Psikoloji Kategorisi

Neden bu hissi yaşadım sizce?

Merhaba hocam ben bugün sosyalleşmek adına arkadaşımla İstanbul'a gittim. Enerjim iyidi ama arkadaşımın pek değil. Sahilde dolaşırken o sırada zaten açtık ve çok da sıcaktı . . nedense bir an sanki orada değilmişim gibi geldi yani insanlar, sesim ordaki unsurlar felan bı garip geldi kendi kendime " ben şu an burda miyim her şey çok gerçek canlı kendimdemiyim kimim ben", sorgulamasi başladı enerjim düştü baya. İlk defa bunu yaşadım. Tuhaf bı hissiyatti cidden herşeyin farkında olmak . .. .. .. Bu neydi sizce ve neden yaşadım? ( O arkadaşımla buluşunca genelde üzerimde bir agirlik oluşuyor enerjim düşüyor da. )

Çok mu öfkeliyim?

Üç çocuğum var büyük oğlum 4yasinda ortanci oğlum 2yasinda en küçükleri sekiz aylık eşim uzakta çalışıyor ben yanlızım evde içimden bir ses çocuklarıma yetişemiyorum sanki onlara iyi bir anne değilim gibi hissediyorum bazen onlara bağırıyorum anlamıyor lar beni kendimce ağlıyorum etrafımda komşu falanda yok köy hayatındayım arkadaşlarida yok oynasınlar ev çok dağınıktır bir şeylere yetişemiyorum bazen ölmek istiyorum çok yorgunum kendime hiç vakit ayıramiyorum yirmi üç yaşında yım hiç mutlu değilim hep yanlızım etrafımda kilere kızınca sen çok kötü bir insan delisin iyi bir insan değilsin eşim le bile tartışınca sen hiç bir şey hak etmiyor sun diyor bana bazen düşünüyorum eşimide çocuklarımı da çok seviyorum ama hiç gün yüzü görmüyorum bir şey olunca o zaman dedikleri kelime annesiz babasız büyüdüğün için insanlık nedir bilmiyor sun diyor lar uyku düzenim yok gecenin yarısı uyanıp kendi kendime konuşuyorum ağlıyorum ne yapayım hiç bilmiyorum

Kendimi neden sürekli mutsuz ve sinirli hissediyorum

Hayattan keyif alamıyorum çok sinirliyim çevremde beni çok seven insanlar var ama onlara sabır gösteremiyorum hayattan keyif almak istiyorum ama gücüm ve motivasyonum yok sevgilimi çok seviyorum onunda beni sevdiğini biliyorum ama sürekli onunla kavga ederken buluyorum kendimi her şeyin acısını ondan çıkartıyorum sanki ne yapmalıyım benim sorunum ne bana yardımcı olurmusunuz lütfen kilo vermek istiyorum birde mutlu olmak istiyorum

Bebeğimi kaybettim kendimi toplayamıyorum

7 aylık Bebeğimi kaybettim çok üzülüyorum onu çok özlüyorum . İki tane daha çocuğum var onları bu süreçte eksik sevgisiz bırakmak istemiyorum. Ama kendimi iyi hissedemiyorum. Tekrar bir hastalık ve kaybetme korkusu yaşıyorum. Üzüntü korku endişe hepsini yaşıyorum. Mutlu olmak istiyorum kaygısız yaşamak istiyorum Bana yardımcı olabilir misiniz . Tekrar hayata bağlamam için neler yapabilirim . Teşekkür ederim ederim ederim ederim

