Psikoloji Kategorisi

İçimdeki zıt ses sürekli konuşuyor

Merhaba,içimde bir ses var ve sürekli konuşuyor sanki benim düşmanımmış gibi öncelikli olarak ben kız arkadaşını çok seven ve bağlı olan bir erkeğim. Ama içimdeki bu ses diyorki sen eski kız arkadaşını özledin,git onla takıl vb. tarzı şeyler söylüyor ve bu ses beni delirtiyor diyorum ki içimden “hayır lan saçmalama özlemedim onları felan diye” hatta onlara küfür ediyorum,mesela arkada romantik güzel bir şarkı çalıyor direkt onları aklıma getiriyor beni o moda sokmaya çalışıyor,bazen artık kafama vuruyorum diye ama nafile hatta bugün kız arkadaşımla konuşurken bu içimdeki ses diğer eski olanı özlediğimi diyor ve arka fonda (bu sefer zihnimde) duygusal bi şarkı çalarken onu düşündürüyor ve sanki onu özlüyormuşum gibi hissettirmeye çalışıyor. O anı tamamen zehir ediyor Bazen üste çıkıyor bu düşünce benim düşüncelerimi felan geçiyor ve artık dayanılmaz bir noktaya geldi yani ben onları özlemedim diyorum hayır özledin diyor,mesela güzel bi an yaşanırken tak aklıma onları getiriyor ve ben kitleniyorum yüz ifadem gidiyor bi anda,gülerken,ders çalışırken her yerde bu fikir benimle geliyor lütfen bana yardım edin delirmek üzereyim yoksa.

Dardayım

Benim bundan 4 aydır konuştuğum bir çocuk var ve çocuk benimle cinsel birliktelik te bulunmak istiyor bana değer sevgi saygı vermiyor onunla aynı köyde bulunduğum için onu unutamıyorum silemiyorum şu an istagramdan biri ile konuşuyorum aşrı dürüst inançlı saygılı ne yapayım çocuğa ısınmak istiyorum ama korkuyorum bilemedim her hatasında özür diliyor karşı cinsten biri ile konuşurken sohbet ederken çok geriliyorum çok sıkıyorum kendimi

