Psikoloji Kategorisi

Kendimi neden sürekli mutsuz ve sinirli hissediyorum

Hayattan keyif alamıyorum çok sinirliyim çevremde beni çok seven insanlar var ama onlara sabır gösteremiyorum hayattan keyif almak istiyorum ama gücüm ve motivasyonum yok sevgilimi çok seviyorum onunda beni sevdiğini biliyorum ama sürekli onunla kavga ederken buluyorum kendimi her şeyin acısını ondan çıkartıyorum sanki ne yapmalıyım benim sorunum ne bana yardımcı olurmusunuz lütfen kilo vermek istiyorum birde mutlu olmak istiyorum

Bebeğimi kaybettim kendimi toplayamıyorum

7 aylık Bebeğimi kaybettim çok üzülüyorum onu çok özlüyorum . İki tane daha çocuğum var onları bu süreçte eksik sevgisiz bırakmak istemiyorum. Ama kendimi iyi hissedemiyorum. Tekrar bir hastalık ve kaybetme korkusu yaşıyorum. Üzüntü korku endişe hepsini yaşıyorum. Mutlu olmak istiyorum kaygısız yaşamak istiyorum Bana yardımcı olabilir misiniz . Tekrar hayata bağlamam için neler yapabilirim . Teşekkür ederim ederim ederim ederim

Eski neşemi nasıl geri kazanırım

Uzun süredir bu duygular içindeyim. Erkek arkadaşıma güven problemi yaşıyorum bu yüzden büyük ihtimalle öfkeleniyorum ve bu şekilde kendimi korumaya çalışıyorum. Çünkü kolay şeyler yaşamadığımı düşünüyorum ya da ben böyle düşünüyorum bilmiyorum o yüzden böyle yazmak istedim birini içimi dökmek istedim. Şu an üç yıllık bir ilişkim var. Ama şöyle ki ilişkimizin en başında sevgilim bana eski sevgilisinin ismi ile seslenmişti sonra sosyal medyamıza tarih yazacaktı biyografi kısmına yanlışlıkla eski sevgilisiyle çıkma tarihini yazdı kart şifresinde sürekli bir rakam giriyordu dedim ki bu kimin neyin tarihi bana dedi ki yegenimi çok seviyorum işte ablamın kızı yani yeğenimin doğum tarihi dedi ama sevgilisinin dogum gunu cıkmıstı. Bir gün askerden yakın arkadaşı geldi onunla buluşcağını söyledi tabi dedim gidebilirsin sonra işte ben o sıra işteyim aradım aşkım ne yapıyorsun nasılsın işte oturuyoruz dedi,sizi ben tutmayayım arkadaşınla hani vakit geçir diyip kapattım bu içmiş eski sevgilisini aramış sonra gelmiş bunun yanına oturmuşlar kahve falan içmişler ve benim haberim yok o gün işten çıktım saat 11:00 beni almaya geldiğini düşündüm onların yanından geliyormuş sonra beni otobüse bindirdi o kızla aynı otobüsteyiz ve haberim yok o kız sevgilimin en yakın arkadaşını aramış işte o kız da benim otobüste falan demiş beni yani tabii benim bunlardan hiçbirinden haberim yok sevgilim de söylemiş işte tamam karışmasın bir şey söylemesin onu diye sonra kolunu sakatlamıştı sanırsam avmnin revirine gitmişti bu kız da orada çalışıyormuş gitmiş kolunu falan sardırmış kız bana akşam mesaj atıyor sosyal medyadan işte sevgilinin kolu nasıl bakmıştım nasıl diye işte o gün öğrendim ben bunların hepsini affettim neden affettim ben de bilmiyorum biliyorum onu seviyorum ama hala kalbim acıyor bunu yazarken bile çok zorlanarak yazıyorum zamanında kendime anlatamadığım şeyleri başka birine ilk defa anlatıyorum belki iki buçk üç yıl geçti biz beraberiz ama en ufak anda aklıma geliyor en güzel anımda aklıma geliyor ve gözlerim doluyor ondan uzaklaşmak istiyorum biliyorum kendisini değiştirmek için çok şey yapıyor belki bunları bildiğim şeyler bunlar belki bilmediğim çok şeyde yaşandı haberim yok bu ilişkimden önceki ilişkimde de aldatıldım için artık insanlara güven problemim çok fazla değişti şu an aynısı değil bildiğim kadarıyla tabii ki ama bilmiyorum hani kendimi nereye koydugumu bilmiyorum şu an hayatımda eski neşemi göremiyorum en ufak şeyde sinirleniyorum ya da sinirlenerek kendimi savunma mekanizması oluşturuyorum galiba sürekli aştım bunları alıştım affettim diyorum ama belki de alışamadım daha böyle sanıyorum ben ya da onu affettiğim için kendimi affedemiyorum nasıl bir şey düşünmem gerektiğini bilmiyorum nasıl hareket etmek istediğimi bilmiyorum bazen içimden geldiği gibi hareket edemiyorum kendime soruyorum diyorum ki nasıl davranmalıyım bilmiyorum nasıl bir yol izlemem gerekiyor? Bunların hepsını sordugumda iliskimizden uluastırmak için bulustum senı kaybetmekten korktugum ıcın soyleyemedım hazır hıssedemedım ondan önce söylemem gerekıyordu bılıyrm fln dedı ama daha ds cok kaybettı benı. Gectıgımız ay 3. Yılımıza gırdık kendısı askerde bır hafta sonra gelıcek mutluyuz cok degıstı evet ama ıcımde bu dıyguları bastırıyormusum da birden tekrar gun yüzüne cıkacak dıye korkularım var :(

