Psikoloji Kategorisi

Kan aldırma fobisi

Öncelikle merhaba ben 17 yaşında bir genç kızım neredeyse çocukluğumdan beri ailemin kavgaları gerek siddetli gerekse onların kavga etmesinden kendime zaman ayıramıyorum ama şu sıra daha da büyük sorunum var doktora gitmem gerek fakat iğne fobisi yüzünden gidemiyorum korkmuyorum aslında 1 gram acısında ama kolumu açmak onların bağlaması o iğne girdikten sonra o çekilme hissi beni bitiriyor geçen kardeşimi götürdüm ( 15 yaş kız ) ondan kan alınırken yanında bile olamadım dışarıda bekledim çıktı bende bir şey yoktu oturduk banka abla iyiyim dedi bı süre geçti ben terlemeye başladım da kucağına yatcam dedi tamam dedim yattı fakat bi süre sonra benim kulaklar uğuldamaya mide bulanmaya başladı tabiri caizse sanki madde içen insanlar vardır ya onlar o içtiğinin kafasını yaşar aynen öyleydim ( maddeye ve o tarz şeylerden nefret ederim aşırı karşıyım) dedim sen otur burda ben yere oturdum soğuk soğuk terlemeler aslında açlık falan diyorlar ama değil aç da olsam tok da olsam hep böyle asla cesaret edemiyorum o koltuğa oturup o kanı vermeye imkanım yok paralı şekilde tedavisine batırmaya sağlığım tehlikede napcağımı şaşırdım artık size yazayım dedim ( Çocukluğumda da böyleymişim hatta hayal meyal hatırlıyorum max ana okulu ve ya birinci sınıf yaşlarındaydım daha da küçük olabilirim zorla kan almaya calışıyolardı hemşiresi babamlar sağlık çalışanları falan doktor yani kanı alacak kişi karşımdaydı konuşuyordu ben ona tekme atıyordum doktor babama baktı o da bana aşırı derecede bağırıp çağırmakla meşguldü hep annem zaten sürekli konuşur ve hep kavga çıkartır haklı sanar kendini doktora batırcan iğneyi diye bağırmıştı babam napacağımı şaşırdım size yazıyım dedim umarım görür ve cevaplarsınız ❤️

Kubraak

Olumsuz düşüncelerden nasıl kurtulurum?

Ben bugün dayımın kızlarının kendilerine hediye almalarını düşündüm ve içimden dedim ki kendinize almayı biliyorsunuz dedim çünkü birkaç kez doğum günüme hediye almadılar. Hep kendilerine alıyorlardı onlarla birlikte kutladığımızda onun kızlarının doğum gününe. Sonra kendimi deniz kenarında hayal ettim denizin dalgasının sesiyle ve güneşin sıcaklığını ve güneşin varoluşunu hayal ettim sonra yine uçuş moduna geçtim. Sonra kendime kendine zaman ver dedim.

nasıl kendimi bulabilirim

Ben nerdeyse 4 senedir başkası gibiyim. hayat bile aynı gelmiyor. devamlı önceki halimi düşünüyorum ve bu halimi sevemiyorum çünkü böyleyken kendimi herkesten geride görüyorum. İlk telefonum bozulduğunda ve covid zamanı olduğundan sürekli ev ortamında kalmamla başladı ve hala sürüyor. bu süreçteyken hayatımdan iki kişiyle bağımı kestim. en yakın arkadaşım dediğim kişi herkesle aramı açtı ve son olarak ihanet edip sevgilimle aramı bozdu ve sevgilimde onunla bir olup psikolojik şiddet uyguladılar. ve sevgilim her gün beni suçladı hakaret küfür etti onu da çıkardım. etrafımda insan kalmadı kuzen grubumuz vardı onlarda ayrı takıldıkları için mesafe koydum. bu olaydan sonra çok istediğim kişiyle barıştım. ama kendimi 4 sene önceki halim gibi istiyorum çünkü daha iyiydim hayata odaklanamıyorum nasıl düzelir

Yuva gibi hissetmek için ne yapabilirim?

Hiç yuva gibi hissedemiyorum. 9 senelik evliyim 2 çocuğum var ama o aile sıcaklığını güvenini hissedemiyorum. Mutlu olamıyorum. Bulunduğum evden sürekli taşınmak istiyorum. Benimseyemiyorum. Başka eve geçersek daha iyi hissedecek gibi düşünüyorum. Buna engel olamıyorum bu yüzden sürekli stresli ve eksik hissediyorum. Nedenini anlayamıyorum. Kocamı seviyorum. Çocuklarımı seviyorum. Ama aile gibi hissedemiyorum. Bunun önüne nasıl geçebilirim acaba? Lütfen en hızlı şekilde yardımcı olun

Kronik mutsuzluktan nasıl kurtulacağım?