Bu durumu nasil aşabilirim

ozellikle iki yildir mutlu olamiyorum hayatta hicbir basarim yok ailem benim icin herseyi yapiyor onlari mutlu edemiyorum butun arkadaslarimin sahte oldugunu farkettim hepsi yuzume gulup arkamdan is ceviriyormus sevildigimi hissetmiyorum hatta sevilmiyorum deger verdigim herkes iyi niyetimi kullaniyor ve bu hep boyle devam edicek gibi geliyor cabaladikca duzeltmeye calistikca daha da kotu oluyor hicbir seyi duzeltemiyorum daha kotu yapiyorum aglamadan uyuyamiyorum surekli dusunuyorum kimseye soyleyemiyorum iki yil once bir iliskim vardi gercekten sevdigini dusunuyordum ama baska erkeklerin yani daha once yuz vermedigim erkeklerin iftiralariyla onu kaybettim bana degil onlara inandi hayatimin kazigini yemistim sanki onu da atlatmaya calisiyorum ustunden iki yil gecti ama hala canimi cok acitiyor beni kullandi mi yoksa gercekten sevmis miydi bilmiyorum onu kaybetmek bana gercekten cok agir geldi hayatina devam etti her sey onun icin cok yolunda gidiyor ama ben hala ayni yerdeyim universiteye bile gidemedim ikinci mezuna kalisim ama olmuyor ne kadar calissam da arttiramiyorum netlerimi yetemiyorum ailemi de bu daha cok uzuyor baska seylere sinirlenip onlara patliyorum kiziyorum ama benden nefret etsinler de istiyorum cunku onlarin istedigi gibi olamicam hicbir sey basaramicam bu zamana kadar hic olmadi cunku gidip su an bunlari onlara anlatamam cunku bahane derler aglasam buyuk ihtimal sahte diye de dusunurler bilmiyorum ama bu duygular o kadar pesimi birakmiyor ki her saniye ciddiyim her saniye her yeri dagitmak istiyorum bagirmak istiyorum aglamak istiyorum on dakika bunlari unutup mutlu olsam hemen aklima geliyor mutlu olmaya hakkim yok sanki ama on dakika suruyor o da zaten hic odaklanamiyorum da birileri bana bi sey soyluyor duymuyorum unutuyorum surekli daliyorum farkinda olmadan o dusuncelerle doluyor kafam ben ne olucam neden yapamiyorum neden sans bana gulmuyor baskalari mutluyken ben niye olamiyorum niye sevilmiyorum niye herkese bu kadar iyi yaklasirken onlar bana kotu duygular besliyor neden neden neden cirkin biri de degilim bunu biliyorum yani ortama girince ilgi direkt bende oluyor istedigimi hayatima cekebiliyorum hatta hayatima giren cogu erkek beni sevdigi icin degil guzel oldugum icin insanlara ben bu kizi elde edebildim diye gosteris icin seviyor gibi yapiyor maalesef bunu cok gec farkettim bu da cok can acitici arkadaslarim da oyle mutluluklarina mutlu oldum agladiklarinda daha cok agladim onlar icin ama gel gor ki hepsi yalancinin kiskancin tekiymis her ortamda beni yerip dikkati kendilerine getirmeye calisiyolardi ama salak oldugum icin bunu bile farketmiyodum umrumda da olmuyordu gerci aslinda onlar basit konuma dusuyormus oyle sadece erkek meraklilariymis arami onlarla actim iyi ki de yaptim ama bazi hatalar yaptik gecmiste onlarla arkadas olarak su an canimi en az acitan kisim arkadaslarimi kaybetmek cunku yanlarinda kendi benligimi unutmusum hayatta yaptigim tek faydali seydi gercekten ama yalnizim iste bu ay 19 yasima giricem buyuk ihtimal kimseden iyi ki dogdun mesaji gelmicek biraz uzucu o gun de zaten sadece yalniz olmak istiyorum baskasinin olsaydi onlarca hazirlik yapardim kesin ama kendiminkine mum uflemek bile istemiyorum gecen sene de oyleydi mum uflemeden bitmisti dogum gunum ama daha iyi dilek tutup bi de bos umitlere kapilmaktansa artik farkindayim ama gecen sene, seneye boyle olmam duzelirim belki hayatimda biri olur uni kazanmis olurum mutlu olurum diyordum komik biraz hala ayni yerdeyim daha kotu bir sekilde bunlari aslinda gunluge de yazabilirim ama yazamiyorum uc sene once falan annem okuyup kiyameti koparmisti baya da yaziyodum iyi geliyodu ama onu da yapamiyorum artik neyse oyle iste yazdiklarim sacma da olabilir bilmiyorum baska dertlerin yaninda baya kucuk bir sey buyuk ihtimal neyse ben ne yapmaliyim bana ne iyi gelir dusunmekten icimdeki surekli olan sinirden gerginlikten ümitsizlikten nasil kurtulabilirim

Bana yapılan yanlışa karşı o kişiyle yüzleşemiyorum

Stajerlik yaptığım yerde orda mesleğini yapan kişi beni ilk günden azarladı ben yine denileni yaptım ama onun karşısına çıkamıyorum yüzleşemiyorum hasta oldum Bu yüzden kime anlatsam normal diyo ama ben ilk defa yaşıyorum bu durumu ve kaçıyorum gibi görünüyor ondan korkuyormuşum gibi ben kimseden korkmuyorum korkmamda ama herkes üstüme geliyo ben o kişinin gıcık olduğunu anlamıştım zaten çok ağladım evet zoruma gitti

Yaşadığım durum ne nasıl aşabilirim

Eşim yıllarca bana beni aldatıyorsun kiminle ne yaşadın bugün neredeydin gibi suçlamalarda bulundu evin önüne kamera taktırdı psikolojık şiddete maruz kaldım onu hiç aldatmadığım halde sürekli yakıştırmalarda bulundu suçladı sonunda onu aldattım bu durumun psikolojide ismi varmı ? (Boşandım) onun yüzünden yaşadığım aldatma olayını aşamıyorum ne yapmalıyım? Ve yanlış bi insandı bunun içinde eski eşimi suçluyorum aldattığım insan aklıma geldikçe içim bunalıyor

