Aile Kategorisi

Annem toksik bir insan mı?

Annem her yere benımle beraber gitmek istiyor bensiz hiç bir yere gitmez, erkek arkadaşımla buluştuğumda konuştuğumda sürekli laf söyler bana trip atar kavga ederiz bunu erkek kardeşime de yapar ama bana daha çok sıklıkla, dışarı çıktığımda tepki görürüm telefonla konuştuğumda aynı şekilde ve özel bi alanım olmaz annem konusunda ne yapabilirim nasıl bunu yenebilir hiç bilmiyorum psikolojik olarak çok etkileniyorum ne yapmam gerekiyor nasıl tepki vermem gerekiyor yardımcı olur musunuz?

Annem Narsist mi Yoksa Toksik mi?

biz 3 kız kardeşiz. ben ortancayım. aramızda büyük olanla 1, küçük olanla 5 yaş var. Annemin bazı davranışlarısürekli beddua ederbizi sevmesi için dediklerinin hepsine uymalıyız, hayalindeki çocuk olmalıyızsürekli ev işi yapararkadaşlarımızı bizden kıskanırinanılmaz fazla küfürlüdürbazen çok neşelidir ama çok kısa sürersürekli bize yaptığı fedakârlıkları anlatır ve karşılık beklediğini söylerbirşey anlattığında o konuda haksız olduğunu söylersek çok kızar küser ve bunu asla kabul etmezeskiden beri babamla arasını bizim(çocukları) yapmamızı sağlarailece otururken birden babama derki çocuklar senden şikayetçidir çocuklar diyorki babam bizi sevmiyor, ilgisizdir(biz hiçbir zaman öyle birşey söylemedik o hep bize sordu baban ilgisiz demi? ayrılsak kimle gidersin? ben sizin için daha çok çabalıyorum. hep bunları sordu bizde her sorduğunda annemi seçerdik. 18 yaşımdayım şuan cevabım aynı değil) babamda sessizce oturmaya devam ederdi. hâlâda öylekomşulara akrabalara hep hatalarımızı büyük küfürlerle alaycı bir şekilde dalga geçerek anlatıronun için asla bir özelimiz olamazannemden habersiz banyoya bile giremeyiz. o hiçbir zaman bana sorun demedi ama biz(çoçuklar) nedense sorma, izin alma ihtiyacı duyuyoruzteyzeme çok büyük ayıp etti ama teyzem yine onunla konuşuyor. anneme sordum dedimki teyzem sana küsmedi mi? oda dediki teyzen benden vazgeçemezbu liste daha uzar ama bu kadar yeterlidir inşallah. bu yazdıklarım sebebiyle annemin narsist olmasından şüpheleniyorum. son zamanlarda artık onun sözlerini duymaya katlanamıyorum. çok ağlayasım var ama bir türlü gözyaşım akmıyor. eğer narsistse nasıl korunabilirim? eğer narsist değilse bu davranışların sebebi ne? ben mi abartıyorum bu normal bir annemi yoksa?

Anne kızından nefret eder mi?

Eşim yıllarca bizden uzak yerlerde çalıştı hiç sorumluluklarını bilmedi, bende iki çocukla mücadele etmek zorunda kaldım. Aile apartmanında istemediğim kişiler içinde oturuyorum kızım ise tavır huy karakter bakımından sevmediğim halasına benziyor sürekli bana inat yapıyormuş gibi hissi var ve dediğim herşey bir kulağından girip ötekinden çıkıyor ve her yaptığı neredeyse gözüme batıyor bu durumdan çok sıkıldım ve üzülüyorum ben böyle bir anne değilim desemde kalıbımın dışına bir türlü psikolojik etkenlerden dolayı çıkamıyorum gibi hissediyorum . Ben aşırı yorulduğum yalnızlık hissiyatından dolayı mı böyle hissediyorum yoksa ben gerçekten kötü bir anne mi olma yolunda ilerliyorum. Günlerdir cevabı alamadığım kendime sürekli sorduğum bir soru? Kızımla eskisi gibi olmak istiyorum çünkü her defasında bana sen beni sevmiyorsun demesinden daha acı bir şey yok.

