Kaygı Kategorisi

Kaybolma korkusunu nasıl yenerim?

Merhaba Betül hanım dün yazamamıştım sorumu bende şöyle oluyor ben yanımda biri varken dışarı cikabiliyorum ama tek çıkmak isteyince sanki eve geri dönemem yolu unuturum evi bulamam evi tanıyamam gibi düşünceler geliyor sanki ortada kalacakmışım gibi nerde olduğumu bilemicekmisim gibi oluyor bildiğim yolları bilmiyormusum gibi oluyor çok saçma düşünceler ama içinden çıkamıyorum bunları nasıl geçirebilirim önceden çok rahat çıkar gelirdim şimdi bir arkadaşım dışarı çağırsa geri gelemem korkusuna çıkamıyorum bir düşünce yüzünden bu hale gelmek beni çok üzüyor ne kadar o bir düşünce diyip kendimi rahatlatmaya çalışsam da olmuyor yine evden çıkamıyorum gelemem buraya diye tatile gidicem 2 gün sonra artık rahat etmek istiyorum ama ya orda da böyle olursam etrafı tanıyamazsam nerde olduğumu bilemezsem gibi düşünceler geliyor tatilde bile rahat edemicem galiba nasıl geçirebilirim yardımcı olur musunuz

Ailemle hiç anlaşamıyorum

Ailemle sürekli tartışıp kavga ediyoruz ve her seferinde konuyu evliliğe getiriyorlar. ‘Sen evlenince böyle rahat olamayacaksın el oğlu seni böyle rahat bırakmaz sen çok çekeceksin ama Bir daha bu kapıya gelme’ her seferinde küfür ve beddua ediyorlar. Ve evden ayrılmayı düşünüyorum. Ayrı bir eve çıkmayı düşünüyorum. Ailem erkek arkadaşını istemiyor. Annem erkek arkadaşımı kızımın peşini bırak diye aradı oda benim onun peşinden koştuğum yok ama sen beni sürekli arayıp rahatsız edemezsin tarzında şeyler dedi. Sonra erkek arkadaşım anneme küfür etti . Annemde bana böyle küfür eden ilerde sana neler yapmaz dedi yol yakından dön diyor ama bu çocukla ben 4 senedir çıkıyorum. Benim bu konuda ne yapmam gerekiyor. Ailemi de çok seviyorum biliyorum benim kötülüğümü istemezler ama çocuğu çok seviyorum ondan vazgeçmek istemiyorum o benim her boşluğumda yanımdaydı her şeyimde bana yardımcı oluyor ne istesem alıyor yapıyor. Ama ailemi de çocuğu da kaybetmek istemiyorum. Düşünmekten kafayı yiyorum artık geceleri uyuyamıyorum. Sürekli dalgınım gülecek halim yok sürekli ağlamak istiyorum ben ne yapacağım diye. Ama onunla bir yandan güzel bir hayat düşünüyorum ama bir yandan da sonumuz olmayacak gibi yani Her şey bir anı olarak kalacak gibi Benim bu durumda ne yapmam gerekiyor. Bir büyüğüm olarak size danışıyorum lütfen bana yardımcı olun

Buseee

Kaygılarımı nasıl azaltabilirim?

Sürekli kaygı halinetim, yolda yürürken bile acaba başıma bir iş gelir mi diye düşünmeden edemiyorum. Evden çıkarken her şeyi 92 kere tekrar tekrar kontrol ediyorum ama yine de yeterli olmuyor. Otobüs durağından geri çıkıp eve gidip ve ütüyü masayı lambayı mutak aletlerini (tost, airfry, fırın vs) kontrol ediyorum. Bugün etmeyeceğim desem bile kendime hakim olamıyorum ve ediyorum. Sizce nasıl bir yol izlemem gerekiyor da etmeden durabilirim?

Kendimi hissiz hissediyorum yani genel olarak bir his duygum boşlukta gibiyim buna bir çözüm var mı?

Kendimi o kadar hissiz hissediyorum ki anlatamam hiç bir şeye karşı duygum yok boşluktayım. nedenini bilmiyorum ama boşluktayım. buna çare ne olabilir onuda bilmiyorum gerçekten yoruldum. ne yapacağımla alakalıda bir fikrim yok. bu konuda ailemin ne düşündüğü veya diğer insanların ne düşündüğünü umursamayacak kadar da boşluktayım. eskisi gibi hiçbirşeyden de zevk alamıyorum. çözümü ne olur onu bile bilmiyorum. sadece yorgunum ve kırgınım.

Biri beni aşağıladığı zaman nasıl bir cevap vermem gerekiyor

Sevgilim bazen çok hakaret ediyor ve ben rahatsız oluyorum. onu terslemek istiyorum ona lafım batsın istiyorum ne yapmam gerek. O an sakin kalıp ona ne demeliyim? Yani rahatsız olduğumu nasıl dile getirmeliyim? Onun bana iyi davranmasını istiyorum bunu nasıl sağlayabilirim? Onun beni sevdiğini nasıl anlayabilirim? Sevgisini göstermesini için ne yapmalıyım? Onu kendime nasıl ısındırabilirim? Ne yapmam gerekiyor bu durumda? Lütfen yardım edin

Buseee

Agorafobi nasıl yenilir ?