Bebeğim olmuyor ve babam öldü

Bebeğim olmuyor ve babamı kaybettim bu durumdan dolayı sürekli ağlıyorum Kendimi hiçbir şekilde beynimi dinlemekten vazgeçemiyorum bu iki durum için işin içerisinden çıkamıyorum ve çok yoruldum yıprandım bu durum yüzünden ne yapabilirim bilmiyorum sürekli kendimi çıkmazda ve Ağlarken buluyorum devamlı özlüyorum sonra neden çocuğum olmuyor diyorum hep bu şekilde neden bebek kaybettim diyorum babam diyorum hep böyle işte anlamıyorum kendimi

Yeliz

Motivasyonumu ve enerjimi nasıl arttırabilirim ?

Sürekli yorgun ve bitkin hissediyorum birşey yapmaya karar veriyorum sonrasında ise yapmıyorum sürekli uzanıp düşünüyorum Düşünmemek için farklı farklı şeylere uğraşmak istiyorum ama onlara enerjim gücüm yetmiyor Etrafımdaki herkes çok içine atıp düşündüğümü söylüyor ama bu benim kendimi teselli etme şeklim cevabını alamadığım sorular bağıra çağıra söyleyemediğim herşeyi içime atıyorum ve sornasında düşünüp keşke şöyle yapsaydım keşke herşey böyle olmasaydı diyip kendimi bitiriyorum ve bu durumdan çok sıkıldı artık

Annemi kaybetme korkusu

22 yaşındayım Ben üniversitede okurken annem birden kanser hastası oldu. Bu süreçte ameliyat kemoterapi derken ben okulu dondurmak zorunda kaldım. Birden hayatımız değişti . Tek çocuğum annem babam ayrı. Ayrı olmasına rağmen babam arar konuşur vs. Bu süreçte hep yalnızdım önceden de öyleydim ama annemin her şeyiyle ben ilgilendim bazen isyan ettim ağladım. Kuzenlerim falan hep uzakta yaşıyor onlardan da destek alamadım pek zaten önceden de çok bağlı bir aile değildik. Ve bu süreçte sürekli annemin öleceğini düşünüyorum. Annem kanser olduğundan beri acaba ölürse ne yaparım, yoğun bakıma girerse bu Duyguyla nasıl baş ederim her gün kafamdan bu sorular geçer durur. Tomografi çekilecek mesela yakın zamanda yeniden kötü çıkarsa ne olur ne yaparım diye düşünüyorum. Okulumu bitirebileceğim bile belli değil. O kadar yoğun kaybetme duygusu yaşıyorum ki onu onsuz yalnız kalıcam çünkü. Birbirine bağlı ailemiz olsa belki onlara sığınırım ama annem giderse çok kötü olur. Bu durumu nasıl aşarım? Daha annem ölmeden annem ölmüş gibi yas tutuyorum sanki

kardeelenb_

Onu unutmam için ne yapmam lazım her yolu dendim ama olmuyor çıkmıyor aklımdan

Eski sevgilimi unutamıyorum araya yılar girdi ama ben hala onu unutamıyorum sürekli düşünüyorum bunun nedeni ne oda beni düşünüyormu benden Bir şans istedi ama ben kabul etmek istemedim o günden sonra hep onu düşünüp duruyorum sorun bende mi onda mi bilmiyorum kenimi bir boşluğun içinde gibi hissediyorum kendimi anlatamıyorum içimde koca bir yük varmış gibi hissediyorum bana yardımcı olursanız sevinirm hocam

Tükenmişlik

merhabalar 🙏🏻 bir yıldır yaptıklarımdan dışarı çıkmaktan dolaşmaktan keyif almıyorum tek dolaşmaktan keyif almıyorum gündüz enerjimin iyi olup akşamları tek kalınca içime ağırlık çöküyor tükenmiş hayattan kopmuş gibi hissediyorum her işimi erteliyorum ses gürültüye hassasiyetim arttı hep dinlenmek istiyorum çabuk yoruluyorum güncel haberleri görüp çok üzülüyorum hassasım neşeli hissetmiyorum kendimi yalnız hissediyorum umarım kendimi ifade edebilmişimdir çünkü zihnen yorgunum şimdiden teşekkür ediyorum 🙏🏻