Kendimi çözemiyorum

Merhaba ben uzun süredir sosyal ortamlardan izole yaşıyorum üniversitede ilkokulda ve farkettim ki yaşım 30 oldu bundan rahatsızlık duymuyorum hayatımı tüm gün evde hiçbir şey yapmadan geçirebilirim tabi bundaki en önemli sebep kaygı bozukluğu annem çok kaygılı biriydi anneannemde dayımda şizofreni vardı çok ağır şeyler yaşadılar ben de küçüklüğümden beri kendimi hep geri çeken izole eden biriydim yeni bir işe başlayacağımda veya stresli durumlarda kusuyorum öğürüyorum mide bulantısı yaşıyorum kaygılanıyorum altında ne var neden böyle oluyor bilmiyorum üniversitede de böyleydi 1 sene boyunca hep kustum o dönem erkek arkadaşım vardı onun kız arkadaşları vardı ben yalnız kalacağım beni bırakacak kaygısı hep oluyordu onun yanında kimse olmasın sadece ben olayım istiyordum ilgisi hep üzerimde olsun istiyordum o da yalanlar söylüyordu o insanlarla buluşuyordu bunları gördükçe daha çok kaygılanıyordum. İlk okulda öğretmenim yazmayı öğretirken kalemi titrettim diye elimden kalemi attı herkesin içinde o günden sonra belki de ben hep başarı insan içinde bir şey yapma kaygısı yaşıyorum şuanki hayatım hep izole son yaşadığım ilişkide de öyle şeyler başıma geldi ki eski ilişkisini unutamamış biriydi bana unuttuğunu söylüyordu ben de güvenip devam ettim ama telefonunda en son ona dair bir şey sakladığını gördüm kaldıramadım bunalrı o günü hiç konuşmadan geçirdim. Bir şey olduğunda hemen içime kapanıyorum o ana ayak uyduramıyorum kendimi ifade edemiyorum. Kaygılarımın altında belki de anlaşılamamak belki bu sessizliği sevdiğim için çok konuşkan değilim zaten belki bu benim normalim belki de yalnız kalacağım korkusuyla kendimi geri çekiyorum bilmiyorum altında ne yatıyor. Neden bu kadar izoleyim normalim mi bu bunu seviyor muyum aslında dışarı çıkmayı arkadaşlarım kalabalık gruplar seviyorum en son böyle bir gruptayken herkesin arkadan bana kazık attığını görünce insanlardan da soğuyup iyice kendimi kapatmıştım işe gidemiyorum bu mide bulantıları o günden başlıyor strese gelemeyen biriyim eski ilişkimde çok fedakarlıklar da yaptım hayat neresinden tutarsam elimde kalıyor gibi. Sadece insanlara kendimi açamıyorum samimi iletişim kuramıyorum hep yalnız kaldığım için de ortamlardan iyice kendimi geri çekmeye sessiz kalmaya başladım yardımcı olun sorunun nereden geldiğini anlamıyorum

Çocuğumun elinden telefon bilgisayar düşmüyor

Ders çalışmayı sevmeyen bir çocuğum var telefon bilgisayar elinden düşmüyor gün boyu hocam. Bu sene Yks ye girdi son 5ay kala tamamen ders çalışmayı bıraktı sanırım rehberlik hocasının hazırladığı ders programı ağır geldi . Yazilidan yazılıya çalışan bir çocuktu zaten ders çalışma alışkanlığı yoktu. Fen lisesi mezunu oldu bu sene . Fazla sıkıya gelemeyen bir çocuk. Yaninda olduğumu destek olduğumu söyledim ama geçen sene faydasini görmedim . Ne yapmalıyım bilmiyorum hocam ne yaptiysam olmadı artık karismamaliyim galiba istemiyor çünkü fikir dahi

