Psikoloji Kategorisi

Üniversiteye geç kalmışlık hissi

Selamlar bu konu benim için çok önemli 22 yaşındayım ve daha yeni üniversiteye başlayacağım hemde kötü bir bölüm akranlarım üniversiteden mezun oldu ve ben daha yeni başlıyorum hemde kötü bir bölümde ne yapacağım her şey için çok geç kaldım çok üzülüyorum hayatımın geri kalanında ne yapmalıyım çok kıskanıyorum diğerlerini neden ben böyleyim her konuda geri kaldım nasıl kurtulacağım bilmiyorum terapi şart mı almak istiyorum ama en fazla ayda 1 kere gidebilirim gitsem de ay sonunu nasıl getiririm bilmiyorum ne yapacağım herkes üniversitesini bitirdi ve ben yaşlandım çok yaşlıyım insanlar tarafından da yüzüme vuruluyor çok iniyorum yaşam çok zor geliyor keşkelerim çok fazla bana akıl verin yalvarırım

İç sıkıntısı ve huzursuzluktan kurtulmak eski yaşamıma dönmek için ne yapmalıyım?

Bazen enerjim yerimde her şey normal. Bazen de enerjisi düşük ve hiçbir şey yapmak istemeyen hiçbir şey yapmaya halim olmayan ve hep yatmak isteyen biri oluyorum. İçim sıkılıyor iki göğüs ortamda sıkıntı hissediyorum. İştahım azalıyor ve geceleri kendimi tam uykuya veremiyorum. Sürekli bişeyler düşünüyorum. Böyle oluncada sosyal hayata katilamiyorum. Evimde kalıyorum. Bir şeyler yapmak bu alandan çıkmak bir şeylerle uğraşmak sürekli düşünce halinden çıkmak istiyorum ama sonra vazgeçiyorum yapamıyorum yapmak istemiyorum. Konfor alanimdan çıkamıyorum. Ya tekrar o sıkıntı anı gelirse bulunduğum yerdeki insanlara yük olursam diye.Bi ev taşıma sürecimiz oldu ve düzenim değişti daha monoton sakin bir yaşama geçtim ve bundan kısa bir süre sonra bu davranışlarım hislerim duygularım ortaya çıktı. Bu taşınmaninda bu duruma katkısı olabilir mi?

Hayatımda kimi ve ne istediğimi bilmediğim dönemindeyim

Yeni bir ilişkiden çıktım manipülasyon yeteneği oldukça güçlü biriydi kendimi ona kanıtlamakla geçti ve hala öyle hissediyorum ama o ilişkiden gerçekten çıkmak istiyor muydum emin değilim yıllardır ailesi tarafından asla görünmeyen her işini kendi halleden biri olarak yaşıyorum Ne istediğimi bilmiyorum ve nasıl adım atacağım kafamda ki tek soru Kendimi inanılmaz yalnız hissediyorum etrafımda tek bir arkadaşım dahi yok ne yapmalıyım

Anlamını veremedigim duygu belirsizliğinden kurtulmak için ne yapmalıyım?

