Psikoloji Kategorisi

BDP belirtileri gösteriyorum

Merhabalar ben bir ergenim ilk olarak lütfen bunun bilincinde olun. İkinci olarak bdp belirtileri gösteriyorum. Bunu farkettiğim zaman aslında neredeyse bunun 2-3 senedir olduğunu farkettim. Kendine zarar verme, terk edilme korkusu, duygu değişimi gibi belirtileri ağırlıklı olarak gösteriyorum. Bunlar bir tanı veya teşhis değil tabiki. Ailemle konuştum bir psikoloğa gideceğim fakat psikoloğa bu durumu nasıl anlatacağım? Yani psikolog ile bu olayı nasıl konuşmayalım? Umarım bu sorum yanıt alır, yanıt verecek kişiye şimdiden teşekkür ederim.

Şüpheci ve kaygılı biriyim

ben birini sevdim seviyor muyum onu da bilmiyorum aynı zamanda ailemle aram çok bozuk annemi bırakıp gitmek zorundayım çaresizim gelecek kaygım çok yüksek ve ne yapmam gerektiğini hiç bilmiyorum beğenilmiyormuş gibi hissediyorum sanki çok çirkinmişim gibi değerimin hiç bir zaman bilinmediği yetmezmiş gibi daha çok kırıyolar paramparça ediyorlar sevdiğim tek erkek sadece beni kullanıyor çok fazla şüphem var her şey hakkında ne yapmam gerektiğini gerçekten bilmiyorum kendi yolumu çizemiyorum

Her şey yolunda ama ben iyi hissetmiyorum

Merhaba hayatimda her şey normal her zaman güzel bir ilişkim olsun isterdim şu an var sevildiğimi hissettiren biri var hayatımda yanii her şey iyi gibi ama ben kendimi çok kötü hissediyorum herkese yükmüşüm gibi insanlara birseyleri kanıtlama cabasindan duygularımı bastirmaktan o kadar yoruldum ki herseyin en kötüsünü düşünmek her zaman mutlu olduğum 5 dakika da kendimi suçlu hissetmek ben uzun zamandır kişisel gelişimime odaklanmış biriydim ve kendime çok iyi gelebiliyorum ama şimdi bana iyi gelecek hiç bir şey bulamıyorum hiç bir şey yapmak istemiyorum tüm gün yatıp uyumak istiyorum kendimden kaçıyorum ama ne yapacağımı da bilmiyorum etrafımdaki herkese zarar veriyormuşum gibi hissediyorum kısaca kendimi iyi hissetmiyorum oturup saatlerce ağlayabilirim ama onu yapmaktan da kaçıyorum bi süre ortadan kaybolmak ve iyileşmek istiyorum ben nasıl bir durum içerisindeyim ya niye hiç bitmeyecekmis beni bitirecekmis gibi hissediyorum ben neden oysa ki hayatımda herseyi yoluna koymaya başlamıştım şimdi neden böyle oldu ben kendime nasıl iyi geleceğim

