PsikolojiKategorisi
Zihinsel ve duygusal olarak kendini daha iyi hissetmek bazen küçük farkındalıklarla mümkün. Duygularını anlamak, iç dünyanı keşfetmek ve kendine biraz alan tanımak istiyorsan doğru yerdesin.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
aklıma gelen düşünceler OKB ilişkili olabilir mi?
Merhaba ben 18 yaşındayım yaklaşık 5 yıldır belki daha fazladır düşünmek istemediğim topluma ve benim ahlakı normlarıma göre yanlış olan düşünceler aklıma geliyor önce dini konularla başladı ya Allah yoksa ya yanlış dindeysem ya namaz kılarken yanlış yaptıysam gibi düşünceler aklıma gelmeye başladı. Zaman içinde sürekli konusu değişti bazen gece uyuyamadım bazen aylarca bir soru hakkında kendime cevap bulmaya çalışıp durdum. Dini konularda kendimce internetten beni rahatlatacak video izlemeye çalıştım kendimi dinden çıkmadığıma düşüncelerin bana ait olmadığına inandırmak istedim daha doğrusu kanıtlamak. Şuan da bi ilişkim var ve çok değer veriyorum çok seviyorum. Ama aklıma yine kötü kötü düşünceler geliyor aklıma gelmesini istemiyorum ama geliyor kontrol edemiyorum. Ya sevgilime geçmişte yanlış bi şey yaptıysam ya yalan söylediysem fark etmeden(dürüstlüğe sevgilim de ben de çok önem veririz o yüzden kelimesi kelimesine hep dikkat ederim) ya üzdüysem veya fark etmeden üzecek bi şey yaptıysam diye geçmişi düşünürüm. Biriyle göz göze geldiğimde ya yakışıklı bulduysam ya hoşlandıysam sevgilimi aldattıysam şeklinde şeyler düşünüyorum. Bir kere göz göze geldiysem o tarafa bakmamak için uğraşıyorum ama sonra aklıma bakmamak içim uğraştın yoksa bakmak mı istiyosun tarzında düşünceler geliyor. Durup kalbimi dinliyorum en ufak bi kıpırtı oldu mu bi şey hissettim mi diye ve karşımdaki kişinin yakışıklı olmadığına kanıt arıyorum ki karşımdaki kişi sevgilim yokken başka gözle baksam bile beğenmeyeceğim dış görünüşe sahip olabiliyor yani yakışıklı olmayabiliyor bana göre. sonra kalbimi yokluyorum sevgilimi hala seviyor muyum ne kadar seviyorum şeklinde kalbimi sorguluyorum sevmesem şunu yapmazdım başkasından hoşlansam şöyle olmazdı şeklinde kendime yine kanıt arıyor içimi rahatlatmaya çalışıyorum bir nevi kendimi sınıyorum denebilir. kafamda başka senaryolar kuruyorum istemsizce daha doğrusu bunlar da soru şeklinde aklıma geliyor şartlar şöyle olsaydı o kişiden hoşlanır mıydın sever miydin vs diye günümüzdeki koşulları istemsizce bambaşka koşullara çevirip kendime yine “hayır yapmazdım” cevabını vermeye çalışıyorum. kendime verdiğim cevaplar beni anlık olarak rahatlatmaya yetse de kısa süre sonra yine aynı soru hayatımın ortasına oturuyor diyebilirim bu durumun okb ile bi ilgisi olabilir mi destek almaya ihtiyacım olduğunu hissediyorum almalı mıyım kendim çözebilir miyim?
