bile ellerim titriyor bunu anneme nasıl yapar nasıl gönlü el veriyor yani anlamıyorum cidden 1-2 kere görsem hadi neyse ama 1 haftadır her gün görüyorum ve dayanamıyorum artık ya gidip yüzlerine konuşmam lazımdı ya da birine anlatamam lazımdı. Artık yüzüne bile bakasım gelmiyor bugün benimle konuşmaya çalıştı dedim ben sana sinirliyim konuşma benimle dedim böyle niye falan dedi cevap vermedim o da anlamıştır zaten gördüğümü . Bana acil bir yol göstermeniz lazım çünkü cidden patlıcam yani acil yardımınıza ihtiyacım var.

Annemi yapmak istediğim şeylere nasıl ikna edebilirim?

Annem çok dindar birisi ve çoğu şeyime karşı çıkar açık giyinmeme izin vermiyor piercing yapmama izin vermiyor yaz gelince kıyafet konusu baya problem olmaya başladı ondan gizli aldığım kıyafetleri giyemiyorum her evden çıktığımda kıyafetlerime bakıyor ve kıyafetler de asla açık değil ona göre açık üniversiteyi başka şehirde okumak istiyorum ama ona da izin vermiyor ne yapacağım bilmiyorum gizlice tragus deldim diye 3 gün boyunca konuşmadı benle bide benden izin alsaydın diyor sanki izin istediğim zaman izin verdin de başka çare bırakmadı şimdi de başka kulak piercingi delmek istiyorum konusunu açtım resmen bambaşka birine döndü ne korkun ne utanman var diyo hergün kavga etmekten bıktım artık ne yapacağım ya yardım edim lütfen

Eşim hiç bir şeyden tatmin olmuyor

Eşim evliliğin ilk gününden itibaren herşeye surat asan bir bayan. Benim ailemle ilgili hiç bir pozitif düşünceyi benimsemiyor, kendi ailesi ile ilgili de tabiri caizse tapmamı bekliyor. Anlamsız şeylere surat asan, sebebini benim anlamamı bekleyen, sürekli pahalı hediyeler bekleyip alamayacağı şeylerin hayalini kuran enerjimi sömüren bir karakter olmaya başladı. Ama iki erkek çocuğum olduğu için boşanmaya cesaret edemiyorum. Ne yapmalıyım

Bazen evden kaçmayı düşünüyorum baskı yüzünden

Merhaba öncelikle. Ben ailemden gerçekten bıktım. Sürekli bana karışıyorlar mesela bir elbise giymek istiyorum hayır diyorlar ya da dışarda arkadaşlarımla oturmak istiyorum olmaz diyorlar. Sürekli bu sebeplerden kavga ediyoruz. Üstüne birde annem hiçbir şeyden memnun olmuyor. Ben annemi memnun etmek için o kadar uğraştım ki anlatamam hiçbir şekilde memnun olmuyor bıktım gerçekten. Bazen evden kaçmayı bile düşünüyorum yani. Lütfen yardım eder misiniz? Birde eskiden sevdiğim bir çocuk vardı. Çocuk sevgili yaptı ve ben sürekli onu görüyorum her yerde karşıma çıkıyor karşıma çıkmasın hayatımdan çıksın istiyorum ama olmuyor. Karşıma çıktığı zaman aklıma geliyor hep ama onun sışında düşünmüyorum. Bir çocuk var sürekli bakışıyoruz ondan hoşlanmaya başladım ne yapmam lazım? Yardım edebilir misiniz lütfen?

Aile içi iletişimsizlik

Merhaba hocam 40 yaşındayım lisans mezunuyum 16 yıldır evliyim Eşim 41 yaşında lisans mezunu ev hanımı . 1 kız ve bir oğlumuz var. abartmış olmayayım ama evlendiğimizden beri hergün sürekli kavga ediyoruz. bir türlü çözüm bulamadım. Eşimde geçmiş takıntısı var sürekli geçmişte özellikle annesiyle yaşamış olduğu durumların etkisiyle kavgalarımız başlıyor. Akrabalarımla annemle yada babamla bir olay yaşasa 16 yıl olmuş tekrar gündeme getiriyor kavga ediyoruz. Annesi çocukken bağırmış vs kızmış onları unutmuyor sürekli kavga halindeyiz şimdi kızımız büyüdü bu sefer her gün onunla kavga ediyor . kendini bir türlü kontrol edemiyor cinnet boyutuna geliyor sürekli bağırıyor hiç susmuyor. Kendini hep haklı görüyor hiç suçunu kabul etmiyor. özür dilemiyor. komşularıyla iletişimi sıfır hiç arkadaşı yok annesiyle babasıyla görüşmüyor kardeşiyle görüşmüyor amcası halasıyla görüşmüyor benim akrabalarından nefret ediyor. İnsanlara tepeden bakıyor. Sürekli gergin ve mutsuz olumsuzluk dolu. birkaç kez psikolojik destek almasını istedim bir kabul ediyor geri vazgeçiyor benim Bir şeyim yok diyor vs Bu durumlar ışığında ne yapmam gerekiyor yardımlarınızı bekliyorum. çaresiz kaldık iletişim kuramıyorum çocuklar mağdur oluyor.

