Psikoloji Kategorisi

Sosyal anksiyete yi nasıl aşabilirim?

Öncelikle merhaba. 27 yaşındayım be 15 seneden beri anksiyete ile mücadele etmekteyim daha sonra sosyal anksiyete olarak kendini gösterdiğini farkettim. Kalabalık ortamlar da rahat bir şekilde yürüyememe, kendini kasma, sürekli insanların benim hakkımda olumsuz yorum yapacakları, alay konusu olacağım düşünceleri beni rahatsız ediyor ve hayatımı çok etkiliyor yapmak istediklerimi gerçekleştiremiyorum. Özgüven eksikliği ve aşağılık kompleksi de var. Sürekli mimiklerime yüzüme aynada bakıyorum nasıl görünüyorum şeklinde biraz kilo problemim var daha öncesin de fazla kiloluydum ve diyetisyen eşliğin de zayıfladım ve şu an devam etmekteyim. Bir takım aldığım psikiyatr ilaçları kilo almama neden oldu ve bu kilo alımıyla beraber özgüvenim yerle bir oldu. Bu durumu obsesifliği yenmek için ne gibi tavsiyeler de bulunursunuz acaba şimdiden teşekkürler

Esraa

Stresle nasıl başa çıkarım

iş yerimde veya sosyal çevremde yaşadığım bir çok sorun oluyor ve olaylara verdiğim aşırı tepkilerden dolayı kendimi ifade etmekte aşırı zorlanıyorum bunu geçmişte yaşadığım kendimi ifade etmekte geç kaldığım belkide çoğu zaman yaptığım hatalara bağlıyorum ama sonradan acaba bunu geçmişe bağlamam ne kadar doğru diye düşünmekten kendimi alamıyorum geçmişin geçmişte kaldığını düşününce anlıyorum ama olayı yaşarken bunun farkında olamıyorum maalesef ve iş yerinde şuan bulunduğum konumdan daha üst bi konumda olsam herşey daha farklı olur muydu diyorum daha üst bi konumda olmak için çabalıyorum ama çabalarım boşa çıkıyormuş ve iş yerindekiler beni desteklemiyormuş önüme engel koyuyorlarmış gibi hissediyorum ve motivasyonum çok düşüyor yapmam gereken işleride yapmak istemiyorum herşeyden önce geçmişte yaşadıklarımdan arınmak ve yeni bi sayfa açmak istiyorum ama olmuyor

İlişkimde neden hep aynı sorunları yaşıyorum

İlişkimde neden hep aynı sorunları yaşıyorum Sürekli aramızda tartışma çıkıyor oturup konuşuyoruz ama daha sonra tekrar kavga ediyoruz sürekli düzelmesi gereken kişi benmişim gibi hissediyorum artık normal hayatımızı da bu çok etkiliyor bir birimizi çok seviyoruz kendimi konuşmayı bilmiyormuş gibi hissediyorum ona karşı bir şeyleri anlatamıyorum kendisi çok güzel anlatıyor ama ben yapamıyorum cümlelerimi toparlayamıyorum ve bu durum da bizi kötü yapıyor

Savunmasizlik

Kendimi hiç savunamiyorum. yani hem fiziksel olarak hemde psikolojik olarak mesela büyük olsun kucuk yastakiler olsun hic savunmam yok hep duruyorum. korkudan mıdır bilmiyorum herkese karşı kendimi ezdiriyorum. sonra düşünüyorum keşke şunu yapsam yok bunu yapsam diye ama iş işten geçiyor sonra kendi başımı ağrıtıyorum olmuyor bir çare yol yordam bulmam lazım ben hep böyle davranıyor olmak bana zarar verir

bebeğimi kaybettim karnımda

Bebeğimi kaybettim karnımda ne yapacağım bilmiyorum kafayı yemek istiyorum Eşimle çok kavga ediyorum. Çok kötü hissediyorum gelen giden çok oluyor ama cenaze evi gibiyim kendimi yanlız ve mutsuz hissediyorum kimsem yok gibi hissediyorum annem hep bana destek eşimde öyle ama eşime çok kötü davranıyorum ne yaptığımı bilmiyorum çok daralıyorum ne yapacağım bilmiyorum çok üzülüyorum çok kötüyüm ben evin içi bana dar geliyor

