Psikoloji Kategorisi

Erkek Arkadaşım Antidepresana Başladı

Merhaba,Erkek arkadaşım anksiyete sebebiyle 2 hafta önce antidepresana başladı. Son üç gündür sevgilimi hiç görmediğim kadar kötü ve mutsuz görüyorum. Sabah işe gitmek için evden çıkıyorum ben akşam gelene kadar odadan dahi dışarı çıkmadığını tüm gün yatakta olduğunu söylüyor. Ben eve gelince biraz daha toparlıyor ama ben olmadığım zaman çok kötü. Kendini dışarı atamıyor, derslerine bile gidemiyor. Ne yapacağımı bilmiyorum, ilaca başlamamışken bile bu kadar kötü görmemiştim. Ne yapacağımı, nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum.

Nasıl veda edebilirim canımı acıtmadan

nasıl canım acımadan veda edebilirim gelecek görmediğim bi ilişkiye çok sevdiğim halde sorumluluk almıyor çaba sarf etmiyor saygsızlık görüyorum bazen ve hatta benim yapmamın yasak olduğu şeyleri o yapıyor ama bunu sorun etmiyor söylediğimde ise uzatmamam için konuyu elinden geleni yapıyor ne yapmam gerektiğini bilmiyorum baba sevgisi görmeden büyümek bir erkeğin seni nasıl sevmesi gerektiğini bazen bilememektir aslında bu yüzden bende bazen yanılıyorum işin içinden çıkamıyorum ama bu durumdan da o kadar çok yoruldum ki veda etmem gerektiğini biliyorum ama bağlılıklarım buna izin vermiyor iki senede yaşanan duygular hisler gözyaşları gülüşler buna izin vermiyor

Korkumu nasıl yenerim

Merhabalar ben son bir kaç ayda stres ve korku içindeyim aklım sanki şu olucak bu olucak düşüncesi ve sanki olmuş gibi görüntü gösteriyor mesela bir şey yokken bir anda başka bir şeye stres yapıyor ve bu stres yaptığım şey bazen rüyamda görüyorum ve kalktığımda yoksa olucak mı kaderim mi bu mu diye düşünceler geliyor gün içinde gerçekten bu düşüncelerden yoruluyorum bazen ani bazen en küçük şeye bile sinirleniyorum bazen de ağlamak isteği oluyor aileme anlatmıyorum çünkü onlara saçma gelir diye düşünüyorum düşüncelerimi takmamaya çalışıyorum ama pek olmuyor ve bu düşüncelerden yoruldum başımın ağırdığı zaman bile oldu ne yapmam gerek bilmiyorum bunu anlatırken az da olsa iyi hissettim

ceren_7

Duygularımı kontrol edemiyorum ve rezil ediyorum kendimi üstüne avukat olmak istiyorum

Kendi duygularımı kontrol edemiyorum avukat olmak istiyorum çokta çalısıyorum ama duygusalım her yerde ağlıyorum duygularımı nasıl kontrol edebilirim Sevgilimle tartısma cıkarıyorum üzüldügüm zaman dün bizim davamız vardı yani babamın onu da kaybettik o gün avukat bana babana iyi şahitlik yapamamıssın güzel ifade verememişsin dedi ve avukat olacagım rezil oldum akrabalarımın içinde onlar istemiyor zaten iyi meslek sahibi olmamı benden iyi vermiş akrabalarım ifadesini suçlulukta duyuyorum çok kötü hissediyorum bir taraftan derslerim ağır zaten onlarla baş etmeye çalısıyorum bunlarda ağır geliyor

aklımdaki sesin konuşması ve hayal ettirmesi

merhabalar bir sorum olucak ben bundan bir kaç ay önce yaz tatili sıralarında bir olumsuz bir şey yaşadım ve pek etkisinden çıkamadım ve bu döngüye girdi bir ses sürekli olucak veya hayal ettirmesi gibi durumlar oluyor ve fiziksel olarak etkilemeye başladı saat takıyorum içimden bir ses saati takarsan o olucak şu zamanda olucak gibi düşünce ve sesler geliyor nasıl kurtulurum ??

