Psikoloji Kategorisi

Stres’i nasıl giderebilirim?

Hep stres içindeyim. Aynı zaman da saç dökülmesi ve tırnak yeme var. Nasıl giderebileceğim bilmiyorum. Ve etrafıma baktığımda resmen kimse stresli değil ve mutsuz değil. Ve benim hiç arkadaşım yok kimse beni istemiyor! Herkesin arkadaşı var ama benim neden yok. Hem birileri hep benim dedikodumu yapıyor ve bütün okula yalan ya da gerçek şeyler paylaşıyorlar. 3 kişiler. Ve herkesin arkadaşı varken benim arkadaşım yok. Herkes benden uzaklaştı ve ben bu duruma çok üzülüyorum. Ben normalde 12 yaşındayım,7. sınıfa gidiyorum. Bütün gün tek başıma geçiriyorum. Eve geçince bile tek başımayım. Annem ve iki kız kardeşim var. Birisi 11 yaşında diğeri 6 yaşında. Babamla annem boşandı. Babam G. Antep’te ben,annem,11 yaşında ki kardeşim ve 6 yaşında kardeşim İstanbul’a taşımdık. (Biz (11 yaşındaki kardeşim,6 yaşında ki kardeşim ve ben G. Antep’te doğduk ve annem de gelin olarak G. Antep’e gitti) annem 11 yaşında ki kardeşim,6 yaşında ki kardeşim, annem ve ben G. Antep’te 5 aile idik) (11 yaşındaki kardeşimin adı Rana 6 yaşında ki ise Ela idi) babam,annem,Rana ve Ela hep bana “çok kilo almışsın,kilo vermeyi düşünüyor musun,kilo ver, kilolu, eskiden çok zayıftın” diyorlar. Ve ben veganım. Ailesinde bu şeyler söylemesinden bıktım. Ben kendi kilomda memnunum. Tamam yaşıma göre kilom kötü (60 falan kilo vermişim 1 saat önce kiloma baktım kilo vermişim bi 59. 9 falandı 3-4 ay önce baktığımda 63 kilo idim). Kilo almamın sebebi şu; bir kaç ay önce ya da 1 yıl önce babamın yanına Antep’e gitmiştim kardeşlerimle birlikte (bu arada babam evli,evlendi başka biri ile). Ayrı odam vardı ve babam abur cubur almıştı ve fovori abur cuburum Browni İntense vebabam ondan 1 paket almıştı. Başka abur cuburlarda vardı işte. Sonra onları durmaksızın onları çok yemiştim ve olanlar ondan sonra olmuştu. Sonra kilo almıştım tartıya falan çıkıyordum ve çok fazla kilo almıştım. 53 kilo idim ama 56-58’lere çıkmıştım. Bunun için çok pişmanım. Keşke kendimi tutsaydım da ailemin bu şeyler söylemeseydi.

Depersonalizasyon ve derealizasyon yaşıyorum ne yapabilirim

Yaklaşık 5 yıldır depersonalizasyon ve derealizasyon yasiyorum bunun için ne yapabilirim Ben ilk başta tamamen etrafı rüya gibi goruyordum ama çok sık değil haftada 1 kez ayda yılda 1 2 bilemedin 3 ama sürekli aklımda kafamda dusuncelerimde acaba yine rüya gibi goruruyum herşey yapaylasirmi tarzında sürekli düşünüyordum ve kontrol kaybına yol açıyordu istemsizce onu düşünüyordum yani her ne tür işi yaparsam bile sonra bir gün uyandım tamamen etraf rüya gibi rüya gibi olmasa bile bir sis perdesinin arkasindan dünyaya ve olaylara bakıyorum

ailem çok sıkı bunun için napmalıyım

istediğim hiçbir şeyi yapamıyorum öncelikle çocukluğumu yaşayamadım şimdide gençliğimi herşeyime karışıyolar ve her seferinse tehdit yiyorum asla istediğim gibi davranamıyorum istediğim yerlere gidemiyorum istediğim kıyafetleri giyemiyorum istediğim kişiyle arkadaş kalamıyorum istediğim zaman dışarı çıkamıyorum maksimum ayda 1 kez çıkmama izin veriyolar erkek arkadaşımı öğrendiklerinde ilk ona bi tehdit yaşattılar sonrada bana eğer crop giydiğimde yakalanırsam o kıyafeti alıyo annem kesip çöpe atıyor babamla annem sürekli kavga ediyor annem sürekli beni dışlıyor abime karşı ve hala çocuk muamelesi yiyorum evde hiçbir şekilde evde iyi davranılmıyorum bir kedim var tek katlanmaya isteğimde pamuk yani kedim onuda annem evden atmaya çalışıyor evde kalmamım 1 sebebi var ve evden atmaya çalışıyor yani asla istediğim hayatı yaşayamıyorum her gün illa birşey yapıyolar ve saatlerce ağlıyorum ve bundan çok hem yoruldum hem bıktım

Geçmişte yaşadığım olayları nasıl geride bırakabilirim?

