Psikoloji Kategorisi

Sinir sıkışması yaşıyorum

Elim ayağım tutmuyo beynim uyutmuyo baskı hissediyorum psikolojik ve sinir sıkışması yaşayarak bayılacak gibi oluyorum buna kesin olarak hakim olamıyorum bu benim için çok kötü hale gelmesinden korktumu itiraf etmek istiyorum bunu kendim açısından daha tehlikeli bir hal almasından korkuyorum artık kapalı alanlarda sıkışma üşenme bunalma yaşama yanlız olarak korkma iç güdülerim artıyo kendimi nasıl rahatlatbilirm nasıl geliştirebilirim emin değilim

Evlilik korkusu

Selamlar ben 27 yaşındayım ve evlilikten çok korkuyorum bunun sebebi bir gözümün yüzde 40 bir gözümün de yüzde 15 görmesi evet kendi ihtiyaçlarımı çok şükür halledebiliyorum ama bu durum karşı durum için ne ifade eder bilmiyorum hayatım boyunca hiç ilişkim olmadı evlenmeyi de istiyorum ama bu duruma çok takılıyorum ve bu durumla beraber birçok sorunda meydana getiriyor ne yapmam gerekiyor bilmiyorum eğer hayatımda biri olursa da söylemek istemiyorum ne yapmalıyım bilmiyorum

Psikotik depresyonla nasıl başa çıkabilirim?

İşitsel halüsinasyon duymuştum önceden ve zor zamanlardı benim için bazen aklıma geliyor yaşadıklarım ve bu beni üzüyor. Kendimi sebepsiz yere mutlu hissettiğim zamanları özlüyorum. Kafam bazen karışıyor ve kendimde çözülmesi gereken bir şeyler varmış gibi hissediyorum. Kariyerim olsun, sosyal hayatım olsun bu konularda daha rahat ve özgüvenli olmak istiyorum. İçe dönük biri olduğum için insanlara yansıttığım benle benim aramda fark varmış gibi geliyor.

Akrabalarımın sürekli benim hakkımda konuşuyorlar gibi hissediyorum bundan nasıl kurtulurum?

Merhaba ben Ebru 27 yaşındayım Serablal palsyliyim aynı zamanda yaygın anksiyete bozukluğu yaşıyorum teyzem ve dayım sürekli benim hakkımda konuşuyormuş gibi hissediyorum bunu aileme sorduğumda hayır senin hakkında konuşmuyorlar diyor ama bu bana inandırıcı gelmiyor bir şekilde kendimi buna inandırmışım onlarla her gördüğümde ya yine arkamdan benim hakkımda konuşurlarsa benim aleyhimde konuşurlarsa diye düşünüyorum ailem onlarla her konuştuğunda benim hakkımda ne konuştular diye soruyorum Bu konuda sürekli ailemle kavga ediyoruz Lütfen acil yardım ederseniz çok sevinirim :)