Gizli Kullanıcı
Birini kaybetme korkumu nasıl yenerim
Birini kaybetme korkusu son bir aydır zihnimde. Sanki paramparça olmuş ve yalnızlıkla baş etmenin ne kadar zor olduğunu iliklerime kadar hissediyorum. Bazen yolda can veren ama son kez kanadını çırpmaya gayret eden yaralı bir kuş gibiyim. Gökyüzü parlak ama ben Sıkışık telaşlı panik ve korkak hallerdeyim ve geçmeyecek sanıyorum hiç bitmeyecek Geçer mi sahiden bugünler biter mi geceler yollar saatler
Gizli KullanıcıPorno bağımlılığı beni bitiriyor
Porno bağımlılığı beni günden güne bitiriyor ne yapmalıyım? İlk başlarda çok güzeldi ama artık sanki sigarayı bırakmak isteyipte bırakamayan biri gibi oldum tek kötü alışkanlığım porno ve mastürbasyon bundan kurtulamıyorum beynim sürekli mastürbasyon yapmak istiyor sıkıldığı zamanlarda,bana spor yapın kafanı dağıt felan demeyin lütfen çünkü sporda yapıyorum kafamıda başka şeylere odaklamaya çalışıyorum ama olmuyor porno bağımlılığından asla kurtulamıyorum napcam ben?
Gizli Kullanıcısevgilimi aldatmaktan çok korkuyorum kafamda kötü düşünceler var düşünmek istemesem de aklıma geliyor
Merhaba ben 18 yaşındayım yaklaşık 5 yıldır belki daha fazladır düşünmek istemediğim topluma ve benim ahlakı normlarıma göre yanlış olan düşünceler aklıma geliyor önce dini konularla başladı ya Allah yoksa ya yanlış dindeysem ya namaz kılarken yanlış yaptıysam gibi düşünceler aklıma gelmeye başladı. Zaman içinde sürekli konusu değişti bazen gece uyuyamadım bazen aylarca bir soru hakkında kendime cevap bulmaya çalışıp durdum. Dini konularda kendimce internetten beni rahatlatacak video izlemeye çalıştım kendimi dinden çıkmadığıma düşüncelerin bana ait olmadığına inandırmak istedim daha doğrusu kanıtlamak. Şuan da bi ilişkim var ve çok değer veriyorum çok seviyorum. Ama aklıma yine kötü kötü düşünceler geliyor aklıma gelmesini istemiyorum ama geliyor kontrol edemiyorum. Ya sevgilime geçmişte yanlış bi şey yaptıysam ya yalan söylediysem fark etmeden(dürüstlüğe sevgilim de ben de çok önem veririz o yüzden kelimesi kelimesine hep dikkat ederim) ya üzdüysem veya fark etmeden üzecek bi şey yaptıysam diye geçmişi düşünürüm. Biriyle göz göze geldiğimde ya yakışıklı bulduysam ya hoşlandıysam sevgilimi aldattıysam şeklinde şeyler düşünüyorum. Bir kere göz göze geldiysem o tarafa bakmamak için uğraşıyorum ama sonra aklıma bakmamak içim uğraştın yoksa bakmak mı istiyosun tarzında düşünceler geliyor. Durup kalbimi dinliyorum en ufak bi kıpırtı oldu mu bi şey hissettim mi diye ve karşımdaki kişinin yakışıklı olmadığına kanıt arıyorum ki karşımdaki kişi sevgilim yokken başka gözle baksam bile beğenmeyeceğim dış görünüşe sahip olabiliyor yani yakışıklı olmayabiliyor bana göre. sonra kalbimi yokluyorum sevgilimi hala seviyor muyum ne kadar seviyorum şeklinde kalbimi sorguluyorum sevmesem şunu yapmazdım başkasından hoşlansam şöyle olmazdı şeklinde kendime yine kanıt arıyor içimi rahatlatmaya çalışıyorum bir nevi kendimi sınıyorum denebilir. kafamda başka senaryolar kuruyorum istemsizce daha doğrusu bunlar da soru şeklinde aklıma geliyor şartlar şöyle olsaydı o kişiden hoşlanır mıydın sever miydin vs diye günümüzdeki koşulları istemsizce bambaşka koşullara çevirip kendime yine “hayır yapmazdım” cevabını vermeye çalışıyorum. kendime verdiğim cevaplar beni anlık olarak rahatlatmaya yetse de kısa süre sonra yine aynı soru hayatımın ortasına oturuyor diyebilirim bu durumun okb ile bi ilgisi olabilir mi destek almaya ihtiyacım olduğunu hissediyorum almalı mıyım kendim çözebilir miyim?