Merhaba ben 5 yıllık evliyim ve 3 yaşında oğlum var. Bebeğimiz olmadan önce mutlu giden evliliğimiz ailelerin de bize sırt çevirip yalnız bırakmasıyla hapis hayatına döndü asla anlaşamıyoruz paylaşım 0 birimizle çok nadir sohbet ediyoruz ve yaptığım şeyleri eleştiriyor. Son 5 aydır 3 kere kumar oynayarak bizi çok ciddi bir borca soktu. Boşanamıyorum çünkü kimsem yok çocuğuma bakacak kimse yok çalışmak zorundayım şimdilik çocuğu bakıcıya bırakıyoruz ben artık nefes alamıyorum her gün ağlıyorum mutlu değilim ne yapcam bilmiyorum. Tamamen ot gibi yaşıyoruz iş ev arasında cinsel hayat diye bir şey kalmadı içim de kaldırmıyor zaten

Heyecan insana zarar verir mi?

Hocam merhabalarBenim sorunum tamamen kendi düşüncelerimle alakalı ben küçüklüğümden beri heyecanlı bi insandım babam sinirli bi adamdı ve korkardım zamanla ortamlara girerken vs hep korkmaya başladım kafamda hep en kötü senaryo oluştu şuan 27 yaşındayım ama hep kaygılıyım özellikle sağlık konusunda öksürsem bile en kötüsünü düşünüyorum özellikle doktora giderken kalbim küt küt atıyor heyecanlanıyorum evdeyken daha iyiyim ama eve misafir geleceği zaman bile elim ayağım birbirine dolaşıyor ve asıl korktuğum ben heyecanlı bir insan oldukça sanki yarın bir gün kalbime bir şey olacak diye çok korkuyorum size sormak istedim en azından bir doktorun sözleri ben daha iyi yatıştırırbenim düşündüklerim doğru mu yani heyecanlı bi insan olmak insanın ömründen çalar mı kalpten yana bir sıkıntı yaratır mı ?

Geri dönmesi için ne yapmalıyım?

2 buçuk senelik ilişkim sevgilim tarafından bitti ve hala onu seviyorum bir geçmişimiz oldu her gün aklıma geliyor yaşadığımız onca şeyler aklıma geliyor bulunduğum şehirden gideceğimi söyledim merak etti sesini son kez duymak istediğimi söyledim son kez derken dedi bir şey demedi benim onun bana dönmesi için ne yapmam gerekiyor çünkü unutamıyorum ve hiçbir şekilde bana geri dönmüyor bana yardımcı olur musunuz rica ediyorum

Mükemmeliyetçi olmak yormaya başladı bu durumdan nasıl kurtulabilirim?

Mükemmeliyetçi olmak artık hayatımı zorlaştırıyor ve hayatımın her alanında bu durumla karşılaştığım için bir çözüm bulmak istiyorum. Bu benim her zaman ya hep ya hiç oldu. Her hangi bir şeyi bu bir hobi dahi olsa eğer mükemmel olmuyorsa hiç olmasın diyorum. Bu bana çok zor gelmeye başladı ve bu durumu yenmek istiyorum. Bu durum bana sürekli kendimi yetersiz hissetmeme sebep oluyor. Hiç bir alanda buna okulda dahil eksik ve yetersiz hissediyorum. Bu durumu aşmak ve gerçek potansiyelime ulaşmak istiyorum.

Arada kalmış gibi hissediyorum ne yapmalıyım?

Merhaba hayatımda ozel gereksinimli bir birey var ve hayatımın merkezinde o var onu kaybetme korkusu yaşıyorum ve bu özellikle hastane sürecinde tetikleniyor halsiz yorgun ya da farklı bir şey olduğunda direkt moralim bozuluyor ve huzursuz hissetmeye başlıyorum sanki ona bir şey olsa şunları yaşarım çok kötü olurum gibi düşünmeye başlıyorum ve ağlama süreçlerim oluyor çevremdekiler benden daha güçlü durmaya çalışıyor gibi kendimi güçsüz hissediyorum ve aksam sürekli tedirginlik oluşuyor ve geceleri uyumamak için direniyorum ne yapmalıyım ?

Fazla düşünmeden nasıl kurtulurum?

Günün sonunda o gün konuştuğumuz yaptığım çoğu şeyi sorgulayıp kendimi suçluyorum neden yaptın neden öyle dedin gibi vs ve bunun sonucunda çok fazla rüya görüyor ve çok düşünüyorum ve bu beni çok yoruyor fazla düşünmenin önüne geçemiyorum olmayan şeyin hayalini kuruyorum kafamda kendi kendime kafamda kavga ediyorum ve iç sesimi susturamıyorum ve bu günlük hayatıma çok yansıyor odaklanma sorunu yaşıyorum mesela.