justebru

Hayata adım atamamak

26 yaşıma gireceğim lisede ve üniversitede staj yaptım Daha sonrasında aktif bir çalışma hayatım olmadı maddi açıdan zorluk Çekmediğim için hala aynıyım hiçbir sıkıntım yok fakat kendimi gerçekleştiremediğim için çok eksik ve yetersiz hissediyorum ama buna bir türlü Adım atacak cesareti bulamıyorum Bedensel olarak sürekli yorgun hissediyorum daha iyi olmak istiyorum ama her şeyi çok fazla düşünüyorum düşüncelerim beni adım atmama engel oluyor iş hayatına başlamaktan çok korkuyorum sürekli çok fazla düşünüyorum ve adım atamıyorum ve bunun dışında da Bedensel olarak Yaşadığım bir ibs problemi var sosyalleştiğim zaman yapabiliyorum ama İnsanlarla iletişim kurmak dışarı çıkmak hayatın içinde olmak bile artık bana çok zor geliyor hiçbir şey keyif vermiyor Ne zaman ki evden dışarı çıksam mide sorunları yaşıyorum Sanki sürekli lavaboya mahkummuşum gibi ishal problemi yaşıyorum Daha sonrasında düzeliyorum ama eve çok çabuk dönmek istiyorum konuşmak bile çok zor geliyor şimdi hayatıma Daha faaliyetli daha üretken hale getirmek istiyorum ama mide sorunları yaşarsam diye çok korkuyorum hayatımın değişmesinden hayatın farklılaşmasından çok korkuyorum bilmediğim bir düzen içerisinde olmaktan hiçbir şey keyif ve mutluluk vermiyor yaklaşık bir üç senem bu şekilde önceden yapmaktan hoşlandığım şeylerin hiçbiri bana mutluluk vermiyor çalışmaya başlasam En azından üretken olacağım faal olacak başarılı olabilirim tembelliğimden kurtulurum diyorum ama adım atamamak ve çok fazla düşündüğüm için ne yapacağımı bilememek işi yarım bırakıp çıkarsam korkusu veyahut da sabah erken kalkmak gece işten geç dönmek belirli bir hayatımın değişmesi sürekli beni korkutuyor bu korkularda mideme yansıyor bu mide sorunu beni çok zorluyor bu genellikle stres zamanlarında veya özel zamanlarımda olan bir şey Bedensel olarak yaşadığın biri zorluk ama adım atıp ilerlemezsem de sürekli bu düşüncelere döngü halinde kalacağım eşiği geçip adım atamıyorum nereden başlamam gerektiğini bilemiyorum artık konuşmak bir şeyler almak arkadaşlarımla buluşmak bile zor geliyor uzun süredir evde olduğum için sürekli Aktif olmaya başlamak Bedensel olarak beni çok yoruyor ama bir şeyler yapmadığında da yine yorgun oluyorum üniversiteden sonraki birkaç senenin böyle olacağını hiç düşünmezdim Aslında o zamanlar çok aktiftim görüştüğüm biri vardı Yaklaşık 3 sene kadar iyi de oldu kötü de oldu ama o zamanlar daha bir hayatta doluydum. Daha sonrasında her şey değişti ve içime kapandım düşünceler beni çok zorluyor ne yapacağımı bilememek Hayatta hiçbir şey bana mutluluk vermemesi annemle birlikte yaşıyorum babam ben küçük yaşımdan beri yurt dışında dini görüşlerimin farklılaşmasından sonra da benimle konuşmayı bıraktı (son 1 senedir)kapandığım icin annemle de Zaten birkaç senedir boşanmış durumda hiçbir sevgi ve aile bağı görmemek de beni üzüyor şimdi hayatımı Daha güzel hale getireyim diyorum En azından birkaç ay olsun çalışayım bu hayatı öğreniyim ama yapamıyorum sürekli yorgun ve halsizim aslında şu anda kendimi anlatırken bile tam anlamıyla ifade edebildim mi bilmiyorum çok zorlanıyorum

Kıskançlık olayı yaşadım kendimi iyi hissetmiyorum ne yapmam lazım

3 haftadır flört ettiğim biri vardı. Bu hafta yazlığa arkadaşımla gittim. Arkadaşım ile tanışınca resmen tercih edildim. 2 gün boyunca gözümün önünde flört ettiler. En son arabayla birlikte döndüler. Gerçekten özgüvensiz hissediyorum şu an. Mide bulantım oluyor iki gündür. Hasta gibiyim gözümün önünde tabu okey oynadılar eşleşip . Benim ne yapmam lazım bu durumda tercih eden kişi benim patronum her gün iş yerinde göreceğim

Babam için biraz endişeliyim Buda benim ders çalışmama engel oluyor ve çalışmam lazım ne yapmalıyım

Babam hasta ölecek diye korkuyorum kimseye göstermemeye çalışıyorum sürekli gülüyorum ağlayamıyorum sürekli içimde tutuyorum kendimi patlıcam gibi hissediyorum bazen ders çalışamıyorum masaya oturunca odağım yok çok güzel çalışıyordum sonra öyle oldu işte ve şuan acilen çalışmam lazım nasıl bu negatif düşüncelerden kurtulabilirim? Korkuyorum onunla doktora gidiyorum bilmiyorum çok kötüyüm ne yapmalıyım içimi dökeceğim kimsede de yok ne yapacam bana yardımcı olursanız çok sevinirim

Aşırı öfke kontrölümle nasıl başa çıkarım

İnsanlara karşı aşırı güvensiz şüpheciyim aklımda sürekli kurarım paronayak davranıyorum sürekli herseye sinirlenip stres yapıyorum ağlayasım geliyor ağlıyorum sürekli nefes almakta zorlandığım zamanlarda oluyor mutsuz hissediyorum kafamın içinde düşünceleri durduramıyorum suan bir sevgilim var ve ayrılık durumuna geldik çoğunlukla ben haklıyım bitirmek istiyorum bitiremiyorum sanki onla ayrıldıktan sonra biticekmisim gibi boşlukta hissediyorum kendime de vurmaya başladım hiçbirseye tahammülüm yok ve aşırı kıskancım kaygılarım var sürekli olmamış şeyleri olmuş gibi düşünüyorum hissediyorum

Çocuklukta travmatik ebeveyn deneyimleri, yetişkinlikteki davranışlara nasıl yansır?