Sorumluluklardan kaçan birisi değilim ama artık baş edemiyorum

Her şeye yetişmek zorundayım. Kendime bile yetişememişken her şeyi düşünmek zorundayım. Baktığım kedileri, üniversite hayatımı, geleceğimi, evi, ailemi, ilişkimi artık altında eziliyorum. O kadar ümitsiz kaygılıyım ki yemek yemekten dahi zevk almıyorum. En ufak şey bile nasıl benim hayatımda bir yüke dönüşebilir? Kafam karışık ev darmadağın ve bu daha da kafamı karıştırıyor yataktan dahi çıkmak istemiyorum bir yerden başlamak zorunda olduğumu biliyorum. Peki ya buna gücüm var mı? İlişkinin de çok iyi olduğu söylenemez. Aile hayatımında herkesi mutlu etmek zorunda mıyım? Ben ne yapacağım. Sorumluluk enkazından nasıl kalkacağım?

Stres ile akla gelen geçmiş kötü anılar

Baskı ve stres altında, aklıma sürekli geçmişte yaşadığım ama içinde bulunduğum on an ya da olayla hiçbir alakası olmayan olumsuz anılarım geliyor. Örnek olarak yabancı dil çalışırken aklıma eskiden bana yapılan ve hoşuma gitmeyen bazı anıların gelmesi. Bu durum yabancı dil çalışırken odaklanmamı azaltıyor ve öfkemi arttırıyor. Dahası, bu örnekler iş hayatında da maalesef mevcut. Toplantılarda, özellikle stresli anlarımda, bu anılar aklıma geliyor ve beni sinirlendiriyor. Ben bunun biraz çocuklukla alakalı olduğunu düşünüyorum. Çocukluğum çokta iyi değildi. İsteklerim koşulsuz ve sevgiyle karşılanmadı. Özellikle, bir şeye ihtiyacım olunca, ailem sürekli belirli şartlar ile ihtiyaçlarımı karşılardı ya da daha çok ihtiyacım bir şekilde karşılanır ama ailem sanki bunu karşılamaktan ve ya benim böyle bir ihtiyacımın olmasından çokta memnun değilmiş gibi davranırdı. Bunun nedeni nedir ve ayrıca nasıl bir çözüm önerirsiniz? Teşekkürler.