Merhaba uzun zamandır hislerimi anlamaya çalışıyorum. Araştirmalarım doğrultusunda hissettiklerimle birebir uyuşan agorafobi belirtilerine sahibim. Galiba agorafobili bir hastayim. Evden tek başıma dışarı çıkamiyorum. Mecbur çıkmam gerektiğinde bile hemen eve dönmek istiyorum. Dışarda kalbim hızla atiyor. Bacaklarim titriyor. İçimi bir korku sarıyor ve terliyorum. Herkes gibi rahat olamiyorum disarda. Uzun zamandir böyle hissediyorum. Dışaridayken Yanımda aile üyelerimden biri varken kendimi azda olsa iyi hissediyorum. Ama tek çikamiyorum dişari. Günlük yaşantim o kadar kötü ki. Evden dışari çikamaz hale geldim. Ne yapmaliyim? Bu konuda önerilerinizi bekliyorum.

pln

Tükenmişlik hissi yaşıyorum

Merhaba ben uzun zamandır donma modunda yaşıyorum hayatı. Son 1 senedir kimseyle anı biriktirmiyorum sadece evdeyim. 30 yaşındayım ama son 2 senede ruhsal olarak baya yaşlandım. Depresif mutsuz hayattan kopuk yaşıyorum. Çok sevdiğim insanlar son 2 senede hayatımdan gittiler. İşim yok arkadaşım kalmadı. Çok yalnızım. Yeni insanlar tanıma isteğim kalmadı. İş başvurularında olumsuz dönüşler alıyorum. Bir ilişkim vardı ben kıyafetlerimden ödün vermiştim. O da benim eski ilişkimle alakalı birlikteliğimi ona dürüstçe başından anlatmıştım kabul etti. Böylece devam ettik. O da meğerse eski ilişkisini unutamamıştı mesajlar yakaladım başa sabitli şekilde duruyordu. Telefonu alıp gösterdim ağladım üzüldüm o da üzüldü kendine yakıştıramadı. Ben bunları unutmaya hazırım ama çaba olacaksa dedim o da unuttuğunu bunun bir alışkanlık olduğunu onun tamamen bittiğini çabalayacağını söyledi ben de ona güvenmek istedim. Sürekli bir hatalarla geldi fotoğrafları silmeden geldi bir anlamı yok dedi tekrar tekrar ona güvendim. Meğerse terapi almış kendini bulma sürecindeymiş. Ama konu kendi sınırları olunca kılıfına uyduruyor konu ben olunca yalan söylüyor gizliyor saklıyor. Sevdiğini söylüyordu. En son eski ilişkisine dair notlar videolar telefonunda hala duruyordu. Bir başka kız arkadaşıyla mesajlaşıp bunları siliyordu bunu da yakaladım. Sonra kendini benim de kız arkadaş konusunda beklentilerim karşılanmadı sen çok karışıyorsun dedi. Eski ilişkimden sürekli bir şeyler buluyorsun evlendikten sonrada ortaya çıksa o zamanda mı tepki göstereceksin telefonu sana vermeye korkuyorum artık dedi ve benden ağlayarak inşallah bu karardan pişman olmayız diyerek ayrıldı. Şöyle bir düşündüm kendime dedim ki sen bunca şeye rağmen kaldın fedakarlık yaptın o ise yine kendi istediklerini beklentim karşılanmadığı durumlar vardı diyerek kullandı ya da ben öyle anladım kim haklı kim haksız bilmiyordum. Çok üzüldüm ama hiç dönmedim. Aradan 1 buçuk sene geçti. Sadece profiline baktım yanlışlıkla bildirim gitmiş ona sonra platformundan şarkılar paylaşmaya başladı bende çok sevdiğimi ama geri dönmeyeceğime dair şarkılar paylaştım kendi kıyafetlerime dönmüştüm. Bu süreçte çok yakın arkadaşım dediğim insan da bana arkasını döndü. Çünkü ben bu konudan başka bir şey konuşamaz olmjştum. İnsan aşkı tadınca üstelik böyle imkansıza yakın bir şeyi hala sevince artık eski halinden uzaklaşmak zorunda kalıyormuş. Ben neydim kimdim. İnsanlara neden adım atardım. Seçeneklerim vardı hayatta bunu severim şunu sevmem derdim. Şimdi zorunlu mecburen yaşıyor gibiyim. O ise böyle şarkılar paylaşıp hayata devam ediyor. Aldığı terapi onu sadece insanlara karşı daha ne kadar manipüle edebilir pozisyona getirmiş. Eski ilişkisinde de kıza kendini başta olduğu gibi göstermeyip sonradan kıyafetlerine karışmış. O kişi de kabul etmemiş. Ben de 2 sene öncesinde aldatılmıştım mutlu güzel bir ilişki hayal ettim onunla o yüzden kıyafetlerimden ödün verdim ama hayat beni bambaşka yollara götürdü. Şu an bir hayatım yok gibi. İçimde hep bunları döndürüp duruyorum. Yalnız kalacağım yalnız öleceğim korkusu yaşıyorum. Sürekli kaygılı pozisyondayım. Bazen sen ne yaşadın ki insanlar neler atlatıyor üstelik bu olay 1 buçuk sene öncesindeydi. Ama böyle şarkı süreçleri olduğu için yeniden mi tetiklendim bilmiyorum atlatamıyorum. Her gün profilindeydim gerçi 1 buçuk senedir. Kendime çok üzülüyorum. Şimdi hayatıma bir şekilde devam etsem bu seferde istemediğim ama yalnız kalmayayım diye etrafımda saçma sapan insanlarla arkadaşlık edersem sırf yalnız olmamak uğruna saçma insanlarla sohbetler içinde olursam. Hiç bana uymayan insanlarla vakit geçirirsem diye korkuyorum. Lütfen bana yardımcı olun hiç kimsem kalmadı