Merhaba ebeveynlik çocuk büyütmekse pekii çocukların ebeveynlerini büyütmesi ne oluyor tam olarak ne biliyim büyümemiş bir anneyle sevgi yerine nefret hissettiğin kıskançlık duygusunu barindirdigini bildiğin birini çok sevmek ya da sevememek ben artık sevgi hissetmiyorum içimde tuhaf bi şekilde çünkü ebeveynleri onlara ne yaparsa yapsın çocuklar onları sevmekten vazgecmezler kendilerini sevmekten vazgeçerler evet doğru bana kendimi sevmemeyi hatta nefret etmeyi utanmayı çok güzel aşılamişlar ama ben bunu yıkmak üstüne çalıştım farkettigim andan itibaren hep üstüne birseyler koyarak devam ettim bazen bencil olarak görüldüm daha önce hiç görülmedigim bir yerde ama artık pekte umrumda degil bunlar düşündüğüm tek şey kendim ve hayatım bide kedim hahahahahahaha ya size asıl danışmak istediğim şey şu bugün bi hata yaptım içeceğim bir mağazada yere döküldü normal aslında herkesin başına gelebilecek birsey ama ben o kadar büyük birseymis gibi gördüm ki özürler diledim ben temizleyebilirim dedim sonra çıktık ordan yanımdaki arkadaşım dedi ki hani neden o kadar çok özür diledin ki sen ve o an bise tak etti ve dedim ki evet farketmeden çok fazla özür diledim gayet olabilecek normal bir durumda sonra bunu biraz düşündüm ve babamla yaşadığım çocukluk travmam aklima geldi oha yanii bu muydu yanii dedim gerçekten de neredeyse aynı olay ve o kadar tepki verdi ki canımı o kadar yaktı ki bazen hiçbir yere ait olmadığımı hissediyorum ve bu hisslerde boğuldugumu hissediyorum neyse bi sekilde kendime iyi gelebiliyorum ama tüm bunların farkındalığını yaşamak yoruyor ve her zaman burdan gideceğim şekilde planlar yapıyorum ona göre konuşuyorum pekii ya başaramazsam kendime güveniyorum ama başaramama gibi bi lüksüm de yok mükemmeliyetçi bir ailede büyüdüğüm için belki de böyle düşünüyorum ama onlar arkamda değil olmadılar olmayacaklar