Nişanlım beni aldattı ve affettim

Nişanlım beni daha önce aldattı ve ben de affettim şu an bir yıldır sürekli telefonlarını kurcalıyorum sürekli gözüm onun üstünde bana doğruyu söylese bile inanmıyorum sürekli kavga ediyorum tartışma çıkarıyorum istemsizce oluyor ama her gün kavgasız gürültüsüz geçmiyor eve 5 dakika bile geç gitse kıyamet kopartıyorum sürekli benden izin alsın sürekli bana haber versin istiyorum ve bunun için sürekli kavga ediyoruz arkadaşlarıyla görüşmesini hiç istemiyorum sanki arkadaşlarının yanına gittiğinde yanlış bir şey yapacak diye düşünüyorum sürekli bana yazsın sürekli her dakka benle konuşsun istiyorum bu toksiklikten kurtulmak istiyorum ilişkimi sağlıklı bir seviyeye getirmek istiyorum ona psikolojikmen çok baskı yapıyorum bu şekilde ne yapabilirim sence

Kaygımı nasıl yenebilirim?

yaşamak denen şeyden nasıl zevk alabilirim mutlu olabilirim ve yaşamak için bir amaç hissedebilirim her günüm boş amaçsız hissetmeden geçirebilirim kaygıdan uykuşarımı yeme düzenimi beden sağlığımı kaybetmeden yaşayabilirim??? kendimi bedenimi sevebilir miyim ailem ile aramdaki bu iğrenç ilişki sevgisizlik değersizlik bunun altından nasıl kalkabilirim ya da kalkabilir miyim ben olabileceğini sanmıyorum her günüm depresif geçiyoe geceleri kaygıdan fazla düşünmekten uyuyamıyorum nasıl geçecek geçecek mi bilmiyorum kendimi de bilmiyorum

OKB mi anksiyete mi?

merhaba, tekrarlayan takıntılı düşüncelerim çocukluğumda vardı ama iyileşmişti şimdi tekrarlayan davranışlarım mevcut ama aynı zamanda sağlık anksiyetesi belirtilerim var hasta olmasam da her gün kendime teşhis koyuyorum ve mutlu olamıyorum hasta gibi hissediyorum canım çok sıkılıyor tam mutlu olacak gibi oluyorum modum geri düşüyor hangi hastalığa sahip olduğumu bilmiyorum okb mi yoksa anksiyete mi? psikolojimin bozuk olduğunun farkındayım çıkmazda hissediyorum

İnsanları değiştirmeye çalışmayı nasıl bırakabilirim

Bir insanda gözüme batan bir şey olduğunda kırıldığım şeyi ona hep anlatıp bakış açısını değiştirmeye çalışıyorum ilk başta anladığını söyleyip yine aynısını yapınca kendimi yine açıklıyorum ağlıyorum benim gibi hissetmesini istiyorum beni anlamasını kısır döngüye giriyor sonra da çok kafana takıyorsun yine başladın diyorlar insanları öyle kabul edemiyorum bu da beni çok yoruyor ben empati yapabiliyorsam onlarda yapabilir diye düşünüyorum böyle insanlara çok sinir oluyorum sonra da çok sinirli oluyorum mesela ufak bir şey lafımı kesme aslında basit bir şey ama birisine çok söyledim her seferinde kaç kere ağladım açıkladım kendimi çoğu zaman of takma kafana ne abarttın dedi bazen de tamam dedi sonra yine aynısını yaptı neden böyle yapıyorsun diye ağladığımda da senin canın mı sıkılıyor başlama yine sinirliydim haksızlığa gelemiyorum diye söyleniyor haksızda olsan tavır yapmadan konuşma sırası sana geldiğinde söyleyebilirsin ben hep kendimi düşünen birisi değilim seni de dinlerim bölmem seni ama anlamıyorlar buda bende takıntı gibi oldu narsist gibi işine göre davranıyor diye düşünüyorum bir daha kendimi açıklamıcam diyorum sonra merhametim ağır basıyor yine ağlıyorum açıklıyorum kendimi o insanı öyle kabul edemiyorum sadece o insan da değil hayatımı etkiliyor bu kırıldığım zaman karşımdakinin beni anlamasını zorlamam değiştirmeye çalışma huyum, birisine anlattığımda da çok kafana takma boşver diyorlar bende biliyorum onu öyle olmuyor işte çok kırılıyorum artık gözyaşımın değerini bilmiyorlar her seferinde ağlıyorum kendimi ne zaman açıklamaya çalışsam boğazımda yumru oluyor kalp çarpıntılarımda vardı psikolojikmiş ya bilmiyorum ama bu hayatta beni en çok ben yoruyorum insanları değiştirmekten vazgeçsem en azından bir kısmını, üzerimde ki yük kafamın doluluğu kalbimin kırıklığı biraz da olsa geçer diye umuyorum ama ne yapmam gerek bilmiyorum çıkmazdayım.

