Kaygı Kategorisi

Bugün kendimi çok garip hissediyorum. Stresli, korku gibi. Bununla nasıl başa çıkacağım?

bugun cok huzursuzum sebebi ne bilmiyorum ama yarin sanki cok kotu bir gun olacakmis gibi hissediyorum icimde cok kotu bir huzursuzluk var sanki her sey cok kotu olacak gidecek gibi hissediyorum. aksamdan basladi huzursuz olmam. ve bu bazenleri oluyor. sebebini bilmedigim halde ayni seyleri yasiyorum bundan nasil kurtulacagim, bazenleri sabah oglen aksam farketmezsizin oluyor. en fazla aksam oluyor. ne yapacagim? sebebi ne?

Çok stresliyim çok düşünüyorum

çok stresliyim çok düşünüyorum zaten kalp sorunlarım var hızlı atıyor daha fazka panik oluyorum işe giricem başarılı olacak mıyım eski sevgilimi sevmiyorum takıntılıyım bana geri dönücek mi evlencekmiyiz annem yaşlanıyor babam vefat etti annem ölse ki allah korusun ben tek başıma hem kendime hem kardeşime bakamam ve daha nice düşünce ve kaygı kafayı yiyorum yemek bile yiyemiyorum o haldeyim bıktım gerçekten

bu durumla baş edebilmek için ne yapmalıyım?

merhaba uzun süredir okb le savaşıyorum ilaçlarda kullandım fakat son 2 aydır çok tetiklenme yaşadım sürekli istemediğim düşünceler ve imgelere maruz kalıyorum en basiti erkek arkadaşıma karşı suçluluk hissediyorum sokakta bir erkeğin dış görünüşü beğendim ama bunu düşündüm diye ağlardır aldattığımı sandım halbuki normal bir şey olduğunu bilmeme rağmen bunu kendime açıklayamıyorum sadece bunla sınırlı değil arkadaşlık ilişkilerimi okul hayatımı etkileyen daha çok dürtü yaşıyorum kendime kabul etmediğim düşünceler sürekli beynimin içinde ve ben bunları saklayamıyorum söyleme gereksinimi duyuyorum hayatımdaki insanları çok zorladığımı fark ettim tek istediğim bende normal insanlar gibi düşüncelerin beni etkilememesi düşünmeden yada az düşünerek hayatımı yaşamak istiyorum.

Kaybolma korkusu, nerede olduğumu bilememe korkusu

1 ay önce hersey normaldi ama bir gün dışarı çıkarken ya eve geri gelemezsem düşüncesi oldu o günden sonra dışarı tek çıkamıyorum hep çıkıp gelirdim şimdide ya dışarı çıkınca eve geri gelmezsem nerde olduğumu bilmezsem ailemi taniyamazsam dışarı ve ev arası ayrım yok gibi bu beni çok korkutuyor 1 aydır böyle diye şizofren oluyorum diye dahada korkuyorum en çok ailemi tanıyamam başka yere gidersem korkusu çok saçma biliyorum ama aklımdan atamıyorum deliriyorum diye çok korkuyorum dışarı çıkıp gelince doğru mu geldim diye düşünceler de geliyor çok bunaltıyor ya da işte yanlış yere gidersem haberim olmazsa gibi düşünceler aileme bakıyorum tanıyabiliyor muyum diye lütfen yardımcı olur musunuz deliriyorum diye çok korkuyorum

Anksiyete bozukluğu panik atak

İşte bir yer haftadır kendimi hiç iyi hissetmiyorum anksiyete ataklarım. Çoğalmaya başladı yani eski günlerdeki gibi atak geçiriyorum işte karnım ağrıyor karnım ağrıyor işgal olursan ne yapacağım falan korkular yine tekrar döndü çünkü. Son bir haftam çok stresli geçti yani kendimi gücümü yetmiyor artık çığlık atmak istiyorum böyle atak geçiriyorum işte kendimi hiç iyi hissetmiyorum işte böyle psikolog a gitmek istedim ya da psikiyatri ise gitmek istiyorum maddi durumumdan dolayı hiç fırsat bulamıyorum ben acil olarak bir şey yapmam lazım çok acil ama yani artık dayanacak gücüm kalmadı ruhumun çektiği acıları artık bedenimi yansımaya başladı her yerim çok ağrıyor işte sürekli bir şeyler düşünüyorum sürekli son bir aydır kendimi iyi hissediyordum atak çok az geçiriyordum ama son bir haftada çok çoğalmaya başladı ve ben bunu kontrol edemiyorum magniy 6 ilacından içiyordum ama ya biraz da olsa rahatlattı ama yani bana iyi gelecek bir ilaç falan bulmam lazım en azından bu psikiyatriste gittim eve kadar indirme kontrol altında tutmak istiyorum ve sizin de desteğinizi ihtiyacım var sonuçta maddi durumumdan dolayı param yok olduğu için bir danışmana gidemiyorum psikiyatrisi falan sizden yardım istiyorum yani ben iyi gelecek ilaç falan olursa bana yazsanız ya da başka bir şekilde yardım etmek isterseniz çok memnun olurum çünkü çaresiz haldeyim