28 yaşındayım.Karışık bıduygu durumum var bıbakmışsınız aşırı mutluyum bı bakmışsınız karalar baglamisim.Evliyim iki erkek çocuğum var.eşim defalarca sanal olarak aldattı beni.Konuşuyorum bı sorunumuz varsa çözelim diye sen çok iyi bı essin bende bilmiyorum diyo. yakalaninca bir süre mükemmel oluyo.sonra kaldığı yerden devam ediyo.buyuk oğlumda takıntı sorunları var.ama benim neyim var bilmiyorum.bi boşluk var sanki içimde dolduramiyorum.bazen aşırı enerjik bazen ölüden farksizim.ev hanımıyım.ne istediğimi bilmiyorum.beni neyin mutlu edeceğini bilmiyorum.sanki yaşadığım şeyler yaptığım yanlış evliliğin sonuçları gibi geliyo.kendimi sorguluyorum sürekli.gecmisi degistiremem ama geleceğim için ne yapabilirim bilmiyorum.hicbirseye isteğim yok.esim bana sen dengesizsin diyo.cunku bı bakmışsınız çok aşık, mutlu, enerji dolu,bı bakmışsınız hayattan bezmiş, mutsuz, yorgunum. dedigi gibi dengesizim. icimde basedemedigim birşeyler var ama ne olduğunu bilmiyorum.kendime itiraf edemegim belki yüzleşmekten korktuğum. cok kirilganim aslında. disardan soğuk gozukebilirim, aslında dokunsalar aglarim. bastirdigim halı artina supurdugumuz konular var daha doğrusu eşimin supurdugu. bana beni ne kadar sevdiğini ne kadar değer verdiğini her fırsatta söyler ama ben kesinlikle inanmıyorum sadece laf bence. guvenim sıfır .bana paranoyak muamesi yapiyo beni kıskanç olduğumu düşünmüyorum güvenim yok çünkü defalarca aldatıldım.ve yazışmalarını resimlerini bütün ayrıntılarıyla kendi gözümle gördüm okudum.bu belirsiz duygu halimin sebebi bu olabilir mi bilmiyorum. ben beni nasıl bulabilirim.

Olup olmadık anlarda ağlamak geliyor ne yapmak gerekir?

Normalde dıştan görünüşte ruhsuz biri gibiyimdir ama içimden nedense hep bir ağlamak duygusu geliyor. Mesela ben çizgi film izlemeyi çok seven bir insanım. Daha başlamadan giriş kısmında ya da çizgi filmlerin içinde müzik oluyor ya o başladığı an ağlama isteği geliyor ve ben bunu durduramıyorum ve ağlıyorum. Bu arada normal dizilerde de oluyor ama genellikle çizgi filmlerde oluyor.Kendimi hala bir çocuk gibi hissettiğim doğru ama dışarıdan kendimi bir yandan olgun göstermeye de çalışıyorum. İçim kıpır kıpır ama insanlar ilk soğuk biriymişim olarak görüyor. Bunu neden yazdım bilmiyorum ama içimden gelenleri yazıyormuşum buraya galiba.Ben bir de ağlamakla ilgili başka şeyler de eklemek istiyorum.benim olup olmadık şeylere de ağlayasım geliyor bu çizgi film örneği sadece aralarından ir tanesi. Bunu yazmamın sebebi en çok bu olayı yaşamamdan dolayı. Başka şeyler de var ama aklıma pek gelmiyor. Ama şimdi normal acılı, kötü bir olaydan sonra ağlarken aklımda hep bir isim oluyor, keşke yanımda olsaydı diyorum ve bu da günlük hayatta hep kafamın içinde yer edinmesini sağlıyor. Daha sonraları bu his kayboluyor kafamda.İnşallah anlatabilmişimdir. Çünkü kafam çok karışık ama en çok çizgi film izlerken neden ağladığımı ya da ağlar gibi olduğumu sorguluyorum şu an.

Neden çocuk sahibi olmayı isteyemiyorum?

Çocukluğumda ailemi hep yetersiz hissettim. Çünkü sevgisel olarak hiç yakinlaşamiyorduk. Bizi severlerdi evet ama Ne annem beni sevdiğini söylerdi ne babam. Hiçbirine sarilamazdim bile. Çok saçma ama utanirdim. Evimizde kavga gürültü hiç eksik olmazdi. Şimdilerde bile hala böyle hissediyorum ve korkuyorum ya birgün çocuğum olurda bende böyle olursam. Bazen anne olmak istiyorum bazen de o kadar korkuyorum ki hamile kalacagim diye. 3 senelik evliyim ve hala anne olmak bana çok uzak gözüküyor. Bunu nasıl aşabilirim

Uyku problemim var ne yapmalıyım?