Kızım 26 aylık ihtiyaçlarını babasına yaptırmıyor

Kızım 26 aylık. Yaklaşık 4-5 aydır bana çok düşkün herşeyini benim yapmamı istiyor. Babasıyla sadece oyun oynuyor. Onun dışında sarılmak istemiyor. Öpmek istemiyor. Eşimle aramız gayet iyidir. Kızımın bu davranışlarına karşı denk geldikçe eşimle ilgili olumlamalar yapıyorum. Ama malesef değişen bir şey yok. Eşim de bu duruma artık üzülüyor. İlgili bir babadır ama kızım hiç ilgilenmesini istemiyor sadece oyun oynarken zaman geçiriyor babasıyla. Beni öptü bana sarıldı diye şikayet ediyor bana rahatsız oluyor bu durumdan. Babası bana sarıldığında engellemez kızmaz hemen yanımıza gelip ikimize de sarılır. Benim eşime göre daha sert ve kuralcı bir yapım var. Kızımla ilgili konularda genelde ben kural koyuyorum ya da yönlendiriyorum. Eşim de davranışlarımı destekler genelde ortak aynı tepki verriz. Bu durumun sebebi ne olabilir?

Bebeğim babasını neden istemiyor?

Merhabalar, kız bebeğim 14 aylık. Babasına asla gitmek istemiyor, babası sevmek istediğinde onu itiyor ağlıyor onda kalmak istemiyor. Babası ilgi gösteren onunla vakit geçiren bir baba neyden kaynaklı bu durum çözemiyoruz. Ayrıca biz çalışan anne baba olduğumuz, için bakıcımız var. Bakıcımıza ve onun eşine kızımız çok düşkün. Babasındansa bakıcımızın eşini daha çok gitmek istiyor. Bu duruma çok üzülüyoruz ne yapabiliriz kızımız neden bu şekilde davranıyor

Aile içinde bireysel kararlar verebilme yetisi nasıl kazanılır?

Evlilik sürecindeyim. Erkek arkadaşım ailemle tanıştı ve şimdi de beni ailesiyle tanışmak için davet ediyor; ancak bu buluşma uzak bir mesafede gerçekleşecek. Ailem, isteme olmadığı için sürekli şüphe içinde ve beni göndermeyebilirler. İsteme töreni, sevgilimin annesinin hastalığı nedeniyle yapılamadı. Aileler, görüntülü görüşme yoluyla birbirleriyle tanıştılar; ancak annem, hastalık durumuna inanmadığı için hâlâ tereddüt ediyor. Ayrıca, erkek arkadaşımın kardeşi de bu süreçte evleniyor. Bu durumda ne yapmalıyım? Doğru olan çekip gitmek mi? Bireysel kararlarımı aileme nasıl kabul ettirebilirim, çaresiz hissediyorum.

brilanca

Ailemle herhangi bir bağ hissedemiyorum

Aileme karşı güçlü herhangi bir duygu besleyemiyorum. Bunun neden olabileceği hakkında az çok fikirlerim ve kendimce mantıklı gerekçelerim - yetersiz ilgi, diğer çocuklara daha fazla ayrıcalık, yaşım gereğinden fazla sorumluluk - olsa da, kendimi çok suçlu hissediyorum. Şimdiye kadar hiçbir şeyimi, maddi olarak, eksik etmediler. Fakat dediğim gibi, onlara karşı bir şey hissedemiyorum. Onlardan ne kadar uzaksam o kadar mutlu ve rahat oluyorum, ve bu beni vefasız bir evlat gibi hissettiriyor. Ne yapmalıyım? Çok yoruldum.