Terk edilme korkum çocukluğumdan mı geliyor?

Ben küçükken annemle kavga ederdik annem demişti ki seni bırakır giderim demişti babamın annesi seni istemişti verseydim öyle laflar ederdi ben üzülürdüm sonra özür dilerdim ve gitmezdi benim psikolojimi nasıl etkiledi bilmek isterdim acaba şuan da biri beni bırakır mı korkusu varmı gibi bilemiyorum annem ölüyüm de kurtul dediği zaman anne bırakma beni onlara diyorum küçük bir çocuk gibi nedeni bilimiyorum sizce

Sevgisiz kalmak

Ben on yıl sonra doğdum benim gelmemi çok bekliyorlarmış gibi görülmüşler ama gerçek anlamda beni seven birileri çok azmış sevecek olanlar rahmetli olmuş seven kişiler ölene kadar sevmişler özellikle babamın beni sevmesini istemiştim iki tarafta sevmedi beni şuan yetişkinim bir şeyler dolmadı içimde yakın ya da uzak olmak önemli değildi gönüllerinde uzattım küçükken olsun annemin akrabalarına giderdik ama beni bir türlü sevmezlerdi candan belki de ben onları yakın gördüm ama onlar babamın kızı gördü babamın ailesi de annemin kızı birilerinin yeğeni çocuğu ya da torunum olmak gerekirken hiç bir şey olamadım ileride biri beni sevse o sevgiyi öğrenebilir miyim?

Bana değer vermeyen insanlara nasıl davranmalıyım?

Verdiğim değeri sevgiyi geri alamıyorum herkese koşuyorum iyilik yapıyorum 1 yanlış hareketimde beni kötü ilan ediyorlar. kardeşimle küstük ve bi abla olarak ilk kez ben o gelsin gönlümü alsın istiyorum. Çünkü bu yaşıma kadar hep herkese ben koştum kimse benim gönlümü almadı ama böylede üzülüyorum çünkü onun umurunda değil ama ben her küs durdum gün acı çekiyorum ne yapmam lazım yardımcı olur musunuz?

Hamileyim ve eşim aile terapisine yanaşmıyor

Merhabalar. Benim 8 yıllık bir evliliğim var. Şu anda da 2 aylık hamileyim. Fakat eşimle kavgalarımız, bu süreçte beni anlamadığını düşünüyorum. Hormonların değişmesinden kaynaklı daha hassas ve alıngan (normalde de alınganlık var) olabiliyorum. Kayinvalidemlere ve annemlere hamileligimin başından itibaren belli bir ay olana kadar kimseye söylememeleri noktasında ricada bulundum. Annem tamam dedi. Fakat iki haftadır kayinvalidem her seferinde artık dayinlara soyleyelim ayıp olacak gibi söylemlerde bulunuyor. Bende sinirlendim ve söylememesi gerektiğini söyledim. Ama buna rağmen sık sık söyleyeyim mi diyip duruyor. Eşim de bu noktada tamam söylemeyelim dedi. Ama ben en son sinirledim ve yeter artık istemiyorum diye eşime tepki gösterdim defalarca annene söylememe rağmen halâ diretiyor kardeşine gelse alsa diretemez dedim. İpler koptu. Yeter benim ailemi eleştirme sorgulama fikrini söyledin uzatma artık diye bana bağırmaya başladı. Benim konuyu uzattığımı ve onların anne baba olduğu için söyleyebileceklerini bağırarak söylüyor ve büyük bir kavga ettik. O bana bağırdığı için bende yüksek sesle bağırmaya başladım ve ipler koptu. En ufak bir şeyde; bana sen ailene tek kelime ettirmiyorsun benimkileri eleştirip duruyorsun diyor, sanki bir tek sen hamilesin gibi ithamlarda bulunuyor ve genelde bizim problemlerimiz hep böyle basit konulardan çıkıyor ve gereksiz yere uzuyor bende tamam diyip geçemiyorum susamıyorum. Aile terapisi almak istedim Eşim yanaşmıyor ne yapmam gerekiyor , bu durum hamileligimi de etkilenmesin istiyorum. Teşekkür ederim

Obsesif miyim?