Çok güvendiğim insanları hayatımdan çıkardım. Aslında onların benim onlara verdiğim değeri onların bana vermediğini ve üstüne üstlük bana düşmanlık ettiklerini öğrendim. Hayatımdan çıkmalarına rağmen hala daha kötü olmam için çabalamaları beni yıpratıyor ve bir türlü ben bu çıkmazdan çıkamıyorum. Yaşanmışlıkları unutamıyorum ama gerçekten unutmak istiyorum. İnsanların bana neden böyle davrandığını, kötü olmamı istediklerini bilmek beni kırıyor. Bu konuda ne yapabilirim

Anksiyetmi nasıl yenebilirim

Sürekli stresliyim ve çok duygusalım istemeden kendime hakim olamadan ağlıyorum ve kendimi nasıl anlatacağımı bile bilmiyorum çok kötüyüm Ufacık şeye kırıldığımı farkkettim elimde olmadan sevgılımle konuşunca herşeye kırılıyorum çok alıngan olmays başladım insanlar beni anlamıyor hiçbizaman ve ben kendimi anlatamıyorum günden güne daha kötü oluyorum ve artık ben bile kendimi anlayamıyorum ben kendimi anlayamazken derdimi kimseye anlatamıyorum şuan bile kendimi anlatamadım farkındayım ama yinede

Özgüvenimi nasıl geri kazananilirm

Anksiyete hastalığın başındayım buğün 1 ay önce işe girdiğim yerden çıkardılar beni panik atak olduğum için işimi seviyodum beni çıkarmalarına üzüldüm Yanlız kalmaktan korkuyorum. İlaç tedavisine başladım. Kendimi ne kadar iyi olacağıma dair düşünceler yürütsemde beynim susmuyor Bir yerim ağrıdığında aklıma bin türlü şeyler geliyo eski neşeme dönmek istiyorum . Üniversite mezunuyum 21 yaşındayım ileriye yönelik çok güzel hayallerim var ama bu hastalık beni mahvediyor ne yapmam lazım

Kendimi nasıl geri kazanırım

Merhaba psk Betül canbel ben yaşadıklarımı taşıyamıyorum başlıklı bir yazı yazmıştım bunun üzerine yazdıklarınızı çok düşündüm. Yaşadığım şey benim hayatımı çok etkilemişti. Buna bir kapanış bir anlam bulmak istedim çünkü bunu yapmazsam kendimi hep onu aklarken buluyordum mesaj atıp sildim. Cevap bile gelmedi işte o an anladım o çift arkadaşımın kuzenleriyle birlikte olduğunu tahmin ettiğim gibi yerini garantiledi. Daha 1 ay önce şarkılar ekliyordu. Şimdi sessizlik içinde muhtemelen yerini garantilediBu durumlardan öyle sıyrıldı ki etrafındakiler bile bana o zaman sende eski sevgilisini unutamamış biriyle olmasaydın dediler. Gerçekten bunu benim yüzüme söyledi üstelik bunu söyleyen de bir kadın hemcinsimdi. O mesajları sabitli görünce sen neden o evi terk etmedin dedi. O insan çabalayacağını unuttuğunu söylediğini söylemedim. Açıklama bileyapmadım. Çünkü biliyordum o kızın samimiyetsizligini Kocası gözümüzün önünde ona herkesin içinde bağırdığında neden tepki vermedin sustun diyesim geldi ama ben o gün o hemcinsim için üzülmüştüm. Onu teselli etmek gelmişti içimden. O ise o gün sessiz kaldığımda o üzüldüğüm günde eski sevgilim hiçbir şey olamamış gibi devam ederken bile bir kere bile yanıma gelip beni teselli etmedi bir kere bile yanımda olmadı. Güya ben hiçbir şeye karışmam demiş arkadaşıma. Karışmak istememekle bir insanı o halde görüp bir destek olmamak çok ayrı şeyler. Arkamdan biz gezmeye geldik hiç zevk almadık ruh gibiydi demişler benim için. Sınanmamışlığınkibridedimgeçtim