Gizli KullanıcıOlmayacak şeyleri olucakmış gibi hissediyorum
Öncelikle merhaba 19 yaşındayımşurdan başlamak istiyorum ben yaklaşık 1 senedir çalışmıyorum ve bu dönemde hep evde kaldım eve kapandım daha doğrusu ve günler geçtikçe kendi kendime düşünmeye başladım ve sanki hiç ömür boyu gitmiyecek düşünceler kendimi çok kafaya takıyorum mesela size saçma gelecek ama yüzüme nemlendirici sürüyorum ve hep kötü düşünüyorum acaba nemlendirici yüzümde solarmı çok saçma dimi yani bilemiyorum saçımı boyattım acaba rengi solarmı diye kötü düşünüyorum ve ben böyle kötü düşünürsem gerçekten rengi solarmı böyle bişey mümkünmü he siz bana mümkün değil deseniz bile ben yine hep düşünürüm ve ömür boyu böyle gider çok saçma bi kuyuya düştüm çıkamıyorum bilmiyorum yani şu 1 senedir hergün böyle düşünmekten mutsuz yüzüm gülmüyor ve ömür boyu ben hep böyle mutsuz olurum ama Allahtan hiç bi zaman ümidimi kesmicem.
Gizli KullanıcıYaşamaktan Zevk Alamıyorum, Ne Yapmalıyım ?
geçmişten Kalan şeyler Hayatımı bir Evlilik Yaparak Mahvedişim Hiç bir Şekilde Kurmalardan Sinir Stres Kaygı Endişen Özgüven Eksikliğimden kurtulamamam geçmişte Yaptıgım Hataların Şuan Cezasını Çekiyorum Nefes Alamıyorum Hayatıma eşimden Ayrıldıktan Sonra 3 sene Kimseye Güvenemedim Sonra Hayatıma Biri girdi Şuan Ayrılık Aşamasındayz Acı Çekiyorum Bu hayatta ZTen Tek Sorunum Birini Kolay Kolay Sevememek Diğeri İse Sevdiğim Zaman Kolay Bir süreç İlerleterek Unutamamam
Gizli KullanıcıAgorafobi
Merhaba İrem gülsün hocam size uzun zamandır dışarı çıkmakta zorlandığımı,dışardayken korku hissettiğimi ,elimin ve bacaklarımın titrediğini, kalbimin hızla çarptığından bahsetmiştim. Sizde agorafobi olabilme ihtimaline dikkat çekmiştiniz. Bugün psikiyatri kliniğine gittim ve bu yazdığım hislerimi doktora anlattım. Bana paxera 20 mg ilaç verdi. İlk 10 gün yarım 10 gün sonrası tam kullanmamı istedi. Ayriyetten tranko buskas adında ilaç daha verdi. İlk defa psikiyatri ilacı kullanacağım için sizlere sormak istedim. Bu ilaçlar sayesinde Yazının ilk başında bahsettiğim korkularım gider mi? Diğer insanlar gibi dışarda rahat gezebilir miyim? Kalabalık ortamlara girebilir miyim? İlaçlar bitince tekrar gelecek miyim diye doktora sormadım. 1ay sonra bu ilaçlar bitecek tekrar gitmeli miyim?
Gizli KullanıcıTravmalı çocukluk nedeni ile oluşan kişilik bozukluğu ile nasıl baş edebilirim?
