Psikoloji Kategorisi

Sınav süreci stres ve kaygi yönetimi

Bir kaç yıldır mezunum bu yaşıma kadar bütün notlarim cok iyiydi ama sinav surecinde bir turlu disiplinli uzun süreli çalisamiyorum hep basliyorum bir kaç ay geciyo bir şey istedigimi gibi olmuyo ya da bir kac gun konu yetistiremiyorum falan sonra bende bu isin ucu gidiyordu hafiften kaygi ve stres gelmeye başliyor sonra aylarca oldugum yerde ders çalişamiyorum ders çalişamadikça ağlama isteği geliyor ve ben bir yilimi daha çöp etmis oluyorum ben bu döngüden çok yoruldum bir türlü çikamiyorum şu an yine bu aylarda tekrar ders çalisma isteğim gitti . gece erken gitsem yatağa uyumak istemiyorum sabah erken uyanamiyorum uyansam bile o masanin başina geçemiyorum yoğun bir isteksizlik var. Her türlü yolu denedim ama bir türlü bu dönguden kurtulamadim. ne önerisiniz

Sürekli yalnız kalıyorum

Merhaba üst üste kötü 2 ilişki yaşadım yine de bir şekilde kendimi toparlamaya çalıştım ama bu defa en yakınım dediğim arkadaşımla da iletişimi kestik. İyice kendi içime kapandım. İnsanlara yaklaşmak tanımak yorucu geliyor. Nasıl bir hayat yaşamak istediğimi bilmiyorum. Son yaşadığım ilişkiye o kadar bağlanmıştım ki kendisini geliştiren biriydi tüm kötü özelliklerinin yanında o yüzden kendi hayatımı unuttum. Son bir senedir bana şarkılar üzerinden gönderme yapıyordu sonra ben ona dönmeyince her şeyimi kapatınca göndermeli şarkıları kaldırdı pişmanlık içeren çok seviyorum tarzı şarkılar geldi yerine bunlar tesadüf değildi. Dönmedim ona Çünkü bana öyle şeyler yaşattı ki dönemedim en sonunda bitirdiğine dair şarkılar ekledi ben mi yanlış yapıyorum dedim kendi kendime ve aradım onu hiçbir olmamış gibi davrandı. Ben durup dururken 2 sene sonra aramışım gibi davrandı. Çok şaşırdım. Anlaşamamıştır bitmiştir bunu anlayabilirim ama ben bir şekilde hayata devam ediyordum arkadaşımla iletişimi kestikten sonra böyle şarkılı göndermeler yapması üstelik ayrılan oydu. Kalbimle mantığım arasında kaldım demişti. Bana da acı çektirdi. Ne yapmaya çalıştığını asla anlayamadım hiçbir zaman. İlişkide böyleydi çabalayacağını söyleyip hiçbir şey yapmazdı. Benim aramamı beklemiyordu belki de şarkıları kesti ne tesadüfse tam 2 ay oldu. Kendimi hiçbir yere ait hissedemiyorum. İnsanlar bunları yaşatıp hiçbir şey olmamış gibi devam ediyor.

Kronik Hastalıklarımla Birlikte Başarılı Olamıyorum.

20 senelik insüline bağımlı tip 1 diyabet hastasıyım. Üzerine Vitiligo, Polisitemia Vera, Hipertiroid, Venöz Yetmezlik gibi kronik hastalıklar eklendi. Bununla birlikte kendimi geliştirmek, kariyer yapmak, insanlara faydalı olmak, sosyalleşmek istiyorum. Hastalıklarım, günlük yaşantımda odaklanmama ve çalışmama aşırı mani oluyor. Yapmak istediklerimi bir türlü gerçekleştiremiyorum, mecburen geri adım atıyorum. . Muhafazakar bir insanım ama bir türlü huzurlu değilim. . Ne tavsiye edersiniz. Saygılarımla. ..

xpeople

Arkadaş ilişkilerinde nasıl olmalıyım?

Erkek arkadaşım var sürekli onunla zaman geçirip sürekli onunla konuşmak istiyorum ayrıca o da bunu istiyor. Arkadaşlarımla arama mesafe giriyor bu ilişkileri terazide tutamıyorum. Arkadaşlarımla arama farklı şehirler girdiğinde mesafeler arttıkça benim de mesafem artıyor kendimi vefadız bir insanmışım gibi hissediyorum. Sonra da arkadaşlarım bana kırılınca bir adım gidemiyorum. Gönül almayı bilmiyorum. Bu konu da ne yapabilirim. Sosyalleşmeyi sevmiyorum sürekli evde zaman geçirmek istiyorum bu beni iyi yapmıyor kendimle küsmeme neden oluyor.

Kendi görünüşümle nasıl barışabilirim?

ne yaparsam yapayım kendimi beğenemiyorum cirkin olduğumu düşünüyorum. Ve bu hayatımın bir çok yerini etkiliyor çok basit şeyleri bile ve bu çok yorucu. Mesela arkadaşlarımla fotoğraf çekilemiyorum çünkü görünüşümün fotoğrafı mahvettiğini düşünüyorum. Ya da mesela bir şey yapmak istediğimde ne olduğu fark etmeksizin cirkin gözüktüğüm için bunu erteliyorum ya da hak etmediğimi düşünüyorum. Makyaj da yapsam güzel şeylerde giysem bir türlü bu hislerden kurtulamıyorum. Haliyle bunlar karsi cinsle konuşmami da zorlaştırıyor.