Eski neşemi nasıl geri kazanırım

Uzun süredir bu duygular içindeyim. Erkek arkadaşıma güven problemi yaşıyorum bu yüzden büyük ihtimalle öfkeleniyorum ve bu şekilde kendimi korumaya çalışıyorum. Çünkü kolay şeyler yaşamadığımı düşünüyorum ya da ben böyle düşünüyorum bilmiyorum o yüzden böyle yazmak istedim birini içimi dökmek istedim. Şu an üç yıllık bir ilişkim var. Ama şöyle ki ilişkimizin en başında sevgilim bana eski sevgilisinin ismi ile seslenmişti sonra sosyal medyamıza tarih yazacaktı biyografi kısmına yanlışlıkla eski sevgilisiyle çıkma tarihini yazdı kart şifresinde sürekli bir rakam giriyordu dedim ki bu kimin neyin tarihi bana dedi ki yegenimi çok seviyorum işte ablamın kızı yani yeğenimin doğum tarihi dedi ama sevgilisinin dogum gunu cıkmıstı. Bir gün askerden yakın arkadaşı geldi onunla buluşcağını söyledi tabi dedim gidebilirsin sonra işte ben o sıra işteyim aradım aşkım ne yapıyorsun nasılsın işte oturuyoruz dedi,sizi ben tutmayayım arkadaşınla hani vakit geçir diyip kapattım bu içmiş eski sevgilisini aramış sonra gelmiş bunun yanına oturmuşlar kahve falan içmişler ve benim haberim yok o gün işten çıktım saat 11:00 beni almaya geldiğini düşündüm onların yanından geliyormuş sonra beni otobüse bindirdi o kızla aynı otobüsteyiz ve haberim yok o kız sevgilimin en yakın arkadaşını aramış işte o kız da benim otobüste falan demiş beni yani tabii benim bunlardan hiçbirinden haberim yok sevgilim de söylemiş işte tamam karışmasın bir şey söylemesin onu diye sonra kolunu sakatlamıştı sanırsam avmnin revirine gitmişti bu kız da orada çalışıyormuş gitmiş kolunu falan sardırmış kız bana akşam mesaj atıyor sosyal medyadan işte sevgilinin kolu nasıl bakmıştım nasıl diye işte o gün öğrendim ben bunların hepsini affettim neden affettim ben de bilmiyorum biliyorum onu seviyorum ama hala kalbim acıyor bunu yazarken bile çok zorlanarak yazıyorum zamanında kendime anlatamadığım şeyleri başka birine ilk defa anlatıyorum belki iki buçk üç yıl geçti biz beraberiz ama en ufak anda aklıma geliyor en güzel anımda aklıma geliyor ve gözlerim doluyor ondan uzaklaşmak istiyorum biliyorum kendisini değiştirmek için çok şey yapıyor belki bunları bildiğim şeyler bunlar belki bilmediğim çok şeyde yaşandı haberim yok bu ilişkimden önceki ilişkimde de aldatıldım için artık insanlara güven problemim çok fazla değişti şu an aynısı değil bildiğim kadarıyla tabii ki ama bilmiyorum hani kendimi nereye koydugumu bilmiyorum şu an hayatımda eski neşemi göremiyorum en ufak şeyde sinirleniyorum ya da sinirlenerek kendimi savunma mekanizması oluşturuyorum galiba sürekli aştım bunları alıştım affettim diyorum ama belki de alışamadım daha böyle sanıyorum ben ya da onu affettiğim için kendimi affedemiyorum nasıl bir şey düşünmem gerektiğini bilmiyorum nasıl hareket etmek istediğimi bilmiyorum bazen içimden geldiği gibi hareket edemiyorum kendime soruyorum diyorum ki nasıl davranmalıyım bilmiyorum nasıl bir yol izlemem gerekiyor? Bunların hepsını sordugumda iliskimizden uluastırmak için bulustum senı kaybetmekten korktugum ıcın soyleyemedım hazır hıssedemedım ondan önce söylemem gerekıyordu bılıyrm fln dedı ama daha ds cok kaybettı benı. Gectıgımız ay 3. Yılımıza gırdık kendısı askerde bır hafta sonra gelıcek mutluyuz cok degıstı evet ama ıcımde bu dıyguları bastırıyormusum da birden tekrar gun yüzüne cıkacak dıye korkularım var :(

Kendimi çözemiyorum

Merhaba ben uzun süredir sosyal ortamlardan izole yaşıyorum üniversitede ilkokulda ve farkettim ki yaşım 30 oldu bundan rahatsızlık duymuyorum hayatımı tüm gün evde hiçbir şey yapmadan geçirebilirim tabi bundaki en önemli sebep kaygı bozukluğu annem çok kaygılı biriydi anneannemde dayımda şizofreni vardı çok ağır şeyler yaşadılar ben de küçüklüğümden beri kendimi hep geri çeken izole eden biriydim yeni bir işe başlayacağımda veya stresli durumlarda kusuyorum öğürüyorum mide bulantısı yaşıyorum kaygılanıyorum altında ne var neden böyle oluyor bilmiyorum üniversitede de böyleydi 1 sene boyunca hep kustum o dönem erkek arkadaşım vardı onun kız arkadaşları vardı ben yalnız kalacağım beni bırakacak kaygısı hep oluyordu onun yanında kimse olmasın sadece ben olayım istiyordum ilgisi hep üzerimde olsun istiyordum o da yalanlar söylüyordu o insanlarla buluşuyordu bunları gördükçe daha çok kaygılanıyordum. İlk okulda öğretmenim yazmayı öğretirken kalemi titrettim diye elimden kalemi attı herkesin içinde o günden sonra belki de ben hep başarı insan içinde bir şey yapma kaygısı yaşıyorum şuanki hayatım hep izole son yaşadığım ilişkide de öyle şeyler başıma geldi ki eski ilişkisini unutamamış biriydi bana unuttuğunu söylüyordu ben de güvenip devam ettim ama telefonunda en son ona dair bir şey sakladığını gördüm kaldıramadım bunalrı o günü hiç konuşmadan geçirdim. Bir şey olduğunda hemen içime kapanıyorum o ana ayak uyduramıyorum kendimi ifade edemiyorum. Kaygılarımın altında belki de anlaşılamamak belki bu sessizliği sevdiğim için çok konuşkan değilim zaten belki bu benim normalim belki de yalnız kalacağım korkusuyla kendimi geri çekiyorum bilmiyorum altında ne yatıyor. Neden bu kadar izoleyim normalim mi bu bunu seviyor muyum aslında dışarı çıkmayı arkadaşlarım kalabalık gruplar seviyorum en son böyle bir gruptayken herkesin arkadan bana kazık attığını görünce insanlardan da soğuyup iyice kendimi kapatmıştım işe gidemiyorum bu mide bulantıları o günden başlıyor strese gelemeyen biriyim eski ilişkimde çok fedakarlıklar da yaptım hayat neresinden tutarsam elimde kalıyor gibi. Sadece insanlara kendimi açamıyorum samimi iletişim kuramıyorum hep yalnız kaldığım için de ortamlardan iyice kendimi geri çekmeye sessiz kalmaya başladım yardımcı olun sorunun nereden geldiğini anlamıyorum