Severek ayrıldım ve bu acıyı aşamıyorum

Hocam merhaba iyi günler Ben Ağustos 2024 senesinden itibaren bir ilişkiye başlamıştım 10 aylık bir ilişkim vardı 26 Haziran 2025'te bitirmek zorunda kaldık bitirmemizin sebebi ailevi sebepler bizim ilişkimiz şöyle bir ilişkiydi başlarda güzel giden Peri Masalı gibi flört evresi bu şekilde geçmişti sonra benim söylediğim ufak bir yalandan dolayı İlişkimiz bitti ama beni bu yalana bu yalanı söylemeye sürükleyen kişi sevgilim de hatasını anlayıp geri döndvermey. Bitirirken çok sert bir şekilde bitirmişti iki üç gün sonra dayanamayıp hatasını anlayıp geri döndü bana. Tabii o iki üç günlük süre içerisinde de eski flörtüne ve eski sevgilisini yoklamak için onlara yazmışyı biri hastaydı bir de normal flört sonra da beni sevdiği için sevgisi ağır bastığı için benim hatamı kabul edip de kendi hatasını da anlayıp bana geri döndü biz barıştık o günden bugüne ilişkimizi bir şekilde yürüttük çok toksik bir ilişkimiz vardı ama değer verdiğinde çok güzel de değer veriyordu bana sevgisini çok güzel Belli ediyordu daha sonra biz ilişkimizin 3 ayından itibaren tartışmalara başladık tartışmalardaki sebeplerimiz genel olarak onun kısıtlaması onun kıskanması onun beni düzeltmeye çalışması ama benim bir sorunum yoktu ben zamane kızlarına göre veya zamana erkeklerine göre ilişkisi olan insanlara göre gayet sade bir hayatı olan aile ilişkisi pozitif olan işinde gücünde olan hayatını çok sosyallikten değil de evde yalnız geçirebilen veya çevresi olmayan bir kızdım ama ne yazık ki hiçbir zaman karşındaki insana yetemedim Her anlamda hep benden bir fazlasını bekledi etek giyerdim biraz daha uzun olsun makyaj yapardım daha az makyaj yap arkadaşım olurdu o arkadaşına dikkat et bir işe giderdim görüşmeye neden böyle konuştun bir arkadaşa mesaj atardım bunu buna atma hani hep benim çevremden dolayı beni kısıtlamaya çalışan benim kendi kişiliğimi kısıtlamaya çalışan biriydi ve ben Sınırlarımı en başından beri çizemediğim için de sonradan verdiğim tepkiler onun çok zoruna giderdi. Ben hiçbir zaman değişmedim Ama onun gözünde ben çok değişmiş olurdum yani Ben başta tepkimi koymadığım için daha sonradan koyduğumda onun istediği kişi değil de kendi benliğini oluşturmama hep bir engel olurdu. Bana çok güzel hediyeleri alırdı bana çok güzel sevgisini belli ederdi çok ilgili bir adamdı. Biz ilişkimizin 6 ayında ailelere söyleme kararı aldık daha doğrusu ben Kendi aileme söyleme kararı aldım onun ailesi zaten biliyordu ben söyledikten sonra ailem çok sert tepkiyle karşıladı beni benim okulumun olduğunu tabii Açıktan okuyorum şu an benim yaşımın küçük olduğunu çocuk Batman'da yaşıyor Batman'da yaşadığından dolayı uzak mesafeye veremeyeceklerini söylediler ailem çocuğun babasının vefat etmesi kardeşlerinin küçük olması ve evin en büyük çocuğu olması maaşını da iki aileye bölüştürecek olması ailem için ciddi bir sorundu çünkü o çocuğun çok büyük sorumlulukları vardı ve bu sorumlulukları kaldırırken bana vakit ayıramamasından dolayı ailem çok korkuyordu ve annem bu şekilde karşı çıktı istemediler beni vermeyi. Ben tesettürlü bir kızım ve Ailemde muhafazakar insanlar annemin hep kafasında teyzemin oğlunu alma durumum vardı Teyzemin oğlu beni 2 defa istedi