Vicdan azabı hissediyorum

Erkek arkadaşım Kendi cinsel hayatımla ilgili bir soru sordu ve ben evet yerine hayır dedim. Kendimi çok kötü hissediyorum yalan söylenecek şey o kadar basit bir şeydi ki erkek arkadaşım o şeye değil yalan söylediğim için daha tepki verir ve ne yapacağımı bilmyorum(sorduğu soru beni çok rahatsız etmişti dile getirmek yerine yalan söyledim) berbat biriyim ve kendimi kötü hissediyorum. Bir yandan onu şuan söylesem o kişi biraz anlayışsız birisi neden yaptın değilde sen ona yalan söylemişsen bitmiştir. Ve bundan çok korkuyorum. . yalan ise bana sen bunu daha önce kullandın mı dedi ve bende hayır dedim.

Bağımlılığımı nasıl azaltabilirim?

Merhaba, 30 yaşındayım ve bir ilişkim var ailemden bugüne kadar sevgiyi cok iyi alamadığımı düşünüyorum. Bu yüzden sevgilime aşırı bağlıyım hatta bağımlıyım. Bu yüzden her şeyi sorun ediyorum bu sorunlar olduğunda kendimi değersiz hissediyorum. Sürekli tartışıyoruz ve ağır sözler söylüyorum. Sürekli kendimi onu sorgularken buluyorum. Aşırı kıskançlık yapıp boğuyorum sürekli açıklama yapmak zorunda hissediyor. Kendimi ve onu çok üzüyorum. Bu durumdan nasıl kurtulabilirim ?

Sağlık anksiyetesinden kurtulmak için ne yapmalıyım?

8 senedir Yaygın Anksiyete, Panik atak ve Panik bozukluk teşhisi ile yaşıyorum. Bu sorunlarla neredeyse bütünleşmiş durumdayım. Defalarca ilaç tedavisi gördüm. Psikoloğa gidemiyorum bütçem kısıtlı. Aynı zamanda ailemde sağlık anksiyetesi bireyler var. Anksiyetesi olanlarda neredeyse hepsi hatta. Aileden geldiğinin farkındayım. Belirli aralıklarla hastaneye gidiyorum acile yani. Nasıl kurtulacağımı bilmiyorum. Az önce göğsümü gerdim ve bıçak saplanması gibi bir ağrı oluştu, sonra direkt panik atak geçirdim lakin ailemin yanında olduğum için içime attım. Günlük hayatım artık anksiyete ve panik atağa bağlı geçiyor. Sağlığımı düşünmediğim endişelenmediğim tek günüm yok, sürekli elim telefonda belirti araştırıyorum. Yapmamam gerektiğini de biliyorum ama ya ciddiye almazsam ve gerçekten kötü bir şey olursa diye de korkuyorum.

Nerden başlayacağımı bilmiyorum?

Merhaba Betül ( Canbel) hocam Ben uzun zamandır evdeyim çalışmıyorum. Kendi alanimda iş bulamiyorum torpilim yok. Tecrübem yok hastanelere almiyolar. Sanayi şehrinde yaşıyorum Kocaeli'de. Burda daha önce çok defa depolara girdim çıktım. Kendimi oralara ait hissedemedim ve yalnızdım genelde orda. Bundan dolayı çıktım vb nedenlerden dolayı. . hayatımda başarı hiç elde edemedim. Kpss denedim olmadı. Sevgili deseniz o da yok. Olmayacak birine değer ve zamanımı verdim ama nafile. Her şey üst üste geldi son 3 senede. Beni mutlu edecek şeyler yaşamadım hiç . Kariyer anlamında hiç yaşamadım. Çalışsam depoya yine girerim ama ya yine orda sıkılırsam ya yine çıkarsam kaygıları var. Bu aralar çok amaçsız anlamsız hissediyorum her şeye. Enerjim yok hevesim yok. Motivasyon kaybi yasiyorum. Çok düşük motivem. Anlık motive olsam da kısa süreli oluyo bu . Sonra yine mutsuzluğa ve karamsarlığa devam ediyor beynim. Keşke biraz güçlü olsam. Psikolojik anlamda.