Gerçekten sevilmek istiyorum

Merhaba ben 1 yıl önce bir ilişki yaşadım ilk başta takılmak için beraber olduğunu itiraf etmişti. Daha sonra yaptığım fedakarlıkla hatalarına karşı çekip gitmeyişim ve gösterdiğim anlayışla aslında bizi daha yakınlaştırdı. Ama zaman geçtikten sonra en yakın arkadaşı ve kendisi tarafından sanki bir sınava tabi tutuluyor gibiydim. Ne kadar fedakar olacaksın ne kadar sohbetin sarıyor. Ne kadar bize uyumlusun sınavıydı resmen. Onlarla buluştuğumda böyle susup kalıyordum. Kendimi açamıyorudum. Aslında sohbet etmeyi seven biriyim ama Karşımdakiler de çok dobraydı. sanki kendimi açarsam uyumsuz farklı gözükeceğim hepsinin mesleği çok iyidi. Ben evdeydim o dönem çalışmıyordum. Bir de partnerimin başta yaptığı hatalar özgüvenimi yerle bir etmişti. Herkes benden büyük tepkiler bekledi ama ben onu anlamayı seçtim. Bu öyle bir hareketti ki onlara göre ben çok pasif olmuşum gibi bir şeydi. Sadece sabırla bir ilişki inşaa etmek istedim. Zaman verdim ona. Ama bu beni daha kolay ulaşılabilir biri haline getirdi sanki. Sessiz sakin köşesine çekilen bir tavır içindeydim. Onların düşüncelerine göre davranmazsam eğlenmezsem gülmezsem onlara uymuyor gibi algılanıyordum arkadaşının eşi bana karşı çok soğuktu iyiliğimi istiyor yoksa beni böyle uzaktan içten içe ben iyiyim kötü olan o anlaşması zor olan o gibi mi göstermeye çalışıyor anlamıyordum. Arkamdan konuşuyor her şeyi iyi veya kötü demeden diğer insanlara anlatıyordu. . İlişkimde yaşadığım gel gitli durumlar başkalarına öyle bir anlatılıyordu ki bana geliyordu bunlar sanki ben dünyanın en yanlış insanı arkadaşı gibiydim. Ben sadece bir ilişki yürütmeye çalışıyordum. Yanımda olmalarını destek olmalarını bekledim. Karşımdaki kişiyi seviyordum. Onunla karakterlerimiz uymuyordu ama bu arkadaşı arasında ikiniz çok farklısınız vs denilerek onun fikrine etki ediyordu. En son tüm sorunlar ve bunlar bir araya gelindi arkadaşlarımızjn olduğu gün ben onun yaptığı hatalardan dolayı gülüp eğlenemedim kendimi kapattım onlarda bozuldu bu duruma ben çok yanlış yapmışım o gün herkese ayıp olmuş ve benden ayrıldı. Ben bu kişiye dönsem bu senaryolar baştan yazılacak biliyorum. O kişi için öncelikli olan arkadaş ortamı çevresi benim düşüncelerim onun için önemli değil gibiydi. Arkadaşı sanki ben onları sevmiyorum gibi bir algı yaratıp erkek arkadaşıma bunları dile getiriyordu. Oysa ben tüm bunlardan dolayı kendimi kapatıyordum. Ayrılıktan sonra hiçbiriyle görüşmedim. Onlar da benimle görüşmedi. Biz karışmayız kafasına girdiler. Bizi onlar tanıştırmıştı çünkü. Ben uzun bir süre kendi kendime kaldım. Kimseyi istemedim etrafımda. Kendi içime döndüm. Bu süreçte aslında yanımda olanı da olmayanı da anladım. Şimdi hayatıma o kişiye karşı bir şeyler hissetsem de dönmeyeceğimi biliyorum. Çünkü ben resmen kendimi sevdirmek için uğraşmışım. Güzel bir ilişkim olsun diye tek başıma çabalamışım şimdi gerçekten kaybettiğini anlayınca pişmanlık sarmış onu ama biliyorum ki ona dönsem ve yine o uyumlu tavırlar içine girsem o kadar sevileceğim. Hata yaptığında böyle yine de ortamı bozmadan devam etsem. Ben ne kadar iyi biri olacağım. Her hareketimi onlara göre hesaplamam lazım çünkü. Fark ettim ki o kişi beni değil ona gösterdiğim uyumu bu kadar çabayı onu sevmemi seviyor. Şimdi bunları kaybedince değerimi anladı. O arkadaşlarının onu ne kadar etkilediğini fark etti. Bana karşı yaptığı hataların farkına vardı. Ama ben artık o ilişkideki insan değilim. O ilişkideki ben çok yorgundu. Tepki verip gitse sevdiğini bırakmak istemiyordu. Tepki vermese herkes eee sen tepki vermedin o zaman bunu hak ettin kafasındaydı. Kalıyorsan kabul edeceksin o zaman diye düşünüyordu. Evet tepki vermem gerekirdi. Ama ben tepkilerimi susup uzaklaşarak veririm. Şimdi geri dönme düşüncesi bile beni o kadar yoruyor ki. Sanki anlaşılmadığım dilini bilmediğim bir ülke gibi o ortam. Kendimi uyumlandırmaya çalışacakmışım gibi yine. Lütfen bana yardımcı olun. Sevgi ağır basar diye korkuyorum. Kendimi anlamak istiyorum. O insanlar haklı da olabilir. Ama hissettiklerim bunlar. Ne yapmak lazım bilmiyorum. Bana madde madde anlatın gereksizse eksiklerimi bilmek istiyorum. Onların haklı olduğu tarafları da şimdiden teşekkür ederim

Ben çok seviyorum ama vazgeçmem lazım çünkü nişanlanıyor

Biz ayrıl barış ilişkisi yaşıyorduk her gelişinde bana çok umut verdi daha 2 hafta önce ayrıldık bu gün nişanlanacağını öğrendim kendimi çok kötü hissediyorum çok yoruldum artık ben başa çıkamıyorum her gün Rabbime dua ettim onu bana versin mutlu bir yuvamız olsun diye ama olmadı çok zoruma gidiyor sürekli ağlıyorum yerli yersiz kendimi toparlamak için çok uğraşıyorum ama yapamıyorum herkes bana yoluna devam et diyor ama benim buna cesaretim yok çünkü onu çok seviyorum

onunla ilgili ne yapacağımı bilmiyorum..