Daha iyi anlaşırım diye mi net sarih açıklamalar yapıyorum acaba? Karşıdaki benim gibi detaylı düşünmüyor bile ben neden hiçbir şüphe yaşamasin karşıda ki diye en net açıklamayı yapıyorum yapamadığımı düşününce tekrar bi mesaj hazırlıyorum yazmak için gönderiyorum da oysa ki karşıdan iyi bi tepki alıyorum biraz tırnak yeme konusunda da böyleyim mesela üstüme gelindiğinde sinirlarim aşıldığında stresli oluyorum ve tırnaklarımı yiyorum hemen elim. agzima gidiyor bazen bakıyorum mesela tırnağımın şeklinin tan yuvarlak. olmasi için de yiyebiliyorum yani orada bile düzgünsuzluge gelemiyorum nasıl halledicem yuvarlak şeklini bozacak ufacık bi köşe varsa hemen düzeltiyorum ordan Babam sürekli güç gösterisi mi anlamadım sınır koyacaksa hoşlanmadığı birsey varsa seni döverim gibi ses yükselterek vs korkutarak kendinden soğutuyor uzaklaştırıyor sadece bunu da kaldıramıyorum düzgün konuşmuyor hem kötü hem kırıcı hem aşağılayıcı hemde manipuleci oluyor üzülüyorum sinirleniyorum insanların umursuz oluşuna alışamadım kapali kapı mesela açık bırakıp gidiyor ya nasıl düşünerek kendime eziyet etmekten kurtulurum

Ailemin verdiği huzursuzluğu nasıl aşarım?

Annemin benden çok fazla beklentisi var. Evliyim ve çok yoğunum bana soğuk davranıyor ve bu durum beni çok huzursuz hissettiriyor. Gerçekten çok bunaldım. Zaten hiç bir zaman tam olarak anne kız ilişkisi yaşadığımızı düşünmüyorum. Diğer kardeşlerime karşı çok sevecen iken bana karşı öyle değil. Sürekli maddi destek beklenti içinde fakat biz düğünü bile aile desteği olmadan yaptık benimde içimden gelmiyor zaten . Düğün hazırlıklarında beni o kadar yalnız bıraktı ki . Tuttuğumuz evi bile tek başıma temizledim, yerleştirdim. Ailem karşı çok soğumuş hissediyorum. Ne yapmam gerekiyor.

Çocukluğumda ve ergenliğimde gördüğüm sevgisizliği unutamıyorum

24 yaşında 2 çocuk annesiyim çocukluğum ve ergenliğimde aşırı sevgisiz ilgisiz büyüdüğüm için ve kendimi ifade edemediğim için en ufak tartışmalarda istemsizce ağlıyorum. Çocuklarıma karşı çok hassas olmama rağmen bazen ses tonumu onlara yükseltebiliyorum ve bunun için kendimi çok suçlu hissediyorum ne yaparsam yapayım geçmişi unutamıyorum ve annemi babamı affedemiyorum 8 kardeşiz bu arada ben tek değil hepimiz böyleyiz bu durumla nasıl başa çıkabilirim her konuda geçmişe gitmeden o anki duygu düşüncelerime göre hareket etmek istiyorum annem babam bilinçli insanlar değildi onlarda sevgisiz ilgisiz büyüdüler ama bu bir bahane göre değil bana göre