Kaygı anksiyete ile nasıl yaşarım

Merhaba ben başından anlatmam gerekirse öncelikle, şu an 30 yaşımdayım lisede kaldığım dönemde annem çok azarladı beni o çalışıyordu babam çalışmıyordu kısacası beni yerden yere vurmuştu. okul tekrarı yaparken okula her sabah uyanışımda mide bulantısı öğürme şeklinde uyanıyordum 10 dk hazırlanma böyle geçiyordu bu sadece sabahları oluyordu. Okulda kimsem kalmamıştı arkadaşlarım okulu bırakmıştı. 1 sene öncesinde de saçma arkadaşlıklarım vardı. Liseden sevgili oldum ve o kişiyle devam ettim. O kişi benim en yakın arkadaşım her şeyim olmuştu. O da sürekli benden ayrılıp barışıyordu. Ben de o akılla hep stresli dönemler geçirmiştim. Üniversiteye de beraber gitmiştik ama beni ailem o şehire bırakınca o gün mide yanması öğürme mide bulantısı geçirdim. Daha ilk günden sonra devam ettim okula ama yurdu sevemedim şehire alışamadım. Çünkü yurt hep tesettürlü insanlardan oluşuyordu. Kafa dengi olacak birKaç kişi vardı ama onlar da okulu bırakmak istiyordu onlar da alışamamıştı. Erkek arkadaşım kendine arkadaşlar edindi bu süreçte bana yalanlarını yakaladım bir kızla çok yakındı. Ben o kızdan çok rahatsızdım. Sürekli o kız üzerinden beni kıyas yapıyordu. Bak o böyle erkek arkadaşına sen hiç böyle değilsin diyerek. Ben istemeden resmen kızı takıntı haline getirmiştim. Yurtta bir oraya bir buraya giderek midem yanarak midemi tutarak panik halinde geziyordum. En son çok kötü oldum acile gittim. Yurda alışamamak aileden uzakta erkek arkadaş sorunları arkadaşsızlık derken stres vücuduma yansıdı. Kendimi çok kastığım için tüm vücudum kasılıyordu aralıklı olarak sanki üşür gibi. Midem yanıyordu. Bana sakinleştirici yaptılar o gece. Sonra midem için endeskopiye girdim. Reflü ve gastrit çıktı. Daha sonra işe başladım mezun olunca erkek arkadaşımla ayrıldık tabi bu süreçler çok sancılıydı aldatılmıştım. Ama bunu bilmiyordum. Onunla güzel ayrılmıştık. Ben ayrılığı kabul edemedim içimde ondan ayrılmadım. o da ara verelim dedi ben barışacağımızı düşünürken o meğerse bambaşka İnsanlarla takılmaya başlamıştı. Benim her şeyim o olmuştu çünkü. Sonra o dönemki arkadaş grubum çok yanımda oldular. 10 yıllık ilişki sona ermiş oldu. Meğerse öğrendim ki benimleyken başkasıyla görüşmeye başlamıştı. O beni kıskanç olmamla suçluyordu ama kendisi de bana yalanlar söyleyen biriydi. Yani durduk yere değildi hiçbir şey. İşe başladım ve 2 ay devam ettim konuşma üzerine olan bir işti ve ben 2. Ayın sonunda öğürmeye başladım konuşamadım. Bunun olmasını bekliyordum ama aştım diye düşünmüştüm. O dönem annem ameliyat geçirmişti. Etkisi var mı bilmşyorum. İşten ayrılmak zorunda kaldım. Daha sonra 3 sene geçti. Ben iyice mutsuzlaşmıştım elimden bir şey gelmiyordu. Kaygım yüksekti. Biriyle tanıştım o da eski sevgilisini unutamamıştı. Fotoğraf resim duruyordu telefonunda ama yaptığı şeyden pişmanlık duyduğunu ve çabalayacağını söyledi devam ettim ama bunlar hep bir yerden çıkıyordu. Sürekli not resim vs. En son ben tükendim. Tepki gösterdim sessiz içime döndüm ama o gün arkadaşlarımız vardı. Kimse eğlenemedi. Eve döndüğümde ayrıldık. O muhafazakar diye ben başımda kıyafetlerimden ödün vermiştim. O da bazı konularda kendinden ödün vermişti. Ama bana bunalrı yaşatmasına kendisi de sen hak etmedin bunları demişti. Çünkü ilişkinin içinde bana yapma dediği şeyleri kendi yapıyordu. Bunları içime atmadan açık açık konuşuyordum ama bana hep bir şeyleri düzeltmeye çalıştığını çabalayacağını notların eski ilişkisinden sonra aldığı terapiden ders olsun diye durduğunu şiirlerin edebi anlamı olduğunu söyledi. Ona inanmak istiyordum ama içim bunu kabul edemiyordu. Çünkü ben onun tarafından böyle sevilmek istemiyordum. O eski ilişkisindeki kişiyi çok sevmişti. Şiirlerden notlardan bunu görmüştüm. Bana karşı hep sorgulayıcı davrandı. O da kendince haklıydı aynı hataları kendince tekrarlamak istemiyordu. Ama benim güvenimi de yerle bir ediyordu. Onu anlamaya çalışırken kendimi kaybediyordum ilişkide. Bu yüzden o gün çok tükenmiştim. Ne güldüm ne eğlendim öylece içime kapandım. O da bu tavrımı arkadaşları da sıkılınca saygısızca buldu. Ayrıldı benden. Kız arkadaş konusunda beklentilerim karşılanmıyor dedi. Çünkü ben çevresinden çok rahatsızdım. Böylelikle o ilişki sona erdi. Ama içimde ona karşı çok büyük sevgi kaldı. 1 buçuk senedir neler yaptığına bakıyorum. O da hep bana yönelik şarkılar paylaşıyor ama her ikimizde adım atmadan hayatımıza devam ediyoruz. Ben kıyafetlerime geri döndüm. Çünkü artık o ilişki için kendimden çok fazla ödün vermeyeceğim. Ama onsuz da her şey çok anlamsız geliyor. Hayat devam ediyor ben evdeyim kaygılarım çok belki de temelinde bunları atlatsam bir işe girsem kendime bir hayat kursam şu an bu şekilde bağlanmayacağım ona bilmşyorum. Ama o yine de yanımda olsun isterim. Çünkü o benim çocuksu yanım oldu. Tüm bunalrı anlatmak istedim. Çünkü paylaşacak kimsem yok.