ama ben istemedim çünkü çocuğun mesleği çok ciddi bir meslekti askerdi kendisi ve ben de bir askerle evlilik yürütemeyeceğimi kaldıramayacağımı düşündüğüm için o kişiye hiçbir zaman evet demedim annemin gözünde de hep o insan olduğu için belki de bu yüzden bizi bitirmek istedi neyse zaman geçti Biz aileleri söyledikten sonra annem 4 ay boyunca asla ikna olmadı. Ben seni sevdiğine vericem demedi hiç olumlu bir şey söylemedi biz 4 ay boyunca direttik annemlerle konuşmaya çalıştık ikna etmeye çalıştık her yolu denedik her yolu ama annem hiçbir zaman kabul etmedi onların tanışmaya gelmesini. Biz bu 4 ay süresinde de tartışma yaşadık Ferhat'la birlikte tartışmalarımız her sebepten çıkıyordu Yani bizim barışık kaldığımız süre en fazla 2 haftadır biz iki hafta sonra yine tartışırız İlla bir sebep çıkar ortaya biz artık ikna edişlerimizin bir şeye yaramadığını gördükten sonra sadece ilişkimizi yaşamaya çalıştık artık çünkü aileler ikna olmuyordu Biz de bu kadar sıkıntının derdin içinde sadece kendinizle ilgilenmeye başladık artık kimseye ikna etme çabasına girmedik zamanla karşı tarafın Ailesi de geri çekilmeye başladı ona sürekli bu kızı bırak annesi istemiyorsa sizden olmaz Biz sana başka birini buluruz diye diye diye bir sürü şey söylediler en sonunda istihare namazlarına yatmaya başladılar benim ailem de çocuğun Kendisi de istihare namazları hep olumsuz çıktı hiç olumlu çıkan olmadı sonra bir hocaya gittik Hoca da bizim ilişkimizin İyi olmayacağını ayrılmamız gerektiğini söyledi Hoca dediğim de böyle alim gibi insanlar okumuş bilmiş insanlar bir de zamanla gördük ki ilişki hep olumsuz hiç böyle olumlu şeyler yaşamıyoruz en sonunda ayrılma kararı aldık severek ayrıldık O gün boyunca çok ağladık kopamadık birbirimizi sen ama veda etmek zorunda kaldık başta ailelerin istememesinden dolayı sonra da kendimizi oyalamamak için bitirme kararı aldık ve o gün bitirdik Çok acı çekiyorum 26 Haziran günü bitirdim çok taze Ama ben bu duruma alışmak istiybilmiyorudurumu kabullenmek benim için çok zor benim zaten çok sağlıklı bir ilişkim olmadığı için kendimi bununla avutuyorum zaten çok acı çektim ilişkide çok ağladım çok üzüldüm ama bu zamanda böyle uyumlu olabilen ya da kendini birbirine adayan iki insan olabilen çok az çift gördüm. Biz çok uyumluyduk her şeyimizi birlikte yapardık hayatımızın merkezine birbirimizi koymuştuk ben bu zamanda bir daha böyle seven böyle aşık olabileceğimi düşünmüyorum tekrar sevilebileceğimi düşünüyorum çok üzgünüm onunla bir sonum olsun isterdim bir geleceğim olsun İsterdim ama ayrılmak zorunda kaldık ve biz bitirdikten İki gün sonra da Annemin istediği Teyzemin oğlu vardı ya onun da nişanlandığını öğrendik annem bu duruma çok üzüldü çünkü benim o çocukla olacağımı düşünmüştü ama bizim ayrılmamıza da sevindi bir noktada. Ben şimdi ne yapacağım hocam bana yardımcı olur musunuz Biliyorum çok uzattım çok detaylı anlattım ama bu duruma alışmak İstiyorum yeniden sevebilecek miyim yeniden bu yaralarım kabuk bağlayacak mı yeniden birine güvenebilecek miyim hiç düşünmüyorum çünkü sevdiğim insanla olmadı bir daha bu zamanda da böyle sorumluluk sahibi mesleğini Eline Almış ailesine bakabilen sevdiğine değer veren bir insan bulabilir miyim hiç bilmiyorum