Uyku problemim var hergün ne kadar yorgun olsamda asla uyuyamıyorum sabah da erken uyanıyorum geçmeyen baş ağrılarım sinirlenince sol kolum uyuşmaya başlıyor sürekli rüyalar görüyorum annemle ilgili oluyor genelde rüyalarım annemle ciddi problemlerimiz var benimle görüşmüyor aslında artık bende kendisiyle görüşmek istemiyorum ve ben sürekli onu rüyamda görüyorum bu döngü canımı sıkmaya başladı bu durum yaşamımı çok etkiyor ve bununla nasıl başa çıkmam gerektiğini bilmiyorum nasıl yardım alacağımı da boşluk ve çıkmazın içine girdim çok mutsuzum

Çaresiz ve Sıkışmış Hissetmek

merhabalar kendimi çaresiz ve sıkışmış gibi hissediyorum hayatımda hiçbir şey yolunda gitmiyor. eşimle bir gün iyi bir gün kötüyüz. işe giremedim ve nasıl üstesinden gelirim bilmiyorum. Stresimi kontrol edemiyorum ve her şeyi kişisel algılıyorum. Sürekli kendimi savunurken buluyorum. Kendimi değersiz yapayalnız hiçbir işe yaramayan biri olarak görmeye başladım Üstelik manipüle ediliyorum ve bununla da başa çıkamıyorum. Bana yardımcı olur musunuz?

DEHP'li Olduğumu Anladım

Merhaba okudugum kitaplardan yola çıkarak dehp li olduğumu anladım psikiyatri ye gidip danıştım olabilir mi dedim fakat oyle birsey olsaydi ilkokulda gelirdin dedi. Bu konuda ne yapabilirim?yavas olan hicbirseye tahammul edemiyorum.Herhangi birşeye odaklanamiyorum.mesela birisiyle konusurken baska biryerden birisi konusursa içim patlayacak derecede öfke doluyor.durduramiyorum.bir seye başlıyorum ve kendimi ne kadar zorlarsam zorlayayim bitirmem ya aylar aliyor yada hiç bitiremiyorum.ama şöyle de birsey var bana yapmasi kolay gelen sevdigim birseyide inanilmaz derecede hızlı yapiyorum.5 yasinda kizim var ona suana kadar bir sürü etkinlikler aldim fakat başında kizimin hep kalbini kiriyorum yapamadiginda bagiriyorum yada yavas yaptiginda o yuzden hicbirini bitiremedik.Eminim ki kızımda benim yuzumden bana benziyor.bu sene anasinifina basladi ve elim kolum caresiz kaldim.Ne yapmam gerekir.Ayrica herseyi aşırı derecede unutuyorum mesela bunu yazmayi dusundum ve unuttum suan tekrar aklima geldi.Birisiyle tanisiyorum adini soruyorum arkami dondugumde unutmus oluyorum.dinliyorum insanlari ama sanki anlamiyor gibiyim o an aliyorum fakat 2 saniye sonrası yok.Ve hep gerginim aile icinde esimle çocuğumla ilgili bir sorun yok fakat benim bu hic bitmeyen gerginligim ve sinirliligim yuzunden evde herkes bir gergin bir mutlu bir öfkeli çözüm ariyorum gercekten cok yoruldum.artik ofkelenmekten bagirmsktan olur olmadik sinirlenip bagirmaktan cok yoruldum

Çok düşünmek

Herşeyi günlerce düşünüyorum uyanıyorum aynı yerdeyim kalkıyorum aynı yerdeyim suçlumuyum değil miyim diye sürekli tartıyorum hep bana yapılıp insanlara yapılmaması bana çok garip geliyor kafamdan düşünceleri atamıyorum kendimi çok kötü biri gibi hissediyorumkendimi hiç mutlu hissetmiyorum edemiyorum sürekli yaşanan kötü olayları düşünüp kendimi suçlu hissediyorum bundan kendimi alıkoyamıyorum bu da beni çok fazla yoruyor üzerimde ağırlık hissediyorum üzgünüm sürekli