sizce ona yazmam için doğru zaman mı ya da doğru bir zaman olunca ben bunu nasıl anlayacağım acaba ya zamana bırakıp onun başkasına gitmesini izlersem ya da gidip yazdığımı başka birine gösterirse ona lütfen konuşmamızı kimseye söyleme mi demeliyim ona güveniyorum ama içimde bir his var bir gün çok kaygılanıyorum ertesi gün deli gibi aşkımdan yanıp tutuşuyorum of gerçekten ne yapacağım ben ya vaz mı geçmeliyim ben yoksa. .. ben artık bu durumdan dolayı rahatlamak istiyorum

Esim çok negatif, çok mutsuz, çok disiplinli

Merhaba,esim cok negatif (her konuda), sürekli ondan hersey icin izin almami istiyor, bikmis gibi bir hali var, ben ona destek olsam bile, ve bu halde cocuk istiyor. Calisiyorum, anlayis göstermiyor, hergün yemek yapmami istiyor, eve gittigimde yorgun oluyorum, sürekli basima kalkiyor tiktokda cok takildigimi söylüyor. aksam cok yorgun oluyorum isimden dolayi. Bana hic anlayis göstermiyor, cok kiskanc, herseyde izin almam lazim, sürekli ben düsüncesiz gibiymisim gibi davraniyor, hic bisey bilmiyormusum. Sürekli bu negatiflikten ve asagalamissindan biktim.

cansu1994

Eşimle mutlu değilim

HOCAM EŞİMLE HİÇ MUTLU DEĞİLİM. ÇOK FAZLA DETAYA GİRMEYECEMBASİT BİR ÖRNEKLEME İLE ANLATACAMBİR YAŞINDA BİR OĞLUM VAR DAHA EMİYOR VE ANNESİ SÜREKLİ BANA BENİM ÇOCUĞU UYUTMAM YÖNÜNDE TELKİNLER VERMEKTE HAKLI EVET FAKAT COCUK UYKU MODONU BEKLE YAKALAYAMIYORBENİ BABA OLARAK DEGİL DE OYUN ARKADAŞI OLARAK GÖRMEKTEBENİM NE BABALIGİM KALDİ NE ERKEKLİGİM COK SIKILDIM. KONUŞMAYA ÇALIŞTIĞIM ZAMAN İSE HEP KAVGA CİKİYOR BİR ERKEK OLARAK BENİM ERKEKLİĞİN SORGULANMASI HELEKİ BABALIGIMIN SORGULANMASI CANINI ACITTI BİR BABAYA ASLA SEN ÇOCUĞUNA SADIK DEĞİLSİN DENİRMI BU NASIL BİR BEYİN BEN ERKEK OLARAK ÜSTÜME DÜŞEN GOREVE CALİS PARA KAZAN EVE BAK ESİMDE CALİSİYOR YEMİNLE BİR KEZ PARASINA DOKUNMUYORUM . ÖYLE MODA GİRDİM Kİ ARTİK NE HALİ. VARSA GÖRSÜN

Ailem kafamda kurmamam gerektiğini söylüyor

Özetleyeceğim ben bir ergenim. Psikolojik destek almak istiyorum fakat bunu aileme söylediğimde bana iyi olduğumu ve kafamda kurmamam gerektiğini söylüyor. Birinede anlatamıyorum çünkü benim ilgi isteyen bir velet olduğumu düşünmelerini istemiyorum. Ne yapmam lazım? Aileme ne demem lazım? Ne dersem beni anlarlar ve bana yardımcı olurlar? kendi kendimi yiyip bitiriyorum ve düşüncelerim susmuyor, lütfen birisi bir şey yazsın. Öbür türlü ciddi anlamda bu konuya çok fazla kafamı yoruyorum ve derslerden kopmama sebep oluyor, umarım bunu görüp bir şeyler yazan kişiler olur.

İnsanlar beni agresif buluyor

Çevremdeki insanlar benim agresif biri olduğumu düşünüyor, bunun doğru olup olmadığını nasıl anlayabilirim? Düşününce detaylı, ben de ikna oluyorum. Uyurken şiddetli bi derecede dişlerimi sıkıyorum, bazen çok alıngan oluyorum, duygularımə olduğundan daha üst seviyyede yaşıyorum bence. Özelliklede öfke. Bunun için ne yapa bilirim ? Ara-sıra küçük çaplı panik ataklar geçiriyorum . Gerdin bi dönemdeysem bu aık sık oluyor. Yardımcı olursanız sevinirim. Şimdiden teşekkür ederim!