İnsanlara karşı güvenim azaldı

Merhaba önceden hayatın içinde sadece kaygıları olan strese girince midesi bulanan bu yüzden işe ara vermiş biriydim ama son 2 senedir insanlardan gördüğüm ve benimde bilinçsizce kötü davranışlarına izin verdiğim arkadaşım ve sevgilim oldu. 2 sene önce bana türlü haksızlıklar yapıp yalanlar söyleyen sonrada kendisini savunup ilişkiyi bitiren (aslında bitiren ben olmalıydım o yüzden izin vermiş oldum) ama sevgisini gözüme şarkılarla sokmaya çalışıp ben dönmeyince vazgeçen arayıp yüzleşince hiçbir şey olmamış gibi davranan bir döngüye hapsoldum. Kendimi bir süre insanlardan izole ettim. Arkadaşım dediğim insan güya kendini savundu ama aylarca ona yazdım sonunda içini kustu. Yanımda olduğu günlerin lafını yaptı. Hep derdini anlatıyorsun diyerek. O kadar yoruldum ki insanlarla arama hep sınır koyar oldum. Şu an bu yalnızlık bana iyi de geliyor. Ama bundan sonraki hayatıma alacağım insanlar için korku doluyum. Tanışır sohbet ederim biliyorum ki o eski ben içimde bir yerlerde duruyor ama yine yalnızlığı sessizliği seçerim buna çok eminim. Kim iyi kim kötü kim verdiğim emeğe değiyor kim arkamdan konuşuyor anlamak çok zor. 30 dan sonra hayat düzeni kurmak en zoru. İş bulmak için bir süre kendime gelmeyi bekledim. Çünkü gerçekten bir insanla daha hayal kırıklığı yaşayıp verdiğim emeklere yazık olmasına tahammülüm yoktu. Şu an huzurluyum ama biliyorum hayat bağ kurmadan da olmuyor.

Çok mutsuzum nasıl mutlu olabilirim bilmiyorum geçmişi unutma istiyorum

Kendimi çok yalnız hissediyorum. Sevdiğim çocuğu aklımdan çıkarmak istiyorum. Ayrıldık ama hâlâ aklımdan çıkmıyor. Onu sevdiğim için çok pişmanım. Kendime gelemiyorum ama yine de onu unutmak istiyorum. Boşuna 1 yıl 4 ayım gitmiş… Değmezmiş. Ben ona inanmıştım, kendimi ona kurban etmiştim. Çok yazık… Değmezmiş. Meğer o beni sevmemiş. Çok mu çirkinim? Neden sevmedi beni 🥲😔 Neden istemedi, bilmiyorum.

Daha sakin ve anlayışlı bir anne nasıl olabilirim?

Merhaba. 29 yaşındayım ve 2. 5 yaşın da bir oğlum var. Bebeğim çok enerjik, çok akıllı bir çocuk. Onun şu yaşında ki aşırı normal davranışları örneğin ısrarcılık, ağlama, yemek yememe veya aşırı seçicilik gibi, gibi bir çok davranışı beni kısa süre içerisin de sinirlendiriyor ve sesimi yükselterek konuşma veya bazı zamanlar da bağırma gibi tepkiler vermeme sebep oluyor. Fakat ben bebeğimin normal, sorunu olanın kendim olduğunun aşırı farkın da bir anne olarak bundan çok üzgünüm. Her defasın da pişman oluyorum ve kendime onun bir çocuk, benim ise yetişkin olduğumu hatırlatmama, bunu tekrarlamayacağımı kendi kendime söylememe rağmen maalesef başaramıyorum. Ve gerçekten çok çok üzülüyorum en çokta bebeğim için. Onun kalbini kırmak hiç istemiyorum. Kendimi düzeltmem için neler yapabilirim daha sakin daha anlayışlı nasıl olabilirim? 🙏🏻

Hayatı nasıl herkes gibi yaşayabilirim?

Gün içerisinde hep hayatın anlamsız olduğunu düşünüyorum ve benim ilgimi çeken bir şey yok gibi ne yapsam anlamsız ve bu galiba benim sosyol ortamlarda yalnız kalmamı sağlıyor çünkü diğer insanların eğlendiği şeylere ben sadece alkol gibi şeylerle kafamı susturunca onlar kadar hayattan zev alıyoruk gibi ama normal aklımla hayatın gerçeği ve yaşamın acısı hep gözümün önünde kalıyor ve bu beni yoruyor ama bir yandan da ben o insanlara benzemek istemiyorum çünkü onların mesela işini sevmeyen birinin o işe gitmesini ya da hayatta anlamını bulmamış ama varmış gibi mutlu insan olmayı ben istemiyorum. hayatta normal bir insanın yaptığı şeyleri yaparken zorlanıyorum gibi kendimi hep bir felsefeye göre yaşamak istiyorum ama o felsefeyi bulamıyorum şimdilik bu kadar yazıyım

Ailemdeki kötü insanlar beni çok etikiliyor?

Aile içindeki kötü düşünceler beni çok çabuk etkiliyor. Etkilemekten kastım onların öyle kötü düşünmesine üzülüyorum ve içimi bir karanlık kaplıyor. İnsanları değiştiremem bunun farkındayım ama bu hissi bir türlü aşamıyorum onların o şekilde düşünmesini istemiyorum ailem oldukları için sanırım. Böyle olunca kendimi yıpratıp hastalanıyorum, ateşim çıkıyor. Evli biriyim ama kendi çekirdek ailem arada bu şekilde aklıma gelince içimi huzursuzluk kaplıyor. Ne önerirsiniz bana bu hislerden kurtulmam için?