Düşünmekten kurtulamıyorum

Gelecekte (9 ay sonra) gerçekleşmesinden korktuğum bir şey var. Kontrolü benim elimde değil, bazı olasılıklar peş peşe gerçekleşirse olacak bir şey. Kontrol edemediğim bir şey ve ben deli gibi düşünüp kendimi korkutuyorum. Bütün olasılıkları hesaplıyorum, gözümde senaryolar kuruyorum, hatta bu kadar kafamda kurduğum için gerçek olursa diye ayrı korkuyorum. Kontrol edemediğim şeyleri düşünmeyi bırakamıyorum, günlük hayatımı durdurup oturup bir köşede bu konuyu düşünürken buluyorum kendimi. Ve belki de çok düşük olan ihtimalleri ben gözümde inanılmaz büyütüyorum, bana şuan gerçekten çok büyük ihtimallermiş gibi geliyor, gerçekçi bakamıyorum korkarken. Bu olayın olmayacağına da kendimi ikna edemiyorum çok sıkıştım. Biri bana bunun olmayacağının garantisini verse rahatlarım sanki ancak ama bu da mümkün değil. Zihnimi sakinleştirmenin ve bu korkuyu yenmenin bir yolu var mı?

Merhaba sağlıkla ilgili anksiyetemizi nasıl bastırabiliriz?

sürekli sağlığımla ilgili bisey olacak gibi düşünüp kaygılanmak, rahatsız hissetmek ve bu konuya takıntılı olmaktan nasıl kurtuluruz gözümle ilgili bisey yaşamıştım ve bu beni her gün düşünmeye teşvik ediyor bu düşüncelerden kurtulmak istiyorum. sürekli araştırıyorum ve bu artık takıntı haline geldi sağlık takıntısı nasıl yenilir? yardımcı olabilir misiniz lütfen artık kurtulmak isyorum şimdiden çok teşekkür ederim. cevaplarınızı bekliyor olacakğğım ve

Düşüncelerimden nasıl kurtulurum?

Merhabalar 20 yaşındayım birkaç kez sordum ama son kez tekrar sormak istiyorum içimi rahatlatamadım özür dilerim benim aklıma 1 aydır evden çıkınca sanki eve gelemem geldiğimde evi tanıyamam gibi düşünceler geliyor ve beni çok etkiliyor içinden çıkamıyorum ve şimdide buna artı olarak tatile gidicez ya ben orda nerde olduğumu bilemezsem yada başka yere gidersem fark etmezsem dışarı çıkınca kötü olursam gibi düşünceler geliyor ailemi taniyamazsam gibi ailemle bile dışarı çıkınca sürekli onlara bakıyorum tanıyor muyum diye tek başıma markete gitmeyi düşünüyorum ama sürekli beynim gidip geldiğimde tanıyamazsın başka yere gidersin fark etmezsin diye düşünce üretiyor sanki nerde olduğumu ayırt edemiyorum gibi oluyor bunları düşündükçe. 1 ay önce çok güzel bir hayatım vardı eskisi gibi olmak istiyorum tek başıma çıkıp geri geliyordum şimdi ufacık bir düşünce beni etkiledi ve içinden çıkamıyorum ve böyle düşündüğüm içinde şizofren olmaktan korkuyorum zaten hepsi bu hastalığı öğrendikten sonra oldu lütfen yardımcı olur musunuz böyle düşündüğüm için delirdiğimi düşünüyorum çünkü sürekli ailemi tanıyamazsam ya nerde olduğumu bilemezsem tek çıkınca eve gelemezsem gelince de geldim mi diye düşünmekten bıktım beynim olmucak şeyleri düşündürüyor bana şuan korkuma markete bile gidemiyorum yok geri gelmem geldiğimde tanıyamam ben hep buraya mı gelirdim diye biliyorum çok saçma ama içinden çıkamadım ve son kez size sormak istedim bunlar geçer mi ben eskisi gibi olabilir miyim lütfen herkes çok mutlu ben bunlarla uğraşıyorum bunu düşündükçe daha da kötü oluyorum yardımcı olur musunuz lütfen bana nasıl geçer bunlar üstüne mi gitmeliyim dışarı mı çıkmalıyım ne yapmalıyım bilmiyorum