nasıl emin olacağımı bilmiyorum

Merhaba ben 20 yaşındayım ve 3 yıldır sevgilim var . sevgilimden önce bazı flörtlerim ve onlarla yakınlaşmalarım olmuştu . sevgilimle tanıştıktan bir süre sonra ona bunları anlatmıştım ama bazı detayları vermemiştim . Aradan 3 yıl geçtikten sonra bir gün uyandığımda çok büyük bir vicdan azabı çektim ondan sakladığım detaylar için . Bir süre düşündüm ve ona bu detayları da anlatmaya karar verdim . İlk anlattığımda aramızın biraz bozulmasına rağmen çok rahatlamıştım çünkü bir sır kalmamıştı fakat daha sonrasında bu rahatlığım yerini çok büyük bir kaygıya bıraktı . Acaba bir şeyleri unuttum mu ? Anlatmadığım başka şeyler var mı ? Daha fazla daha ciddi bir şey yaşadım mı ? gibisinden . Yaklaşık 1 ay boyunca bu düşünceleri kendime hafifletmeye çalıştım çünkü kaynağını biliyordum . Erkek arkadaşım o anlık sinirle bana başka şeyler daha varsa dayanamayacağım varsa söyle bilmek istiyorum derken ; istemeden bende korkuyla karışık bir baskı oluşturdu . Bu sefer beynim onu kaybetme korkusuyla daha fazla çalışmaya başladı . Bu düşüncelerim üstesinden gelemeyeceğimi anladığımda randevu aldım bir psikiyatra gittim ve okb teşhisi konuldu . Bunların obsesyon olduğunun ve süperegomun içeriden beni kamçıladığının ben de farkındaydım . 50mg ile başladık 1 ay boyunca düşüncelerim daha sakin daha kontrol edilebilir durumdaydı fakat geçmiyordu . Hayatımda en yoğun hissettiğim duygu korkuydu . 1 ay sonra doktora gittiğimde ilacımı 100mga çıkardık . İlk bir hafta harikaydı gerçekten mutlu olduğumu düşünmeden yaşayabildiğimi hissettim ama 2 gün önce bu düşünceler yine istila ettiler hem de en korktuğum haliyle . Bundan önce de olmayan şeyleri korkudan olmuş zannediyordum , olmadığına dair kanıtlar buluyordum ama bir yandan beynim de durmayıp olduğuna dair imgelerle canlandırmalarıyla beni kandırmaya devam ediyordu . Bu düşünsel obsesyonların içerisinden çıkmak hayatımda yaşadığım en zor deneyim . Sanki beynimin içinde bir halat çekme yarışması var , bir tarafta gerçeklik diğer tarafta ise korkum . gerçekliğim korkumun karşısında çok zayıf kalıyor çünkü sürekli “hatırlamıyor olabilirsin “ , “bu senin için büyük bir olay olmayabilir çünkü sen o zamanlar o yaşlarda bunları şu anki gibi büyütmüyordun , yani olmuş olabilir ve sen bunu normalleştirip hayatına devam etmiş hatta unutmuş olabilirsin “ , “ sen şu an olsa hatırlardım diyorsun ama o zamanlar bunlar senin için normaldi o yüzden olmuş olabilir “ gibisinden korku obsesyonlarına karşılık gerçek düşüncelerim “ her şeyi hatırlıyorsun normalleştirecek olsan hiçbir şeyi hatırlamazsın ama yaşadığın şeylerde en küçük detaylara kadar da hatırlıyorsun ki hafızan da iyi “ şeklinde iki taraf da sürekli birbiriyle bir savaş halinde ve ben bu savaşın kazananını bilememekten çok yoruldum . Şu an beni zorlayan konuya gelecek olursak dediğim gibi ben yaşadığım şeyleri hatırlıyorum ama ilişkiye girmiş olma ihtimalinden korkuyorum ( ki partnerimi bile bilmiyor beynim sadece uydururuyor ve bana böyle bir şeyin yaşandığını söylüyor ) Haliyle çok korkuyorum . kendime emin olacağım kanıtlar bulmaya çalışıyorum buluyorum da ama bi yandan da huzursuzluk devam ediyor . işin içinden çıkamıyorum ve gerçekten korkuyorum . Bunun gibi büyük bir olayın büyük bir temasın unutulmayacağına dair düşüncelerim var fakat bunlara karşılık normalleştirdin bu sana travma yarattı sen bu düşünceden korktun kaçtın ve ondan o kadar uzağa kaçtın onu öyle güzel kapattın ki şimdi olmadı zannediyorsun diye de düşüncelerim var . Hayatımda yaşadığım en büyük duygunun korku olmasından çok yoruldum . Bu bir süreç biliyorum siz bana şu an muhtemelen böyle bir şey yaşanmamıştır deseniz de yaşansa hatırlarsınız korktuğunuz için oldu zannediyorsunuz deseniz de işin benim beynimde bittiğini çok iyi biliyorum . Umarım beynimi inandırmama yardımcı olacak telkinler ve bilgiler verirsiniz bana . Kendimi olduğunca şeffaf açıklamaya çalıştım , korkularımın yersiz olduğunu duymaya ihtiyacım var çünkü korkum çok yoğun çektiğim vicdan azabı kendime yakıştıramama hissim çok yoğun . Şimdiden teşekkür ederim , bilgileriniz cümleleriniz çok kıymetli umarım kendimi anlatabilmişimdir