Çocuğumun elinden telefon bilgisayar düşmüyor

Ders çalışmayı sevmeyen bir çocuğum var telefon bilgisayar elinden düşmüyor gün boyu hocam. Bu sene Yks ye girdi son 5ay kala tamamen ders çalışmayı bıraktı sanırım rehberlik hocasının hazırladığı ders programı ağır geldi . Yazilidan yazılıya çalışan bir çocuktu zaten ders çalışma alışkanlığı yoktu. Fen lisesi mezunu oldu bu sene . Fazla sıkıya gelemeyen bir çocuk. Yaninda olduğumu destek olduğumu söyledim ama geçen sene faydasini görmedim . Ne yapmalıyım bilmiyorum hocam ne yaptiysam olmadı artık karismamaliyim galiba istemiyor çünkü fikir dahi

Nişanlım beni aldattı ve affettim

Nişanlım beni daha önce aldattı ve ben de affettim şu an bir yıldır sürekli telefonlarını kurcalıyorum sürekli gözüm onun üstünde bana doğruyu söylese bile inanmıyorum sürekli kavga ediyorum tartışma çıkarıyorum istemsizce oluyor ama her gün kavgasız gürültüsüz geçmiyor eve 5 dakika bile geç gitse kıyamet kopartıyorum sürekli benden izin alsın sürekli bana haber versin istiyorum ve bunun için sürekli kavga ediyoruz arkadaşlarıyla görüşmesini hiç istemiyorum sanki arkadaşlarının yanına gittiğinde yanlış bir şey yapacak diye düşünüyorum sürekli bana yazsın sürekli her dakka benle konuşsun istiyorum bu toksiklikten kurtulmak istiyorum ilişkimi sağlıklı bir seviyeye getirmek istiyorum ona psikolojikmen çok baskı yapıyorum bu şekilde ne yapabilirim sence

Kaygımı nasıl yenebilirim?

yaşamak denen şeyden nasıl zevk alabilirim mutlu olabilirim ve yaşamak için bir amaç hissedebilirim her günüm boş amaçsız hissetmeden geçirebilirim kaygıdan uykuşarımı yeme düzenimi beden sağlığımı kaybetmeden yaşayabilirim??? kendimi bedenimi sevebilir miyim ailem ile aramdaki bu iğrenç ilişki sevgisizlik değersizlik bunun altından nasıl kalkabilirim ya da kalkabilir miyim ben olabileceğini sanmıyorum her günüm depresif geçiyoe geceleri kaygıdan fazla düşünmekten uyuyamıyorum nasıl geçecek geçecek mi bilmiyorum kendimi de bilmiyorum

OKB mi anksiyete mi?

merhaba, tekrarlayan takıntılı düşüncelerim çocukluğumda vardı ama iyileşmişti şimdi tekrarlayan davranışlarım mevcut ama aynı zamanda sağlık anksiyetesi belirtilerim var hasta olmasam da her gün kendime teşhis koyuyorum ve mutlu olamıyorum hasta gibi hissediyorum canım çok sıkılıyor tam mutlu olacak gibi oluyorum modum geri düşüyor hangi hastalığa sahip olduğumu bilmiyorum okb mi yoksa anksiyete mi? psikolojimin bozuk olduğunun farkındayım çıkmazda hissediyorum