Hayatımı yoluna sokmak

Benim güzel giden bir hayatım var fakat bir tek romantik ilişkiler sadece beni çok etkiliyordu son belirsiz ilişkim ve bunun dışında hayat sorumlulukları eklenince bir düşüş yaşadım dengim olmayan ortamlarda insanlarla oldum değerimi düşürdüğümü düşünmezdim normalde her ortamda korurdum ama hem sürekli yakınlık ve o dönem yaşadığım şeyler enerjimi düşürmüştü bu durum hayatımda bir çok durumu etkiledi beni,aile ilişkilerimi,rutinlerimi vs her şeyi çok fazla düşündüm ve düzenledim (bazen değiştiğimi sanmak kötü hissettirdi öünkü kendi karakterimi çok seviyordum ama tekrar tamamen kendim olmak istiyorum) bunun dışında farkındalığım arttı aldığım dersleri çıkarttım ve hayatımı düzene soktum fakat bazen olan nadir olaylardan bahsetmek istiyorum tamamen çözmek için o durumdan kaynaklı yetersiz ve özgüvensiz hissettim eskiye göre daha duygusal ve hassas bu yüzden sürekli bir şey yaptım kişisel gelişimle alakalı ve mükemmeliyetçilikten dolayı yetmedi olumsuz yorum aldığımda ya da olumsuz söz davranış yaşayınca titreme kötü hissetme vs gibi durumlar oldu bu durum da yavaş yavaş geçti fakat sabahları eskiden daha stresli uyanır titreme hissederdim geçmiş olduğu halde bazı günler nedensiz bir şekilde yaşıyorum bu durumu nasıl çözebilirim,birde motivasyonsuz olduğumu düşünüyorum çünkü eskiden hırslı ve başarılı biriydim hedeflerimi yapardım dikkat dağınıklığım arttığı için odaklanma sorunu yaşıyorum derslerime yansıyor veya iş vs gibi durumlar bana çok zor geliyor çalışmaya başlamak isterdim ama son gittiğimde oraya ait olmadığımı hissettim eskiden kendi evime çıkmak hayatımı kurmak işe girmek benim hayalimdi güzel geliyordu şimdi kendi evimi seviyorum ve çalışma konusunda da eskisi gibi bakamıyorum ama bir yerden başlamam gerekiyor bunu nasıl çözebilirim,bu anlattığım durumlar herhangi bir psikolojik sorun değildir değil mi? Ben bunu hissetmiyorum olduğunu fakat birazcık anksiyete mi gibi düşündüm veya stres kaynaklı da olabilir bu konuda da aydınlanmak isterim teşekkürler.

Ailemin beklentileri ile nasıl başa çıkabilirim

Abim annem herkes üzerime en küçük konuda geliyor ve küçüklüğümden beri bu böyle travma artık sürekli ekndimi baskı altında hissediyorum çalışıyorum olmuyor istediklerini yapıyorum alıyorum olmuyor yaranamıyorum huzursuz ve bitkin hissediyorum Asla mutlu olamıyorum sürekli tetikte korku içinde ve baskı altında hissediyorum nasıl kendime gelebilirim piskolojik olarak kötü hissediyorum asla mutlu olamıyorum canım hiç bir şey istemiyor hiç bir şeye hevesim yok

İlişki sorgulaması

Merhaba, üç yıllık bir ilişkim var, evliliğe doğru ilerliyor. Sevgilim alkolık içtiği zaman içinden iğrenç birisi çıkıyor uzun zamandır bıraktırmaya çalışıyorum haliyle psikolojim alt üst oldu ayrıca beni dinlemiyor kendimi ifade edemiyorum ve geriliyorum. Çok zor zamanlar geçirdim işsizdim ailesel problemlerim vardı yanımda oldu birçok konuda. Fakat kendimde olumsuz değişimler gözlemliyorum. Tahammülüm azaldı konuşma isteğim azaldı ve ciddi bir depresyon halim var bunalımlar geçiriyorum içim daralıyor yediğim hiçbir şeyden zevk duymuyorum günlük ihtiyaçlarımı bile karşılamak zor geliyor bu sıralar en büyük problemim elektirik korkum fişe elektronik cihaz takamıyorum kombi çalışınca mutfaktan çıkıyorum vb bu durumu birazda babam ve anneme bağlıyorum babam kronik şizofren hastasıydı 2019 da vefat etti annem psikolojisi bozuk evde sürekli tartışmalı ortama hakim. Duygularım ve ihtiyaçlarım ile kimse ilgilenmiyor hep yalnız hissettim kendimi, sürekli ayaklarım üstünde durmak için çabaladım çabaladıkça daha çok battım. istediğim üni ve bölümü kazandım maddiyattan dolayı devam edemedim ve sürekli geçici işlerde çalıştım uzun zaman memur olmak için uğraştım maalesef o da olmadı. Şuan 26 yaşındayım geleceğimi göremiyorum gerçi hiçbir umudumda kalmadı. Hiçbir demek doğru olmaz o zaman bunu bile yazamaZdım ama çok az buna eminim.