İlişkim bitti toparlanmak istiyorum

4. 5 senelik ilişkim vardı kendiside psikolog. bir gün işten çıktığında ben psikoloğa gidicem dedi geldiği zaman bana soğuk davranıyordu ve akşamına ben kötüyüm yapamıyorum artık dedi. ailevi kimi Sorunlar yaşadığını düşündüm veya kendisiyle aşamayacağı durumlar yaşadığını düşündüm ve bu konu hakkında yardım etmek istediğimi söyledim fakat beni her yerden engellemişti bir arkadaşım vasıtasıyla ona ulaştım ve ona sürekli çok kötü davrandığımı onu sevmediğimi söyledi ve kendisindeki en büyük sorunlardan bir tanesi de geçmişe bu kadar bağımlı kalmasıydı üç sene önceki yaşadığımız kimi tartışma konularını tekrar açtı ve en sonunda bir daha bana ulaşmaya çalışırsan seni polise herhangi bir yere şikayet ederim dedi her şey çok güzel giderken bir anda böyle olması kafamı çok karıştırdı çünkü ben ona karşı hâlâ bir şeyler hissediyorum ve hiçbir şey demeden ve bana düzgün bir sebep bile sunmadan bitirilmesi beni çok rahatsız etti. Ben ona başka yerlerden yine ulaşmaya çalıştım iki ay oldu ayrılalı ve bana dediği şey git başka kızlarla konuş başkalarıyla takıl bizden olmaz artık uğraşma bu iki aylık sürede hayatıma baktığım zaman hayatımın genel olarak ana noktası o kız olmuştu ne yaparsam yapayım onunla herşeyi yaptığım için kendimi boşlukta hissettim arkadaş çevremle konuştuğum zaman da hiç sosyal medya kullanmıyordum sosyal medya hesabı kullanmamı önerdiler indirdim ve kullanmaya başladığım zaman aklıma daha fazla o gelmeye başladı kimi insanlar karşı cinsten başka biriyle görüş şöyle yap böyle yap dedikleri zaman aklıma sürekli hala o geliyor çok çabaladım geri dönmesi için ama kafamda hâlâ onun hakkında yanıtlanmamış sorular var beni neden terk ettiği gibi hayatım şu an normal stabil bir şekilde gidiyor fakat kendimi genel olarak mutsuz hissediyorum yaşadığım duyguları veya herhangi bir şeyi hiç kimseyle düzgün bir şekilde paylaşamıyorum

Annem okb diye düşünüyorum ne yapmalıyım

annem her sabah ağlıyor hayatımı yıktınız ailemi bozdunuz diyor ama bunu yapan biri yok ve zorla kendini ağlatıyor 2 yıldır böyle ben kötüyüm ben iyi anne değilim olmayacağım diyor kız kardeşim 7. sınıfa gidiyor ve şahit oluyor sürekli annem olmayan insanları suçluyor bağırıp çağırıyor bende iş sebebiyle şehirdışındayım sürekli evde olamıyorum babam ve ben bu durumdan bunalmış durumdayız tedavi olmak istemiyor büyü yapıldığını düşünüyor bazen ne yapacağımı bilemiyorum artık benide etkiliyor ve yoruyor o kadar bunaldım ki 26 yaşındayım kendi hayatıma mı bakayım ne yapayım bilemiyorum artık ayrı eve geçmeyi bile düşünüyorum beni artık çileden çıkartıyor iyi davranmaya çalıştıkca yok istemiyorum git ben kötüyüm diyor başımıza bişey gelirse onlar suçlu diyor artık sıkıldım kendi adıma değil ama kardeşim ve annen adına çok tedirginim onun bu halleri kardeşimi kötü etkiliyor ben kardeşime bu durumu ifade ediyorum olgun bir çocuk oda farkında ama ister istemez etkilendiğini düşünüyorum lütfen biri bana bunun çözümünü söylesin tedavi olmak istemiyor evi dağıtıyor bağırıyor ne yapacağım lütfen yardım edin

Çabuk üzülüyor ve hemen sinirleniyorum

Anlık üzüldüğüm ve sinirlendiğim için kız arkadaşımla aram bozuluyor bazen beni anlamıyor benden hemen vazgeçiyor beni sevmediğini düşünüyorum ben onun için herşeyden vazgeçiyorum ama o benim için savaşmıyor çaba vermiyor bu durum beni çok üzüyor kalbim sıkışıyor ve elim ayağım titriyor haklı da olsam haksız da olsam her zaman ben özür diliyorum insan bazen sevdiği kişi uğruna her şeyden vazgeçmeli çok üzgün hissediyorum