Her şeyi erteliyorum

Herşeyi erteliyorum yapacağım günü hayal edip mutlu oluyorum ama asla yapmıyorum o hayal bana yetiyor galiba yapmak istiyorum aklım zihnim izin vermiyor sürekli yapmam gereken konu hakkında düşünüp duruyorum mesela ders çalışamam lazım seneler sonra hırs yaptım üniversiteyi kazandım okuyorum ama nasıl okuyorum ders çalışmak çok zor geliyor okuduğumu anlamıyorum şu gün şunu yapıcam diyorum o iş mümkün değil o gün yapılmıyor bu huyumdan nefret ediyorum

Kaygılarım ve korularımı nasıl yönetebilirim

Merhaba, Üniversiteden mezun oldum 1,5 yıl önce sonra iş bulma sıkıntısı yaşadım özel sektörede iş buldum fakat beni istemediklerini söylediler daha sonra firma ismi vermiyim satış danımanı olarak 1 yıl iş yaptım para ihtiyacımdan dolayı fakat orası mobing uyguladı bize daha sonra 2 hafta önce işten çıktım kpss hazırlanıyorum ama odaklanamıyorum kendimi toparlıyamıyorum kendimi iyi hissetmiyorum nasıl düzelir peki bilmiyorum

Sanal kumar bağımlılığından nasıl kurtulacağım

Nişanlım sanal kumar bağımlısı her seferinde söz verip tekrar oynuyor oda bırakmak istiyor psikolojisi hiç iyi değil birbizimizi çok seviyoruz ve çok güzel bir ilişkimiz var ama bu hastalık bize zarar veriyor oda bunun hastalık olduğunu kabul ediyor ona bırakması için destek olmak istiyorum yanında olmak istiyorum nasıl bir yol izleyebiliriz lütfen bize yardımcı olun bir uzman görüşüne ihtiyacımız var

Duygusal kitlenmeyi aşma yolları?

Ben 24 yaşındayım. İlk kez bu duyguyla da sanırım 15 16 yaşlarımda karşılaştım. Duygularım içimden alınmış gibiydi. Bir şey hissetmiyordum. Bu çok uzun da devam etti ama bazen kırılmalar oluyordu. Bazen hissetmeye çok yakın oluyordum. Mesela örnek vermek istiyorum, biri seni özledim diyor. Ben de özlem duygusu yok. Onunla vakit geçirmek güzel evet hoşuma gidiyor ama eksiklik halinde duygum yok, ben de özledim demelerim hep mantıksal oldu şu ana kadar. Buna benzer çok duygu yaşadım, hiçbirini hissetmedim ama bildim. O duygu bu aslında şu an bunu hissediyorum diye kodladım. Şu an taşındım. Yeni evimdeyim. Ailemden ayrıldım. Ve ilk kez hayatım için büyük bir karar aldım ve açıldım. Ama ailem bilmiyor. Bunların hepsi üst üste gelince iyice kitlendim. Evet hep hissetmiyordum ama bazen ağlayabiliyordum. Şu an dümdüz bir ifade ve hissizlikle geziyorum evin içinde. Hiçbir duygu kırıntısı yok içimde, bir anda hepsi çekilip alındı gibi. Bir anda yok oldu gibi. Eskiden de hissetmiyordum evet ama ilk kez bu kadar duygusuz hissediyorum. İlk kez bu kadar insanlıktan uzak hissediyorum. .. Bir sebebi, bir çözümü, bir nedeni var mı bilmiyorum. Ne yapmam gerekiyor?

Tükenmiş hissediyorum

Merhaba son birkaç senedir hayatımda çok sarsıcı olaylar yaşadım. İnsanlara iyi niyetle fedakarlıkla anlayışla yaklaştıkça beni hep sömürmeye kalktılar. Hakkımı aradığımda ise ben kötü oldum. Aile içinde bile kardeşime ayrılacalıklı davranılır ama her şey benim görevim gibi küçüklüğümden beri annemle babam arasında hep kurtarıcı oldum. İlişkilerimde bile bu görevi üstlendim fark etmeden. Onlara iyi gelirsem beni severler sandım. Ailem dahil hepsinin sorunlarını sünger gibi çektim üzerime. Annem hep sorunlarını kayıplarını eve yansıttı. Babam çalışmadı kendisi çalışmak zorunda kaldı senelerce söylendi. Mutsuzluğuna beni de ortak etti. sorunlarını kendi çözen yük olmamak için bile kendinden kısan biriydim. Benimle iletişimi o kadar kötü ki hep azarlayarak eleştirerek böyleydi. Çalıştığı için bunu hep başıma kalktı. Sanki bu duruma onu ben mahkum etmişim gibi acısını benden çıkarırdı. Kardeşime gelince ona hep naif iyimser arkasını toplayan moddaydı. Şimdi hayattan o kadar yoruldum ki hiçbir şeye emek vermek heves etmek bile istemiyorum. Tek başımayım bu hayatta bu kadar yükle ihanetlerle tek başıma kaldım. Herkesi iyileştirdim ben hasta oldum. Her gün ağlıyorum. İçimdekileri yazmaya çalışıyorum çünkü anlatacağım kimsem kalmadı. Hayat bana zorla bencil olmayı öğretti. O kadar üzülüyorum ki oysa eski halim neşe saçardı iyimser bakardı yeni insanlar tanımak için heyecanlanırdı gözümdeki ışık söndü. Beni bu hale getirenler mutlular ama.