Ben 19 yaşında bir gencim, babasız büyüdüm yani bebeklikten itibaren babamı ve ailesini hiç görmedim. Annemle büyüdüm ama annemle de pek yakın bi ilişkim olmadı hiçbir zaman. Annem hep çok çalışan, çok meşgul benimle fazla ilgilenemeyen bir anneydi. Bizim birlikte pek fazla anımız yoktur. Beni sevdiğini bilirdim içten ama hepsi bu. Annem sevgisini belli eden, sarılan, sevgi sözcükleri söyleyen bi kadın olmadı hiçbir zaman. Keza sinirlendiği zaman ağzından çok kötü kelimeler çıksa bile iyi şeyler çok nadir duyarım ondan hep. Tartıştığımız zamanlar “keşke hiç olmasaydın, sana katlanmak zorunda değil kimse, bırakıp gidicem seni” gibi cümleler çok duydum maalsef. Aslında annem çalıştığı içinde beni anneannem büyüttü. Anneannem çok sevgi dolu bi kadındır annemin aksine sevgisini gösterir ve hep belli eder fakat bana göre hiç bir sevgi anne ve babanın yerini tutmuyor. Bende ergenlikten sonra bunun eksikliğini hissedip annemle birçok kez konuşmayı denedim bu durumu fakat her seferinde olumsuz dönüt aldım. Annem benim için çalıştığını ve benim bencil olduğumu söylerdi hep. Ve 3 yıl önce annem evlendi ve bizim evlerimiz tamamen ayrıldı. Ben anneannemle yaşamaya devam ediyorum annem ise eşiyle. O kadar sevgisiz büyüdümki ve bunun eksikliğini o kadar hissettimki hayatım boyunca o sebeple bütün arkadaşlık-romatik ilişkilerim sorunlı oldu hayatım boyunca. Şuan ise gerçekten sevildiğime o kadar inanmıyorumki romantik ilişkilere girmiyorum bile çünkü hiçbir erkeğin gerçekten sevebileceğine inanmıyorum her erkek ne olursa olsun bir gün aldatır gibi geliyor. Her zaman ikinci bi kadın olduğuna inanıyorum. Hayatıma birilerini almakta gerçekten çok zorlanıyorum ve kimseye yaklaşamıyorum sanki kendi etrafıma duvar örmüş gibiyim Gerçekten sevilip sevilmeyi bu kadar isterken bu duyguyu hiç yaşayamayacak olmak o kadar üzüyor ki beni bununla nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum. Ayrıca insanları çok kolay hayatımdan çıkartabiliyorum ne kadar seversem seveyim en ufak birşeyde üzüldüğüm dakika yapamadığımı anladığım dakika o kişiyle iletişimimi kopartıyorum ve bir daha dönüşü olmuyor. Bu sadece romantik ilişkilerdede değil arkadaşlık ilişkilerindede böyle. Sosyal biri olmama rağmen hareketlerime, söylediklerime hep dikkat ediyorum yanlış birşey yaparsam beni sevmeyeceklerini hakkımda kötü şeyler düşüneceklerini zaddeniyorum. Kafam her zaman o kadar çok dolu ki gerçekten kendimi çok yorgun hissediyorum.
Gizli Kullanıcıİçine kapanıklıktan nasıl kurtulabilirim?
Merhaba kızım 9 yaşında ki kızım sesim yükselse cevap vermiyor veremiyor hakkını savunmuyor. Her olayı içinde yaşıyor bir fikri yok alternatif düşüncesi yok çok üzülüyorum benimle sohbet etmesini dertleşmesini düşüncelerini örgüzce söylemesini istiyorum bu konuda kitap önermenizi ve nasıl bir yol izlemem gerektiğini anlatır mısınız öğüt verdiğimde beni önemsemez istediklerini yapar benim söylediklerimin pek bir önemi yok onun için düzelmesi için ne gerekirse yaparım
Gizli KullanıcıMerhabalar ani değişimilerim oldugunu dusunuyorum beynim her şeyi cidiye alıyor nasıl geçer
Duygu değisimlerim var nasıl iyi olurum Beynim her seyi cidiye alıyor ondan dolayı sinirleniyorum ve bu normal degil yardımcı olursanız sevinirim napmam Gerek ruh halim cok değişiyor her saniye her gun ve benim hayatımı cok etkiliyor psikoloğa gitmelimiiym çünkü bir daha gel dedi ama annem benle gelmiyor yanlız olunca bide iç catısma artar gercekmis gibi gelir insana haksımıyım sizce ☺️
Gizli Kullanıcı
